Η πολύ παράξενη ιστορία της Νιου Σεντς

Το Λανσάντφρεντ-ιμ-Μεχάιν είναι ένα ένα ουαλικό χωριό 1400 κατοίκων δίπλα ακριβώς στα σύνορα με την Αγγλία. Ένα ήσυχο μέρος όπου η ζωή κυλάει για τους κατοίκους του χωρίς μεγάλες εντάσεις και προστριβές. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουν κι εκεί τα θεματάκια τους. Το 2008 το συμβούλιο της περιοχής αποφάσισε να αλλάξει ξαφνικά το όνομα του χωριού, αφαιρώντας το γράμμα ‘t’ που υπήρχε στη μέση (Llansantffraid). Αν και το γράμμα βρισκόταν χωμένο σε εκείνη τη θέση από τα μέσα του 19ου αιώνα, το συμβούλιο ανακοίνωσε πως με αυτόν τον τρόπο διορθώνει ένα ορθογραφικό λάθος. Πριν τον 19ο αιώνα και τoν εξαγγλισμό αρκετών λέξεων η κοινότητα γραφόταν ως Λανσάνφρεντ, χωρίς το ενδιάμεσο ‘t’.

Η απόφαση δίχασε τους κατοίκους και για μερικά χρόνια επικράτησε ένα γραφικό μπέρδεμα, καθώς ο καθένας έγραφε το χωριό διαφορετικά. Ακόμα και στις επίσημες καταγραφές δεν υπήρχε μια κοινή γραμμή. Οι πινακίδες στους δρόμους δεν είχαν το ‘t’ αλλά η ίδια η ιστοσελίδα του συμβουλίου είχε ακόμα καταχωρημένο το χωριό με το ‘t’. Η φαρσοκωμωδία, που είχε καλυφθεί από τις βρετανικές εφημερίδες με τον υπέροχο τίτλο «To ‘T’ or not to ‘T’ – that is the question», έδειχνε να λήγει το 2014, όταν μερικές δεκάδες κάτοικοι μάζεψαν υπογραφές και ζήτησαν να εξεταστεί ξανά το θέμα και να επιστρέψει το γνώριμο ‘t’ με το οποίο μεγάλωσαν. Το συμβούλιο υπερψήφισε την πρόταση τους και τα συνεργεία βγήκαν πάλι στους δρόμους για να διορθώσουν για άλλη μια φορά τις πινακίδες.

Η ασυνήθιστη αυτή γλωσσολογική διαμάχη, που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ιστορία βγαλμένη από κάποιο βιβλίο του Αλεσάντρο Μπαρίκο ή του Ζοζέ Σαραμάγκου, είχε όμως ένα ακόμα επεισόδιο λίγα χρόνια αργότερα. Ένα πρωινό του Μάϊου του 2018 οι ντόπιοι ανακάλυψαν πως στη διάρκεια της νύχτας κάποιος είχε σβήσει από όλες τις πινακίδες της ευρύτερης περιοχής το επίμαχο γράμμα με ένα φλόγιστρο! Η αστυνομία ξεκίνησε έρευνα αλλά ο ένοχος δεν βρέθηκε ποτέ.

Το γήπεδο της ομάδας (τα παιχνίδια του Κόνφερενς θα διεξαχθούν στο γήπεδο της Σριούσμπερι)

Μετά από αυτόν τον πρόλογο η πληροφορία ότι η ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας του Λανσάν(τ)φρεντ-ιμ-Μεχάιν δεν είναι και η πιο συνηθισμένη, δεν αποτελεί και τόσο μεγάλη έκπληξη. Η Λανσάντφρεντ FC ιδρύθηκε το 1959 και για τριάντα περίπου χρόνια παρέμενε άγνωστη μεταξύ αγνώστων, παίζοντας στις τοπικές κατηγορίες του έτσι κι αλλιώς υποβαθμισμένου πρωταθλήματος Ουαλίας (που όμως έχει το πιο εντυπωσιακό τρόπαιο στον κόσμο, όπως θα προσέξατε και στην κεντρική φωτογραφία). Στις αρχές των 90s μια ταλαντούχα φουρνιά παικτών κατάφερε να βγάλει το χωριό από την αφάνεια, να το οδηγήσει στην πρώτη κατηγορία και στην κατάκτηση του κυπέλλου το 1996. Η επιτυχία τράβηξε το ενδιαφέρον του Μάικ Χάρις, ενός επιχειρηματία που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια κωμόπολη λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χωριό. Η εταιρεία του προσφέρθηκε να γίνει χορηγός της ομάδας και για 250.000 λίρες το όνομα του συλλόγου την επόμενη χρονιά άλλαξε και έγινε Total Network Solutions Llansantffraid, μια μόδα που όπως θα θυμούνται αρκετοί εκείνη την εποχή κυριαρχούσε και στο ελληνικό μπάσκετ.

