…γιατί η ζωή έχει άλλα σχέδια για εσένα. Από το σύνολο που απογοήτευε στο πρώτο μισό της σεζόν όντας το εύκολο θύμα της Μπαρτσελόνα, στην ομάδα-κυνηγό που είδαμε την Άνοιξη. Σε μια σεζόν που έμοιαζε καταστροφική, η «Βασίλισσα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ άγγιξε εν τέλει τον απόλυτο θρίαμβο.
Λένε πως η ζωή στα καλύτερα της είναι απολύτως απρόβλεπτη. Αυτήν ακριβώς την πλευρά της βίωσαν φέτος στη Μαδρίτη σε μιαχρονιά με τρομερές ανατροπές και πανηγυρικό τέλος το οποίο λίγοι έβλεπαν να έρχεται.
Η σταδιακή αναδόμηση στην οποία προχώρησαν οι Μαδριλένοι πέρυσι το καλοκαίρι δεν απέδιδε τα αναμενόμενα στο ξεκίνημα της σεζόν. Η Ρεάλ, η μόνη ομάδα της Ευρωλίγκας η οποία έχει αποδείξει ότι μπορεί να παραμένει στην ελίτ ακόμα και σε χρονιές ανοικοδόμησης, παρουσίαζε ένα πολύ μέτριο πρόσωπο. Παρότι έπαιρνε τις νίκες που χρειαζόταν, η απόδοση της δεν ήταν ανάλογη της ποιότητας και του ταλέντου που φιλοξενούσε το ρόστερ της με τους Μαδριλένους να μοιάζουν εγκλωβισμένοι στην κακή σύνδεση της περιφερειακής γραμμής τους που τους είχε θέσει ξεκάθαρους παραγωγικούς περιορισμούς.
Στο 4.15 να κατακτήσει την Ευρωλίγκα 22/23 η Ρεάλ
Η Ρεάλ για πρώτη φορά εδώ και αρκετά χρόνια έμοιαζε αρτηριοσκληρωτική σε όρους ανάπτυξης. Είχε χάσει το περίφημο flow που την διέκρινε στο επιθετικό κομμάτι, οι γκαρντ της δεν απειλούσαν άμεσα μέσα από Pick & Roll δράσεις ενώ η αποτελεσματικότητα της στο επιθετικό transition, στο περιφερειακό σουτ και στις low post-δράσεις ακουμπούσε τον πάτο. Ο Ουίλιαμς-Γκος αδυνατούσε να σηκώσει το βάρος της περίστασης, ο Ερτέλ είχε τις δεξιότητες αλλά όχι το mindset και η Ρεάλ κρατήθηκε από τους καταπονημένους ώμους του Σέρχιο Γιούλ ώστε να μείνει στον αφρό. Την ίδια στιγμή η μεγάλη αντίπαλος Μπαρτσελόνα προέλαυνε σε Ευρώπη και Ισπανία, συνεχίζοντας να κερδίζει τους Μαδριλένους με κάθε τρόπο. Οι παίχτες του Λάσο ήταν 100% μέσα στους στόχους όμως ήταν προφανές ότι η εικόνα τους δεν ήταν καλή.
Σε όλο αυτό το διάστημα φυσικά υπήρχαν κάποιες ακτίνες φωτός για τη Ρεάλ. Η γραμμή ψηλών της ήταν η καλύτερη στην Ευρώπη. Ο Γιαμπουσέλι έκανε εκπληκτική σεζόν κερδίζοντας γρήγορα καινούργιο συμβόλαιο ενώ το δίδυμο Ταβάρες-Πουαριέ, ακόμα και όταν δεν ρόλαρε, σκορπούσε τρόμο. Η άμυνα αποτέλεσε τη σανίδα σωτηρίας για τη «Βασίλισσα». Στο κομμάτι αυτό το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό μιας και η Ρεάλ παρουσίασε την καλύτερη και πιο σταθερή άμυνα της διοργάνωσης, επίδοση που μαζί με την εμπειρία και το ποιοτικό της βάθος την κράτησαν ψηλά, ακόμα και εάν η επίθεση δεν δούλευε όπως έπρεπε.
