Μια Αμερικανίδα στο Παρίσι

“Θα θυμάμαι για πάντα την πρώτη φορά που είδα την Κόκο. Είχε έρθει για δοκιμαστικό στην ακαδημία μας το 2014 και με εντυπωσίασε όσο κανένα άλλο κορίτσι με την αποφασιστικότητα της, την αθλητικότητα της και το μαχητικό της πνεύμα. Όταν σε κοιτούσε με το διαπεραστικό της βλέμμα και σου έλεγε με απόλυτη φυσικότητα ότι θα

Continue Reading →

Πρόωρος Τελικός στο Ρολάν Γκαρός

O αποψινός προημιτελικός του Ρολάν Γκαρός μοιάζει περίπου σαν προφητεία του γέροντα: “θα λένε ότι είναι απλά ένας από τους τέσσερεις προημιτελικούς, αλλά στην πραγματικότητα θα είναι ο τελικός. Γιατί τι άλλο θα μπορούσε να είναι μια αναμέτρηση του Τζόκοβιτς στα καλύτερα του εναντίον του Ναδάλ στο χώμα του Παρισιού; Ο απόλυτος τελικός!

Ο Τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ

Δεν ξέρω αν την έχω ξαναπεί την ιστορία, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Πριν μερικά χρόνια λοιπόν, σε πιο θαλερούς καιρούς, είχα το προνόμιο να ταξιδέψω στο Λονδίνο για να παρακολουθήσω ένα παιχνίδι Τσέλσι – Λίβερπουλ στο Στάνφορντ Μπριτζ. Σε κάποια ανάπαυλα λοιπόν από εξαντλητικές βόλτες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, άνοιξα λίγο την τηλεόραση

Continue Reading →

Ο αγαπημένος παίκτης του γιου μου

Τον περασμένο Φεβρουάριο σε συνέντευξη του στο BBC, ο Νόβακ Τζόκοβιτς είχε ομολογήσει ότι ο αγαπημένος παίκτης του 8χρονου γιου, δεν ήταν άλλος από τον Ράφα Ναδάλ, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι είχε πανηγυρίζει έξαλλα τη νίκη του επί του Μεντβέντεφ στον τελικό του Αυστραλιανού Όπεν. Σε αυτή την ηλικία βέβαια, ακόμη και τα πιτσιρίκια δικαιούνται να

Continue Reading →

Σαν να μην πέρασε μια μέρα

Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς σε όλες τις εκφάνσεις του, υπάρχει κάτι που έχει μείνει εντελώς απαράλλαχτο, ανέγγιχτο από την πατίνα του χρόνου. Ας κάνουμε λοιπόν την παράδοξη (κινηματογραφική) υπόθεση ότι κάποιος, ας τον βαφτίσουμε και Πίτερ, ξυπνάει από κώμα μετά από 30 χρόνια, ξυπνάει δηλαδή ο Πίτερ, έχοντας κατά νου τον

Continue Reading →