Αποτελεί πλέον μια βιβλική μορφή του αθλήματος. Ο θρύλος του συνεχίζει να ταξιδεύει μέσα στο χρόνο. Στα 40 του χρόνια ο Λουίς Σκόλα είναι ακόμα εδώ. Και παίζει το παιχνίδι με τους δικούς του όρους…

Περίπτωση Μπέντζαμιν Μπάτον; Όχι, ακριβώς. Μάλλον μια unique περσόνα, βγαλμένη από τα ιερά κιτάπια του αθλήματος. Ένας άνδρας παλαιάς κοπής που συνεχίζει να τηρεί τον λόγο του. Τον λόγο που έδωσε στον εαυτό του, να συνεχίζει όσο μπορεί και τον κρατούν τα πόδια του, δίνοντας πίσω στο άθλημα που του πρόσφερε κάποτε πολλά. Γιατί πλέον, ο Λουίς Σκόλα είναι αυτός που δίνει στο μπάσκετ με την παρουσία του. 

Μου είναι δύσκολο να περιγράψω με λέξεις το συναίσθημα του να βλέπεις τον 40χρονο αρχηγό τον gauchos να αρνείται να παραδοθεί στα χέρια του χρόνου. Η δεξαμενή αναμνήσεων που ακολουθεί την εικόνα της φιγούρας του να σκοράρει στη φετινή Lega A με τη διαχρονικά υποδειγματική χρήση προσποιήσεων στο ζωγραφιστό, είναι τεράστια. Ο Λουίς της Μπασκόνια. Ο νεαρός που ξεκίνησε να αγωνίζεται στην εθνική ομάδα της Αργεντινής το 1999 δίπλα στον Εσπίλ και στον Μοντέκια. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης του 2004. Ο ΝΒΑer των Ρόκετς. Η «μάνα του λόχου» που στεκόταν σιωπηλή στα αποδυτήρια μετά τον θρίαμβο επί των Σέρβων στο Παγκόσμιο της Κίνας την ώρα που γύρω του επικρατούσε πανζουρλισμός. Been there, done that young fellas…

Ο Λουίς Σκόλα είναι ο τύπος που πριν το περυσινό Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ξεκίνησε ατομική προετοιμασία μήνες πριν στη φάρμα του, 250 χιλιόμετρα έξω από το Μπουένος Άιρες. Ο προπονητής του Πέπου Ερνάντεθ περιγράφει (μετά τον ημιτελικό του τουρνουά της Κίνας) την κατάσταση πολύ γλαφυρά:

«Είχαμε τους Παναμερικανικούς Αγώνες, δεν ξέρω, περίπου πριν από 60 μέρες. Εκείνος είχε περάσει 14 εβδομάδες στο σπίτι του στη μέση του πουθενά, έχει φτιάξει ένα γήπεδο μπάσκετ εκεί. Είχε μαζί του έναν προπονητή, έναν γυμναστή για 14 εβδομάδες πριν από τους Παναμερικανικούς Αγώνες. Συνεχίσαμε με την προετοιμασία, πήγαμε για 15 μέρες στην Μπαΐα Μπλάνκα και μέναμε στο γήπεδο.

Πήγαμε στους αγώνες, κερδίσαμε το χρυσό, συνεχίσαμε να προπονούμαστε, ταξιδέψαμε στη Γαλλία, στην Ιαπωνία, στην Κίνα. Αν τον κοιτούσατε τώρα στα αποδυτήρια, είχε το ίδιο ύφος. Είπε ότι έχουμε 25 λεπτά για να γιορτάσουμε, πριν κατεβάσουμε τους διακόπτες και κλείσουμε τα social media για να συγκεντρωθούμε στο επόμενο παιχνίδι. Έχουμε 40 λεπτά για να γράψουμε ιστορία. Αυτός είναι ο Λουίς Σκόλα»

Eίναι παραπάνω από προφανές ότι στο κάδρο δεν υπάρχει (μόνο) η φιλοδοξία. Ίσως κάποιο είδος μυστικής υπόσχεσης… Αλλά το μπάσκετ είναι τρόπος για τον Αργεντίνο. Ο Σκόλα πούλησε τα σπίτια του στην Αμερική για να φτιάξει αυτή τη φάρμα όπου εκτρέφει ζώα και αποτελεί την κυρίως κατοικία του πλέον όταν επιστρέφει στην Αργεντινή. Έχει δημιουργήσει μισό γήπεδο μπάσκετ σε έναν κλειστό χώρο όπου προετοιμάζεται πριν από τέτοιες προκλήσεις. 

Φέτος με τη φανέλα της Βαρέζε στην Ιταλία, συνεχίζει να διδάσκει το άθλημα σε ένα διαφορετικό επίπεδο. Η περυσινή εμπειρία της Ευρωλίγκας του έδειξε ότι ακόμα μπορεί να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο αλλά ίσως, όχι με τον τρόπο που θα ήθελε ο ίδιος. Έμεινε στη Λομβαρδία μετακομίζοντας βορειότερα, στον αμέσως επόμενο νομό.

 Σε έξι ματς φέτος με τη Βαρέζε ο Σκόλα μετράει:

24.2 πόντους

52.8% στα δίποντα

48.3% στα τρίποντα (14/29 σουτ)

6.5 ριμπάουντ

1.0 ασσίστ

1.5 κλέψιμο

0.5 τάπες

23.7 αξιολόγηση

Είναι 40 ετών. Σουτάρει τρίποντα στο τρανζίσιον, «μπουκάρει» στα close outs επιτιθέμενος με εφηβική μανία στο καλάθι, τελειώνει στο ζωγραφιστό με τη σοφία και τη σιγουριά καθηγητή πανεπιστημίου, ζει και χαίρεται το σήμερα και το γεγονός ότι ακόμα είναι εδώ. Είναι απλά ο Λουίς Σκόλα. Κάποιες στιγμές μοιάζει να παίζει το παιχνίδι σαν να το έχει εφεύρει ο ίδιος. 

Και συνεχίζει να το κάνει με τους δικούς του όρους…