Ήταν καλοκαίρι του 2011 όταν ο 19χρονος Σαντιό Μανέ πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Ευρώπη με σκοπό να αγωνιστεί στη γαλλική Μετς. Έχοντας φύγει κρυφά από το σπίτι του για να κυνηγήσει το όνειρο του να γίνει ποδοσφαιριστής, το πρώτο πράγμα που προσπάθησε να κάνει ήταν να επικοινωνήσει με τη μητέρα του. “Δεν είχα κάρτα στο κινητό, γι’αυτό ζήτησα από κάποιους γνωστούς μου εκεί να καλέσω τη μητέρα μου. Όταν της είπα πού είμαι, σοκαρίστηκε. «Κάτσε, ποια Γαλλία;», «Στη Γαλλία, στην Ευρώπη μαμά», «Τι εννοείς στην Ευρώπη; Υποτίθεται ότι πήγες να μείνεις στο θείο στο Ντακάρ», «Πήγα αλλά τώρα είμαι στην Ευρώπη»”.
Το σοκ της αθώας μάνας κράτησε για μερικές μέρες. Στο διάστημα αυτό αδυνατούσε να πιστέψει ότι ο γιος της είχε φύγει ολομόναχος από τη Σενεγάλη με προορισμό τη Γαλλία. Για να την πείσει, ο Μανέ σκέφτηκε ότι πρέπει να της στείλει μια φωτογραφία. Ένας ρεπόρτερ της Μετς περιγράφει το σκηνικό: “Στο προπονητικό κέντρο πρόσεξα έναν κάπως αστείο τύπο που χαιρετούσε τους πάντες στην ομάδα με μια υπόκλιση, λες και ήταν Γιαπωνέζος. Μου είπε ότι τον ανακάλυψαν οι σκάουτ της Μετς κάπου στη Σενεγάλη και ότι ήταν ενθουσιασμένος για την ευκαιρία που του δινόταν. Μόλις είδε ότι κρατούσε μια φωτογραφική μηχανή, με ρώτησε αν μπορώ να τον βγάλω μια φωτογραφία για να τη στείλει στη μητέρα του. Τον έβγαλα και τότε του ζήτησα τη διεύθυνση του e-mail του για να του την προωθήσω. Κούνησε το κεφάλι του και μου είπε ότι η μόνη διεύθυνση που έχει είναι αυτή της ομάδας. Στο τέλος με ρώτησε διστακτικά «Είναι δωρεάν, ε;»”.
Τα χρόνια πέρασαν, ο ντροπαλός Μανέ έγινε παίκτης παγκόσμιας κλάσης, πανηγύρισε τίτλους, συμπλήρωσε οχτώ συνεχόμενες χρονιές με διψήφιο αριθμό γκολ στην Πρέμιερ Λιγκ και κέρδισε πανάξια μια ακόμα σπουδαία μεταγραφή προς τη Μπάγερν, την οποία θέλει να βοηθήσει να παραμείνει στην κορυφή της Μπουντεσλίγκα αλλά και να επανέλθει στην κορυφή της Ευρώπης.
Σύμφωνα με τη ‘Bild’ ο μισθός του Σενεγαλέζου στην Γερμανία θα αγγίζει τα 20 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, ένα ποσό που τον καθιστά έναν από τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες στην ιστορία της Μπάγερν. Ο Σαντιό Μανέ όμως είναι ένας από αυτούς τους παίκτες που ό,τι νούμερο μισθού κι αν τοποθετήσεις δίπλα στο όνομα του, αρκετοί θα σκεφτούν “χαλάλι”, κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στην αγωνιστική του παρουσία και στη λογική ότι τα αξίζει με αυτά που κάνει εντός γηπέδου.