Στο F4 του Βελιγραδίου η ισπανική ομάδα δημιούργησε μια τεράστια ευκαιρία για τον εαυτό της. Πήρε το αίμα της πίσω στον ημιτελικό απέναντι σε μια μπερδεμένη σε εσωτερικές αναζητήσεις Μπαρτσελόνα , φτάνοντας στον τελικό απέναντι στην πρωταθλήτρια Αναντολού η οποία ήταν προφανές ότι δεν μάτσαρε καλά με τη Ρεάλ. Το μέγεθος και το τεράστιο βάθος των Ισπανών τους έδινε πλεονέκτημα, κάτι που άρχισε να φαίνεται όσο προχωρούσε το παιχνίδι. Στα τελευταία δευτερόλεπτα όμως έγινε κάτι που κανείς δεν είχε προβλέψει. Ο Πάμπλο Λάσο πήρε τη λάθος απόφαση την ώρα που το χρονόμετρο έτρεχε μανιασμένα προς τον τερματισμό, στερώντας από τη Ρεάλ ένα μεγάλο ποσοστό των πιθανοτήτων της για την κατάκτηση του τίτλου. Ήταν η απόδειξη του ότι ακόμα και τα πιο λαμπρά μυαλά κάνουν μεγάλα λάθη. Ο τρόπος με τον οποίον χάθηκε αυτή η κούπα ήταν πιο σοκαριστικός από την ίδια την απώλεια.
Η Ρεάλ επέστρεφε στην Ισπανία με ανάμεικτα συναισθήματα. Μια χρονιά που έμοιαζε μεταβατική (αναφορικά με τις ρεαλιστικές επιδιώξεις της στην Ευρωλίγκα και παρότι η «Βασίλισσα» είναι πάντα στην ελίτ και στοχεύει στην κορυφή), πήρε διαφορετική τροπή και η απώλεια ενός τροπαίου που φαινόταν ότι εντελώς απρόβλεπτα πέφτει στα χέρια της είχε σκορπίσει τη λύπη στο εσωτερικό του οργανισμού.
Το πρόβλημα υγείας του Πάμπλο Λάσο όμως βοήθησε τους πάντες στην ομάδα να ορίσουν το τι θα μπορούσε να είναι «πραγματική λύπη». Ο ηγέτης της ομάδας και η φωνή των αποδυτηρίων βρισκόταν εκτός μάχης παλεύοντας για μερικά 24ωρα για την ίδια του τη ζωή. Ξαφνικά η κατάκτηση του πρωταθλήματος πήρε τη μορφή «αποστολής» και οι τελικοί με τη Μπαρτσελόνα μετατράπηκαν σε «ιερό πόλεμο». Η Ρεάλ εμφανίστηκε πιο έτοιμη, πιο παθιασμένη, πιο συγκεντρωμένη στον μεγάλο στόχο και τελείωσε την υπόθεση-τίτλος στη Μαδρίτη μέσα σε αποθέωση, με τον Φαμπιέν Κοζέρ να κάνει αυτό που ξέρει όσο λίγοι αθλητές στην Ευρώπη όταν η πίεση χτυπάει κόκκινο.
Μια χρονιά που έμοιαζε ως η πιο αδιάφορη στη σύγχρονη ιστορία της μπασκετικής Ρεάλ ακούμπησε το σύνορο του απόλυτου θριάμβου λοιπόν. Η «Βασίλισσα» ανέκτησε τα σκήπτρα στην ACB ενώ έχασε στα τελευταία δευτερόλεπτα τον τίτλο της Ευρωλίγκας, δείγμα του πόσο βαθιά ριζωμένη είναι στον ψυχισμού του συγκεκριμένου οργανισμού η κουλτούρα νικητή. Η Offseason που μόλις ξεκίνησε έχει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς ο Πάμπλο Λάσο «καθαρίζει το σπίτι», αφήνοντας ελεύθερους σημαντικούς παίχτες του ένδοξου παρελθόντος οι οποίοι φαίνεται πως δεν έχουν άλλους χυμούς για την πρωταθλήτρια Ισπανίας. Η Ρεάλ θα επιστρέψει αυτό το Φθινόπωρο πιο νέα, πιο δυνατή και με ανανεωμένη σκέψη για να διεκδικήσει αυτό το οποίο πιστεύει ότι της αναλογεί. Κάθε τίτλο. Τα πάντα.
Άλλωστε για αυτήν, η φετινή χρονιά ήταν ένα μεγάλο μάθημα πίστης και ελπίδας…
Στο 1.95 να κατακτήσει το πρωτάθλημα και την επόμενη σεζόν η Ρεάλ
*Οι αποδόσεις ενδέχεται να υπόκεινται σε αλλαγές