Το απόγευμα της 10ης Απριλίου η ποδοσφαιρική κοινότητα των social media έκανε ένα διάλειμμα από την συνηθισμένη ροή της και εστίασε την προσοχή της κάπου που κανένας δεν θα φανταζόταν λίγα χρόνια πριν. Όλες οι μεγάλες ξένες σελίδες, τα διάσημα ποδοσφαιρικά προφίλ αλλά ακόμα και τα ελληνικά ΜΜΕ ασχολήθηκαν με έναν αγώνα 5ης κατηγορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου! Σύμφωνα με τα στατιστικά που κυκλοφόρησαν αργότερα, το παιχνίδι σχολιάστηκε περισσότερο στο twitter ακόμα και από τον αγώνα Λίβερπουλ-Άρσεναλ που είχε διεξαχθεί μια μέρα πριν.

Κάποιοι από τους λόγους που προσέλκυσαν τόσους ανθρώπους, εντοπίζονται στα κατορθώματα των δυο αντιπάλων τη φετινή σεζόν. Η Ρέξαμ και η Νοτς Κάουντι, που βρέθηκαν αντιμέτωπες εκείνο το απόγευμα, έχουν κάνει μια μαγική σεζόν, έχουν σπάσει το προηγούμενο ρεκόρ πόντων, έχουν πετύχει πάνω από 100 γκολ η κάθε μια και έχουν από έναν φορμαρισμένο σκόρερ με σχεδόν ασύλληπτα νούμερα (o Μακόλεϊ Λάνγκσταφ έχει 40 γκολ και 6 ασίστ σε 43 αγώνες χωρίς να έχει εκτελέσει πέναλτι!). Εκτός αυτών, μόνο μια από τις δυο μπορούσε να ανέβει απ’ευθείας, αφού στη National League ο δεύτερος πηγαίνει σε διαδικασία πλέι οφ.

Η Ρέξαμ επικράτησε με 3-2 με έναν αρκετά κινηματογραφικό τρόπο. Έμεινε πίσω στο σκορ νωρίς, γύρισε το παιχνίδι και εξασφάλισε τη νίκη χάρη σε μια απόκρουση πέναλτι στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων από τον Μπεν Φόστερ. Έναν 40χρονο τερματοφύλακα επιπέδου Πρέμιερ Λιγκ, που κανονικά είχε αποσυρθεί το προηγούμενο καλοκαίρι από το ποδόσφαιρο, αλλά πείστηκε να επιστρέψει μερικές εβδομάδες πριν για να τη βοηθήσει καθώς είχε ξεμείνει, λόγω τραυματισμών, από ικανούς τερματοφύλακες.

Χάρη στη νίκη αυτή, η ομάδα από τα βορειοανατολικά της Ουαλίας πήρε τεράστιο προβάδισμα στη μάχη της ανόδου, την οποία και σφράγισε τελικά πριν από μερικές μέρες. Για την άτυχη Νοτς Κάουντι η αγωνία θα συνεχιστεί. Μια ομάδα που με τη συγκομιδή πόντων που έχει σε οποιαδήποτε άλλη σεζόν στην ιστορία της κατηγορίας θα είχε εξασφαλίσει άνετα κιόλας την άνοδο ως πρώτη, θα αναγκαστεί να διεκδικήσει τη θέση της στην 4η κατηγορία μέσω ενός συστήματος μπαράζ που γι’αυτήν περιλαμβάνει δυο νοκ άουτ αγώνες μέσα στο Μάιο.

Όσο συναρπαστική κι αν ακούγεται η παραπάνω εξέλιξη, η αλήθεια είναι ότι εκείνο το απογευματινό Ρέξαμ-Νοτς Κάουντι δεν θα συγκέντρωσε σε καμία περίπτωση τέτοιο ενδιαφέρον από όλο τον πλανήτη αν στην ηγεσία των γηπεδούχων δεν βρίσκονταν δυο πασίγνωστοι ηθοποιοί. Όταν ο μίστερ «Deadpool» Ράιαν Ρέινολντς και ο τύπος από τη σειρά «It’s Always Sunny in Philadelphia» που κανένας δεν θυμάται ακριβώς το όνομα του (γι’αυτό και ο Ρέινολντς έκανε ολόκληρο βίντεο για να μας ενημερώσει πως προφέρεται ΜακΕλχένει) αγόρασαν το σύλλογο τον Φεβρουάριο του 2021, ελάχιστοι πίστεψαν πως η είδηση είναι πραγματική. Ή ότι, τέλος πάντων, δεν κρύβεται κάτι άλλο από πίσω. Αυτή η δυσπιστία που υπήρχε σε όλο το Ρέξαμ, σε όλη τη Μ. Βρετανία αλλά και σε όλη την Ευρώπη, έφτασε ακόμα και στην τηλεόραση και τη σειρά «Ted Lasso»:

Ο χρόνος έδειξε ότι οι ΜακΕλχένει και Ρέινολντς δεν αστειεύονταν. Τα δυο εκατομμύρια λίρες που χρειάστηκαν για να μεταβιβαστεί η ομάδα, ακολούθησαν αρκετά ακόμα στη συνέχεια (υπολογίζονται κοντά στα 10-12Μ), που δόθηκαν είτε στο γήπεδο (το παλιότερο στον κόσμο που εξακολουθεί να φιλοξενεί διεθνείς αγώνες αλλά με ένα ανενεργό εδώ και 15 χρόνια πέταλο λόγω ακαταλληλότητας), είτε στην ενίσχυση του ρόστερ. Χάρη στην εμπειρία και τις γνώσεις ανθρώπων που γνώριζαν εκ των έσω τον σύλλογο και άλλων που ξέρουν καλά πως δουλεύει το πράμα στις χαμηλές κατηγορίες, η Ρέξαμ, που τα προηγούμενα δυο χρόνια είχε τερματίσει 20η και 8η στη National League, έφτασε πολύ κοντά στην άνοδο στην πρώτη κιόλας σεζόν τους στο ποδόσφαιρο χάνοντας την τελευταία στιγμή την πρόκριση για τον τελικό των πλει οφ. Με ένα γκολ στο 119′ του ημιτελικού.

Οι Χολιγουντιανοί αστέρες δεν το έβαλαν κάτω και η Ρέξαμ εμφανίστηκε ακόμα πιο ισχυρή τη φετινή σεζόν, κάτι που απέδειξε και μέσα στον αγωνιστικό χώρο όπου έσπασε ό,τι ρεκόρ βρήκε στο διάβα της. Μετά από 15 χρόνια που ήταν κολλημένη στην 5η κατηγορία, μια από τις πιο παλιές ομάδες του πλανήτη, με έτος ίδρυσης το 1864, κέρδισε επιτέλους μια άνοδο που δίνει τη δυνατότητα στον κόσμο της να κάνει όνειρα για ακόμα πιο θεαματικά μεγαλεία.

Η μεγάλη απόκρουση του Φόστερ

Ένας κόσμος που εδώ και δυο χρόνια ζει ένα είδος οπαδικής και όχι μόνο φαντασίωσης. Σύμφωνα με πολλούς κατοίκους, η εμπλοκή των δυο ηθοποιών με την ομάδα δεν άλλαξε τη ζωή μόνο μέσα και γύρω από το Ρέισκορς Γκράουντ. Άλλαξε και το κλίμα σε όλη την πόλη και την περιοχή. Την εποχή που η ομάδα είχε βαλτώσει στην ημι-επαγγελματική κατηγορία στην οποία βρίσκεται τόσα χρόνια, η πόλη ζούσε τη δική της μαύρη περίοδο. Η Χολιγουντιανή αύρα των νέων ιδιοκτητών σε συνδυασμό με τα θετικά αποτελέσματα της τοπικής ομάδας στο χορτάρι έδωσαν ανάσα σε μια πόλη που δεν βίωνε και τις καλύτερες μέρες της. Και όχι μόνο μεταφορικά.

Το ντοκιμαντέρ «Welcome to Wrexham» που δημιουργήθηκε μετά το τέλος της πρώτης σεζόν, μετέτρεψε την άσημη ουαλική πόλη σε τουριστική ατραξιόν. Εδώ και ένα χρόνο οι κάτοικοι της βλέπουν συνεχώς επισκέπτες από διάφορα μέρη των ΗΠΑ και του Καναδά (και όχι μόνο) να βολτάρουν στο κέντρο, να κάνουν τα ψώνια τους και να ενδιαφέρονται για την τοπική ομάδα και το ποδόσφαιρο. Ο υπεύθυνος της παμπ δίπλα στο γήπεδο, που μαζί με το μαγαζί έγινε διάσημος από την παρουσία του στη σειρά-ντοκιμαντέρ, περιέγραψε πριν λίγες εβδομάδες αυτή την απροσδόκητη τροπή στη ζωή του: “Τις προάλλες αναρωτήθηκα μπροστά στη γυναίκα μου: Τι διάολο έχει συμβεί στη ζωή μου τους τελευταίους 18 μήνες; Το μεσημέρι της προηγούμενης Δευτέρας είχαμε στο μαγαζί 25 άτομα από την Αμερική και τον Καναδά! Στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι μου έλεγαν οι φίλοι μου ότι κάθε δεύτερος άνθρωπος που συναντούσαν ήταν από την Αμερική, την Αυστραλία ή τη Νότια Αφρική. Έχουν περάσει τόσοι μήνες από τότε που προβλήθηκε η σειρά κι όμως συνεχίζουν να έρχονται κι αυτό είναι υπέροχο για την πόλη.”