Η συνεργασία των δυο πλευρών πήγε καλά, η ομάδα έπαιξε για πρώτη φορά στην Ευρώπη ως κυπελλούχος και ο κάπως εκκεντρικός αλλά και ποδοσφαιρόφιλος Χάρις αποφάσισε να ασχοληθεί πιο ενεργά μαζί της. Την επόμενη κιόλας σεζόν το ποσό της χορηγίας αυξήθηκε αλλά μαζί ανέβηκαν και οι απαιτήσεις του χορηγού. Πλέον δεν του αρκούσε μια συνοδευτική παρουσία στο όνομα. Το ήθελε όλο δικό του. Οι άνθρωποι του συλλόγου δεν έφεραν αντίρρηση και το χωριό, που όπως είδαμε θα μάλωνε μερικά χρόνια αργότερα για μια άλλη ονομασία, βρέθηκε να έχει τη μοναδική ποδοσφαιρική ομάδα στη Μεγάλη Βρετανία που στο όνομα της υπήρχε μόνο αυτό του χορηγού: Total Network Solutions FC! Αυτή η καινοτομία χάρισε στο βρετανικό κοινό μια από τις πιο διάσημες ατάκες στην ιστορία του Sky Sports, όταν ένας από τους πιο γνωστούς δημοσιογράφους του διαβάζοντας τα αποτελέσματα του ουαλικού πρωταθλήματος σχολίασε μια μεγάλη νίκη της TNS με τη φράση “They’ll be dancing in the streets of Total Network Solutions tonight”.

Στηριζόμενη στην επένδυση του Χάρις η TNS έκανε γρήγορα τεράστια άλματα στην εξέλιξη της, κέρδισε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία της το 2000, διεκδικούσε τον τίτλο κάθε χρόνο και για ένα διάστημα ήταν η μοναδική πλήρως επαγγελματική ομάδα στο πρωτάθλημα της χώρας. Το νέο αφεντικό όμως δεν αρκούνταν σε αυτά. Το σχέδιο του ήταν πιο μεγαλεπήβολο και περιλάμβανε την απόλυτη κυριαρχία στου ουαλικό ποδόσφαιρο που θα του έδινε τη δυνατότητα να παίζει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κάθε χρόνο. Γι’αυτό το 2003 προσέγγισε τους ανθρώπους της γειτονικής Όσβεστρι Τάουν και τους έκανε μια πρόταση που δεν μπορούσαν να αρνηθούν (γιατί ήταν πνιγμένοι στα χρέη).

Ο Χάρις είχε μια έτοιμη, οργανωμένη ομάδα και χρήματα αλλά χρειαζόταν το γήπεδο, τον κόσμο και τη μεγαλύτερη δυναμική της Όσβεστρι Τάουν που εδρεύει σε μια πόλη 18.000 κατοίκων. Η πρόταση του για συγχώνευση των δυο συλλόγων έγινε δεκτή και από το καλοκαίρι εκείνο η TNS αγωνίζεται στο Παρκ Χολ, ένα γήπεδο 3.000 θέσεων στο Όσβεστρι που ανακαινίστηκε χάρη στα λεφτά του Χάρις. Το πιο περίεργο στην όλη υπόθεση είναι ότι το Όσβεστρι είναι μια μικρή πόλη κοντά στο Λανσάντφρεντ που βρίσκεται όμως από την άλλη πλευρά των συνόρων, σε αγγλικό έδαφος!

