Ο Γκάρι Πέιτον υπήρξε το «γάντι» αλλά και το «στόμα». Ένας από τους πιο ολοκληρωμένους πόιντ γκαρντ που έπαιξε ποτέ το άθλημα αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους trash talkers που είδε το ΝΒΑ.

Κάποτε στο Σακραμέντο ένας εξυπνάκιας της κερκίδας των Κινγκς αποφάσισε να ασχοληθεί εξ ολοκλήρου με τον Πέιτον φωνάζοντας συνεχώς πράγματα για αυτόν κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης. Ο γκαρντ των Σόνικς, που ήταν ανεξήγητα (για τα δικά του δεδομένα) ήρεμος , τον πλησιάζει με το γνωστό βλέμμα σε μια διακοπή και τον «αποτελειώνει»:

«Φιλαράκο, πλήρωσες χρήματα για να με δεις να παίζω. Εγώ δεν πλήρωσα για να σε δω. Για αυτό βούλωσε το στόμα σου και παρακολούθησε με».

Αυτός ήταν ο Γκάρι Πέιτον. Ή μάλλον, μια νορμάλ, «φιλήσυχη» εκδοχή του Γκάρι Πέιτον.

«Ήταν ο ίδιος ακριβώς τύπος εντός και εκτός παρκέ. Θα σου έλεγε ακριβώς τα ίδια εάν σε έβλεπε στο mall με αυτά που θα σου έλεγε στο παιχνίδι» έλεγε γελώντας κάποτε ο Σακίλ Ο’Νιλ.

Ο Πέιτον είναι μια unique περίπτωση. Το Όκλαντ ως γνωστό είναι μια από τις «δύσκολες», κακόφημες πόλεις της δυτικής ακτής των ΗΠΑ. Στα ανοιχτά γήπεδα του εκείνα τα χρόνια, ο Πέιτον ήταν ο «βασιλιάς».

«Εάν πάθαινες διάστρεμμα κατά τη διάρκεια του διπλού στο playground, απλά έδενες τα κορδόνια πολύ γερά, ψηλά γύρω από τον αστράγαλο και συνέχιζες να παίζεις. Με τον Πέιτον εκεί γύρω, απλά δεν είχες άλλη επιλογή» λέει γλαφυρά ο γεννημένος στην ευρύτερη περιοχή (Σαν Φρανσίσκο) Τζέισον Κιντ.

Για τον Κιντ, ο Πέιτον υπήρξε κάτι σαν μέντορας. «Ήταν ένα μάλλον σοφτ παιδάκι όταν ήρθε να παίξει μαζί μας. Εγώ έβαλα το γκέτο μέσα του» λέει ο Πέιτον. Ο γκαρντ των Σόνικς περνούσε τον μικρότερο ηλικιακά Κιντ από διάφορα «γυμνάσια». Του έλεγε ότι σήμερα «δεν θα σουτάρεις τη μπάλα» και όντως ο μετέπειτα σούπερ σταρ των Μαβς και των Νετς δεν έπαιρνε σουτ σε ολόκληρη την αναμέτρηση από την τόσο «in your face» άμυνα του Πέιτον. Πολλά παιδιά πήγαιναν κλαμένα σπίτι τους στη βάρδια του και δεν επέστρεφαν ποτέ ξανά στο συγκεκριμένο γήπεδο. Ο Κιντ όμως επέστρεφε. Ξανά και ξανά. Ήταν μέρος της διαδικασίας της πνευματικής ανάπτυξης ενός παιδιού που χρόνια αργότερα εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο φοβιστικούς αθλητές του ΝΒΑ λόγω της σκληράδας και της προσωπικότητας του. Ανάλογα αποτελέσματα είχε στον χαρακτήρα του Κέβιν Γκαρνέτ η σύμπραξη με τον Γκάρι Πέιτον (για λογαριασμό της TEAM USA). Μετά από εκείνο το καλοκαίρι, ο φιλήσυχος Κέβιν ήταν πια παρελθόν…