Η λέξη που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι, είτε στο Ρέξαμ είτε στα ΜΜΕ που αφιερώνουν συνεχώς άρθρα στην πορεία του φιλόδοξου εγχειρήματος, είναι το “παραμύθι”. Ο Ρέινολντς σε κάποιες από τις αμέτρητες συνεντεύξεις του δεν διστάζει να μιλήσει για “την ιστορία ενός αουτσάιντερ”. Κάπου εδώ, κάτω από τη χρυσόσκονη του Χόλιγουντ που ομορφαίνει αναμενόμενα την όλη κατάσταση, κρύβονται κάποιες σκέψεις και συζητήσεις που για την ώρα γίνονται κατά κύριο λόγο μακριά από το Ρέξαμ, που δικαιωματικά παραμένει ακόμα μια μεθυσμένη πολιτεία.

Ουαλοί οπαδοί πίνουν τη μπύρα τους πριν από ένα ματς παρέα με έναν επισκέπτη ονόματι Πολ Ραντ, που τυχαίνει να είναι διάσημος ηθοποιός του Χόλιγουντ

Πόσο παραμύθι, με την ποδοσφαιρική πάντα έννοια, είναι η συγκεκριμένη ιστορία και τι περιλαμβάνει η επόμενη μέρα;

Προφανώς κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι για τους φιλάθλους της ομάδας, η εξέλιξη των τελευταίων χρόνων μοιάζει παραμυθένια. Δυο παγκόσμιοι σταρ που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το ποδόσφαιρο, επέλεξαν μια άγνωστη, μικρή ομάδα κάπου στο πουθενά της Ουαλίας, έφεραν πίσω τον οπτιμισμό που είχε εξαφανιστεί για χρόνια από την τοπική κοινότητα και έστρεψαν προς τα εκεί το ενδιαφέρον αρκετών ανθρώπων ανά την υφήλιο που υπο άλλες συνθήκες δεν θα ήξεραν καν ότι υπάρχει. Ανθρώπων που τώρα, χάρη στη σειρά, γνωρίζουν πολλά για τους παίκτες και τη ζωή τους εκτός γηπέδων, τους εθελοντές που βοηθούν το σύλλογο, τις ανάγκες της τοπικής κοινότητας και τους ταλαιπωρημένους οπαδούς που συνειδητά υποστηρίζουν μια ομάδα 5ης κατηγορίας που μέχρι πρόσφατα δεν είχε στον Ήλιο μοίρα.

Είναι όμως η συγκεκριμένη άνοδος ένα ποδοσφαιρικό παραμύθι αγωνιστικά; Πολλοί φίλαθλοι των υπολοίπων ομάδων της κατηγορίας (και όχι μόνο) έχουν τις ενστάσεις τους. Για να πετύχουν τον πρώτο μεγάλο στόχο τους, ο Ρέινολντς και ο ΜακΕλχένει έβαλαν το χέρι στην τσέπη. Μπορεί όχι βαθιά για τα δεδομένα του Καναδού αλλά πολύ βαθιά για τα δεδομένα μιας ημιεπαγγελματικής κατηγορίας στην οποία κάποιες ομάδες δεν μαζεύουν πάνω από 2000 θεατές σε κάθε αγώνα. Χάρη στο δελεαστικό πρότζεκτ της και την οικονομική άνεση των ιδιοκτητών της η Ρέξαμ προσέλκυσε παίκτες που έπαιζαν μια, δυο ή και τρεις κατηγορίες πιο ψηλά, τους έδωσε τεράστια για το επίπεδο αυτό συμβόλαια και κατάφερε έτσι να συγκροτήσει μια ομάδα που είναι ένα σκαλί πάνω ποιοτικά από όλους τους υπόλοιπους. Οι μισθοί του Πολ Μούλιν (που ήταν καλύτερος παίκτης και πρώτος σκόρερ της League Two όταν αποκτήθηκε) και των υπολοίπων σταρ της ομάδας είναι διπλάσιοι από τον μέσο όρο της κατηγορίας. Τα χρήματα που δίνει η Ρέξαμ για μισθούς αποτελούν ρεκόρ για το πρωτάθλημα, γι’αυτό και σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες επενδύσεις που έκανε, έκλεισε επίσημα την περσινή σεζόν με χασούρα 3 εκατομμυρίων λιρών. Κι αυτό παρ’ότι παρουσίασε έσοδα-ρεκόρ από εισιτήρια, χορηγίες (μιλάμε για μια ομάδα που μπορεί και έχει στη φανέλα της διαφήμιση το TikTok) και πωλήσεις της μπουτίκ.

