“Αν κάποιος ερχόταν σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής μου και μου έλεγε ότι στα 30 θα είμαι πρώτος προπονητής στη Λιγκ 1 θα του έλεγα να με βαρέσει στο πρόσωπο. Η ιδέα ότι στα 30 μπορεί να κοουτσάρω μια ομάδα απέναντι στον Νειμάρ, τον Εμπαπέ, τον Ράμος και τον Βεράτι είναι απλά τρελή.”
Με αυτά τα λόγια ξεκινάει το κείμενο που έγραψε τον Δεκέμβριο για λογαριασμό της ιστοσελίδας Coaches Voice ο Γουίλιαμ Στιλ. Το όνομα του πιθανόν να μην σου λέει τίποτα καθώς μέχρι πριν από τρεις μήνες δεν το γνώριζε σχεδόν κανένας. Για την ακρίβεια το ήξεραν μερικοί στο Βέλγιο αλλά το Βέλγιο ως γνωστόν δεν υπάρχει, οπότε καταλήγουμε πάλι στο “σχεδόν κανένας”.
Ο Στιλ γεννήθηκε σε αυτή τη θολή και μπερδεμένη περιοχή ανάμεσα στην Ολλανδία, τη Γερμανία, το Λουξεμβούργο και τη Γαλλία από Άγγλους γονείς που βρέθηκαν εκεί λόγω δουλειάς. Η αγάπη του πατέρα του για το ποδόσφαιρο και τη Γουέστ Χαμ τον έστειλε από νωρίς σε κάποιες τοπικές ακαδημίες όπου πειραματίστηκε με το ρόλο του τρεχαλατζή αμυντικού χαφ. Η ανακάλυψη όμως πως του λείπει το απαραίτητο ταλέντο για να κάνει μια αξιόλογη καριέρα τον έστειλε πρόωρα πίσω στο σπίτι.
Όταν η πρώτη, βασική επιλογή απορρίφθηκε, ο Στιλ άρχισε να ψάχνει δευτερεύοντες ρόλους που θα τον κρατούσαν κοντά στο παιχνίδι. Άλλωστε από μικρό παιδί εκτός από το να παίζει μπάλα στους δρόμους αγαπούσε και το να παίζει μαζί με τον αδερφό του με τις ώρες Championship Manager/Football Manager στον υπολογιστή του πατέρα του. “Ήμουν σαν όλα τα παιδιά που παίζουν Manager” δήλωσε σε μια πρόσφατη συνέντευξη του. “Ξεκινούσα κάθε νέα έκδοση του παιχνιδιού αναλαμβάνοντας την ομάδα που υποστηρίζω, τη Γουέστ Χαμ. Έχω ζήσει πολλές φορές αυτό το σκηνικό που στις 10 το βράδυ σκέφτεσαι «ένα ακόμα παιχνίδι και τέλος» και ξαφνικά στις 4 το πρωί συνειδητοποιείς ότι είσαι ακόμα εκεί. Αυτό που ανακαλύπτω τώρα είναι ότι το παιχνίδι είναι πραγματικά πολύ ρεαλιστικό.”
Στα 18 του αποφάσισε να πάει στο Πρέστον για να σπουδάσει σε ένα τμήμα που ασχολείται με το ποδόσφαιρο και να εξειδικευτεί σε θέματα όπως το αθλητικό μάρκετινγκ και η ανάλυση βίντεο. Εκεί γνώρισε για πρώτη φορά τον κόσμο του σκάουτινγκ, της τακτικής ανάλυσης και προετοιμασίας, των ασκήσεων φυσικής κατάστασης και της φυσιοθεραπείας. Εκεί ερωτεύτηκε δηλαδή την προπονητική. Όταν οι σπουδές ολοκληρώθηκαν επέστρεψε στο Βέλγιο αποφασισμένος να βρει μια οποιαδήποτε βοηθητική θέση σε κάποιον σύλλογο. Όπως λέει ο ίδιος, χτύπησε όλες τις πόρτες αλλά κανένας δεν φαινόταν διατεθειμένος να του δώσει μια ευκαιρία. Κανένας εκτός από έναν.
Ο Γιανίκ Φερέρα, που τώρα κάθεται στον πάγκο της Ομόνοιας, ήταν τότε προπονητής στη Σιντ-Τρέιντενσε στη 2η κατηγορία. Αυτός δέχτηκε να τον δοκιμάσει, ζητώντας του για αρχή κάτι πολύ απλό. Να βιντεοσκοπήσει την επόμενη αντίπαλο της ομάδας του και να του παραδώσει μια μικρή αναφορά γι’αυτήν μέσα σε 48 ώρες. Χάρη στην όρεξη και την τρέλα των μόλις 22 χρόνων του ο Στιλ πέρασε κυριολεκτικά όλο το διήμερο πάνω από την ανάλυση αυτή και εντυπωσίασε τον Βέλγο τεχνικό που τελικά τον κράτησε δίπλα του. Η θέση δεν περιλάμβανε μισθό αλλά αυτό δεν είχε σημασία τότε για τον Γουίλ Στιλ. Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Είχε καταφέρει να μπει στο ποδόσφαιρο.
