Η πρωτοχρονιά του 1997 ήταν διπλή γιορτή για μια οικογένεια στην Αργεντινή. Ο Χουάν Αντόνιο Μοντιέλ, χτίστης στο επάγγελμα, και η Μαρίσα, εργαζόμενη σε εταιρεία καθαρισμού, απέκτησαν ένα υγιέστατο αγοράκι με την αλλαγή του χρόνου. Για το όνομά του έγινε μεγάλη μάχη, καθώς ο παππούς Χερόνιμο ζητούσε συνεχώς από την κόρη του να ονομάσει το παιδί “Αριέλ Ορτέγκα”, προς τιμήν του αγαπημένου του ποδοσφαιριστή. Η Μαρίσα απαντούσε συνεχώς “είσαι τρελός;”, αλλά τελικά οι… αντιμαχόμενες πλευρές ήρθαν σε συμβιβασμό και το μωράκι πήρε το όνομα Γκονσάλο Αριέλ Μοντιέλ.
Ήταν το λιγότερο που μπορούσε να κάνει το ζευγάρι για τον Χερόνιμο, μια που τους είχε στηρίξει οικονομικά. Οι γονείς του Γκονσάλο για αρκετό καιρό δεν μπορούσαν καν να ζήσουν μαζί, να ανοίξουν ένα σπιτικό, καθώς ήταν πάρα πολύ φτωχοί. Αυτό δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στην πόλη Βιρέι ντελ Πίντο, μια από τις φτωχότερες περιοχές στην ευρύτερη περιοχή του Μπουένος Άιρες. Το όνομα της πόλης των περίπου 100 χιλιάδων κατοίκων εμφανίζεται στα ΜΜΕ μόνο για φόνους, ληστείες, άλλα εγκλήματα και πλημμύρες. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά, η επαρχία Λα Ματάνσα (που σημαίνει στα ελληνικά “Η Σφαγή”) στην οποία ανήκει το Βιρέι έχει μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2020 τον αριθμό των 30.000 εγκλημάτων, περίπου 166 υποθέσεις καθημερινά για την αστυνομία, σε μια περιοχή με πληθυσμό λίγο παραπάνω από τη Θεσσαλονίκη.
Όλοι έχουν λίγο πολύ έναν φίλο, έναν γνωστό, έναν συγγενή που έπεσε θύμα εγκλήματος. Ο Γκονσάλο Μοντιέλ δεν θα μπορούσε να είναι η εξαίρεση. Ήταν μόλις 7 ετών όταν έμαθε τα δυσάρεστα για τον Χερόνιμο. Ο παππούς του αγαπούσε πολύ τα ζώα και φρόντιζε τα αδέσποτα της γειτονιάς, έχοντας στο σπίτι του αρκετά σκυλιά. Μέχρι που μια μέρα μια κυρία από τη γειτονιά πήγε και ζήτησε τον λόγο για ένα σκυλί που γαύγιζε. Η κυρία αυτή είχε αποφυλακιστεί λίγους μήνες πιο πριν και αφού δεν έγινε το δικό της, έφυγε, πήγε στο σπίτι της, πήρε ένα όπλο και γύρισε για να πυροβολήσει τον Χερόνιμο τρεις φορές. Το θύμα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, αλλά ήταν πολύ αργά. Η δράστης εξαφανίστηκε και κανείς δεν την είδε ποτέ ξανά. Αυτή θα ήταν η πρώτη από τις απώλειες που θα βίωνε ο Γκονσάλο Μοντιέλ.
