Ο Τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ

Δεν ξέρω αν την έχω ξαναπεί την ιστορία, αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Πριν μερικά χρόνια λοιπόν, σε πιο θαλερούς καιρούς, είχα το προνόμιο να ταξιδέψω στο Λονδίνο για να παρακολουθήσω ένα παιχνίδι Τσέλσι – Λίβερπουλ στο Στάνφορντ Μπριτζ. Σε κάποια ανάπαυλα λοιπόν από εξαντλητικές βόλτες στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, άνοιξα λίγο την τηλεόραση και πέφτω πάνω σε ένα γεμάτο Γουέμπλεϊ και ένα καταπληκτικό παιχνίδι, με φρενήρη ρυθμό, όπου η Τσέλσι αντιμετώπιζε την Άρσεναλ.

“Γουάτ δε φακ”, λέω στον εαυτό μου, τι ματσάρα είναι αυτή και πως γίνεται η οθόνη να δείχνει πως πρόκειται για “live” μετάδοση και μάλιστα από το Γουέμπλεϊ, αφού εγώ έχω έρθει να δω αύριο την Τσέλσι, να πασχίζει να αναχαιτίσει τη μαγική τριάδα Σαλάχ – Μανέ – Φιρμίνιο στο Στάνφορντ Μπριτζ. Όταν βέβαια στερέωσα λίγο καλύτερα τα γυαλιά μου στα μάτια μου, το μυστήριο λύθηκε ή μάλλον μια μυσταγωγία μόλις ξεκίνησε.

Γιατί αυτό που έβλεπαν τα εμβρόντητα μάτια μου στην οθόνη, δεν ήταν άλλο, από τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας των Γυναικών, όντως σε ένα γεμάτο Γουέμπλεϊ και με το θέαμα να είναι εφάμιλλο ενός “κανονικού” τελικού κυπέλλου. Γιατί στην “ωραιότερη χώρα του κόσμου” εκπαιδευόμαστε ακόμη από την ημέρα μηδέν, με μπλε και ροζ στερεότυπα και τις προαιώνιες προκαταλήψεις της αγίας ελληνικής οικογένειας.

Ακόμη και στο δημοτικό τα κορίτσια σχεδόν απαγορεύεται να παίζουν μπάλα (το βόλεϊ είναι άθλημα που τους “ταιριάζει”), τα αγόρια αν τυχόν δεν τα συναρπάζει το ποδόσφαιρο, κατακλύζουν με ενδόμυχους φόβους τους μπαμπάδες τους, τα κορίτσια επίσης είναι σπανίως καλά στα μαθηματικά και άρα πως θα μπορούσαν να κατανοήσουν την πολύπλοκη εξίσωση του οφσάιντ και ομολογώ ότι μέχρι εκείνη την ημέρα, ήμουν κι εγώ έμπλεος αρνητικής προκαταλήψεων αναφορικά με το γυναικείο ποδόσφαιρο.

Έκτοτε βέβαια, έχοντας παρακολουθήσει δύο Μουντιάλ και αρκετούς αγώνες Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά παράλληλα έχοντας την ευχάριστη έκπληξη να δω κορίτσια να παίζουν μπαλάρα σε αγώνες παιδικών πρωταθλημάτων (όπου αρκετές ομάδες πχ Κ12 έχουν στη σύνθεση τους και κορίτσια), τα στερεότυπα μου έχουν εκ των πραγμάτων σμπαραλιαστεί και δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχθώ ευθαρσώς ότι το αποψινό “match of the day”, δεν είναι ο (πολύ ενδιαφέρων) τελικός κυπέλλου στο ΟΑΚΑ μεταξύ Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ, αλλά ξεκάθαρα η αναμέτρηση της Μπαρτσελόνα με την Λυών, ήτοι ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ που θα διεξαχθεί ακριβώς την ίδια ώρα στο Τορίνο.

Δεν έχουν περάσει εξάλλου δύο μήνες από το πρώτο μεγάλο ρεκόρ προσέλευσης των 91.553 θεατών στο κατάμεστο Καμπ Νου της Βαρκελώνης που χειροκρότησαν την ομάδα τους στην πρόκριση της στα ημιτελικά με αντίπαλο την Ρεάλ. Λίγες βέβαια εβδομάδες αργότερα η Μπάρτσα έκανε και νέο παγκόσμιο ρεκόρ θεατών στον ημιτελικό με τη Βόλφσμπουργκ, κόβοντας 91.658 εισιτήρια. Την ίδια εποχή βέβαια, ρεκόρ (Γαλλίας) έκανε και η Παρί Σεν Ζερμέν, καθώς 43.254 θεατές βρέθηκαν στο Πάρκ Ντε Πρενς για τον ημιτελικό με την Λυών.

