Αν είστε πραγματικός φίλος του ποδοσφαίρου, από αυτούς που νιώθουν ένα κενό μετά τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και μετρούν μέρες μέχρι τη σέντρα του επόμενου επίσημου ματς, τότε θυμάστε τι κάνατε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 20ής Ιουνίου 2013. Είχατε μόλις παρακολουθήσει την αναμέτρηση Ταϊτή-Ισπανία 0-10 και σχολιάζατε τις φάσεις. Το πώς γίνεται η
Υπάρχουν γήπεδα που αποτελούν φόβητρο για τους αντιπάλους εξαιτίας των οπαδών και του κλίματος που δημιουργούν αυτοί. Υπάρχουν γήπεδα που προκαλούν τρόμο επειδή σ’αυτά εδρεύει κάποια ομάδα-μεγαθήριο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Και υπάρχει και το ‘Στάδιο Ερνάντο Σίλες’, το οποίο δεν έχει ούτε κάποια εντυπωσιακή ατμόσφαιρα λόγω οπαδών, ούτε φιλοξενεί κάποια ανίκητη ομάδα (ίσα-ίσα) και παρ’όλα αυτά
Τον Νοέμβρη του 2013 η Ουρουγουάη κέρδιζε με τα χίλια ζόρια τη συμμετοχή της στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, αφήνοντας εκτός στα πλέι οφ την Ιορδανία. Λίγες μέρες μετά από την πρόκριση, η εταιρεία που ντύνει την εθνική ομάδα κυκλοφόρησε ένα διαφημιστικό. Ένας τύπος ντυμένος με ένα ολόσωμο γαλάζιο σεντόνι κυκλοφορούσε στο Ρίο ντε Τζανέιρο τρομάζοντας
Λίγο καιρό πριν ξεκινήσει το Μουντιάλ του 2014, σε ένα αναλυτικό αφιέρωμα του σομπρέρο στις ομάδες που συμμετέχουν, γράφαμε για τη Βραζιλία: “H Βραζιλία είναι το ποδόσφαιρο. Δεν το ανακάλυψε αυτή, δεν το προώθησε αυτή, δεν όρισε τους κανόνες του αυτή αλλά από τη στιγμή που το γνώρισε, το αγκάλιασε, το γέμισε με τη μαγεία της, του
10 Φεβρουαρίου 1946. Το Μονουμεντάλ στο Μπουένος Άιρες ήταν κατάμεστο και πανέτοιμο να υποδεχτεί το τελευταίο παιχνίδι του Κόπα Αμέρικα, που τότε λεγόταν ακόμα Πρωτάθλημα Νότιας Αμερικής, στο οποίο η διοργανώτρια Αργεντινή φιλοξενούσε τη Βραζιλία. Με τη διαφορά των δυο ομάδων στον ένα βαθμό (δεν υπήρχε νοκ άουτ φάση αλλά ένα μίνι πρωτάθλημα ενός γύρου