O μύθος του Aϊζάια Τόμας

Αργά το βράδυ, η πόρτα του σπιτιού της οικογένειας Τόμας στο γκέτο του τομέα της Δυτικής πλευράς στο Σικάγο, χτυπάει. Τα μέλη μιας εκ των πιο επικίνδυνων συμμοριών της περιοχής θέλουν να εντάξουν στην «ομάδα» τους κάποια από αγόρια της οικογένειας.

Η Mary Thomas βγαίνει στο κατώφλι. Ήταν πατέρας και μητέρα μαζί για τα εννιά παιδιά της. Ο σύζυγος της (βετεράνος πολέμου) είχε εγκαταλείψει καιρό το σπίτι τους. Ήταν ο πρώτος αφροαμερικάνος επόπτης στην International Harvester. Όταν το εργοστάσιο της αυτοκινητοβιομηχανίας έκλεισε, ο ίδιος δεν μπορούσε να βρει δουλειά πουθενά, ούτε καν σαν επιστάτης. Έπεσε σε κατάθλιψη. Ένα απόγευμα άνοιξε την πόρτα και απλά έφυγε. Η οικογένεια συσπειρώθηκε γύρω από τη δυναμική μητέρα η οποία έκανε τα πάντα για να μεγαλώσει τα παιδιά της, συμπεριλαμβανομένου και «Βενιαμίν» Αϊζάια, όσο καλύτερα μπορούσε.

Η πόρτα ανοίγει. Το πρωτοπαλίκαρο της συμμορίας βλέπει μια κυρία να του κολλάει το όπλο στο κούτελο και να του λέει ορθά-κοφτά:

«Εδώ μέσα υπάρχει μόνο μια συμμορία. Η συμμορία των Τόμας. Και κουμάντο κάνω εγώ. Δίνε του γιατί θα σου τινάξω τα μυαλά στον αέρα».

Αυτή ήταν η Mary Thomas. Μια γυναίκα που ανέλαβε σε σχετικά μικρή ηλικία να συντηρήσει εννιά παιδιά σε μια από τις πιο φτωχές περιοχές της Ανατολικής ακτής των ΗΠΑ. Στο γκέτο της West Side στο Σικάγο, η ζωή ανέκαθεν ήταν πολύ δύσκολη. Ναρκωτικά, δείκτες εγκληματικότητας στα κόκκινα. Καθημερινός αγώνας για το φαγητό.
Αυτό ήταν το κέντρο του σύμπαντος. Ένα πιάτο φαγητό. Ο μικρός Αιζάια γυρνούσε στους δρόμους καθημερινά με άδεια κοιλιά. Πεινούσε. Έψαχνε παρατημένα, μισοφαγωμένα σάντουιτς ή οτιδήποτε φαγώσιμο. Γυάλιζε παπούτσια και ευχόταν να γυρίσει σπίτι χωρίς να τον ληστέψουν.

«Τα παιδικά μου όνειρα δεν είχαν να κάνουν με το επαγγελματικό μπάσκετ. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ μου, δεν με απασχολούσαν τέτοια πράγματα. Τα όνειρα μου ήταν γεμάτα από μεγάλα ψυγεία. Ψυγεία γεμάτα από καλοψημένα κοτόπουλα, πιάτα με μακαρόνια και ζουμερές μπριζόλες».

Πίσω στον κυνισμό της καθημερινότητας, το ψυγείο της οικογένειας Τόμας ήταν συχνά άδειο. Το μπάσκετ υπήρξε η διέξοδος για τον Αϊζάια και σε συνδυασμό με την αυστηρότητα της μητέρας του (την πρώτη φορά που άργησε να επιστρέψει το βράδυ σπίτι τον τιμώρησε για ένα ολόκληρο καλοκαίρι) αποτέλεσαν το όχημα για να ανοίξει ο βενιαμίν της οικογένειας την πόρτα ενός διαφορετικού κόσμου. Αυτήν που δεν κατάφερε να ανοίξει ο μεγαλύτερος αδερφός του Λάρι (σταρ των τοπικών playgrounds από τον οποίον ο Aϊζάια είχε αντιγράψει πολλές κινήσεις) που επέστρεψε στους «δρόμους» όταν δεν κατάφερε να αξιοποιήσει την ευκαιρία του try out στους Μπουλς λόγω ενός διαστρέμματος.

Η ζωή στη West Side ετοίμασε τον Τόμας για αυτό που επακολούθησε. Εκεί εντοπίζονται η ρίζες του πιο σκληροτράχηλου, «πεζοδρομιακού μάγκα» που γνώρισε ποτέ το ΝΒΑ. Η σύμπραξη με τον θρυλικό κόουτς Μπόμπι Νάιτ στους Hoosiers της Ιντιάνα ήταν ένα σημαντικό εφόδιο. Ο Τόμας άκουγε τα σχολιανά καθημερινά από τον «στρατηγό» . Ήξερε ότι χρειαζόταν όμως την πειθαρχία του Νάιτ για να συνεχίσει να ζει το όνειρο του. Είχε διαλέξει το πρόγραμμα του σε μια περίοδο όπου όλοι του έλεγαν να μείνει μακριά γιατί «ο Νάιτ δένει με σχοινιά τους παίχτες του και τους βασανίζει». Ο αστικός μύθος λέει ότι όταν ο κόουτς πήγε στο σπίτι της οικογένειας Τόμας για συζητήσει, ένας από τους αδερφούς του Αϊζάια τον προσέβαλλε λεκτικά (λάθος κίνηση) με συνέπεια να επακολουθήσει «πόλεμος». Ο Νάιτ αγάπησε υπερβολικά τον Αϊζάια. Και ο Αϊζάια τον κόουτς Νάιτ. Μαζί κατέκτησαν το κολεγιακό πρωτάθλημα του 1981 που έστειλε τον Isiah Lord Thomas στο Νο2 του ντραφτ της ίδιας χρονιάς.