“Δεν γεμίζεις δύο φορές το Καμπ Νου κατά τύχη”, εξηγεί ο διευθυντής ποδοσφαίρου της γυναικείας ομάδας της Μπαρτσελόνα Μάρκελ Θουμπιθαρέτα. “Η ομάδα μας έγινε επαγγελματική το 2015 και όλη μας η φιλοσοφία παραμένει να αναπαραγάγουμε το εμβληματικό, θεαματικό ποδόσφαιρο που έχει καθιερώσει το σύλλογο μας στη συνείδηση των φιλάθλων. Ο κόσμος συρρέει γιατί βλέπει πραγματικά καλή μπάλα και την ομάδα να κερδίζει. Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο, στους αγώνες της ανδρικής ομάδας, να βλέπεις παιδιά να πηγαίνουν στο γήπεδο, φορώντας τη φανέλα με το όνομα της Alexia Putellas που πήρε τη “χρυσή μπάλα” το 2021…”

Στην πραγματικότητα η 28χρονη αρχηγός της Μπαρτσελόνα, έχει “πουλήσει” περισσότερες φανέλες από οποιονδήποτε άλλο παίκτη της Μπάρτσα μέσα στο 2022, συμπεριλαμβανομένης δηλαδή της ανδρικής ομάδας! Με 18 γκολ και 15 ασίστ στη La Liga και πρώτη σκόρερ με 10 τέρματα και στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν φαντάζει ακριβώς παράδοξο, πόσο μάλλον αν λάβουμε υπόψη την φετινή κάμψη της ομάδας των ανδρών. Η Putellas είναι η μετρονόμος του παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα και μαζί με τις Aitana Bonmati και την Patri Guijarro, ενσαρκώνουν ιδανικά τις παραδοσιακές αξίες του επιθετικού και ρέοντος παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα.

Οπότε η Putellas σήμερα και μετά τη φυγή του Μέσι, με την προσωπικότητα και το αγωνιστικό της πνεύμα, έχει γίνει το νέο είδωλο των πιτσιρικάδων που συρρέουν στο στάδιο “Γιόχαν Κρόιφ” και σημείο αναφοράς, ολόκληρου του συλλόγου και όλων των τμημάτων της Μπαρτσελόνα. Το κατά κάποιο τρόπο παράδοξο, είναι ότι στις αποδόσεις του τελικού, δεν θεωρείται το πρώτο φαβορί στο να σημειώσει τέρμα απόψε.

Η κάτοχος του τίτλου Μπαρτσελόνα, είναι και απόψε το μεγάλο φαβορί για την δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση του τροπαίου, έχοντας ήδη καταλύσει από πέρυσι τη δυναστεία της Λυών που είχε κατακτήσει πέντε σερί Τσάμπιονς Λιγκ από το 2016 μέχρι και το 2020! Εξάλλου είναι ξεκάθαρο ότι θα έχει κερδίσει εκ προοιμίου τη μάχη της εξέδρας, καθώς αναμένονται περισσότεροι 15.000 Καταλανοί απόψε στο Τορίνο, σε αντιδιαστολή με μόλις 3.000 Γάλλους, με την συνολική προπώληση των εισιτηρίων να έχει ξεπεράσει τις 35.000.

Η Λυών έχει κάποιες σημαντικές μακροχρόνιες απουσίες και μένει να δούμε, αν θα μπορέσει να κοντράρει στα ίσια την Μπαρτσελόνα. Θα στηριχθεί κυρίως στην εμπειρία της φανέλας της (καθώς πρόκειται για τον δέκατο της τελικό) και στην εκτελεστική δεινότητα της Νορβηγίδας σέντερ φορ Hegerberg, η οποία κατέχει το αξεπέραστο ρεκόρ να έχει σκοράρει 58 τέρματα σε 59 αγώνες Τσάμπιονς Λιγκ.

Προφανώς και οι περισσότεροι υπομειδιάτε ειρωνικά όταν διαβάζετε ότι το παιχνίδι της βραδιάς δεν είναι το Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ ή έστω το Φιορεντίνα – Γιουβέντους, αλλά κάποιο παιχνίδι γυναικείου ποδοσφαίρου, δεν πάει να είναι και ο τελικός του Μουντιάλ. Δεν έχω εξάλλου καμία διάθεση να σας πείσω. Απλά αν τύχει καμιά φορά να βρεθείτε στο Λονδίνο για να δείτε κανένα Τσέλσι – Λίβερπουλ, μην ανοίξετε καθόλου την τηλεόραση στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι και πότε μπορεί να σε βρει…

Maestro