Κάθε φορά που ο Χάαλαντ πετυχαίνει γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ (δηλαδή κάθε αγωνιστική) οι λάτρεις των στατιστικών στήνουν ένα μικρό πάρτι στο ίντερνετ. Σε πόσα σερί ματς έχει σκοράρει, με πόσες επαφές με τη μπάλα, με πόσα θα τελειώσει τη χρονιά αν συνεχίσει με αυτό το ρυθμό και φυσικά πώς τα πηγαίνει σε σύγκριση με άλλους πετυχημένους επιθετικούς που πέρασαν από την Αγγλία. Στις αναρτήσεις αυτές συναντάμε ως επί το πλείστον ονόματα φημισμένων σκόρερ που φόρεσαν τις φανέλες μεγάλων ομάδων του Νησιού: Σαλάχ, Κόουλ, Ρονάλντο, Ρούνει, Σίρερ, Σουάρες. Ένα όμως διαφέρει. Αυτό του Κέβιν Φίλιπς.
O Φίλιπς ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του πορεία στα τέλη των 80s από τις ακαδημίες της Σαουθάμπτον αλλά δεν κατάφερε να κερδίσει μια θέση εκεί, αφού οι προπονητές του τον θεωρούσαν αρκετά μικροκαμωμένο για να παίξει στην επίθεση, όπως αυτός ήθελε. Κάποιες δοκιμές ως δεξί μπακ αποδείχτηκαν αποτυχημένες και ο νεαρός αναγκάστηκε να μαζέψει τα πράγματα του και να δοκιμάσει την τύχη σε μια κοντινή ημιεπαγγελματική ομάδα των χαμηλών κατηγοριών. Εκεί τον εντόπισε ένας σκάουτ της Γουότφορντ, του πρότεινε να περάσει από δοκιμαστικό και τον χειμώνα του 1994 στα 21 του υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο.
Στις τρεις σεζόν που έμεινε εκεί πρόλαβε να σκοράρει 25 φορές αν και έχασε σχεδόν μια ολόκληρη χρονιά λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού. Όταν έμεινε ελεύθερος το καλοκαίρι του 1997 η Ίπσουιτς ενδιαφέρθηκε γι’αυτόν αλλά η μεταγραφή χάλασε την τελευταία στιγμή, λίγο πριν πέσουν οι υπογραφές. Την ίδια κιόλας μέρα, στο πάρκινγκ του γηπέδου της Ίπσουιτς, ο μάνατζερ του τον ρώτησε αν ψήνεται να κάνουν μια κρούση και στη Σάντερλαντ, καθώς ήξερε τον προπονητή της ομάδας, Πίτερ Ριντ. Ο Ριντ εμφανίστηκε θετικός και ο Φίλιπς δεν το σκέφτηκε πολύ, παρ’ότι η Σάντερλαντ είχε μόλις υποβιβαστεί από την Πρέμιερ Λιγκ. Για την ακρίβεια, δεν το σκέφτηκε καθόλου. Το μόνο που ήθελε ήταν μια ευκαιρία οπουδήποτε για να δείξει ότι αξίζει. “Όταν υπέγραψα στη Σάντερλαντ δεν ήξερα καν ότι είναι δίπλα στη θάλασσα. Δεν γνώριζα ούτε ότι το Σάντερλαντ-Νιούκαστλ είναι τόσο μεγάλο ντέρμπι.” Χάρη σε αυτή την ευνοϊκή συγκυρία και την έλλειψη διάθεσης από τον Φίλιπς να ψαχτεί περισσότερο, η Σάντερλαντ θα ζούσε τα επόμενα χρόνια μερικές από τις καλύτερες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας της.
Τα 35 γκολ που πέτυχε την πρώτη του σεζόν εκεί τον τοποθέτησαν σε περίοπτη θέση στην ιστορία της ομάδας. Ο τελευταίος παίκτης της Σάντερλαντ που είχε τελειώσει μια χρονιά με 30 γκολ και πάνω, το είχε κάνει στις αρχές των 60s αλλά το όνομα του σίγουρα το έχετε ακουστά: Μπράιαν Κλαφ. Τη δεύτερη χρονιά το κοντέρ του σταμάτησε στα 25 αλλά τούτη τη φορά αυτά ήταν αρκετά για να κερδίσει η ομάδα την επιστροφή της στην Πρέμιερ Λιγκ και να λάβει ο ίδιος μια κλήση για την εθνική Αγγλίας, παρ’ότι ήταν ακόμα παίκτης της 2ης κατηγορίας.
