Τον Νοέμβριο του 2018 ο κύριος Γουίλιαμ Γουέιλερ, πρώην διαιτητής, έζησε μια μεγάλη στιγμή περηφάνιας, ένα σπουδαίο κατόρθωμα. Όπως πολλοί πατεράδες, ήθελε να δει τα παιδιά του να ακολουθήσουν τα βήματά του. Δεν είναι άλλωστε κάτι σπάνιο. Πολλοί διαιτητές είχαν πατέρα διαιτητή. Αλλά να έχεις τρία παιδιά και να γίνονται όλα διαιτητές δεν είναι συνηθισμένο. Και ακόμα περισσότερο, δεν είναι συνηθισμένο να παίξουν όλα μαζί τον ίδιο αγώνα. Κάπως έτσι λοιπόν, η Νάντια, ο Γουίλιαμ (τζούνιορ) και ο Όλιβερ, τρία παιδιά (από τα συνολικά επτά) του κυρίου Γουέιλερ αποτέλεσαν τη διαιτητική τριάδα στον ίδιο αγώνα στην Παραγουάη. Ο μπαμπάς, σίγουρα συγκινημένος, παρακολουθούσε από τις εξέδρες με καμάρι. Κι όμως, αυτή η σπάνια στιγμή δεν θα ήταν η πιο περίεργη στη ζωή του κυρίου Γουέιλερ.
Θα πάμε ακόμα πιο πίσω. Ήταν η 1η Ιουνίου του 1993 όταν πήγαινε να κάνει αυτό που αγαπούσε πολύ. Να διαιτητεύει αγώνες. Δεν γνωρίζουμε ποιες ήταν οι φιλοδοξίες του, αν το όνειρό του ήταν να φτάσει μέχρι έναν τελικό Μουντιάλ για παράδειγμα. Με μια αναζήτηση που κάναμε, έφτασε να σφυρίξει μέχρι και αγώνα Κόπα Λιμπερταδόρες, συνεπώς η πορεία του ήταν επιτυχημένη. Αλλά εκείνη την ημέρα πήγαινε να παίξει έναν άσημο αγώνα στη Γ’ εθνική της Παραγουάης ανάμεσα στη Σπορτίβο Αμελιάνο και τη Χενεράλ Καμπαγιέρο. Και σίγουρα δεν θα σκεφτόταν ότι θα ήταν το παιχνίδι που θα τον ξεχώριζε από όλους τους άλλους διαιτητές στον κόσμο, καθώς θα έμπαινε στο βιβλίο Γκίνες. Φυσικά με τη βοήθεια των παικτών. Και μέσα σε μόλις 32 λεπτά.
Ο κύριος Γουέιλερ, με το επίσημο ρεκόρ του από το Γκίνες
Μπορεί ο αγώνας να ήταν άσημος για μας, αλλά για τις δύο ομάδες ήταν μάχη για την 1η θέση. Η Π.Ο. της χώρας περίμενε ότι θα υπήρχε ένταση και είχε δώσει στον διαιτητή την εντολή να είναι αρκετά αυστηρός για να μην ξεφύγουν τα πράγματα. Πριν τον αγώνα, ένας άνθρωπος της παραγουανικής ΚΕΔ τον βρήκε στα αποδυτήρια και του είπε κάτι σε στιλ “μην μασήσεις, προχώρα”. Ο διαιτητής ακολούθησε πιστά τις εντολές και μέχρι το 30′ είχε δείξει ήδη δύο απευθείας κόκκινες για βίαιη συμπεριφορά. Αλλά το παιχνίδι τινάχτηκε στον αέρα στο 32′. Ένας παλίκαρος της Αμελιάνο έριξε μια γερή αγκωνιά σε έναν αντίπαλο και αυτός βρέθηκε τέζα στο χορτάρι. Όταν λέμε τέζα δεν εννοούμε θέατρο. Λιποθύμησε ο άνθρωπος και μπήκε ο γιατρός. Ο δράστης, δίχως ίχνος μεταμέλειας, επιτέθηκε και στον γιατρό της Χενεράλ και κάπως έτσι ξεκίνησε η φασαρία. Μπήκαν μέσα οπαδοί, στελέχη των δύο ομάδων και φυσικά οι παίκτες και άρχισε ξύλο της αρκούδας για αρκετή ώρα. Όταν τα πράγματα πήγαν να ηρεμήσουν, προτάθηκε (!!) στον διαιτητή να βγάλει