“We’ve got Mullin, Super Paul Mullin, I don’t quite think you understand.”
28 γκολ σε 39 ματς πέρσι, 38 γκολ σε 45 ματς φέτος.
Ο ορισμός του «κάνω ό,τι θέλω σε αυτό το πρωτάθλημα»

Αν το να αλλάξεις ξαφνικά επίπεδο και να κερδίσεις το πρωτάθλημα χάρη στην οικονομική άνεση ενός ξένου επενδυτή είναι ποδοσφαιρικό παραμύθι, τότε λογικά πρέπει να πούμε το ίδιο και για όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις που έχουμε δει σε υψηλότερο επίπεδο, όπως αυτές της Μάντσεστερ Σίτι και της Παρί. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται κάποιοι από τους οπαδούς των άλλων ομάδων της κατηγορίας και παρά την όποια ζήλεια, προφανώς, κρύβεται πίσω από αυτή την οπτική, ίσως δεν έχουν και τελείως άδικο. Μπορεί η ‘βιτρίνα’ των ιδιοκτητών της Ρέξαμ, με το χιούμορ και το κούλνες του Ρέινολντς και το φαινομενικά αγνό ποδοσφαιρικό πάθος που δείχνει σε κάθε ευκαιρία ο ΜακΕλχένει, να είναι απείρως καλύτερη και πιο θελκτική από τους διάφορους απόμακρους, ‘άχρωμους’ και συχνά αόρατους Άραβες, Ρώσους, Αμερικάνους, Κινέζους δισεκατομμυριούχους που έχουν κατακλύσει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο αλλά η ουσία παραμένει ότι η άνοδος επιτεύχθηκε επειδή αυτοί είχαν κάτι που οι άλλες ομάδες δεν έχουν: Λεφτά.

Η δεύτερη ερώτηση των διαφόρων σκεπτικιστών, μια κατηγορία που περιλαμβάνει και κάποιους λίγους προσγειωμένους ντόπιους που έχουν ζήσει τα προηγούμενα πέτρινα χρόνια που ο σύλλογος έφτασε κοντά στο χείλος του γκρεμού, αφορά το μέλλον. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ξένοι επενδυτές εμφανίστηκαν από το πουθενά σε πελαγωμένες μικρομεσαίες ομάδες της Βρετανίας και της Ευρώπης, ενθουσίασαν τον κόσμο, έριξαν κάποια καλά λεφτά αρχικά και αργότερα εξαφανίστηκαν, αφήνοντας τις ομάδες σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτή που τις βρήκαν, ακόμα και ένα βήμα πριν την οικονομική κατάρρευση λόγω χρεών.

Σύμφωνα με τον Ρέινολντς, ο μακροπρόθεσμος και μεγαλεπήβολος στόχος του πρότζεκτ είναι η Πρέμιερ Λιγκ. Κανένας δεν μπορεί να πει όμως με σιγουριά τι θα γίνει αν αυτός παραμείνει ένα πολύ μακρινό όνειρο και η Ρέξαμ κολλήσει κάπου κατά τη διάρκεια της ανάβασης. Ο παράπλευρος στόχος του να γίνει ο σύλλογος εκτός από ισχυρός αγωνιστικά και ανεξάρτητος οικονομικά, ώστε να μην κρέμεται από τις ορέξεις και τα κέφια των όποιων ιδιοκτητών του, μοιάζει για την ώρα εξίσου μακρινός. Η φετινή χασούρα στον προϋπολογισμό αναμένεται μεγαλύτερη και αναγκαστικά θα καλυφθεί ξανά από τις τσέπες των ηθοποιών. Για να αγοραστεί το οικόπεδο στο οποίο βρίσκεται το γήπεδο και για να γίνουν κάποια σημαντικά έργα σε αυτό, η εταιρεία που δημιούργησαν οι δυο τους, δάνεισε στο σύλλογο περισσότερα από 4Μ ευρώ. Η τωρινή διοίκηση ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει καμία βιασύνη ή πίεση στο πότε θα αποπληρωθεί αυτό το δάνειο αλλά όσο οι τόκοι τρέχουν η ύπαρξη του θα είναι πάντα ένα βαρίδιο, έστω στο βάθος του μυαλού των ανθρώπων της ομάδας.

