H Επίσημη Αγαπημένη όλων των Ελλήνων βρίσκεται ήδη στη Μανίλα, με το μυαλό στην πρεμιέρα του Σαββάτου απέναντι στην Ιορδανία. Τα παιχνίδια προετοιμασίας προσέφεραν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα και μια ένεση ρεαλισμού αναφορικά με το τι μπορεί να κάνει αυτό το σύνολο και τι όχι.
Μετά από καιρό πηγαίνουμε λοιπόν σε ένα τουρνουά χωρίς μεγάλο άγχος. Μπορείτε να το μεταφράσετε όπως εσείς θέλετε αυτό. Σε κάθε περίπτωση η ομάδα μας βρίσκεται στις Φιλιπίννες έχοντας αυτογνωσία. Οι αγώνες προετοιμασίας συνέβαλλαν ουσιαστικά σε αυτό. Είχαμε καλές και άσχημες στιγμές, παραγωγικά διαστήματα και άλλα που οι αδυναμίες μας «φώναζαν».
Πάμε να δούμε μαζί τα συν και τα πλην αυτού του συνόλου, το οποίο πηγαίνει σε αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με βασικό στόχο την είσοδο στην οχτάδα.
-Είναι εύκολα ορατό για το έμπειρο μάτι ότι η ομάδα μας έχει σημαντικό πρόβλημα στην επίθεση μισού γηπέδου. Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία δεν αποτυπώθηκε βαθιά στους αντίστοιχους στατιστικούς μας δείκτες στους αγώνες προετοιμασίας, για πολλούς λόγους που έχουν να κάνουν και με τη φύση αυτών των αναμετρήσεων. Όμως είναι μάλλον δεδομένο ότι θα απεικονιστεί στα αποφασιστικής σημασίας παιχνίδια του τουρνουά που έρχεται.
Από αυτό το γκρουπ λείπουν μερικά βασικά «εργαλεία» για να μπορέσει να πιάσει συγκεκριμένα παραγωγικά standards σε αυτήν την αγωνιστική πλατφόρμα. Δεν έχουμε καθόλου παιχνίδι προσωπικής φάσης (0.696 πόντοι/κατοχή) δεδομένης της έλλειψης δεξιοτήτων στη ευρύτερη πλατφόρμα του ένας εναντίον ενός (κάθετη επίθεση από ψηλά ή δράσεις στο low post για τις οποίες ακουμπάμε κυρίως στους forwards μας). Μας λείπει επίσης η ικανότητα παραγωγής μέσα από Off Screen-καταστάσεις μιας και δεν δουλεύουμε ιδιαίτερα τέτοιες (18 κατοχές στα φιλικά με παραγωγικότητα 0.389 πόντους) για να αξιοποιήσουμε τον έναν και μοναδικό σουτέρ που έχουμε (Ρογκαβόπουλος).
Αυτές οι ελλείψεις πιθανότατα δεν θα αποτυπωθούν μόνο σε παραγωγικό επίπεδο. Πρόκειται για καταστάσεις οι οποίες παράλληλα αποτελούν και «εργαλεία» ελέγχου του ρυθμού ενός παιχνιδιού. Σημειώστε επίσης ότι η φύση των εκτελέσεων μας θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την ετοιμότητα μας σε επίπεδο αμυντικής ισορροπίας. Η εκτίμηση είναι ότι οι ομάδες που θα προστατέψουν τη μπάλα (αντέχοντας την αμυντική μας πίεση) και θα επιβάλλουν παιχνίδι μισού γηπέδου, θα μας δημιουργήσουν πρόβλημα.
-Η φετινή version της ομάδας μας δεν αποτελεί το πιο ταλαντούχο γκρουπ του τουρνουά σε καμία περίπτωση. Όμως διαθέτουμε ένα καλοπροπονημένο σύνολο με αρκετό καλό conditioning. Έχουμε μέγεθος σε διάφορες θέσεις, καλή αθλητική ικανότητα και physical χαρακτήρα.
Ο κόουτς Ιτούδης προσπαθεί να μετατρέψει αυτό το προσόν μας σε «παράγοντα», σε διαφορετικούς τομείς του παιχνιδιού. Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα μας φέτος θα βασίσει το αγωνιστικό της στυλ σε αυτό ακριβώς το δυνατό της κομμάτι. Τον συνδυασμό μεγέθους, conditioning και αθλητικής ικανότητας. Μπορούμε να τρέξουμε καλά το γήπεδο, να πάμε σε παιχνίδι επαφής και να επιδιώξουμε ένα πιο γρήγορο τέμπο το οποίο θα «μακιγιάρει» τις αδυναμίες μας στο μισό γήπεδο.
