Φάκελος Μπαρτσελόνα: Η ζωή δεν είναι σινεμά

Έμοιαζε με «ομάδα πεπρωμένου». Αυτή που θα επιστρέψει στο F4 της Ευρωλίγκας για να κατακτήσει το τρόπαιο που έχασε πέρυσι και παράλληλα δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να αμφισβητήσει τα σκήπτρα της στην Ισπανία πίσω από την ηγεσία του «χαρισματικού» Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Όμως η ζωή δεν είναι σινεμά. Και η πτώση ήταν ηχηρή για τη φετινή Μπαρτσελόνα.

Είχε ό,τι χρειαζόταν. Ένα καλοφτιαγμένο ρόστερ με παίχτες-πολυθεσίτες και μια τεράστια δεξαμενή δεξιοτήτων, ατομική ποιότητα, εξαιρετικούς παίχτες ρόλων, έναν σπουδαίο ηγέτη στην άκρη του πάγκου και φυσικά ισχυρό κίνητρο μετά την περυσινή απώλεια του τίτλου στον τελικό της Ευρωλίγκας. 

Όσο προχωρούσαμε στη σεζόν, η Μπαρτσελόνα απεδείκνυε ότι είναι η καλύτερη ομάδα της Γηραιάς ηπείρου. Παρουσίαζε μια αξιοθαύμαστη σταθερότητα, έναν two-way χαρακτήρα όντας ελίτ σε όρους απόδοσης και στις δύο πλευρές του παρκέ ενώ όταν χρειάστηκε έκανε επίδειξη του βάθους της δουλειάς και της συνοχής της καλύπτοντας τις απουσίες που προέκυπταν λόγω τραυματισμών. 

Το Νο1 στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας ήρθε μάλλον εύκολα ενώ το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και εντός των συνόρων όπου οι Καταλανοί έμοιαζαν αχτύπητοι κερδίζοντας τη Ρεάλ συνεχώς, με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Η κατάκτηση του Copa Del Rey έστρωνε το χαλί για ένα θριαμβευτικό φινάλε στη χρονιά όπου η Μπαρτσελόνα θα ξόρκιζε δαίμονες και φαντάσματα κατακτώντας ότι τρόπαιο διεκδικούσε. Και κάπου εδώ το λαμπερό χαμόγελο του Σάρας μπαίνει στο συρτάρι και στην οθόνη μας η εικόνα γκριζάρει…

Να κατακτήσει η Μπαρτσελόνα την Euroleague 2022/23 στο 5.00

Τα πρώτα ανησυχητικά δείγματα που εμφανίστηκαν στα μέσα του Απρίλη λίγο πριν τα playoffs της Ευρωλίγκας αξιολογήθηκαν πιθανόν ελλιπώς, ως αποτέλεσμα της ασυναίσθητης χαλαρότητας που προέκυπτε από τη λήξη της κανονικής περιόδου και της ανάγκης για μια μικρή συντήρηση πριν τα μεγάλα ματς των playoffs. Η Μπαρτσελόνα –όπως και πέρυσι με τη Ζενίτ- δυσκολεύτηκε απέναντι στην άμυνα της Μπάγερν και χρειάστηκε πέμπτο ματς για να σφραγίσει το εισιτήριο για το F4. Ο ημιτελικός με τη Ρεάλ εξελίχθηκε σε καταστροφή ενώ οι αγωνιστικές παθογένειες μεταφέρθηκαν και στην ACB με τη  Χουβεντούτ να στριμώχνει τη Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά και τη Ρεάλ εν τέλει να ρίχνει τους Καταλανούς στο καναβάτσο στους τελικούς.

Τι έφταιξε όμως στην πραγματικότητα;

«Δεν έχουμε φονικό ένστικτό» επαναλάμβανε συνεχώς ο κόουτς Γιασικεβίτσιους και πιθανόν δεν είχε άδικο. Σαφέστατα ευθύνεται και ο ίδιος για αυτό. 

Όχι, δεν αναφέρομαι σε γραφικά σχόλια περί «αναχρονιστικού μπάσκετ» που διαβάζουμε στα ελληνικά (και όχι μόνο) social media, πεδίο όπου ο κάθε τοπ επαγγελματίας τύπου Πασκουάλ  και Τρινκιέρι «σταυρώνεται»  ή «εξυμνείται» με διαφορά ημερών ανάλογα πάντα με το τελευταίο του αποτέλεσμα και το κύμα των likes στο οποίο όλοι θέλουν να ανέβουν. 

Ο Λιθουανός σχεδίασε τη δική του Μπαρτσελόνα στην ίδια αγωνιστική πλατφόρμα που αναπτύχθηκε και η Ζάλγκιρις. H ειδοποιός διαφορά εντοπίζεται στο γεγονός ότι στη Βαρκελώνη είχε πολύ περισσότερο ταλέντο στα χέρια του το οποίο όφειλε να διαχειριστεί, κρατώντας τους πάντες ευχαριστημένους. Και αυτό τις περισσότερες φορές δεν είναι καθόλου εύκολο. 

