Το ρολόι δείχνει 4 τα χαράματα αλλά ο Σύνδεσμος Φίλων Σέλτικ της Μελβούρνης είναι ασφυκτικά γεμάτος από κόσμο. Ο κύριος ΜακΝτόναλντ έχει βρει θέση από νωρίς και πίνει χαλαρός τη μπύρα του περιμένοντας να αρχίσει το παιχνίδι στην τηλεόραση. Αν και το να ξενυχτάς για να δεις την ευρωπαική ομάδα σου είναι κανόνας για τους οπαδούς που μένουν στην Αυστραλία, το ξενύχτι αυτό είναι λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Βρισκόμαστε στα τέλη Μαίου και οι αγώνες που θα ξεκινήσουν σε λίγο θα κρίνουν το πρωτάθλημα Σκωτίας αφού οι δυο προπορευόμενοι απέχουν μεταξύ τους μόνο 2 βαθμούς.
Στην κορυφή της βαθμολογίας βρίσκεται η πρωταθλήτρια της προηγούμενης χρονιάς Σέλτικ. Η ομάδα του Μάρτιν Ο’Νιλ, που είχε στο ρόστερ της αρκετά γνωστά ονόματα, όπως τον Κρις Σάτον, τον Στιλιαν Πετρόφ, τον Κρεγκ Μπέλαμι, τον Τζον Χάρτσον και τον Ζουνίνιο Παουλίστα, είχε καπαρώσει από νωρίς στη σεζόν τη θέση αυτή και είχε βρεθεί αγκαλιά με τον τίτλο λίγες εβδομάδες πριν, όταν είχε αποκτήσει προβάδισμα 5 πόντων με 4 μόνο παιχνίδια να απομένουν. Μια αναπάντεχη εντός έδρας ήττα από τη Χιμπέρνιαν όμως έδωσε ζωή στη μάχη του τίτλου, αφού επέτρεψε στη Ρέιντζερς να πλησιάσει σε απόσταση βολής.
Οι ‘τζερς’ ξεκίνησαν το πρωτάθλημα άσχημα, με μόλις 2 νίκες στα πρώτα 5 ματς, αλλά ανέβασαν απόδοση στη συνέχεια και επανήλθαν γρήγορα κοντά στην πρώτη θέση. Η ομάδα του Άλεξ ΜακΛις στηριζόταν στην επίθεση στον Ισπανό Νάτσο Νόβο και τον Κροάτη Ντάντο Πρσο ενώ στην άμυνα πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιζαν δυο γνωστοί μας. Μέχρι τον χειμώνα στο κέντρο της άμυνας έπαιζε ο Ζαν-Αλαίν Μπουμσόνγκ ενώ όταν ο Γάλλος μετέπεια παίκτης του Παναθηναικού πήρε μεταγραφή στη Νιούκαστλ, στη θέση του αποκτήθηκε από το ‘τριφύλλι’ ο Σωτήρης Κυργιάκος, για χάρη του οποίου ο οπαδός της Ρέιντζερς, Σον Κόνερι, έστειλε το προσωπικό του τζετ στην Αθήνα για να τον παραλάβει. 
Παρά την αντεπίθεση της Ρέιντζερς, λίγο πριν την έναρξη της τελευταίας αγωνιστικής η Σέλτικ ήταν με το ένα χέρι πάνω στην κούπα του πρωταθλητή. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να προσπεράσει το εμπόδιο της αδιάφορης Μάδεργουελ, μιας ομάδας την οποία είχε κερδίσει 3 φορές εκείνη τη σεζόν, ή σε περίπτωση γκέλας, να μην κερδίσει η Ρέιντζερς μέσα στην έδρα της ισχυρής εκείνη τη χρονιά Χιμπέρνιαν, που είχε εξασφαλίσει από την προηγούμενη αγωνιστική το εισιτήριο για την Ευρώπη.