Τα επόμενα χρόνια ο ρόλος του εξελίχθηκε και από απλός αναλυτής έγινε κανονικός βοηθός προπονητή, με βασικό ρόλο στον σχεδιασμό και την εποπτεία των προπονήσεων. Οι θητείες του σε διαφορετικές ομάδες στις δυο πρώτες κατηγορίες του Βελγίου του έδωσαν την εμπειρία που χρειαζόταν για να υπερκαλύψει την όποια δυσπιστία υπήρχε λόγω της ηλικίας του. Του έδωσαν και κάτι παραπάνω. Σε δυο περιπτώσεις που ο πρώτος προπονητής απολύθηκε, ο Στιλ ανέλαβε καθήκοντα υπηρεσιακού για μικρό διάστημα και τα πήγε ανέλπιστα καλά. Στη μια από αυτές μάλιστα οδήγησε τη Λιρς σε ένα σερί εφτά νικών στη 2η κατηγορία κι αυτό σε ηλικία – κρατηθείτε – 24 ετών! “Δεν με νοιάζει που είσαι μικρός ή τι πιστεύουν οι άλλοι. Μου αρέσεις, έχεις καλές ιδέες και θα αναλάβεις την ομάδα” ήταν το μήνυμα του προέδρου όταν του ανακοίνωσε τα νέα. Το συγκεκριμένο όνειρο δεν κράτησε τελικά πολύ καθώς ο κανονισμός του πρωταθλήματος δεν επέτρεπε σε προπονητές που δεν είχαν το κατάλληλο δίπλωμα της ΟΥΕΦΑ να κάθονται στον πάγκο μιας ομάδας για πάνω από 60 μέρες.
Χάρη στο ‘αγροτικό’ αυτό στο Βέλγιο το όνομα του έφτασε κάποια στιγμή στα αυτιά και των Γάλλων. “Όταν με πήραν τηλέφωνο από τη Ρεμς για να γίνω βοηθός του Όσκαρ Γκαρθία δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μου φαινόταν σουρεαλιστικό ότι ήξεραν ποιος ήμουν και ακόμα περισσότερο ότι παρακολουθούσαν την πρόοδο μου τα προηγούμενα χρόνια!” Στα 28 του ο Γουίλ Στιλ καθόταν πλέον σε έναν πάγκο ομάδας της Λιγκ 1, μερικά μόνο μέτρα μακριά από μεγάλα αστέρια του εγχώριου αλλά και ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Και όπως ακριβώς συνέβη και παλιότερα όταν η διοίκηση αποφάσισε να ξεφορτωθεί τον προπονητή, η πρώτη της σκέψη ήταν να αναλάβει προσωρινά ο νεαρός, δραστήριος βοηθός του για τον οποίο όλοι έλεγαν τα καλύτερα λόγια.
Το “προσωρινά” δεν άργησε να γίνει “μέχρι το τέλος της σεζόν”. Δεν άργησε γιατί η αλλαγή στην απόδοση και τα αποτελέσματα της ομάδας ήταν κάτι παραπάνω από θεαματική και γρήγορη. Η Ρεμς είχε μόλις μια νίκη σε εννιά παιχνίδια με τον Γκαρθία που την είχε αφήσει στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Σήμερα είναι 11η, αρκετά μακριά από τη ζώνη του υποβιβασμού, έχει προκριθεί στους ’16’ του Κυπέλλου και τρέχει ένα τρομερό σερί 12 αγώνων χωρίς ήττα σε όλες τις διοργανώσεις. Όλα αυτά έχοντας στον πάγκο έναν τύπο που έκλεισε πρόσφατα τα 30 και είναι πέντε χρόνια μικρότερος από τον αρχηγό της ομάδας του! Με έναν προπονητή που ακόμα δεν έχει προλάβει να πάρει το απαραίτητο επαγγελματικό δίπλωμα της ΟΥΕΦΑ που θα του επιτρέπει να κάθεται στον πάγκο μιας γαλλικής ομάδας 1ης κατηγορίας (θα το πάρει το καλοκαίρι), κάτι που σημαίνει ότι η Ρεμς για κάθε αγώνα μέχρι το τέλος της σεζόν θα πληρώνει πρόστιμο 25.000 ευρώ! Ένα σεβαστό ποσό δεδομένου του μπάτζετ της ομάδας (η σούμα βγαίνει κοντά στις 600.000) που για την ώρα, και όσο ο σύλλογος σκαρφαλώνει συνεχώς στη βαθμολογία, η διοίκηση το βλέπει ως “καλή επένδυση”.
