H Μπέρνλι απέχει κατά πολύ από την λογική των περισσότερων ομάδων στην σύγχρονη εποχή της Πρέμιερ Λιγκ και της φιλοσοφίας που εν γένει υπάρχει στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, των δεκάδων “ξένων” δηλαδή ανά ομάδα. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, ακόμα και στις θεωρητικά “μικρότερες” ομάδες, όσο κι αν δεν μου αρέσει αυτός ο διαχωρισμός σε μικρές και μεγάλες ομάδες. Ο ιδιοκτήτης και πρόεδρος -σχεδόν μια δεκαετία τώρα- Μάικ Γκάρλικ, υποστηρίζει ένα προσωπικό πρότζεκτ, στηριζόμενο κυρίως σε Βρετανούς ποδοσφαιριστές, μακριά από δαπανηρές μεταγραφές αεροδρομίου που σκοπό έχουν, πολλές φορές, να κερδίσουν μόνο τις εντυπώσεις, έχοντας ο ίδιος, απόλυτη εμπιστοσύνη στον επί 5 χρόνια Άγγλο προπονητή, Σον Ντάις. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, πως δεν τέθηκε ποτέ θέμα απομάκρυνσης του Ντάις ακόμα και όταν η ομάδα του Τερφ Μουρ άφησε την Πρέμιερ Λιγκ για την Τσάμπιονσιπ το 2015, κερδίζοντας την άνοδο την αμέσως επόμενη σεζόν, και δίνοντας την καλύτερη απάντηση σε όλους τους επικριτές της γι’ αυτή τη στήριξη της διοίκησης προς τον Άγγλο μάνατζερ.
Μετά την περσινή παραμονή ο κύριος στόχος -διά στόματος Γκάρλικ- δεν ήταν άλλος από το δημιουργηθεί μια ομάδα που θα μείνει για πολλά χρόνια στην μεγάλη κατηγορία. Ο κόσμος της Μπέρνλι άλλωστε αξίζει κάτι τέτοιο μιας και είναι αρκετά υπερήφανος και γι’ αυτό -εκτός του γεγονότος πως το κλαμπ είναι νοικοκυρεμένο σε όλα τα επίπεδα- ευθύνονται τα δύο πρωταθλήματα και το ένα κύπελλο που κατά το μακρινό παρελθόν, έχει κερδίσει η ομάδα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ή να αγνοούμε πως το πρώτο πρωτάθλημα της Μπέρνλι κατακτήθηκε με ένα σερί 30 αήττητων παιχνιδιών, τη σεζόν 1920/1921 έχοντας ως ήρωα τον ένα και μοναδικό Τόμι Μπόιλ. Ο σπουδαίος μπακ-χαφ ήταν άλλωστε ο πρώτος πραγματικά σπουδαίος ποδοσφαιριστής που λάτρεψε το κοινό του Λανκασάιρ.
Στις μέρες μας, αν υπάρχει κάποιος Άγγλος ποδοσφαιριστής που να μπορεί να κάνει όλους τους οπαδούς των “κλάρετς” περήφανους, αυτός δεν είναι άλλος απ’ τον διεθνή τερματοφύλακα -και αρχηγό της ομάδας- Τομ Χίτον. Δεν είναι μυστικό πως για όλους τους αληθινούς οπαδούς της Μπέρνλι, ο Χίτον, δεν αποτελεί μόνο έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα και σπουδαίο αρχηγό, αλλά και τον κορυφαίο τερματοφύλακα στην Αγγλία -και σίγουρα τον καλύτερο Άγγλο τερματοφύλακα των τελευταίων ετών. Οι εμφανίσεις του, τα τελευταία χρόνια, προκαλούν -τουλάχιστον- θαυμασμό και δικαιώνουν κατά πολύ τους υποστηρικτές του. “Είναι ο καλύτερος” θα ακούσεις αν βρεθείς στην διάσημη pub της περιοχής του Μπέρνλι, Woodtop Inn, από θαμώνες, φανατικούς της ομάδας. “O Χαρτ παίζει επειδή είχε κάποτε την τύχη να βρεθεί στην Σίτι και να κατακτήσει μαζί της τίτλους. Ο Τομ είναι ο καλύτερος όλων”. Καλό θα είναι να συμφωνήσεις και να συνεχίσεις ήρεμος την μπύρα σου καθώς δεν πρόκειται να τους αλλάξεις γνώμη.