Ο Γκονσάλο κι οι γονείς του (το μάτε απαραίτητο αξεσουάρ)
Ο παππούς του ήταν από τα αγαπημένα του πρόσωπα. Αυτός που του έκανε τα χατίρια, αυτός που τον κακομάθαινε (όσο μπορεί ένα παιδάκι στο Βιρέι ντελ Πίνο να κακομάθει) και του αγόραζε Κόκα Κόλα (πολυτέλεια για την οικογένεια Μοντιέλ) και αυτός που τον έκανε Ρίβερ, μαζί φυσικά με τον πατέρα του. Ο μικρός και ο παππούς έπαιρναν συχνά το κάρο με το άλογο του Χερόνιμο και πουλούσαν καρπούζια στην περιοχή. Αργότερα, πήγαινε και βοηθούσε τον πατέρα του στην οικοδομή. “Δεν έκανα τίποτα το ιδιαίτερο, του έδινα τα τούβλα”, διηγείται με σεμνότητα. Πέρα όμως από την εργασία, ο Μοντιέλ λάτρευε την μπάλα και έπαιζε φανατικά. Κι αν μπαμπάς και παππούς ήταν φίλοι της Ρίβερ, η μητέρα του ήταν αυτή που είχε παίξει μπάλα σε ομάδα και μάλιστα ήταν και καλή αμυντικός. Βέβαια υποστήριζε την Μπόκα, αλλά έκανε πίσω σε αυτό το θέμα. Όλη η οικογένεια πάντως πίστευε στο ταλέντο του μικρού Γκονσάλο και ειδικά η μητέρα του τον στήριζε πολύ και τον συνόδευε, μια που ο πατέρας του δεν είχε πολύ χρόνο εξαιτίας της δουλειάς του. Μετά από δοκιμές στην Ουρακάν και την Μπόκα, ήταν τελικά η Ρίβερ που του έδωσε σημασία. Από τα 10 του περίπου μπήκε στις ακαδημίες του συλλόγου και αναγκαζόταν καθημερινά να γράφει περίπου 5 ώρες στον δρόμο για να μπορέσει να προπονηθεί. Δεν ήταν η κούραση όμως το βασικότερο, αλλά τα χρήματα για τα Μέσα Μεταφοράς, τα οποία η οικογένειά του δεν μπορούσε να διαθέσει. Μετά από 2-3 χρόνια, ο Γκονσάλο μίλησε στους ανθρώπους του συλλόγου και τους είπε ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει έτσι. Αυτοί έδειξαν κατανόηση και τον άφησαν να μένει στους κοιτώνες, που κανονικά είναι μόνο για τα παιδάκια εκτός Μπουένος Άιρες. Ο Μοντιέλ έβλεπε πλέον τους γονείς του μόνο τα Σαββατοκύριακα και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στο ποδόσφαιρο.
Είτε με βάλουν δεξί μπακ, είτε σέντερ μπακ, είτε αριστερό μπακ, εγώ θα παίξω. Γιατί βρίσκομαι στη Ρίβερ και πρέπει να δίνω τα πάντα.
Ξεκίνησε ως κεντρικό χαφ, αλλά έγινε δεξί μπακ και η ηγετική του φυσιογνωμία ξεχώριζε σε όλες τις μικρές ομάδες. Αρχηγός και πρωταθλητής, ανέβηκε σιγά σιγά τις κατηγορίες του συλλόγου. Για πρώτη φορά έγινε μέλος της ανδρικής ομάδας στα 17 του και έκανε ντεμπούτο στα 19. Την ίδια στιγμή έπαιζε στις μικρές εθνικές της χώρας και το όνομά του άρχισε να ακούγεται. Ο Μαρσέλο Γκαγιάρδο πίστεψε πολύ σε αυτόν και τον χρησιμοποιούσε όλο και περισσότερο. Ο Μοντιέλ έγινε βασικός στη Ρίβερ, ένας παίκτης στον οποίο ο κόουτς δείχνει αδυναμία. Σε μια συνέντευξη τύπου, ο Γκαγιάρδο τον χαρακτήρισε ως τον “πυροσβέστη” της ομάδας, επειδή παίζει και προσαρμόζεται όπου τον χρειαστεί η ομάδα, σβήνει τις φωτιές όπου δημιουργούνται.
Δεν είναι υπερβολή. Είναι άλλωστε κι ο χαρακτήρας του να τα δίνει όλα. Και μπορεί η Γερμανία να έχει πληγώσει ποδοσφαιρικά την Αργεντινή σε τελικούς Μουντιάλ, ο σεβασμός όμως υπάρχει. Και έτσι, όταν οι άνθρωποι της Ρίβερ λένε ότι ο πυροσβέστης Μοντιέλ είναι “Γερμανός” το λένε ως προσόν: “Είναι σαν Γερμανός, τα δίνει όλα τόσο στην προπόνηση όσο και στους αγώνες. Ένα απλό παιδί που δεν λέει πολλά λόγια. Μια φορά ήρθαν οι γονείς να τον επισκεφτούν στους κοιτώνες της Ρίβερ και αυτός τους χαιρέτισε και γρήγορα γρήγορα τους είπε να φύγουν γιατί σκεφτόταν το επόμενο παιχνίδι. Είναι πολύ ανταγωνιστικός, δεν θέλει να χάνει ούτε στην προπόνηση, παίζει με το ίδιο πάθος σε προπόνηση και αγώνα. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα. Δεν χρειάζεται να προετοιμαστεί ψυχολογικά γιατί πάντα παίζει το ίδιο. Λίγοι παίκτες το κάνουν αυτό”.