“Για ποιο λόγο πρέπει να έχω δέκα Φεράρι, είκοσι ρολόγια με διαμάντια ή δυο αεροπλάνα; Τί θα μου προσφέρουν αυτά τα αντικείμενα; Ξεκίνησα πεινασμένος, δούλευα στα χωράφια με την οικογένεια μου, έπαιζα ξυπόλητος και δεν είχα ούτε εκπαίδευση, ούτε πολλά άλλα πράγματα. Σήμερα όμως με αυτά που κερδίζω χάρη στο ποδόσφαιρο μπορώ να βοηθήσω ανθρώπους σαν εμένα. Από το να επιδεικνύω τον πλούτο μου, προτιμώ οι άνθρωποι μου να λάβουν ένα κομμάτι από αυτά που μου έδωσε η ζωή.”
Το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε πετύχει ήδη αρκετές ιστορίες που αποτυπώνουν την ιδιαιτερότητα του Μανέ, ιστορίες που έχουν γίνει δικαιολογημένα viral κατά καιρούς. Από τη φωτογραφία με το απλό κινητό με τη σπασμένη οθόνη μέχρι τις πρόσφατες εικόνες από το ταξίδι στην πατρίδα του, όπου και έπαιξε μπάλα κυριολεκτικά στις λάσπες μαζί με παιδικούς του φίλους αλλά και κάποιους θρύλους του ποδοσφαίρου της Σενεγάλης, τους οποίους είχε καλέσει στο χωριό του. Ακόμα κι αν έχεις διαβάσει αρκετά όμως, δεν γίνεται να μην εντυπωσιαστείς όταν σκεφτείς την ευρύτερη εικόνα.
Όπως ο Χιου Γκραντ ήταν κάποτε ο “Βρετανός που ανέβηκε ένα λόφο και κατέβηκε ένα βουνό”, στην άκρως συμπαθητική ομώνυμη ταινία, ο Σαντιό Μανέ είναι ο “Σενεγαλέζος που μπήκε σε ένα χωριό και έφυγε από μια πόλη”. Το Μπαμπαλί στα νότια της Σενεγάλης μπορεί να έχει πληθυσμό που πλησιάζει τους 3.000 κατοίκους αλλά πιθανόν κανένας δεν θα τολμούσε να το αποκαλέσει κάτι άλλο από χωριό, αφού μέχρι πριν μερικά χρόνια δεν είχε ούτε τα βασικά. “Επειδή στο χωριό λίγοι είχαν ηλεκτρισμό και ακόμα λιγότεροι τηλεόραση, όταν υπήρχε κάποιο μεγάλο τηλεοπτικό παιχνίδι μαζευόμασταν όλοι σε ένα συγκεκριμένο μέρος για να το δούμε” θυμάται ένας παιδικός φίλος του.
Η μεγάλη επιτυχία του πιο διάσημου τέκνου της περιοχής δεν βοήθησε μόνο τη φήμη του χωριού, όπως συμβαίνει συνήθως. Ο Μανέ ήταν εξ αρχής αποφασισμένος να βοηθήσει τους δικούς του ανθρώπους ουσιαστικά. “Δεν θα ξεχάσω που μια φορά πριν ξεκινήσουμε για τα χωράφια μου είπε ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να μη χρειαστεί να κάνω ποτέ ξανά αυτή τη δουλειά” δήλωσε στο ντοκιμαντέρ ‘Made in Senegal’, που κυκλοφόρησε πριν λίγα χρόνια, ο θείος του, που όπως αποκάλυψε στη συνέχεια είναι ιδιοκτήτης πλέον μια εταιρείας με αυτοκίνητα, λεωφορεία και φορτηγά. “Όλα αυτά χάρη στον Σαντιό”.