Όταν ανακοινώθηκαν οι συνθέσεις των δυο ομάδων τα βλέμματα στράφηκαν για λίγο πάνω στον κύριο ΜακΝτόναλντ. Ο ηλικιωμένος ήταν το επίκεντρο της προσοχής μέσα στον σύνδεσμο, καθώς ο εγγονός του ήταν ένας από τους 22 που θα παρακολουθούσαν στην τηλεόραση. Ο Σκοτ ΜακΝτόναλντ αγωνιζόταν βέβαια στη Μάδεργουελ αλλά αυτό δεν ανησυχούσε τους θαμώνες αφού όλοι ήξεραν πως τρέφει φιλοπράσινα αισθήματα. Ο παππούς είχε κάνει… δουλίτσα τόσα χρόνια, φέρνοντας του δώρο κάθε χρόνο στα γενέθλια του τη φανέλα της Σέλτικ, κίνηση που αποδείχτηκε καθοριστική στο ποια ομάδα θα υποστηρίξει ο μικρός.
Τα πρώτα λεπτά και των δυο αγώνων κύλησαν χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις, με τους δυο ‘μεγάλους’ της Σκωτίας να πιέζουν ασφυκτικά τους αντιπάλους τους. Η πίεση της Σέλτικ απέδωσε τελικά καρπούς στο 29′ όταν ο Κρις Σάτον πέτυχε το 12ο γκολ του για εκείνη τη χρονιά. Όταν το ημίχρονο έληξε με αυτό το σκορ η Σέλτικ ήταν στο μυαλό όλων ήδη πρωταθλήτρια, αφού στο Εδιμβούργο η Ρέιντζερς δεν μπορούσε να κάμψει την αντίσταση της Χιμπέρνιαν. Οι ‘τζερς’ χρειαζόταν πλέον δυο γκολ, ένα στο δικό τους γήπεδο και ένα στο Φιρ Παρκ, για να κλέψουν τον τίτλο και αυτό φάνταζε πολύ δύσκολο.
Η απογοήτευση στα αποδυτήρια τους στην ανάπαυλα ήταν έκδηλη, κάτι που ανάγκασε τον ΜακΛις να βάλει τις φωνές. Στην θυμωμένη ομιλία του ο Σκωτσέζος τεχνικός ξεκαθάρισε στους παίκτες του ότι ανεξαρτήτως του αποτελέσματος του άλλου αγώνα, είναι ανεπίτρεπτο για τη Ρέιντζερς να μην κάνει το χρέος της, νικώντας το δικό της παιχνίδι. Η κατσάδα έπιασε τόπο και στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου οι φιλοξενούμενοι πήραν προβάδισμα με τον συνήθη ύποπτο εκείνη τη σεζόν, Νάτσο Νόβο. Ακόμα και έτσι όμως το πρωτάθλημα όδευε ακόμα προς την πράσινη μεριά της Γλασκώβης.
Η Σέλτικ έκλεισε τους γηπεδούχους στα καρέ τους και έψαχνε από νωρίς το δεύτερο γκολ που θα σήμαινε και πρόωρο τέλος στη μάχη του τίτλου. Οι περισσότερες ευκαιρίες που έκανε όμως είχαν την ίδια κατάληξη: Απόκρουση από τον Γκόρντον Μάρσαλ. Το μόνο πιο εντυπωσιακό από το ότι ο Μάρσαλ είχε κλείσει λίγους μήνες πριν τα 41 του (!), είναι ότι είχε φορέσει για 7 χρόνια στα 90s τη φανέλα της Σέλτικ! Ο τερματοφύλακας της Μάδεργουελ δεν ήταν όμως ο μόνος που είχε κάποιου είδους σχέση με μια από τις δυο διεκδικήτριες του τίτλου.
Όπως έγινε γνωστό αργότερα, οι περισσότεροι παίκτες της Μάδεργουελ υποστήριζαν ή συμπαθούσαν αρκετά τη Σέλτικ, με μοναδική εξαίρεση τους τέσσερις της άμυνας που προτιμούσαν τους Ρέιντζερς. Μαζί τους ήταν φυσικά και ο προπονητής της ομάδας, ο Άγγλος Τέρι Μπούτσερ, που στο παρελθόν είχε παίξει για 5 σεζόν στο Άιμπροξ, όπου και πανηγύρισε τρια πρωταθλήματα. Το πάθος του Μπούτσερ στην ομιλία του πριν τον αγώνα αλλά και η κίνηση του προέδρου να υποσχθεί διπλό πριμ σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος, βοήθησαν σημαντικά στο να εμφανιστεί η Μάδεργουελ άκρως ανταγωνιστική στο παιχνίδι, παρά το γεγονός ότι αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα τραυματισμών.