Η αισιόδοξη οπτική της κατάστασης λέει ότι ακόμα κι αν όλα πάνε κατά διαόλου και το δίδυμο χάσει κάποια στιγμή το ενδιαφέρον του για μια ομάδα έναν ωκεανό μακριά από την πατρίδα του και για ένα παιχνίδι για το οποίο δεν ήξερε τίποτα λίγα χρόνια πριν, η σύνδεση που έχει γίνει ήδη με την πόλη και με τους κατοίκους της θα βοηθήσει στο να μην αφήσει τουλάχιστον τη Ρέξαμ σε χειρότερη κατάσταση από αυτή που την παρέλαβε. Επίσης, σε αντίθεση με πολλούς από τους άλλους προαναφερόμενους σωτήρες από την Κίνα, την Αμερική και την Αραβία, στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε δυο τύπους που, εκτός από το ότι αποπνέουν έναν αέρα “πολύ καλών παιδιών”, τους ενδιαφέρει και λόγω επαγγέλματος σε μεγάλο βαθμό η εξωτερική τους εικόνα. Κανένας δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο σχεδόν τέλειος προσωπικά και επαγγελματικά, με βάση πάντα τη δημόσια εικόνα του, Ρέινολντς θα θελήσει να στιγματιστεί, αφήνοντας μια ομάδα που ισχυρίζεται ότι αγάπησε να καταστραφεί.

Η στιγμή της ανόδου

Μακριά από τέτοιους προβληματισμούς, που αναμενόμενα και πολύ φυσιολογικά θάβονται για την ώρα κάτω από τα αφιερώματα στον πετυχημένο γάμο του ποδοσφαίρου με το Χόλιγουντ, το Ρέξαμ απολαμβάνει αυτό το απροσδόκητο δώρο και ονειρεύεται κι άλλες ανόδους, κι άλλο κόσμο στο γήπεδο (από τις 4.000 που είχε παλιότερα, φέτος ο αριθμός εκτοξεύτηκε κοντά στις 10.000, με πληρότητα που φτάνει το 90%), κι άλλους τουρίστες από όλο τον κόσμο, κι άλλες αγωνιστικές συγκινήσεις. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως η ιστορία τους δεν είναι το κλασικό ποδοσφαιρικό παραμύθι που ξέρουμε, ο τρόπος που ήρθε η μέχρι τώρα επιτυχία είναι σίγουρα βγαλμένος από κινηματογραφικό σενάριο.

Ένα ματς που έγινε 6-5 από 2-5, δυο εκτός έδρας 5αρες, τρεις εκτός έδρας 6αρες, ένας χαμένος ημιτελικός πλέι οφ που έληξε 4-5 με γκολ στο 119′, ένα παιχνίδι που έληξε 7-5, ένα που έληξε 3-4 με ισοφάριση στο 89′ με αυτογκόλ και γκολ νίκης στο 97′, μια μεγάλη πορεία στο κύπελλο που περιλάμβανε και έναν θρίαμβο με 3-4 μέσα στο Κόβεντρι και φυσικά η απόκρουση του 40χρονου Φόστερ στα τελευταία δευτερόλεπτα του πιο μεγάλου ματς στην ιστορία της κατηγορίας! Ο Ράιαν Ρέινολντς ξεκίνησε να βλέπει μπάλα πριν δυο χρόνια κι έχει ζήσει περισσότερα τρελά παιχνίδια απ’ότι κάποιοι άλλοι σε ολόκληρη ζωή. Αυτή η δήλωση του πριν λίγους μήνες μάλλον τα λέει όλα: “Είμαι ιδιοκτήτης ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου μόνο για λίγο. Αλλά μέχρι στιγμής, το έχω βρει πολύ χρονοβόρο, συναισθηματικά εξαντλητικό, οικονομικά ανόητο αλλά εν τέλει τρομερά εθιστικό”.