Ακόμα και κάποιος που δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στα ονόματα και στην ατομική απόδοση των παικτών, δεν γινόταν να παρακολουθήσει το παιχνίδι της Ατλέτικο με τη Λειψία και να μην παρατηρήσει έναν βράχο στην άμυνα της γερμανικής ομάδας. Ένας επιθετικός μπορεί να ξεχωρίσει εύκολα σε ένα ματς, ένα εξτρέμ το ίδιο, ένας τερματοφύλακας επίσης. Αλλά για να επιλέξεις από ένα ματς ένα σέντερ μπακ για τον κορυφαίο ενός αγώνα, θα πρέπει να έχει κάνει πραγματικά εντυπωσιακή εμφάνιση. Κι αυτό έκανε ο Νταγιοτσατσούλε “Όσβαλντ” Ουπαμεκάνο (για τους φίλους Νταγιό) όταν βρέθηκε απέναντι στον Ντιέγκο Κόστα και τους άλλους παίκτες της Ατλέτικο Μαδρίτης πριν μερικές ημέρες.
Τα στατιστικά στο ποδόσφαιρο πάντα έχουν τον κίνδυνο να μην δείχνουν την αληθινή εικόνα, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το έκαναν. Ο Ουπαμεκάνο είχε 100% επιτυχία στα τάκλιν, καθάρισε 9/11 μονομαχίες (7 στο χορτάρι και 4 στον αέρα), είχε 100% στις ντρίμπλες (όσο αστείο και να ακούγεται αυτό, με τις ντρίμπλες του ουσιαστικά ξεκίνησε επιθέσεις δημιουργώντας μια υπεραριθμία στο κέντρο), είχε τις περισσότερες επαφές με την μπάλα και 91% στις πάσες (με την υποσημείωση ότι είχε 10 στις 15 μακρινές μπαλιές). Άλλωστε, οι μπαλιές του Ουπαμεκάνο που διέσχισαν πάνω από 25 μέτρα ήταν οι περισσότερες για παίκτη της Λειψίας, ο Ουπαμεκάνο δεν έφτιαξε τα στατιστικά του με οριζόντιο ποδόσφαιρο και πασίτσες στα 4-5 μέτρα μόνο. Αλλά αν τα στατιστικά δεν λένε τίποτα, ο εκνευρισμός του Ντιέγκο Κόστα που έφερε και τα φάουλ του πάνω στον Γάλλο αμυντικό και η αντικατάστασή του από τον Σιμεόνε, δείχνουν πόσο καλό ματς έκανε ο Νταγιό και πήρε το βραβείο του MVP του αγώνα.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι Ουπαμεκάνο γεννήθηκε μόλις πριν 21 χρόνια στο προάστιο Εβρέ, είναι ακόμα μικρός για τη θέση του αμυντικού. Το δύσκολο μικρό του όνομα το οφείλει στον προπάππου του που ήταν από τη Γουινέα-Μπισάου, μια πορτογαλική αποικία που φέρει στο όνομά της την πρωτεύουσα Μπισάου για να μην την μπερδεύουμε με τη γειτονική (πρώην γαλλική) Γουινέα. Ο ίδιος λέει ότι το όνομα δεν σημαίνει κάτι, αλλά οι Γάλλοι δημοσιογράφοι αναφέρουν ότι είναι τιμητικός τίτλος για τον αρχηγό του χωριού. Τα παιδικά του χρόνια στη Γαλλία ήταν γεμάτα μπάλα μαζί με άλλα παιδιά αφρικανικής καταγωγής. Δεν ήταν γεννημένος αμυντικός, έπαιζε σε διάφορες θέσεις και συχνά έπαιζε με τον φίλο του Ουσμάν Ντεμπελέ που ήταν… γειτονάκι. Η αλήθεια είναι ότι οι δύο τους φαίνεται να διαφέρουν πολύ ως χαρακτήρες. Ο Ντεμπελέ έχει απογοητεύσει πολλές φορές με τη συμπεριφορά του και την έλλειψη επαγγελματικότητας, αλλά ο κατά δύο χρόνια μικρότερος Ουπαμεκάνο είναι ακριβώς το αντίθετο.