δυο παίκτες από κάθε ομάδα, τίμια/αντρίκια πράγματα, για να συνεχίσουμε χωρίς να συμβαίνει τίποτα. Σε στιλ “Σήκω και πάτα το, εδώ είναι Παραγουάη κύριέ μου, όποιος είναι αρτιμελής παίζει, το λύσαμε το πρόβλημα“. Ο Γουέιλερ τους ζήτησε να ηρεμήσουν, κάλεσε τους δύο αρχηγούς δίπλα του στη σέντρα και τους απέβαλλε. Όχι όμως μόνο αυτούς. Οι αποβολές ήταν συμβολικές ή μάλλον για να το πούμε καλύτερα, για να μην πιαστεί το χέρι του ανθρώπου έδειξε σε αυτούς τις κάρτες λέγοντας ότι μαζί τους αποβάλλονται και οι υπόλοιποι συμπαίκτες τους. Όλοι; Όχι. Ας είμαστε δίκαιοι. Το θύμα που βρισκόταν στο χορτάρι δεν είχε καμία συμμετοχή στη φασαρία. Μαζί του και το 10αρι της Χενεράλ που σε όλη τη διάρκεια των επεισοδίων βρισκόταν δίπλα στον διαιτητή και παρακολουθούσε μαζί του τα γεγονότα. Προφανώς θα ήταν κανένας μπαλαδόρος με κοιλίτσα που βαριόταν να τρέχει. Τα ονόματα των δύο ηρώων που δεν αποβλήθηκαν εκείνη την ημέρα ήταν Χόρχε Μπενίτες και Ούγκο Ντουρέ.
Έτσι λοιπόν, ο κύριος Γουέιλερ έδειξε 20 κόκκινες κάρτες, απέβαλε 20 παίκτες στον ίδιο αγώνα. Και φυσικά βρέθηκε αντιμέτωπος με τους οπαδούς που ξαναμπήκαν μέσα, τους παίκτες και τους διοικούντες που τον περικύκλωσαν, τον έβριζαν και τον έφτυναν. Οι δυο επόπτες γραμμών ήταν πιο τυχεροί, καθώς οι μοναδικοί δύο αστυνομικοί στο γήπεδο (που ευτυχώς είχαν όπλα) τους πήραν υπό την προστασία τους. Ο Γουέιλερ βρέθηκε μόνος στη σέντρα, περικυκλωμένος και τελικά κατάφερε σιγά σιγά να φτάσει στα αποδυτήρια. Το after-game ακολούθησε με πολλή γκρίνια, με τον πρόεδρο της Σπορτίβο Αμελιάνο να προσπαθεί παρασκηνιακά να επικοινωνήσει με τον παρατηρητή διαιτησίας για να τιμωρηθεί ο διαιτητής και να τη γλιτώσει η ομάδα του. Ο Γουέιλερ φοβήθηκε, πίστεψε ότι η καριέρα του θα τελείωνε, αλλά το θέμα έφτασε μέχρι τη FIFA, η οποία και δικαίωσε τον τίμιο Παραγουανό κόρακα, λέγοντας ότι έπραξε σωστά. Ο Γουέιλερ συνέχισε την καριέρα του και όπως είπαμε έφτασε να διαιτητεύσει Λιμπαρταδόρες και να δει τρία παιδιά του στον ίδιο αγώνα. Μετά από πολλά πολλά χρόνια και χάρη στις προσπάθειες ενός δημοσιογράφου και ενός γιου του κυρίου Γουέιλερ, ο διαιτητής μπήκε στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, ως ο διαιτητής που έδειξε τις περισσότερες κόκκινες κάρτες ποτέ σε έναν αγώνα. Δεν ξέρουμε ποιο είναι το ρεκόρ σήμερα στο βιβλίο και αν έχει αλλάξει, αλλά στην Παραγουάη το ρεκόρ έπασε το 2011 σε έναν αγώνα τοπικού νέων στον οποίο είχαμε 36 αποβολές. Ναι, πάλι στην Παραγουάη. Τι να κάνουμε; Βράζει το αίμα μας. Αφορμή για το σημερινό θέμα όμως, είναι η μία από τις δύο ομάδες εκείνου του ματς. Η Σπορτίβο Αμελιάνο.