Στα 26 του ο Κέβιν Φίλιπς θα δοκιμαζόταν για πρώτη φορά απέναντι στα μεγάλα παιδιά της Πρέμιερ Λιγκ και η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν ήξερε τι να περιμένει, μιας και το επίπεδο δυσκολίας θα ανέβαινε αισθητά. Οι αναλυτές της εποχής εκτιμούσαν πως ο μικροκαμωμένος επιθετικός θα τα έβρισκε σκούρα, με τον Ρόντνει Μαρς να προβλέπει πως θα τελειώσει τη χρονιά με 5-6 γκολ το πολύ. Η πρεμιέρα απέναντι στην Τσέλσι στο Στάμφορντ Μπριτζ ενίσχυσε τη δυσπιστία αρκετών, καθώς η Σάντερλαντ ηττήθηκε με κατεβασμένα τα χέρια με 4-0, με τον Φίλιπς να είναι ουσιαστικά αόρατος.
Τρεις μόλις μέρες αργότερα όμως και πριν προλάβουν να βγουν τα φτυάρια των τηλεοπτικών σχολιαστών για το κλασικό θάψιμο, η Σάντερλαντ επικράτησε της Γουόφορντ με 2-0 με τον Φίλιπς να πετυχαίνει και τα δυο γκολ. Οι πρώτες δυο απαντήσεις είχαν δοθεί αλλά αποκλείεται ακόμα και τότε να υπήρχε κάποιος που να πίστευε ότι θα ακολουθήσουν άλλες 28! “Ακόμα και μετά το ματς την Τσέλσι πίστευα ότι μπορώ να κάνω μια καλή σεζόν, επειδή ήξερα ότι η ομάδα δημιουργούσε αρκετές ευκαιρίες σε κάθε παιχνίδι και ήταν στο χέρι μου να τις αξιοποιήσω. Μετά το παιχνίδι με τη Γουότφορντ τα γκολ άρχισαν να έρχονται μαζεμένα αλλά σε καμία περίπτωση δεν σκεφτόμουν ότι μπορεί να γίνω πρώτος σκόρερ. Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να σκοράρω όσο περισσότερα μπορώ σε κάθε αγώνα.”
Στους επόμενους τέσσερις μήνες ο Φίλιπς και η Σάντερλαντ έζησαν ένα αναπάντεχο όνειρο. Με 19 γκολ σε 17 ματς (!) του επιθετικού της η Σάντερλαντ ήταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας και το Στάδιο του Φωτός ήταν γεμάτο σε κάθε παιχνίδι. Όπως οι περισσότερες αγγλικές ομάδες της εποχής, ο Πίτερ Ριντ προτιμούσε το παραδοσιακό φορ-φορ-φάκινγκ-του σαν σύστημα και σαν γνήσιος ολντ σκουλ τύπος στην επίθεση χρησιμοποιούσε το κλασικό δίδυμο του ψηλού με τον κοντό.
Μόνιμος παρτενέρ του Φίλιπς ήταν ο πανύψηλος γερόλυκος Νάιαλ Κουίν που είχε φάει την Πρέμιερ Λιγκ με το κουτάλι. Όχι πως στο πιοτό πήγαινε πίσω. “Δεν μπορούσε να τον κοντράρει κανένας στις μπύρες. Τις κατέβαζε με 4 γουλιές! Ακόμα και το ποτήρι της μπύρας έμοιαζε με ποτηράκι στα χέρια του” έλεγε εντυπωσιασμένος ο Φίλιπς. Λίγα χρόνια πριν ο Κουίν είχε σκεφτεί να κρεμάσει πρόωρα τα παπούτσια του, καθώς για δεύτερη φορά έμενε εκτός γηπέδων για πάνω από 6 μήνες με σοβαρό τραυματισμό, αλλά οι δικοί του τον έπεισαν να συνεχίσει λίγο ακόμα. Τότε εμφανίστηκε στο Σάντερλαντ ο μικρόσωμος και ταχύτατος Φίλιπς, που ήταν διατεθειμένος να αναλάβει το ζόρικο κομμάτι του τρεξίματος και όλα κούμπωσαν ιδανικά. Όσο ο Κουίν απασχολούσε με την εμπειρία και τον όγκο του το δίδυμο των σέντερ μπακ ο Φίλιπς τρύπωνε στην περιοχή και τέλειωνε με όποιο τρόπο μπορούσε τις ευκαιρίες που δημιουργούσαν οι μέσοι της ομάδας. Σύμφωνα με τον Φίλιπς: “Ήταν μια από αυτές τις συνεργασίες που απλά τυχαίνουν. Δεν κάναμε καμία ξεχωριστή προπόνηση, ούτε δοκιμάζαμε κάποιο συγκεκριμένο κόλπο πριν τους αγώνες.”