Στο ερώτημα αν ο ποδοσφαιριστής γίνεται ή γεννιέται, ο Ρόμαρικ Μπουλτέρ, προπονητής της Εβρέ, απαντά το πρώτο. “Ο Ουπαμεκάνο δεν είχε φυσικό ταλέντο όταν ήρθε σε μας, όπως για παράδειγμα ο Ντεμπελέ. Δούλευε όμως σκληρά και άκουγε τις οδηγίες μας. Έμενε μετά τις προπονήσεις και δούλευε πάνω στα κοντρόλ του, στα τρεξίματα και στην τακτική. Ξεπέρασε τις αδυναμίες του. Δεν μιλούσε πολύ, αλλά σε άγγιζε ως άνθρωπο“, δήλωσε σε συνέντευξή του στο site της Μπουντεσλίγκα. Ο Βενσάν Μεντί θυμάται τα Χριστούγεννα του 2013. Ο Νταγιό τον πήρε τηλέφωνο στις 8 το πρωί, να πάνε για τρέξιμο. Ο 15χρονος είχε υποστεί έναν τραυματισμό και προσπαθούσε να επιστρέψει. “Για δυο ώρες έτρεχε μέσα στη βροχή, οι φυσιοθεραπευτές μόλις του είχαν δώσει το ΟΚ να αρχίσει πάλι το τρέξιμο“, θυμάται. Πρέπει να ήταν οι δύο μόνοι άνθρωποι που είχαν βγει από τα σπίτια τους. Μερικές ημέρες αργότερα, παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο Ουπαμεκάνο έτρεχε ξανά, μέσα στο χιόνι αυτή τη φορά.
Αφού πέρασε από ορισμένες μικρές ομάδες της περιοχής του, ο Ουπαμεκάνο πήγε στα 15 του στις ακαδημίες της Βαλενσιέν, όταν οι άνθρωποί της πήραν έναν συμπαίκτη και φίλο του, αλλά τον ανακάλυψαν από σπόντα, καθώς ο κόουτς της Εβρέ είπε να ρίξουν μια ματιά και σε αυτόν. Στη Βαλενσιέν τον έβαλαν να παίξει ως κεντρικός αμυντικός και από τότε δεν άλλαξε θέση. Άρχισε να παρατηρεί άλλα σέντερ μπακ και αυτός που του κέντρισε την προσοχή ήταν ο Σέρχιο Ράμος που τον θεωρεί και τον καλύτερο αμυντικό στον κόσμο. “Θα μπορούσε άνετα να παίζει στα τουρνουά μας στο Εβρέ”, δηλώνει ο Νταγιό για τον δυναμικό Ισπανό. Όπως λένε οι τότε προπονητές του, ο Ουπαμεκάνο ήταν ένα παιδί σε σώμα ενήλικα. Η εντυπωσιακή του σωματοδομή τον έκανε να ξεχωρίζει, αλλά το χαμόγελό του σε κέρδιζε, ήταν ένα ήσυχο, σεμνό παιδί. Δεν ήταν όμως όλα εύκολα. Στα 13 του είχε αποφασίσει να σταματήσει την μπάλα και οι τότε προπονητές του, τον έψαξαν για να τον φέρουν πίσω. Δεν έβλεπε το ποδόσφαιρο ακόμα ως κάτι επαγγελματικό, απλά μια αγαπημένη ασχολία. Παράλληλα, είχε δυσκολίες στο να μιλήσει και είχε και δυσλεξία. Στα 4 του ήταν δύσκολο να καταλάβεις τι έλεγε, στο σχολείο ήταν πολύ πίσω στα μαθήματα. Η μητέρα του τον πήγε σε κάποιον ειδικό, αλλά και αργότερα στη Βαλενσιέν στα 15 του έκανε λογοθεραπεία, καθώς συχνά κόμπιαζε στην ομιλία του, τραύλιζε. Η κατάσταση βελτιώθηκε σιγά σιγά.
Μιλούσα περισσότερο στο χορτάρι, παρά έξω από αυτό. Ήμουν ντροπαλός. Είχα δυσκολία να εκφραστώ στους συμμαθητές μου, στους προπονητές μου, στους συμπαίκτες μου. Και έτσι, μιλούσα λίγο. Όταν πατούσα όμως στο γήπεδο, άλλαζα. Ένιωθα δύναμη.