Πώς τα έχει καταφέρει όλα αυτά σε μια ηλικία που θεωρείσαι νήπιο για τα προπονητικά δεδομένα; Σύμφωνα με τον ίδιο η πολύ μικρή ηλικία δεν είναι τόσο μεγάλο μειονέκτημα όσο νομίζει ο κόσμος. Τουλάχιστον όχι στη συγκεκριμένη ομάδα που έχει το ρόστερ με τον μικρότερο μέσο όρο ηλικίας στη Γαλλία. “Νομίζω ότι βοηθάει πολύ ότι μιλάω τη γλώσσα τους. Είμαι σαν κι αυτούς. Ξέρω ποιες λέξεις πρέπει να χρησιμοποιήσω για να τους πείσω να κάνουν αυτό που θέλω. Καταλαβαίνω το πώς νιώθουν και τι περνάνε. Ακούμε την ίδια μουσική, έχουμε τις ίδιες εμπειρίες. Είμαι ο Γουίλ γι’αυτούς και όχι κάποιος απόμακρος, τυπικός σε όλα προπονητής.” Με την οπτική αυτή συμφωνούν και οι ποδοσφαιριστές του. “Όλοι θέλαμε να συνεχίσουμε μαζί του” υποστηρίζει ο 35χρονος αρχηγός Γιουνίς Αμπντελχαμίντ. “Έτσι κι αλλιώς αυτός μας προπονούσε τις περισσότερες φορές. Ξέρει πώς να μιλάει σε όλους, πώς να εξηγεί τι ακριβώς ζητάει και είναι πολύ δραστήριος σε όλα. Έχει τη φρεσκάδα ενός νέου ανθρώπου.”
Ακόμα και το κόλλημα του με το Manager τον έχει επηρεάσει και βοηθήσει με διάφορους τρόπους. Από το να χρησιμοποιεί τη βάση δεδομένων του για σκάουτινγκ μέχρι να πειραματίζεται με μεθόδους προπόνησης. Όσο ήταν στην Σιντ-Τρέιντενσε ζούσε μια σουρεαλιστική κατάσταση αφού στον ελεύθερο χρόνο του έπαιζε ταυτόχρονα και ένα save όπου ήταν προπονητής της και στο Manager! Στην πραγματική ζωή βέβαια τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα απ’ότι στον υπολογιστή. “Στο παιχνίδι αγοράζεις απλά έναν ποδοσφαιριστή. Εδώ το πακέτο είναι διαφορετικό γιατί μπαίνει ο ανθρώπινος παράγοντας. Πώς θα καταφέρεις να ταιριάξεις τον Άγγλο που μόλις αγόρασες στη γαλλική κουλτούρα; Με ποιους θα μιλάει; Πώς θα τον εντάξεις στις προπονήσεις ώστε να νιώσει άνετα και να μπορεί να δείξει τον πραγματικό του εαυτό; Δεν είναι καθόλου απλό.”
Το βράδυ της Κυριακής η Ρεμς θα παίξει το δυσκολότερο φετινό παιχνίδι της μέσα στην έδρα της Παρί σεν Ζερμέν. Αυτή δεν θα είναι η πρώτη φορά που ο Στιλ θα βρεθεί απέναντι στους παίκτες-ατραξιόν του πρωταθλήματος. Το πρώτο του παιχνίδι μετά τη φυγή Γκαρθία ήταν ο αγώνας του πρώτου γύρου με την ίδια ομάδα. Το χειρότερο δυνατό σενάριο για πρώτη αγωνιστική εμπειρία ενός 30χρονου άβγαλτου προπονητή. “Εκείνη ήταν μια από τις πιο αγχωτικές εβδομάδες της ζωής μου. Η βασική μου σκέψη ήταν «Μόνο να μη μας διασύρουν με 6-0». Με τέτοια αντίπαλο υπάρχει πάντα αυτή η πιθανότητα.”
Οι πρωταθλητές Γαλλίας κατέβηκαν στο παιχνίδι χωρίς τον τραυματία Μέσσι και η ομάδα του Στιλ δεν άφησε την ευκαιρία να πάει ανεκμετάλλευτη. Παίζοντας σκληρά, στα όρια του αντιαθλητικού, χάλασαν το ρυθμό της Παρί, εκνεύρισαν τους παίκτες της, έκλεισαν καλά τους χώρους, και κατάφεραν να πάρουν μια πολύτιμη ισοπαλία με 0-0. Εκείνη ήταν η πρώτη (και μοναδική μέχρι πριν από λίγες μέρες) φορά που η Παρί τέλειωσε φέτος ένα παιχνίδι χωρίς να σκοράρει.
Αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο ζόρικα, αφού το παιχνίδι διεξάγεται στο Παρίσι και στην ενδεκάδα των πρωτοπόρων θα βρίσκεται και ο ασταμάτητος φέτος Μέσσι. Όπως και να εξελιχθεί η συγκεκριμένη βραδιά όμως, ο Γουίλ Στιλ έχει προλάβει να δείξει τα προπονητικά διαπιστευτήριά του και αυτά πλέον δεν είναι τα Τσάμπιονς Λιγκ που κέρδισε με τη Γουέστ Χαμ στο Manager. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι σε περίπτωση που όλα πάνε στραβά την Κυριακή απέναντι στα αστέρια του Γκαλτιέ, στην πραγματική ζωή δεν υπάρχει η δυνατότητα του Quit/Load.