Η ώρα περνούσε βασανιστικά την προτελευταία αγωνιστική των προκριματικών του Μουντιάλ. Στο Μπομπονέρα (που είχε επιλέξει εκτάκτως η Αργεντινή για έδρα, πιστεύοντας ότι θα γίνει κολαστήριο) ήμασταν ήδη στο 40′ κι οι γηπεδούχοι έβλεπαν ότι δεν αρκούσε η φωνή των οπαδών. Το Περού κρατούσε το 0 και μπροστά είχε τον Γκερέρο να τα βάζει μόνος
“Υπάρχουν οι ποδοσφαιριστές που απλά θέλουν να αγωνίζονται στη φυσική τους θέση αλλά υπάρχει και εκείνος ο τύπος που θέλει πάντα να βοηθάει. Την περσινή σεζόν δεν έπαιζε, αλλά ήταν πάντα χαμογελαστός και ανέβαζε τους συμπαίκτες του στα αποδυτήρια. Είμαι τόσο ευτυχισμένος. Τόσο χαρούμενος γι’ αυτόν”. Αυτά τα λόγια ανήκουν στον προπονητή της Μάντσεστερ Σίτι,
Αν μια μέρα κάποιος σταματούσε στο δρόμο είκοσι τυχαίους ποδοσφαιρόφιλους και τους χάριζε ένα εισιτήριο για όποιο ιταλικό ντέρμπι ήθελαν είναι σχεδόν σίγουρο πως οι περισσότεροι θα επέλεγαν το Derby della Madonnina (Μίλαν-Ίντερ) και το Derby della Capitale (Ρόμα-Λάτσιο), κάποιοι φανατικοί Γιουβεντίνοι θα διάλεγαν το Γιουβέντους-Τορίνο και, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ένας γραφικός θα επέλεγε το Derby della
Η τελευταία φορά που στην Ελλάδα, έγινε έκπληξη μεγατόνων όσον αφορά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ποδόσφαιρο, απέχει πια 40 χρόνια… Ήταν η Λάρισα του Γιάτσεκ Γκμοχ τη σεζόν 1987-88. Κάποιοι από τους φιλάθλους, που ευχαριστήθηκαν και πανηγύρισαν ενδεχομένως, την κατάκτηση της Premier League από τη Λέστερ, ίσως και να μην είχαν γεννηθεί ακόμη όταν ο κάμπος πανηγύριζε
Στους λασπωμένους δρόμους της Μπέλα Βίστα στα βόρεια της Αργεντινής βλέπεις πάντα παιδάκια να παίζουν μπάλα. Μεταξύ τους κι ο Χοσέ που έπαιζε τέρμα, όπως κι ο πατέρας του Ραούλ που τη δεκαετία του 1960 έφτασε μέχρι τη δεύτερη ομάδα της Σαν Λορένσο. Παρ’ ότι συχνά κάποιοι επιθετικοί γίνονται τερματοφύλακες, ο Χοσέ ακολούθησε αντίθετη πορεία