Αυτή τη φορά για καλύτερα πράγματα. Η Σπορτίβο Αμελιάνο, ακόμα κι αν είσαι αρρωστάκι που ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο της Λατινικής Αμερικής, είναι σχεδόν άγνωστη. Είναι μια ομάδα από μια γειτονιά της πρωτεύουσας Ασουνσιόν. Η έδρα της είναι είναι ένα γηπεδάκι χωρητικότητας μόλις 800 θεατών, στην περιοχή Βίρχεν ντε Ουέρτο, παλιότερα Χάρα. Το Εστάδιο Χοσέ Τομάς Σίλβα είναι αυτό ακριβώς που φαντάζεσαι φίλε αναγνώστη όταν ακούς μικρή ομάδα της Παραγουάης και στο παρακάτω βίντεο μπορείς να το απολαύσεις σε όλο του το μεγαλείο:
Στραβά κάγκελα, σκοροφαγωμένο χορτάρι, παλιακές εξέδρες, λακκούβες, δεντράκια στα όρια του αγωνιστικού χώρου.
Μυρίζει μπαλίτσα.
Το γήπεδο χτίστηκε το 1970 και με εξαίρεση ένα γυμναστήριο που προστέθηκε πριν καμιά δεκαετία, δεν έχει δει τρομερές ανακαινίσεις. Μάλιστα, το 2015 υπέστη σοβαρές ζημιές από μια ανεμοθύελλα. Αλλά για τις ανάγκες του συλλόγου ήταν μια χαρά. Βλέπετε, παρότι η Σπορτίβο Αμελιάνο έχει ζωή από το μακρινό 1936, έπαιζε πάντα στις χαμηλές κατηγορίες. Όπως και τότε, στο ιστορικό ματς με τις 20 κόκκινες. Η ιστορία της όμως άλλαξε τα τελευταία χρόνια. Το 2021 κατάφερε μετά από χρόνια μόχθου, προσπάθειας και κλωτσοπατινάδας να φτάσει για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Α’ εθνική της Παραγουάης. Για τον λόγο αυτό γίνονται προσπάθειες για να φτιαχτεί ένα νέο γήπεδο, καθώς το παραπάνω έργο τέχνης δεν κάνει.
Η μετάβαση όμως στα “σαλόνια” του ποδοσφαίρου της Παραγουάης δεν ήταν η πιο εύκολη. Η Αμελιάνο ήταν για καιρό στην τελευταία θέση της Απερτούρα, τερμάτισε τελικά προτελευταία, αλλά με το χειρότερο “προμέδιο”, συντελεστή βαθμών και συνεπώς πρώτο φαβορί στα μέσα της σεζόν για υποβιβασμό. Ο ένδοξος σύλλογος φαινόταν να έχει ένα θεματάκι συμπεριφοράς και προσαρμογής στην 1η κατηγορία. Από τον Απρίλιο μέχρι και τον Μάιο του 2022 έκανε ένα σερί 8 αγώνων στους οποίους είχε 8 συνολικά κόκκινες κάρτες. Για να είμαστε δίκαιοι δεν πήρε σε κάθε ματς κόκκινη. Απλά σε ορισμένα από αυτά τα 8 παιχνίδια πήρε δύο κόκκινες. Δεν ξέρουμε αν κι αυτό αποτελεί κάποιο ρεκόρ για το Γκίνες. Πιστή στις παραδόσεις της, η Σπορτίβο δεν άλλαξε το στιλ παιχνιδιού της. “Με αυτά τα όπλα μπήκαμε στο βιβλίο Γκίνες, με αυτά τα όπλα ανεβήκαμε, με αυτά θα πεθάνουμε“, ίσως να σκέφτονταν παίκτες, οπαδοί και άνθρωποι του συλλόγου.
Τελικός κυπέλλου Παραγουάης 2022, το θαύμα της Σπορτίβο Αμελιάνο
Η ομάδα ήθελε ένα θαύμα για να σωθεί. Εκείνη την εποχή παράλληλα έπαιζε και στο κύπελλο Παραγουάης. Εκεί έκανε ιστορική πορεία, με τέσσερις σερί προκρίσεις και έτσι έφτασε στον μεγάλο τελικό απέναντι στη Νασιονάλ της Ασουνσιόν. Την οποία Νασιονάλ αντιμετώπιζε και στο πρωτάθλημα μετά από λίγες ημέρες. Η Αμελιάνο προηγήθηκε στον τελικό στο 35′, αλλά μαντέψτε. Ναι, αποβλήθηκε παίκτης της στο 45′, συγκεκριμένα ο Άμπελ Παρέδες. Μαθημένα όμως τα βουνά στα χιόνια. Δέχτηκε μόλις ένα γκολ και κράτησε το 1-1 μέχρι το τέλος. Το παιχνίδι οδηγήθηκε στα πέναλτι, η Αμελιάνο έχασε το πρώτο της και το όνειρο φαινόταν να χάνεται. Ο καραφλάκιας Ουρουγουανός τερματοφύλακάς της Φεντερίκο Κριστόφορο όμως, έκανε απόκρουση στο 4ο και ο παίκτης της Νασιονάλ που ανέλαβε το 5ο αστόχησε, με την Αμελιάνο να επικρατεί. Η Σπορτίβο Αμελιάνο στην πρώτη της σεζόν στη μεγάλη κατηγορία κατέκτησε το κύπελλο Παραγουάης. Μια απίστευτη επιτυχία που πανηγυρίστηκε έξαλλα από τον κόσμο της ομάδας.