Όσο τα λεπτά περνούσαν, με το σκορ στα δυο παιχνίδια να είναι ίδιο, ο τίτλος πλησίαζε όλο και περισσότερο προς τη Σέλτικ. Όχι μόνο μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά. Η κούπα του πρωταθλητή θα μεταφερόταν στο γήπεδο με ένα ελικόπτερο. Μιας και ο πρωταθλητής δεν ήταν γνωστός από πριν, η αναχώηρηση του ελικοπτέρου είχε προγραμματιστεί να γίνει λίγο πριν το φινάλε των αγώνων. Με τα δεδομένα στο 50-55′ να είναι όλα υπέρ της Σέλτικ, το ελικόπτερο ξεκίνησε σε εκείνο το σημείο με προορισμό το Μάδεργουελ. Κάποιος είχε όμως διαφορετική άποψη. Κάποιος που οι φίλοι της Σέλτικ στη Μελβούρνη δεν περίμεναν ποτέ ότι θα τους κάνει ζημιά.
Δυο λεπτά πριν από το τέλος, και αφού προηγουμένως η Σέλτικ δεν κατάφερε να νικήσει ξανά τον 41χρονο τερματοφύλακα της Μάδεργουελ σε αρκετές περιπτώσεις, ο Σκοτ ΜακΝτόναλντ υποδέχτηκε τη μπάλα με το στήθος μέσα στην περιοχή και με πλάτη στην εστία και με ένα τρομερό γυριστό σουτ εν στάσει την έστειλε στο παραθυράκι της εστίας. Σαν να μην έφτανε αυτό, δυο λεπτά μετά και με τους φιλοξενούμενους ανεβασμένους όλους στην αντίπαλη περιοχή, ο ΜακΝτόναλντ βγήκε στην αντεπίθεση από δεξιά, έκοψε προς τα μέσα και με αριστερό σουτ σκόραρε ξανά! Το απόλυτο σοκ. Η αδιάφορη Μάδεργουελ ολοκλήρωνε μια απίθανη ανατροπή και χάριζε τον τίτλο στη Ρέιντζερς, που το μόνο που χρειάστηκε να κάνει είναι να αλλάζει πασούλες στην άμυνα περιμένοντας το τελευταίο λυτρωτικό σφύριγμα.
Όταν αυτό ακούστηκε, όλη η Σκωτία προσπαθούσε ακόμα να συνέλθει από αυτό που είχε παρακολουθήσει. Ανάμεσα σε αυτούς που πιάστηκαν απροετοίμαστοι για μια τέτοια εξέλιξη βρισκόταν και οι άνθρωποι της ομοσπονδίας που αναγκάστηκαν την τελευταία στιγμή να ενημερώσουν τον πιλότο του ελικοπτέρου πως πρέπει να κάνει αναστροφή και αντί για το Μάδεργουελ να κατευθυνθεί τελικά προς το Εδιμβούργο, μια κίνηση που χάρισε και στην ιστορική αυτή μέρα το όνομα της “H Κυριακή του ελικοπτέρου”.
Στα αποδυτήρια αλλά και την κερκίδα των φιλοξενούμενων του Φιρ Παρκ το σκηνικό έμοιαζε με κηδεία. Κάποιοι έκλαιγαν, κάποιοι ήταν ξαπλωμένοι στο πάτωμα, κανένας δεν τολμούσε να πει λέξη. Τα πανηγύρια που περίμεναν όλοι λάμβαναν τελικά χώρα μερικά μέτρα πιο πέρα, εκεί που οι γηπεδούχοι πανηγύριζαν για το μπόνους που είχαν κερδίσει. Το γλέντι έγινε ακόμα πιο έξαλλο όταν άνοιξε η πόρτα και πίσω της εμφανίστηκε ένας φροντιστής της Σέλτικ με μια σαμπάνια που προοριζόταν για τα πανηγύρια του τίτλου. “Για να μην πάει χαμένη” όπως είπε.
