Γκάρι Πέιτον: Το “γάντι”

Ο Γκάρι Πέιτον υπήρξε το «γάντι» αλλά και το «στόμα». Ένας από τους πιο ολοκληρωμένους πόιντ γκαρντ που έπαιξε ποτέ το άθλημα αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους trash talkers που είδε το ΝΒΑ. Κάποτε στο Σακραμέντο ένας εξυπνάκιας της κερκίδας των Κινγκς αποφάσισε να ασχοληθεί εξ ολοκλήρου με τον Πέιτον φωνάζοντας συνεχώς πράγματα για

Continue Reading →

MJ Stories #4: Συμπαίχτες, αντίπαλοι, οικογένεια

Ο serial killer των παρκέ με την ψύχωση για νίκες, ο απαιτητικός συμπαίχτης, ο αντίπαλος και ο μπαμπάς Μάικλ Τζόρνταν. Διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα του μέσα από καθημερινές ιστορίες στο Stoiximan Blog. Πετώντας τον Rodney McCray (και την αυτοπεποίθηση του) στον Καιάδα Τη σεζόν 1992-93 οι Μπουλς θέλησαν να δυναμώσουν το ρόστερ τους με τον

Continue Reading →

MJ Stories #3: Είναι διαφορετικό να φωνάζεις τον διάβολο από το να τον αντιμετωπίζεις

Ο Μάικλ Τζόρνταν εκτός από σπουδαίος παίχτης υπήρξε και ένας από τους μεγαλύτερους trash talkers που είδαν τα παρκέ του ΝΒΑ. Το τρίτο μέρος των MJ Stories του Stoiximan Blog, θα σας βοηθήσει να καταλάβετε το γιατί. «Εμένα μου τις δίνουν τσάμπα» O «πολυλογάς» Γκάρι Πέιτον μπήκε στο ΝΒΑ το 1990. «Τότε ο Τζόρνταν ήταν

Continue Reading →

O μύθος του Aϊζάια Τόμας

Αργά το βράδυ, η πόρτα του σπιτιού της οικογένειας Τόμας στο γκέτο του τομέα της Δυτικής πλευράς στο Σικάγο, χτυπάει. Τα μέλη μιας εκ των πιο επικίνδυνων συμμοριών της περιοχής θέλουν να εντάξουν στην «ομάδα» τους κάποια από αγόρια της οικογένειας. Η Mary Thomas βγαίνει στο κατώφλι. Ήταν πατέρας και μητέρα μαζί για τα εννιά

Continue Reading →

Michael Jordan Stories #2: Γούρια, ιεροτελεστίες, οι αντίπαλοι του και η Μαντόνα

Το Last Dance συνεχίζεται και μαζί του η «βουτιά» μας στο παρελθόν του μεγαλύτερου και πιο επιδραστικού αθλητή στην ιστορία του μπάσκετ. Γνωρίστε τον καλύτερα μέσα από μικρές ιστορίες και γεγονότα που φωτίζουν γνωστές και άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας του. Η Μαντόνα ψήφιζε Πίπεν Ως γνωστόν, η ανταγωνιστική φύση του Τζόρνταν για οτιδήποτε μπορεί να

Continue Reading →