Παρά την αλλόκοτη συγχώνευση δυο ομάδων που βρίσκονται σε διαφορετική χώρα στην ουσία τίποτα δεν άλλαξε. Ο Χάρις ήταν ξεκάθαρος ως προς το σχέδιο του. Το να λάβει μέρος η ομάδα στο αγγλικό σύστημα ποδοσφαίρου, παίζοντας σε μια από τις πολύ χαμηλές κατηγορίες, του φαινόταν ανούσιο από τη στιγμή που με μια μικρή σχετικά επένδυση το πρωτάθλημα Ουαλίας σου δίνει τη δυνατότητα να παίξεις στην Ευρώπη. Έτσι, η TNS έκανε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που κάνουν η Ρέξαμ, η Κάρτιφ, η Σουόνσι και η Νιούπορτ. Η έδρα της βρίσκεται στην Αγγλία αλλά η ομάδα αγωνίζεται στο ουαλικό πρωτάθλημα. “Πάντα είχα μια επιθυμία να κάνω τα πράγματα διαφορετικά” δήλωσε πριν λίγο καιρό ο Χάρις σε μια συνέντευξη του. “Όταν ο κόσμος μου λέει ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι αυτό με εξιτάρει. Με πηγαίνει πίσω στο χρόνο, όταν στα 20 μου άκουγα τους ανθρώπους να λένε ότι δεν πρόκειται να καταφέρω να πετύχω με την επιχείρηση μου. Γι’αυτό απολαμβάνω όταν μου λένε και στο ποδόσφαιρο «δεν θα το καταφέρεις ποτέ αυτό» γιατί μου αρέσει να τους διαψεύδω στο τέλος”.

Ο πρόεδρος Μάικ Χάρις

Η ομάδα που προέκυψε από τη συνένωση ονομάστηκε Δε Νιου Σεντς (The New Saints), μια επιλογή που βασιζόταν στο παρατσούκλι “Άγιοι” που είχε η Λανσάντφρεντ αλλά ταυτόχρονα διατηρούσε και το TNS, με το οποίο την ήξεραν ήδη αρκετοί. Καθώς την ίδια πάνω-κάτω περίοδο η εταιρεία του εξαγοράστηκε από τη British Telecom, o Μάικ Χάρις ανέλαβε πρόεδρος και αφοσιώθηκε εξ ολοκλήρου στο νέο αυτό «χόμπι» του.

Από τότε μέχρι και σήμερα η Δε Νιου Σεντς κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει στο ποδόσφαιρο της Ουαλίας. Στις 20 αυτές σεζόν κατέκτησε το πρωτάθλημα 15 φορές, τερμάτισε στη 2η θέση άλλες τέσσερις και μόνο μια φορά αρκέστηκε στην 3η θέση. Από το 2016 κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ συνεχόμενων νικών στο πρωτάθλημα (27), που μέχρι τότε άνηκε στον Άγιαξ των 70s. Χάρη στα σταθερά υψηλά πλασαρίσματα της στη βαθμολογία συμμετέχει κάθε χρόνο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, εκεί που μετράει 79 παιχνίδια, εκ των οποίων τα 41 είναι για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Μέχρι και το φετινό καλοκαίρι οι δυο μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία της ήταν όταν κληρώθηκε να παίξει με δυο μεγαθήρια από την Αγγλία.

Το πρώτο επίσημο παιχνίδι στο νέο γήπεδο της Μάντσεστερ Σίτι

Το 2003 στα πλαίσια των προκριματικών του ΟΥΕΦΑ η κληρωτίδα της έστειλε ως αντίπαλο τη Μάντσεστερ Σίτι. Οι «πολίτες» επέστρεφαν στην Ευρώπη μετά από πολλά χρόνια και ταυτόχρονα εγκαινίαζαν το νέο τους γήπεδο. Το αποτέλεσμα της κλήρωσης μεταδόθηκε από τη Γκάρντιαν με τη φράση «η Μάντσεστερ Σίτι κληρώθηκε να παίξει το πρώτο της ευρωπαϊκό αγώνα μετά από 24 χρόνια με μια ομάδα από ένα χωριό στην Ουαλία με 952 κατοίκους». Σαν να μην έφτανε αυτό το αφεντικό της TNS επέλεξε να πουλήσει λίγη τρέλα και στις πρώτες του δηλώσεις μετά την κλήρωση ανέφερε: “Λυπάμαι για τη Σίτι γιατί περίμεναν 24 χρόνια για να παίξουν ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι για να ηττηθούν τελικά στην Ουαλία. Αυτή είναι η 5η σεζόν μας στην Ευρώπη οπότε μπορούμε να πούμε ότι είμαστε πιο έμπειροι από αυτούς όσον αφορά τις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις”.