Κρατώντας τη φανέλα που φορούσε στον τελικό του Λιμπερταδόρες με την Μπόκα στο Μπερναμπέου, πίσω στο όχι-και-τόσο-όμορφο Βιρέι Ντελ Πίντο
Ο Γκονσάλο ακόμα και τώρα που έχει καθιερωθεί δεν σταματά να δουλεύει. Δεν θεώρησε τίποτα δεδομένο. Άλλωστε πάντα υπήρχαν τα γεγονότα να του το θυμίζουν. Τα γκολ του τα αφιερώνει στον παππού του, δείχνοντας τον ουρανό, αλλά ο Χερόνιμο δεν ήταν ο μόνος άνθρωπος που έχασε. Πριν δυο χρόνια, ο Λούκας, ένας από τους κολλητούς του, εγχειρίστηκε στη χολή και μετά από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη έχασε τη ζωή του μόλις στα 23 του. Λίγους μήνες αργότερα, δυο ακόμα φίλοι του Γκονσάλο έχασαν τη ζωή τους στο Βιρέι μετά από πυροβολισμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μοντιέλ είχε πει ότι στόχος του είναι να πάρει τους γονείς του από εκεί. Πλέον, κάθε φορά που δείχνει τον ουρανό, η κίνηση είναι αφιερωμένη όχι μόνο στον παππού του, αλλά σε όλους τους ανθρώπους του που έφυγαν.
Ένα πλάγιο μπακ που να ξέρει μπαλίτσα
Ο Γκαγιάρδο δουλεύει πολύ με τους πλάγιους μπακ του. Ο Μοντιέλ δεν είναι απλά ο χαλκέντερος, φιλότιμος αμυντικός, αλλά ένα σύγχρονο δεξί μπακ με ανεβάσματα και εξαιρετικές σέντρες. Στη Ρίβερ, όπως λέει ο ίδιος, δουλεύουν πολύ και χωρίς την μπάλα. Πώς να κινηθεί στον χώρο, πώς να κάνει διαγώνια κίνηση και μετά, αφού πάρει την μπάλα, πού να τη στείλει. Σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του και την αυταπάρνησή του, έχει γίνει αγαπητός σε κόουτς, συμπαίκτες και κόσμο. Πλέον, στα 23 του, είναι ένας από τους πιο σημαντικούς παίκτες της Ρίβερ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ανήκει στους προνομιούχους λίγους από το πρωτάθλημα Αργεντινής που ο Λιονέλ Σκαλόνι κάλεσε στην εθνική Αργεντινής για τα επόμενα ματς των προκριματικών του Μουντιάλ. Μόλις τρεις “γηγενείς” βρίσκονται στη λίστα και ο Μοντιέλ είναι ο μοναδικός μη τερματοφύλακας. Δυστυχώς, ο παππούς του δεν μπόρεσε ποτέ να τον θαυμάσει. Ένας άνθρωπος που λάτρευε τη Ρίβερ, αλλά δεν είχε αρκετά χρήματα για να βρεθεί στο γήπεδο. Τώρα, οι γονείς του μπορούν να το κάνουν κι ο Μοντιέλ που είχε ως όνειρο να τους πάρει από το “μπάριο” ίσως κάποια στιγμή να περάσει και τον Ατλαντικό. Για ορισμένους έχει αργήσει πολύ. Στα 23 θα έπρεπε να έχει ήδη κάνει το βήμα. Το συμβόλαιό του λήγει το καλοκαίρι του 2021 και η Ρίβερ προσπαθεί να τον ανανεώσει, καθώς η ρήτρα των 20 εκατομμυρίων σε μερικούς μήνες δεν θα λέει τίποτα. Το περασμένο καλοκαίρι η Γουέστ Χαμ προσπάθησε να τον αγοράσει, ενώ έχουν ακουστεί κι άλλες ομάδες όπως η Λιντς, η Ρόμα κι η Σάλκε. Ο Γκονσάλο Μοντιέλ δεν είναι το next big thing της Αργεντινής, αλλά είναι παίκτης που κάθε ομάδα θα ήθελε να έχει.