Στις 10 Σεπτεμβρίου η Μπέρνλι υποδέχτηκε για την 4η αγωνιστική την Κρίσταλ Πάλας και είδε μόλις στο 30′ (και ενώ ήταν μπροστά στο σκορ με 1-0) να τραυματίζεται στον ώμο ο βασικός κήπερ, ο Τομ Χίτον. Όλοι πάγωσαν όταν μερικά λεπτά αργότερα ο αρχηγός έκανε νόημα για να αντικατασταθεί μιας και δεν μπορούσε να σηκώσει σχεδόν καθόλου το αριστερό του χέρι. Στη θέση του πέρασε ο -άγνωστος στο ευρύ κοινό- αναπληρωματικός τερματοφύλακας Νικ Πόουπ, δίνοντας πολλές ελπίδες στους παίκτες της Πάλας για την ισοφάριση. Ο Πόουπ δεν είχε αγωνιστεί ποτέ ξανά σε επίπεδο Πρέμιερ Λιγκ και σίγουρα αυτή η συγκυρία δεν ήταν καθόλου ευνοϊκή για τον ψαρωμένο 25χρόνο που μέχρι πριν 2-3 χρόνια έπαιζε στην τρίτη, ακόμα, και την τέταρτη κατηγορία της Αγγλίας. Ο νεαρός μετά τα πρώτα λεπτά όπου έδειχνε πραγματικά εκτός τόπου και χρόνου, απέβαλε το όποιο άγχος του και πραγματοποίησε μια εξαιρετική εμφάνιση, κρατώντας μάλιστα το μηδέν στην εστία του και βάζοντας και αυτός ένα μεγάλο “λιθαράκι” σε ακόμα μία νίκη της Μπέρνλι για το φετινό πρωτάθλημα.
Η εξαιρετική εμφάνιση που ακολούθησε στο Άνφιλντ, κόντρα στην Λίβερπουλ, με την ομάδα του να αποδρά με το βαθμό της ισοπαλίας (με 1-1) ήταν η καλύτερη απάντηση για το τι ακριβώς είναι ικανός να προσφέρει ο νεαρός Άγγλος άμεσα στην ομάδα του και πόσο μπορεί ο Ντάις να στηριχθεί πάνω του, τουλάχιστον σε αυτό το διάστημα που λείπει ο Χίτον. Ο άπειρος τερματοφύλακας που βρέθηκε τυχαία στην 11αδα λόγω ενός τραυματισμού, με γνώμονα την επιμονή, την ταπεινότητα και πάνω απ’ όλα τη σκληρή δουλειά, έφτασε να γίνει πολύ σύντομα ακόμα και σύνθημα στους φίλους της ομάδας, και αυτό από μόνο του είναι κάτι πολύ σημαντικό στον γεμάτο λάμψη κόσμο της Πρέμιερ Λιγκ των δεκάδων -παγκόσμιας εμβέλειας- σούπερ σταρ.