Τα πρώτα χρόνια όταν οι μισθοί ήταν πιο μικροί, η βοήθεια στόχευε κυρίως στους κοντινούς του ανθρώπους. Από τη μεταγραφή του στην Αγγλία και μετά, όταν τα χρήματα πολλαπλασιάστηκαν, η στήριξη στον τόπο του έφτασε σε επίπεδα που, δυστυχώς, δεν συναντάς ούτε σε κυβερνητικές παρεμβάσεις. Οι δυο μεγάλοι του στόχοι εξ αρχής ήταν να βοηθήσει στον τομέα της εκπαίδευσης και της υγείας. Το 2019 έβγαλε από την τσέπη του ένα σεβαστό ποσό για να χρηματοδοτήσει την κατασκευή ενός σχολείου ενώ το 2021 ανακοίνωσε ότι ξεκινάει και η κατασκευή ενός νοσοκομείου που, όπως και το σχολείο, δεν θα καλύπτει μόνο το χωριό του αλλά τουλάχιστον 34 ακόμη σε εκείνη την περιφέρεια. Η ανέγερση του νοσοκομείου ήταν κάτι σαν προσωπικό στοίχημα για τον αρχηγό της Σενεγάλης, που εκτός των άλλων γεννήθηκε στο σπίτι του αφού δεν υπήρχε μαιευτική κλινική σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων. Όταν ήταν 7 ετών έχασε τον πατέρα του σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της έλλειψης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. “Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ένιωσε κάποιους έντονους πόνους στο στομάχι. Επειδή δεν υπήρχε νοσοκομείο εδώ κοντά, οι κάτοικοι τότε χρησιμοποιούσαν εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας κι αυτές δεν βοήθησαν τελικά”.
Το μικρό Μπαμπαλί μετατρέπεται σιγά-σιγά σε μια μικρή πόλη που μπορεί να καλύψει όλες τις βασικές ανάγκες, χάρη σε έναν και μόνο άνθρωπο. Το σχολείο και το νοσοκομείο μπορεί να ξεχωρίζουν αλλά δεν είναι οι μόνες βοήθειες του Μανέ προς την περιοχή. Σύμφωνα με τα διάφορα ρεπορτάζ από τη Σενεγάλη, ο νέος εξτρέμ της Μπάγερν έχει χαρίσει παλιότερα 300 φανέλες της Λίβερπουλ στους κατοίκους που ήθελαν να παρακολουθήσουν τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, έχει συνεισφέρει οικονομικά για να αποκτήσει το χωριό πρόσβαση στο ίντερνετ, φτιάχνει αυτή την περίοδο ένα βενζινάδικο και ένα ταχυδρομείο, δίνει κατά καιρούς δωρεάν αθλητικό εξοπλισμό και λαπτοπ στα παιδιά και στους έφηβους της περιοχής, βοήθησε στη βελτίωση του γηπέδου του χωριού, δίνει υποτροφίες στους καλύτερους μαθητές και στηρίζει οικονομικά με ένα σταθερό ποσό κάθε μήνα τις πιο φτωχές οικογένειες.
Ο Σαντιό Μανέ μπορεί να μην κερδίσει ποτέ τη Χρυσή Μπάλα ή το Μουντιάλ (αν και η κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών της Αφρικής είναι από μόνη της ένα τεράστιο επίτευγμα για τη χώρα του) αλλά έχει κερδίσει εδώ και καιρό την εκτίμηση και το σεβασμό όχι μόνο των συμπατριωτών του αλλά και πολλών άλλων ανθρώπων παγκοσμίως που έχουν μάθει για το έργο του από όλες τις ιστορίες που διαρρέουν κατά καιρούς. Κι ας μην ήθελε αυτός να τις μάθουν.
Σύμφωνα με τον Άγγλο δημοσιογράφο Κρις Μπάσκομπ, όταν συνάντησε για πρώτη φορά τον Μανέ για μια συνέντευξη το 2019 η εκτός μικροφώνου κουβέντα έφτασε κάποια στιγμή στο υπό κατασκευή σχολείο στο χωριό του. Τότε ο Μανέ τον παρακάλεσε να μην αναφέρει τίποτα απ’όσα είπαν για το συγκεκριμένο θέμα στη συνέντευξη. Ο Μπάσκομπ απόρησε. “Μα γιατί; Είναι ένα πολύ θετικό μήνυμα”. Ο Μανέ όμως ήταν ανένδοτος και του ζήτησε να του υποσχεθεί πως δεν θα το κάνει. “Όχι, όχι, σε παρακαλώ. Δεν το κάνω αυτό για τη δημοσιότητα. Απλά πιστεύω πως το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να μην ξεχνάς τον τόπο σου. Οι άνθρωποι εκεί χρειάζονται βοήθεια και όσο μπορώ να βοηθήσω, θα το κάνω.”