Δεκαπέντε χρόνια έχουν περάσει από εκείνη την τρελή μέρα αλλά κανένας από όσους την έζησαν δεν την έχει ξεχάσει. Ακόμα περισσότερο ο μεγάλος πρωταγωνιστής της, ο σκόρερ των δυο τερμάτων Σκοτ ΜακΝτόναλντ. Ο γεννημένος στη Μελβούρνη από Σκωτσέζους μετανάστες επιθετικός, που πλήγωσε την ομάδα που υποστήριζε μικρός, κατάφερε χάρη σε αυτά τα γκολ να γίνει όσο διάσημος χρειαζόταν για να τον προσέξουν όλοι και τελικά δυο χρόνια αργότερα πήρε την πολυπόθητη μεταγραφή στη Σέλτικ. “Ήταν τόσο ανάμεικτα τα συναισθήματα μου εκείνη τη μέρα που μετά στα αποδυτήρια έβαλα τα κλάμματα. Ήμουν σε κατάσταση σοκ. Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να αποφασίσω αν εκείνο ήταν το χαμηλότερο ή το υψηλότερο σημείο στην καριέρα μου. Ήμουν όμως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και εκείνο το παιχνίδι με έβαλε στο χάρτη. Ήμουν ένας νέος παίκτης που προσπαθούσε να βρει το δρόμο του. Αν δεν είχε συμβεί ό,τι συνέβη, πιθανόν δεν θα έπαιζα ποτέ στη Σέλτικ. Πως ακριβώς να νιώσω εγώ γι’αυτό;”
Παρά το γεγονός ότι στη Γλασκώβη έμεινε 3 χρόνια, κερδίζοντας και ένα πρωτάθλημα, όλοι οι οπαδοί της ομάδας θα τον θυμούνται για πάντα για εκείνα τα δυο γκολ που τους πλήγωσαν τόσο, γκολ που μάλιστα ο 21χρονος τότε επιθετικός πανηγύρισε χωρίς τύψεις, μια οπαδικά κατακριτέα ενέργεια που συχνά-πυκνά του χρεώνουν όσοι τον συναντάνε στο δρόμο. Κάθε φορά που η Σέλτικ πηγαίνει να παίξει στην έδρα της Μάδεργουελ, το όνομα του επιστρέφει στο προσκήνιο, μαζί με όλες τις υπόλοιπες αναμνήσεις εκείνης της “Κυριακής του ελικοπτέρου”.
Ακόμα και αν ο ίδιος προσπαθήσει να το ξεχάσει, είναι σίγουρο ότι κάποιος άλλος θα του το υπενθυμίσει, αφού όλο το σόι από την πλευρά του πατέρα του είναι φανατικοί οπαδοί της Σέλτικ (όπως συμβαίνει σε αρκετές σκωτσέζικες οικογένειες, από την πλευρά της μητέρας του είναι όλοι Ρέιντζερς). “Ο πεθερός μου ήταν στο γήπεδο εκείνη τη μέρα. Του είχα βρει εγώ μάλιστα εισιτήριο στην πλευρά των φίλων της Σέλτικ. Λίγες μέρες μετά ταξιδέψαμε μαζί στην Αυστραλία και σε όλη την πτήση δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Πήγε και κάθισε μακριά από μένα. Έκανε πάνω από μια εβδομάδα για να μου μιλήσει. Ο παππούς μου, που έβλεπε το παιχνίδι στο σύνδεσμο της Μελβούρνης, χρειάστηκε την επέμβαση των ψυχραιμότερων για να φύγει από εκεί με ασφάλεια.” Κάτι μας λέει πως τα χριστουγεννιάτικα οικογενειακά τραπέζια των ΜακΝτόναλντ είναι μάλλον λίγο πιο επεισοδιακά από τα υπόλοιπα.