O Πόουπ ξεκίνησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ακαδημία της Ίπσουιτς σε πολύ μικρή ηλικία, όντας μάλιστα φανατικός οπαδός της ομάδας και έμεινε στο Πόρτμαν Ρόουντ μέχρι τα 16 του χρόνια όταν και υπέγραψε στην Μπέρι Τάουν του παλιού μέσου της Κόλτσεστερ, Ρίτσαρντ Γουίλκινς. Αυτός ήταν και ο πρώτος μάνατζερ που ουσιαστικά πίστεψε τον νεαρό και είχε μάλιστα δηλώσει από εκείνα τα χρόνια πως ο παίκτης θα φτάσει πολύ ψηλά λόγω του ταλέντου του και της εργατικότητάς του. Η ομάδα του πάλευε βέβαια -και παλεύει ακόμα- στις πολύ μικρές κατηγορίες, κάτι που απ’ την άλλη έδινε σε ένα 16χρόνο παιδί ευκαιρίες για να βρει θέση βασικού, να αποκτήσει γρήγορα εμπειρία και πάνω απ’ όλα να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Οι πολύ καλές του εμφανίσεις τον έστειλαν το 2011 στην Τσάρλτον, όταν η ομάδα αγωνίζονταν στην Λιγκ-1 (την τρίτη δηλαδή κατηγορία) αν και αυτή η μεταγραφή εξελίχθηκε ουσιαστικά σε ένα τεράστιο “Γολγοθά” δανεισμών για τον νεαρό για αρκετά μεγάλο μάλιστα χρονικό διάστημα. Η πρώτη του ουσιαστικά καλή σεζόν σε δύσκολο επίπεδο ήταν το 2013/2014 όταν και δόθηκε δανεικός στην Γιορκ Σίτι (στην Λιγκ-2), στο δεύτερο μισό της σεζόν. Ο νεαρός πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις, αγωνίστηκε σε 24 παιχνίδια και κράτησε το μηδέν στην εστία του 16 φορές, με την ομάδα του να παίρνει το εισιτήριο για τα πλέι-οφ ανόδου απέναντι στην Φλίτγουντ Τάουν, όπου και -δυστυχώς- αποκλείστηκε απ’ τους “ψαράδες” με συνολικό σκορ 3-2.
Η σεζόν-ορόσημο για τον ίδιο ήταν αυτή του 2015/2016 όταν αγωνίστηκε για την Τσάρλτον στην Τσάμπιονσιπ σε 22 παιχνίδια. Μάλιστα, το τελευταίο παιχνίδι που είχε αγωνιστεί βασικός ήταν αυτό κόντρα στην Μπέρνλι (για την τελευταία αγωνιστική), με τους “κλάρετς” να επικρατούν με 0-3 και να σφραγίζουν τον τίτλο και φυσικά την άνοδο. Η Τσάρλτον μπορεί να έπεσε κατηγορία αλλά ο Πόουπ είχε κερδίσει ένα προσωπικό στοίχημα. Το μεγαλύτερο που είχε βάλει μέχρι τότε με τον εαυτό του. Δύο μήνες αργότερα ο Σον Ντάις θα φέρει στο Τερφ Μουρ τον νεαρό με συμβόλαιο τριών ετών, βλέποντας στο πρόσωπό του εκείνη την “σπίθα” του παιδιού που θέλει να φτάσει ψηλά και ακόμα ψηλότερα αλλά και τον άνθρωπο που θα έπαιρνε σιγά-σιγά την θέση του αναπληρωματικού του Τομ Χίτον -σε μια περίοδο που είχε αρχίσει η κατιούσα γι’ αυτόν- του Πολ Ρόμπινσον.
Από τη στιγμή που ο Νικ Πόουπ πήρε φανέλα βασικού, η Μπέρνλι μετράει δύο νίκες και δύο ισοπαλίες με τον νεαρό να έχει δεχθεί μόνο ένα τέρμα (εκείνο από τον Σαλάχ στο 1-1 με την Λίβερπουλ). Στηριζόμενη σε μια βρετανική ομάδα και με ξένους όχι φανταχτερά ονόματα αλλά παίκτες αρκετά κοντά στον τυπικό Βρετανό ποδοσφαιριστή, έχει καταφέρει να βρίσκεται στην 6η θέση με 12 βαθμούς (στο -7 από την κορυφή) δείχνοντας σε όλους πως και φέτος θα πουλήσει πολύ ακριβά το τομάρι της. Η ακριβής ημερομηνία της επιστροφής του Χίτον παραμένει άγνωστη αλλά ο Ντάις και οι οπαδοί της ομάδας έχουν βρει στο πρόσωπο του Πόουπ ένα νέο ήρωα και ειλικρινά, αν ο νεαρός συνεχίσει έτσι, προβλέπω μεγάλη μάχη από του χρόνου (με τον Χίτον να πλησιάζει τα 33) για την φανέλα του βασικού γκολκήπερ της ομάδας, στην τρίτη της σερί σεζόν στα γήπεδα της Πρέμιερ Λιγκ.