-Σε συνέχεια των παραπάνω. Είμαστε ξεκάθαρα μια transition ομάδα. Στο (συγκεκριμένο) αμυντικό σκέλος υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης όμως στην επίθεση έχουμε παραγωγικές δυνατότητες κατά τη γρήγορη μετάβαση στο δεύτερο μισό του γηπέδου. Στα παιχνίδια προετοιμασίας γράψαμε 1.266 πόντους/κατοχή σε καταστάσεις επιθετικού transition, νούμερο αν μη τι άλλο εξαιρετικό. Υπάρχει αισιοδοξία ότι μπορούμε να παρουσιάσουμε ανάλογη αποτελεσματικότητα στο συγκεκριμένο κομμάτι, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Ελλάδα-Φάση Αποκλεισμού στα Προημιτελικά σε Απόδοση 3.75 στη Stoiximan
-Οφείλουμε να βρούμε τρόπους να προστατέψουμε καλύτερα το καλάθι μας. Όταν ο αντίπαλος επιτίθεται στην καρδιά του «ζωγραφιστού», παρουσιάζουμε σημαντική αδυναμία αναχαίτισης του. Πλέον, με τις 5-out επιθέσεις (διάταξη πέντε παιχτών έξω από τη γραμμή του τριπόντου) να κυριαρχούν στο σύγχρονο παιχνίδι, οι προπονητές επιδιώκουν συστηματικά τη μεγιστοποίηση των διαθέσιμων χώρων (και) για να επιτεθούν στη ρακέτα με ότι όπλο έχουν (ψηλό ή κοντό παίχτη). Οι επιδόσεις μας στην Post up-άμυνα, στην αναχαίτιση του ψηλού στο Pick & Roll και οι αμυντικές συνεργασίες απέναντι στα «κοψίματα» της επίθεσης στο καλάθι, ήταν επιεικώς μέτριες.
-Ο Ντίνος Μήτογλου , ο Νίκος Ρογκαβόπουλος και ο Μιχάλης Λούντζης είναι οι παίχτες στους οποίους πρέπει να εστιάσετε σε αυτό το Μουντομπάσκετ. Ο φόργουορντ/σέντερ των πρασίνων αποτέλεσε πυλώνα του παιχνιδιού μας σε όρους scoring, rebounding και facilitating. Μπορεί να σκοράρει, να κερδίσει διεκδικούμενες μπάλες ψηλά αλλά και να δημιουργήσει, όντας η Νο1 σταθερά για τον Δημήτρη Ιτούδη στη frontcourt. Στον Ρογκαβόπουλο βλέπουμε τον επόμενο σπουδαίο σκόρερ της ομάδας μας και οι ευθύνες που θα πάρει σε αυτό το τουρνουά μόνο καλό μπορούν να κάνουν στην εξέλιξη του. Στο παιχνίδι του Μιχάλη Λούντζη δε (μέγεθος, ταχύτητα, αμυντική ικανότητα, πολύ συγκεκριμένες επιθετικές αρετές ), απεικονίζεται η γενικότερη κατεύθυνση αλλά και η δυναμική αυτού του συνόλου. Το backcourt των Ουόκαπ-Λούντζη (ταχυδύναμη, transition, αμυντική ικανότητα) θα αποτελέσει βασικό μέσο της αγωνιστικής μας έκφραση στις Φιλιππίνες.
Εν κατακλείδι, πηγαίνουμε σε αυτό το Μουντομπάσκετ με χαμηλά τον πήχη και αυτό είναι ίσως το βασικό όπλο στη φετινή μας προσπάθεια. Η έλλειψη σπουδαίου ατομικού ταλέντου και μεγάλης παραγωγικής δυναμικής μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αυτή η ομάδα δεν μπορεί να θεωρήσει κανέναν αντίπαλο ως δεδομένο και οφείλει να παίζει στα «κόκκινα» για σαράντα λεπτά, εάν θέλει να επιβληθεί. Σε αντίθεση με τις προγνώσεις που μιλούν για ανοιχτό δρόμο προς την οχτάδα, είμαστε αουτσάιντερ στη μάχη για μια θέση εκεί. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πάμε λοιπόν «παιχνίδι με το παιχνίδι» να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε.
Οι αποδόσεις ενδέχεται να υπόκεινται σε αλλαγές.
*Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις
Hoopfellas.gr για το Stoiximan