Το ρεπερτόριο του Πέιτον στο trash talking ήταν ανεξάντλητο. Ως πρωτοετής στο πανεπιστήμιο χτύπησε με μια τσίχλα στο πρόσωπο έναν cheerleader του Όρεγκον. Κατά τις επισκέψεις της ομάδας του στο Berkeley τα έβαζε με όλη την κερκίδα από το πρώτο λεπτό. Η συνήθης συνθήκη ήταν «αυτός εναντίον χιλιάδων». Είναι ο ίδιος που είπε «κάτσε κάτω εσύ στρουμφάκι» στον κόουτς των Γουλβς, Sidney Lowe. Αυτός που δεν έκανε βήμα πίσω απέναντι στην αύρα του Μάικλ Τζόρνταν. Αυτός που στα playoffs του ’94 απέναντι στους Νάγκετς κανόνιζε «πιστολίδι» με τον Ρίκι Πιρς μετά το ματς έξω από το γήπεδο.

Πέρα από όλα αυτά, το «γάντι» υπήρξε ένας από τους πιο ολοκληρωμένους περιφερειακούς που είδε ποτέ η λίγκα του ΝΒΑ. Ένας πραγματικά σπουδαίος two way-PG ο οποίος έπιανε πολύ υψηλά standards απόδοσης και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ο Τζορτζ Καρλ βρήκε το κουμπί του (νομίζω ότι ουκ ολίγες φορές βέβαια έφτασε στα όρια του ως άνθρωπος με αυτόν στο τιμόνι της ομάδας του), ο Σον Κεμπ έγινε το alter ego του (δημιουργώντας μαζί του ένα από τα πιο θεαματικά δίδυμα που πέρασαν ποτέ από το πρωτάθλημα) και οι Σιάτλ Σουπερσόνικς κέρδισαν χιλιάδες οπαδούς ανά τον πλανήτη στα 90s. Η πίεση της άμυνας τους, στα ¾ ή στο μισό γήπεδο, ήταν κάτι το εντυπωσιακό που δεν εντοπίζεται στο σύγχρονο ΝΒΑ. Η ικανότητα τους στο fast break αποτέλεσε μήτρα παραγωγής highlights. Όλοι έψαχναν στις εκπομπές με τα TOP-10 το άλεϊ-ουπ του Πέιτον για τον Κεμπ.

Τα εκπληκτικά χέρια του πόιντ γκαρντ των Σόνικς και η αντίληψη του τον έστειλαν στην ελίτ της λίγκας. Είχε μια σταθερή βελτίωση στην πρώτη δεκαετία της καριέρας του και ένα εκπληκτικό ξεπέταγμα στο δεύτερο μισό των 90s, φτάνοντας σε μια καταπληκτική σεζόν το 1999-2000 όταν μέτρησε 25.8 πόντους, 7.6 ριμπάουντ, 7.4 τελικές πάσες, 1.8 κλεψίματα με 39.1% πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Υπήρξε ο μόνος πόιντ γκαρντ ιστορικά που κέρδισε το βραβείο του καλύτερου αμυντικού παίχτης της χρονιάς (1996). Κατέκτησε δύο Ολυμπιακά μετάλλια και κατάφερε, επιτέλους, το 2006 να γευτεί το νέκταρ του πρωταθλητή του ΝΒΑ με τους Μαϊάμι Χιτ. Οι νεότερες γενιές ίσως να μη θυμούνται καλά ή να μην είχαν καν την ευκαιρία να γνωρίσουν αυτόν τον πραγματικά σπουδαίο σταρ του ΝΒΑ. Όμως ο Γκάρι Πέιτον υπήρξε ένας από τους πιο ολοκληρωμένους «τιμονιέρηδες» που έπαιξαν ποτέ το άθλημα. Και είναι σωστό για όλους εμάς που τον ζήσαμε στα prime του να φροντίσουμε να περάσει η φήμη του από γενιά σε γενιά…