Γίνεται απολύτως κατανοητό λοιπόν γιατί αυτός ο τύπος δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν. Ήταν έτοιμος να τις «παίξει» με οποιονδήποτε, οπουδήποτε. Συνήθως επικρατούσε. Σου χαμογελούσε με το παιδικό πρόσωπο και μετέπειτα σε έκοβε κομματάκια. Εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους παίχτες στην ιστορία του αθλήματος όντας ο μόνος ίσως που δικαιούται να βάλει το όνομα του στην ίδια πρόταση με αυτό του Μάτζικ Τζόνσον, στη συζήτηση για τον καλύτερο PG της ιστορίας.

Ο Αϊζάια νίκησε τον Μάτζικ, τον Μπερντ και τον Τζόρνταν στα prime τους. Και το έκανε με εκκωφαντικό τρόπο. Υπήρξε η επιτομή του ηγέτη. Ο τύπος που ανέβαζε κατακόρυφα την απόδοση του στα μεγάλα ματς. Ασύλληπτο ball handling, ηγετικό πνεύμα, αμυντική ικανότητα, συνδυασμός scoring και passing abilities που ποτέ δεν είχε ξαναδεί η λίγκα (το 1985 έγινε ο μόνος παίχτης στην ιστορία που τελείωσε τη σεζόν με 20+ πόντους και 13+ τελικές πάσες μέσο όρο) αλλά κυρίως clutch χαρακτήρα.

Ήταν αυτός που στο πέμπτο ματς των playoffs του 1985 στη σειρά με τους Νικς, σκόραρε 16 πόντους σε 94 δευτερόλεπτα για να στείλει την αναμέτρηση στην παράταση. Πολλοί μιλούν για το flu game του Μάικλ Τζόρνταν στη Γιούτα όμως λίγοι θυμούνται τον Αϊζάια να σφαδάζει στο παρκέ του Φόρουμ στο τρίτο δωδεκάλεπτο των τελικών του 1988 (διάστρεμμα) και να επιστρέφει κουτσαίνοντας για να τελειώσει εκείνη τη περίοδο με 25 πόντους (σκόραρε 43 συνολικά) απέναντι στους Λέικερς.

Ο Τόμας ήταν ο σούπερ-σταρ που πήρε μια από τις πιο αδύναμες ομάδες του τότε πρωταθλήματος από το χέρι και την οδήγησε σε δύο συνεχόμενους τίτλους. Ίσως, εάν σε εκείνο το έκτο ματς του 1988 δεν είχε τραυματιστεί (τον επηρέασε σημαντικά στο έβδομο παιχνίδι), το Ντιτρόιτ να μετρούσε τρεις σερί τίτλους… Ο ίδιος αποσύρθηκε μόλις στα 33 του χρόνια. Η καριέρα του σαν διοικητικός ή προπονητής, δεν είχε ανάλογη επιτυχία. Ο αθλητής που με επιτόπιο άλμα περνούσε επάνω από τους Μπερντ-Πάρις για να πιάσει τη μπάλα με το ένα χέρι και να την καρφώσει δυναμικά σώζοντας την επίθεση από ένα επικείμενο air ball, δεν είχε τη διορατικότητα, την διπλωματία ίσως και την ικανότητα (όπως οι περισσότεροι σούπερ-σταρ του αθλήματος) για να τρέξει σημαντικά projects από κομβικές θέσεις εκτός των τεσσάρων γραμμών.

«Γλυκιά συμμορία»

Ο Τόμας αναμφίβολα υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους σταρ που είδε ιστορικά το ΝΒΑ. Ο τύπος που ντρόπιαζε τους μεγαλόσωμους και πιο δυνατούς ψηλούς της λίγκας κάθε φορά που έμπαινε με την παροιμιώδη αποφασιστικότητα του στο ζωγραφιστό, ανοίγοντας τον δρόμο για πολλούς «κοντούς» αθλητές στο μέλλον. Ίσως, δεν πήρε ποτέ το credit που πραγματικά του αναλογούσε με την έννοια ότι η δημοτικότητα του ήταν σημαντικά μικρότερη των Τζόρνταν-Μπερντ-Μάτζικ. Ο λόγος είναι προφανής και έχει να κάνει με την εκρηκτική προσωπικότητα του.

Γιατί ο Αϊζάια ήταν αυτός που θρυλείται ότι σχεδίασε την «απομόνωση» (όχι πάσες στον μικρό ώστε να μη σκοράρει και να μη φανεί γενικά πολύ) του Μάικλ Τζόρνταν στην πρώτη All Star-συμμετοχή του τελευταίου. Αυτός που μίλησε άσχημα για τον Μάτζικ, ρατσιστικά για τον Μπερντ, αυτός που δεν ήταν ακριβώς το «υγιές» πρότυπο για τα παιδιά της μέσης αμερικανικής οικογένειας ώστε να αποτελέσει αφίσα στο δωμάτιο τους. Γιατί απλά, ήταν ο αρχηγός της μεγαλύτερης συμμορίας που είδε ποτέ ιστορικά το ΝΒΑ. Των «κακών παιδιών» του Ντιτρόιτ. Η αποφασιστικότητα της μητέρας του εκείνη τη βραδιά της επίσκεψης των …κακών παιδιών της West Side στο σπίτι της οικογένειας Τόμας, του έδωσε μια άλλη ζωή ωθώντας τον να δημιουργήσει τη δική του θρυλική, «αθλητική» συμμορία.