Λίγες ημέρες αργότερα, θα ολοκληρωνόταν και το δεύτερο θαύμα. Η Αμελιάνο κέρδισε εκ νέου τη Νασιονάλ με 2-0 για το πρωτάθλημα και την τελευταία αγωνιστική ήθελε μόνο νίκη με την Γκουαρανί εντός έδρας. Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και μόλις στο 28′ βρέθηκε να χάνει με 0-2. Το ματς έγινε ροντέο στο 2ο ημίχρονο. Η Αμελιάνο ισοφάρισε σε 2-2 και εκεί είχαμε, τι άλλο; Αποβολές. Ο γίγαντας Άμπελ Παρέδες, ο τύπος που αποβλήθηκε στον τελικό του κυπέλλου, έκανε το θαύμα του και σε αυτό το ματς και πήρε ξανά κόκκινη. Αλλά κι η Γκουαρανί δεν ήταν καλύτερη και έμεινε με 9 παίκτες στο τέλος. Οι γηπεδούχοι κατάφεραν να ολοκληρώσουν την ανατροπή και επικράτησαν με 4-2, μένοντας στην κατηγορία. Κύπελλο και σωτηρία μέσα σε λίγες ημέρες. Τι καλύτερο.
Καλτίλα στο φουλ
Η Σπορτίβο Αμελιάνο κέρδισε έτσι και την έξοδό της στο Κόπα Σουνταμερικάνα του 2023, αλλά αποκλείστηκε στα προκριματικά. Βελτιώθηκε όμως αγωνιστικά, έχει απομακρυνθεί από τις θέσεις του υποβιβασμού και κέρδισε εκ νέου την έξοδό της στο φετινό Σουνταμερικάνα. Και αυτή τη φορά πήρε την πρόκριση για τους ομίλους, αλλά δεν αρκέστηκε απλά σε αυτό. Μπορεί στην πρεμιέρα της να έχασε εντός 1-4 από την Παραναένσε, από εκεί και πέρα όμως πήρε μπρος. Στα επόμενα πέντε παιχνίδια δέχτηκε μόλις ένα γκολ, με άμυνα γρανίτη και με ηγέτη τον Αλμπέρτο Κοντρέρα των 4 ασίστ, έκανε ένα εντυπωσιακό 4-1-0 τερματίζοντας τελικά 1η στον όμιλό της μπροστά από τους Βραζιλιάνους της Ατλέτικο Παραναένσε και τώρα περιμένει τον αντίπαλό της στη φάση των 16, κρατώντας ζωντανό το όνειρο. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι δεν μπορεί να παίζει τα παιχνίδια της στη γηπεδάρα της και άλλαξε τρεις διαφορετικές έδρες στη φάση των ομίλων, παίζοντας σε τρία διαφορετικά γήπεδα της Ασουνισόν. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό ότι δεν έχει δεχτεί ούτε μία κόκκινη κάρτα. Κάποιος θα πει “επιτέλους“, κάποιος άλλος “δεν είναι αυτή η Αμελιάνο που αγαπήσαμε“. Ευτυχώς τα πράγματα πάνε καλύτερα εντός Παραγουάης, εκεί που φιγουράρει (την ώρα που γράφεται το κείμενο) στην 3η θέση με τις περισσότερες κίτρινες κάρτες στο πρωτάθλημα. Πολύ μακριά όμως από την 1η θέση στις κόκκινες, εκεί που την κορυφή με άνεση έχει κατακτήσει μια παλιά της γνωστή. Η Χενεράλ Καμπαγιέρο, το ζευγάρι της στο ιστορικό ρεκόρ του 1993 με τις 20 σε ένα παιχνίδι. Γιατί αν ξεχνάς το παρελθόν, δεν έχεις μέλλον. Ή όπως ίσως έλεγαν στην Παραγουάη: “ομάδα που ξεχνάει να κλωτσάει, δεν έχει μέλλον”.