Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η Αργεντινή δεν είναι ποδοσφαιρικά η πιο συμπαθής χώρα στις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Οι γείτονες είχαν ησυχάσει με τα τόσα χρόνια ανομβρίας και τώρα τους βλέπουν να σαρώνουν τους τίτλους, να πανηγυρίζουν προκλητικά, να κάνουν καζούρα στους υπόλοιπους. Να είναι οι ενοχλητικοί γείτονες. Με λίγα λόγια, σχεδόν όλοι
Τον Οκτώβριο του 1853 ξεκίνησε ο πόλεμος της Κριμαίας σε μια πολύπαθη περιοχή που μέχρι και σήμερα αντιμετωπίζει παρόμοιες καταστάσεις. Σε εκείνον τον πόλεμο οι συμμετέχοντες ήταν λίγο διαφορετικοί. Από τη μια πλευρά η Ρωσική Αυτοκρατορία και από την άλλη η Οθωμανική. Ένας από τους βασικότερους λόγους ήταν τα δικαιώματα των Χριστιανών της Παλαιστίνης. Ναι,
Ο Μαρσέλο Μπιέλσα είναι παράξενος. Αυτό λογικά το έχεις καταλάβει εδώ και καιρό. Το παρατσούκλι «Λόκο» που του έχει δοθεί από τα πρώτα του χρόνια στους πάγκους δεν είναι σαν τον χαρακτηρισμό “μη με βλέπεις έτσι, είμαι τρελός εγώ” που σου λέει ο λογιστής φίλος σου μετά από δυο-τρεις απανωτές μπύρες. Ο Μπιέλσα είναι περίεργος
Τον Νοέμβριο του 2018 ο κύριος Γουίλιαμ Γουέιλερ, πρώην διαιτητής, έζησε μια μεγάλη στιγμή περηφάνιας, ένα σπουδαίο κατόρθωμα. Όπως πολλοί πατεράδες, ήθελε να δει τα παιδιά του να ακολουθήσουν τα βήματά του. Δεν είναι άλλωστε κάτι σπάνιο. Πολλοί διαιτητές είχαν πατέρα διαιτητή. Αλλά να έχεις τρία παιδιά και να γίνονται όλα διαιτητές δεν είναι συνηθισμένο.
Αν το σημερινό κείμενο ήταν τραγούδι, σίγουρα θα ήταν το “Minas de Cobre” από τους Calexico. Όχι μόνο μουσικά, μια που το κομμάτι σε βάζει με τη μία στο mood της περιοχής, αλλά γιατί στην κυριολεξία σημαίνει ορυχεία χαλκού. Η ιστορία μας ξεκινά το μακρινό 1956-57. Η εταιρεία Andes Copper Mining Company (με λίγα λόγια,