Του άρεσε να βλέπει καρτούν ή να παίζει παιχνίδια, ήταν ένα παιδάκι παρότι συνήθως έριχνε ένα κεφάλι στους συμπαίκτες του. Αλλά μέσα στο γήπεδο μεταμορφωνόταν σε ηγέτη. Η έξτρα δουλειά στις προπονήσεις φάνηκε, αφού κλήθηκε στην εθνική Γαλλίας Κ17 και κέρδισε το Euro το 2015 στα γήπεδα της Βουλγαρίας. Ο Ουπαμεκάνο ήταν βασικός σε όλα τα ματς, μπήκε στην 11αδα του τουρνουά και κάπως έτσι ήρθε το ενδιαφέρον της Σάλτζμπουργκ που τον άφησε αρχικά σε μια θυγατρική της. Η αλήθεια είναι ότι αρκετό κόσμο τον ενοχλεί αυτή η σχέση ομάδων όπως η Σάλτσμπουργκ και η Λειψία, όπως επίσης και ο νομικίστικος τρόπος με τον οποία η Λειψία έχει καταφέρει να βρίσκεται στην Μπουντεσλίγκα και να έχει μια τεράστια εταιρεία από πίσω της. Πέρα από όλα αυτά όμως, τόσο η αυστριακή ομάδα, όσο και η γερμανική, είναι άξιες συγχαρητηρίων στο πώς ανακαλύπτουν και αναπτύσσουν συνεχώς παίκτες. Ο Ουπαμεκάνο έπαιξε μισή σεζόν επί της ουσίας στην Αυστρία, όπου όπως λέει όμως έμαθε τα πάντα, και στα 19 του μετακόμισε στη Γερμανία και τη Λειψία.
Ο Γάλλος είναι βασικός και έχει πλέον μια εμπειρία 3,5 ετών από την Μπουντεσλίγκα, έχοντας αντιμετωπίσει πολύ δυνατούς αντιπάλους τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στους ευρωπαϊκούς αγώνες. Ένα “θαύμα της φύσης”, ένα “θηρίο”, “η μηχανή” που διαθέτει ταχύτητα, δύναμη, έχει εξαιρετική αμυντική προσήλωση και δεν βλέπει την μπάλα σαν χειροβομβίδα που πρέπει να πετάξει μακριά, αλλά μπορεί να την κουβαλήσει, να ντριμπλάρει και να πασάρει. Ο συμπαίκτης του Βέρνερ που εγκατέλειψε τη Λειψία λέει ότι ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλός του, έστω και στις προπονήσεις. Γρήγορος και με τρομερή δύναμη. Ο υπαρχηγός Πόουλσεν λέει “κι εγώ είμαι ψηλός και δυνατός, αλλά δεν μπορώ να τον μετακινήσω ούτε εκατοστό”.
Στα 21 του, ο Ουπαμεκάνο έχει φτάσει σε έναν ημιτελικό Τσάμπιονς Λιγκ με τη Λειψία και αντιμετωπίζει μια ομάδα από την πατρίδα του, την ΠΣΖ. Όπως λέει κι ο ίδιος, είναι η μεγαλύτερη ομάδα στη Γαλλία, αλλά δεν δείχνει να φοβάται. Η αλήθεια είναι ότι οι επιθετικοί της δεν τον βολεύουν τόσο, όσο ο Ντιέγκο Κόστα (με εξαίρεση ίσως τον Ικάρντι). O Ουπαμεκάνο θα πρέπει να μπει συγκεντρωμένος και φυσικά μαζί με τους συμπαίκτες του να καταφέρει να σταματήσει μια ομάδα που θα έχει το βάρος του φαβορί και το βάρος των αποτυχιών των περασμένων ετών, αλλά και πλούσιο επιθετικό ταλέντο. Ο νεαρός Γάλλος δείχνει χαρακτήρα και δεν αντέδρασε στα νεύρα του Ντιέγκο Κόστα, ακολούθησε κατά γράμμα της οδηγίες του Νάγκελσμαν και έκανε ένα τέλειο παιχνίδι. Θα χρειαστεί τόσο ο ίδιος, όσοι κι οι συμπαίκτες του να το επαναλάβουν για να φτάσουν στον τελικό.
Η Λειψία ανανέωσε ήδη το συμβόλαιό του μέχρι το 2023 και θα περιμένει από θέση ισχύος τους ενδιαφερόμενους, αλλά η ρήτρα του έχει πέσει από τα 60 στα 42 εκατομμύρια. Ο άνθρωπος που στη Γαλλία αποκαλούν νέο Ντεσαγί ολοκλήρωσε την Μπουντεσλίγκα με 70% στις εναέριες μονομαχίες και 91% στις πάσες. Ο ίδιος δεν πετάει στα σύννεφα, γνωρίζει ότι ακόμα και η κλήση στην εθνική Γαλλίας είναι δύσκολη με όλα αυτά τα ταλέντα που οι τρικολόρ διαθέτουν. Ένα παιδί άλλωστε που στα 17 του προτίμησε την Αυστρία από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δείχνει ότι πατά γερά στα πόδια του. Οι άνθρωποι του συλλόγου λένε ότι θα μείνει σίγουρα και την επόμενη χρονιά, παρά το ενδιαφέρον συλλόγων όπως η Μπάγερν. Ο Ουπαμεκάνο είτε φτάσει στον τελικό, είτε όχι, αναμένεται να μας απασχολήσει τα επόμενα χρόνια.