Οι Καταλανοί έπαιξαν το γνωστό τους παιχνίδι συνεργασιών με συνεχή ροή και δράσεις μακριά από τη μπάλα, πληθώρα flare και pindown screens που διευκόλυναν τους σουτέρ τους και με το low post να αποτελεί το σημείο αναφοράς στην πολύ αποτελεσματική σετ επίθεση τους. Φάνηκε όμως ότι δεν είχαν σε τακτικό επίπεδο εναλλακτικές για να ματσάρουν μακροπρόθεσμα (και δη στα μεγάλα ματς) την απουσία των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του  Χίγκινς. Ίσως γιατί αυτή «βόλευε» το ίδιο το σύστημα που απορρίπτει από τη φύση του την κατάχρηση ντρίμπλας και τις απομονώσεις που ξεκινούν μακριά από το καλάθι. 

Το ένας εναντίον ενός όμως είναι κάτι σαν τη «μητέρα των μαχών» στο μπάσκετ. Στην πραγματικότητα, δεν μπορείς να τρέξεις κανένα είδος επίθεσης εάν δεν έχεις αυτό το όπλο στη φαρέτρα σου. Άλλωστε, τα μεγάλα ματς συνήθως εξελίσσονται σε μια κλειστή μάχη «10 κατοχών» όπου η ικανότητα στο ένας εναντίον ενός (σε άμυνα και επίθεση) είναι καθοριστική. Για αυτό και οι ομάδες χρειάζονται γκαρντ-σολίστ και ψηλούς που μπορούν να «αλλάξουν» στα μετόπισθεν.

Η Μπαρτσελόνα ακούμπησε στις εμπνεύσεις του Μίροτις και στο άστρο του Λαπροβιτόλα όμως όταν ο αντίπαλος (στα κομβικά ματσαρίσματα της σεζόν) έβρισκε τρόπο να απενεργοποιήσει τη ροή στην επίθεση της, φάνηκε η απουσία του κάθετου παιχνιδιού του Χίγκινς.

Και εάν ο τραυματισμός/η απουσία είναι κάτι που δικαιολογημένα δεν μπορεί να ελέγξει ο προπονητής, ο ρυθμός και οι χρόνοι ανάπτυξης στο παιχνίδι σίγουρα είναι. Η Μπαρτσελόνα ήταν εξαιρετική στο παιχνίδι μισού γηπέδου όμως εγκλωβίστηκε σε αυτό και εν τέλει, «έπεσε» από αυτήν της την εμμονή. 

Να κατακτήσει η Μπαρτσελόνα την Liga Endesa 2022/23 στο 2.00

Υπάρχουν προπονητές που επιλέγουν συνειδητά το execution στο μισό γήπεδο. Μερικοί από αυτούς είναι ο Τσάβι  Πασκουάλ, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και φυσικά ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (προπονητικά «παιδί τους»). Το πρόβλημα βέβαια ήταν ότι στη Βαρκελώνη ο Σάρας είχε ένα ρόστερ που θα μπορούσε να θερίσει στο ανοιχτό γήπεδο, με τον κορυφαίο Ευρωπαίο PG σε αυτές τις καταστάσεις, Νικ Καλάθη, στη θέση του μηχανοδηγού. 

Ο Λιθουανός κόουτς δεν αισθάνθηκε ποτέ άνετα να μεταφέρει την επίθεση του σε αυτό το πλαίσιο  γιατί πολύ απλά έχει μάθει να κερδίζει τα παιχνίδια σε ένα διαφορετικό, πιο αργό τέμπο. Είναι ο ρυθμός  (όπως ακριβώς και στην περίπτωση του Πασκουάλ) που βολεύει την ακολουθία της σκέψης του μέσα από την οποία νιώθει ότι μπορεί να ελέγξει το ματς και συνολικά κάθε λεπτομέρεια για να φτάσει στη νίκη. Η έλλειψη παιχνιδιού διαφορετικών ταχυτήτων κόστισε τελικά σε ένα σύνολο που έψαχνε απεγνωσμένα έξτρα πόντους, σε λάθος «γήπεδο».

Έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε σε τι έδαφος θα πέσει ο σπόρος της φετινής αποτυχίας της Μπαρτσελόνα. Θα κατανοήσει ο Σάρας ότι οφείλει να δώσει χώρο στην ατομική πρωτοβουλία (πάντα εντός του πλαισίου του συστήματος και οριοθετημένων κανόνων)την οποία τόσο θα χρειαστεί στο τέλος της σεζόν ή θα συνεχίσει να περπατάει το δικό του μοναχικό μονοπάτι της απολυτότητας που οδηγεί στη σκοτεινή γη του δογματισμού;

*Οι αποδόσεις ενδέχεται να υπόκεινται σε αλλαγές