Δυστυχώς για τον Χάρις οι παίκτες του δεν μπορούσαν να συμβαδίσουν με τη δική του αυτοπεποίθηση. Οι Ουαλοάγγλοι στάθηκαν αξιοπρεπώς στο πρώτο ημίχρονο στο παρθενικό επίσημο παιχνίδι του γηπέδου που αργότερα θα ονομαζόταν Έτιχαντ και κράτησαν το σκορ στο 1-0. Στην επανάληψη όμως η διαφορά δυναμικότητας δεν γινόταν να κρυφτεί άλλο και η Σίτι επικράτησε εύκολα με 5-0. Στη ρεβάνς στο Κάρντιφ οι Άγγλοι κέρδισαν με ένα ξεκούραστο 0-2 και οι γηπεδούχοι έμειναν με τα εξτρά έσοδα που μάζεψαν από τα περίπου 11.000 εισιτήρια που κόπηκαν. Ένα τεράστιο νούμερο για μια ομάδα που στο πρωτάθλημα σπάνια συγκεντρώνει πάνω από 400-500 θεατές, παρά τη μετακόμιση στη γειτονική κωμόπολη και τις συνεχόμενες εγχώριες επιτυχίες.

Το καλοκαίρι του 2005 ήρθε η σειρά της Λίβερπουλ να γνωρίσει την περίεργη αυτή ομάδα που πλέον ονομαζόταν Δε Νιου Σεντς στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι πρωταθλητές Ευρώπης κέρδισαν το πρώτο ματς στο Άνφιλντ με 3-0 με χατ-τρικ του Τζέραρντ και διπλασιάσαν τις τριάρες στον επαναληπτικό με τον Τζέραρντ να βρίσκει δίχτυα άλλες δυο φορές και τον Σισέ να χρίζεται κι αυτός σκόρερ.

Η TNS στο Άνφιλντ απέναντι στην ομάδα που λίγους μήνες πριν είχε κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ

Τα επόμενα χρόνια οι αντίπαλοι στους προκριματικούς γύρους ήταν λιγότερο λαμπεροί και έπρεπε να φτάσουμε στο φετινό καλοκαίρι για να επανέλθει ο σύλλογος στην επικαιρότητα. Η δημιουργία του Κόνφερενς Λιγκ αποδείχτηκε ευεργετική για ομάδες τέτοιου επιπέδου και για πρώτη φορά στην ιστορία ένας ουαλικός σύλλογος προκρίθηκε σε ευρωπαϊκό όμιλο (ή League Phase όπως αποκαλείται πλέον). Οι θρίαμβοι δεν σταμάτησαν εκεί. Η νίκη επί της Αστάνα με 2-0 τη δεύτερη αγωνιστική έγραψε μια ακόμα χρυσή σελίδα στην ιστορία της ομάδας αλλά και του ουαλικού ποδοσφαίρου ενώ του έδωσε και πολύτιμους πόντους για να ανέβει λίγο στην κατάταξη, καθώς είναι στη 49η θέση σε 55 πρωταθλήματα.

Ακόμα κι αν δεν καταφέρει να κάνει κι άλλη υπέρβαση και να περάσει στα νοκ άουτ (ένα από τα εναπομείναντα παιχνίδια της είναι απέναντι στον Παναθηναϊκό), η παρουσία και μόνο σε αυτή τη φάση με τα έξι σίγουρα παιχνίδια κρίνεται ως απόλυτα πετυχημένη και προσφέρει χρήματα, εμπειρίες και μια πρώτη, μικρή αίσθηση καθιέρωσης σε ένα διαφορετικό επίπεδο από αυτό του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου της Ουαλίας με τα γραφικά γηπεδάκια και τους μετρημένους οπαδούς στις εξέδρες. Η ομάδα που ξεκίνησε από ένα μικρό ουαλικό χωριό και βρέθηκε στη συνέχεια να παίζει σε ένα αγγλικό γήπεδο αλλά στο ουαλικό πρωτάθλημα δείχνει τελικά να ξεφεύγει σιγά-σιγά από την ποδοσφαιρική ανυποληψία της περιοχής της.

Μια περιοχή που πάντως αδιαφορεί προκλητικά για την πορεία της. Για τους κατοίκους του Λανσάνφρεντ η Δε Νιου Σεντς είναι σαν να μην υπάρχει. Στη θέση της μάλιστα έχει ιδρυθεί μια νέα ομάδα που αγωνίζεται στις τοπικές κατηγορίες. “Ακόμα κι όταν παίζουν ευρωπαϊκά παιχνίδια και τα δείχνει η τηλεόραση ο κόσμος στην παμπ προτιμάει να βλέπει κάποιο άλλο άσχετο ματς” αποκάλυψε σε ένα πρόσφατο αφιέρωμα ένας από τους τοπικούς συμβούλους του χωριού και μετά εξήγησε το λόγο: “Εννοείται πως υπάρχει εχθρότητα απέναντι τους. Μας άλλαξαν τα χρώματα, μας πήραν το όνομα και μετά σηκώθηκαν και πήγαν στην Αγγλία.”