Αν το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία, τότε όπως οι πιστοί μαζεύονται στην Μέκκα ή πάνε γονατιστοί στην Τήνο, έτσι κι οι ποδοσφαιρόφιλοι έχουν τους ναούς τους. Τα δόγματα φέρνουν κόντρες, έχθρες, αλλά ορισμένοι από τους ναούς μπαίνουν στην αιωνιότητα του αθλήματος, ακόμα κι αν δεν είσαι πιστός τους. Κάπου ανάμεσα στα μικρά και χρωματιστά σπιτάκια της
Στην Ουρουγουάη η μπάλα είναι θρησκεία και ο κόσμος ζει για το “κλάσικο”, το παιχνίδι μεταξύ των δυο πιο μεγάλων συλλόγων της χώρας, σε ένα πρωτάθλημα που είναι σχεδόν πάντα δική τους υπόθεση. Η κόντρα είναι τόσο έντονη που δεν συμφωνούν καν ποια ομάδα είναι πιο παλιά. Βλέπετε, η Central Uruguay Railway Cricket Club που
Υπάρχουν γήπεδα που αποτελούν φόβητρο για τους αντιπάλους εξαιτίας των οπαδών και του κλίματος που δημιουργούν αυτοί. Υπάρχουν γήπεδα που προκαλούν τρόμο επειδή σ’αυτά εδρεύει κάποια ομάδα-μεγαθήριο του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Και υπάρχει και το ‘Στάδιο Ερνάντο Σίλες’, το οποίο δεν έχει ούτε κάποια εντυπωσιακή ατμόσφαιρα λόγω οπαδών, ούτε φιλοξενεί κάποια ανίκητη ομάδα (ίσα-ίσα) και παρ’όλα αυτά
Τον Νοέμβρη του 2013 η Ουρουγουάη κέρδιζε με τα χίλια ζόρια τη συμμετοχή της στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, αφήνοντας εκτός στα πλέι οφ την Ιορδανία. Λίγες μέρες μετά από την πρόκριση, η εταιρεία που ντύνει την εθνική ομάδα κυκλοφόρησε ένα διαφημιστικό. Ένας τύπος ντυμένος με ένα ολόσωμο γαλάζιο σεντόνι κυκλοφορούσε στο Ρίο ντε Τζανέιρο τρομάζοντας
Σε μια χώρα που περίπου τα 13 από τα 40 εκατομμύρια των κατοίκων της βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του Μπουένος Άιρες, είναι λογικό και στο πρωτάθλημά της οι περισσότεροι σύλλογοι να είναι από εκεί. Όταν πάρθηκε η (κωμική) απόφαση να γίνει ένα πρωτάθλημα με 30 ομάδες, μία από τις δικαιολογίες ήταν και το να εκπροσωπηθούν