Μέχρι να προσαρμοστούν και να μάθουν το στυλ τους οι αμυντικοί της Πρέμιερ Λιγκ, η Σάντερλαντ είχε αλλάξει για τα καλά ρότα στη χρονιά κι αντί να παλεύει για την παραμονή, διεκδικούσε μέχρι τέλους με αξιώσεις την έξοδο της στην Ευρώπη. Ο Νάιαλ Κουίν τέλειωσε τη χρονιά με 14 γκολ και 8 ασίστ αλλά το μεγαλύτερο επίτευγμα του ήταν ότι με τις κινήσεις και τις τοποθετήσεις του επέτρεψε στον Φίλιπς να κάνει μια οργιαστική σεζόν και όχι απλά να κλείσει τα στόματα όλων όσων προέβλεπαν πως θα αποτύχει αλλά να γράψει και ιστορία. Με τα 30 γκολ που πέτυχε στο πρωτάθλημα αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην Αγγλία, έγινε ο πρώτος που πετυχαίνει τόσα γκολ στην παρθενική του σεζόν στην Πρέμιερ Λιγκ και, το πιο τρομερό όλων, κέρδισε το Χρυσό Παπούτσι, κάτι που δεν έχει καταφέρει ποτέ ξανά κανένας άλλος Άγγλος!
Ο άνθρωπος που μερικά χρόνια πριν ως έφηβος καθάριζε τα παπούτσια του Άλαν Σίρερ στη Σαουθάμπτον τέλειωσε τη σεζόν με 7 γκολ περισσότερα από τον θρύλο του αγγλικού ποδοσφαίρου και της Νιούκαστλ, η οποία φυσικά και δεν μπορούσε να λείπει από τη λίστα των… θυμάτων του. Στο ντέρμπι του πρώτου γύρου στο Σέντ Τζειμς Παρκ ο Φίλιπς πέτυχε με ωραία λόμπα το γκολ που ολοκλήρωνε μια σπουδαία ανατροπή και χάρισε στη Σάντερλαντ την πρώτη της νίκη εκεί μέσα μετά από 20 χρόνια ενώ στο δεύτερο παιχνίδι τον Ιανουάριο σκόραρε και τα δυο γκολ της ομάδας του σε ένα χορταστικό 2-2.
O Κέβιν Φίλιπς έμεινε για άλλες τρεις σεζόν στο Σάντερλαντ και παρ’ότι πέτυχε ακόμα 40 γκολ δεν μπόρεσε ποτέ να πλησιάσει τα μαγικά νούμερα εκείνης της πρώτης χρονιάς της ανόδου. Στη συνέχεια πέρασε από πολλές ομάδες, ανάμεσα τους και η Σαουθάμπτον που τον είχε κόψει στο ξεκίνημα του, πριν κρεμάσει τελικά τα παπούτσια του το 2014 στη Λέστερ, την οποία πρόλαβε να βοηθήσει λίγο για να επιστρέψει στην Πρέμιερ Λιγκ με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.
Δυο δεκαετίες μετά το πέρασμα του από το Στάδιο του Φωτός παραμένει πρώτος σκόρερ της Σάντερλαντ μεταπολεμικά και ένας σύγχρονος θρύλος της που, όπως είπαμε και στον πρόλογο, συνεχίζει να τη διαφημίζει ακόμα με την παρουσία του σε λίστες που δεν περιμένεις να δεις τις ‘Μαυρόγατες’. Όπως σχολίασε και ο ίδιος πριν λίγα χρόνια: “Όταν βλέπεις έναν παίκτη να πετυχαίνει 30 γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ, ξέρεις ότι το έχει κάνει σε μια ομάδα που λογικά βρίσκεται στις πρώτες 3-4 θέσεις της βαθμολογίας. Εγώ το κατάφερα με μια ομάδα που τερμάτισε 7η. Το να κερδίσεις έτσι το Χρυσό Παπούτσι και να αναδειχθείς καλύτερος σκόρερ στην Ευρώπη το θεωρώ τρομερό κατόρθωμα. Παραμένω ο μοναδικός Άγγλος που το έχει πετύχει και δεν νομίζω να αλλάξει αυτό σύντομα όταν εκεί έξω υπάρχουν παίκτες όπως ο Μέσσι, ο Ρονάλντο και ο Σουάρες”.