Κάποτε η ΟΥΕΦΑ ήταν πιο δίκαια ή πιο αθώα ή δεν ξέρω πώς να το πούμε, αλλά δεν είχε ένα Τσάμπιονς Λιγκ στο οποίο όλες οι ομάδες των μεγάλων πρωταθλημάτων έπρεπε πάση θυσία να βρίσκονται στη φάση των ομίλων. Δεν έμπαιναν ένα σωρό δικλίδες για να εμποδίσουν τους μικρούς να παίξουν στους ομίλους. Δεν αντιλέγω, για κάποιους ίσως το τωρινό φορμάτ να είναι πιο εμπορικό, αλλά δίκαιο δεν είναι σε καμία περίπτωση. Κάπως έτσι, το Τσάμπιονς Λιγκ του 1998-99, αυτό που έμεινε διάσημο για έναν από τους πιο απίστευτους τελικούς όλων των εποχών, άρχισε με τις πρώτες οκτώ χώρες της βαθμολογίας να έχουν από δύο ομάδες και τις υπόλοιπες από μόλις μία. Αλλά ακόμα και για τις πρώτες οχτώ χώρες, οι θέσεις στους ομίλους ήταν καπαρωμένες μόνο για τους πρωταθλητές. Ο θεσμός είχε ακόμα επαφή με τον τίτλο Κύπελλο Πρωταθλητριών και δεν έμοιαζε με μια κλειστή λίγκα όπως οι μπασκετικές. Θες κύριε δευτεραθλητή της Ιταλίας, της Αγγλίας, της Ισπανίας να παίξεις ομίλους; Θα δώσεις προκριματικά.
Και όπως καταλαβαίνει κανείς, οι κληρώσεις μπορούσαν να φέρουν ομίλους ζόρικους. Τον Σεπτέμβριο του 1998 προέκυψε ένας τέτοιος όμιλος καθώς η Αγγλία είχε μόλις την 6η θέση στην κατάταξη. Μπαρτσελόνα, Μπάγερν και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κληρώθηκαν μαζί, ενώ την 4αδα συμπλήρωσε η δόλια Μπρόντμπι. Μπορεί Γιουνάιτεντ και Μπαρτσελόνα να βρέθηκαν δύο φορές αντιμέτωπες σε τελικό μία δεκαετία περίπου αργότερα, αλλά τα ματς του 4ου ομίλου εκείνης της σεζόν έγραψαν τη δική τους ιστορία και ήταν σίγουρα πιο εντυπωσιακά.
Βρισκόμαστε από τη μία στην προ-Μέσι εποχή, για την ακρίβεια ο Λιονέλ είναι ακόμα ένα παιδάκι στις ακαδημίες της Νιούελ’ς πίσω στο Ροσάριο, και από την άλλη στα μέσα της περιόδου του Άλεξ Φέργκιουσον εκεί που την κυριαρχία της Γιουνάιτεντ μπορεί να διακόψει μόνο η Άρσεναλ. Και πράγματι, αυτό έχει συμβεί την προηγούμενη χρονιά και έχει οδηγήσει τη Γιουνάιτεντ στο 3ο γκρουπ δυναμικότητας ως 2η στην Πρέμιερ Λιγκ. Η φάση των ομίλων ήταν γεμάτη ενδιαφέροντα ματς και κάποιες συμπτώσεις. Ξεκίνησε με μία τεράστια έκπληξη στο Πάρκεν. Η Μπάγερν προηγήθηκε με τον Μάρκους Μπάμπελ στο 76′, αλλά στο πρώτο της παιχνίδι στον θεσμό θα πάθαινε αυτό που έπαθε και στο τελευταίο της παιχνίδι 8 περίπου μήνες αργότερα. Δέχτηκε δύο γκολ σε διάστημα δύο λεπτών, αυτή τη φορά στο 87′ και στο 89′, και έχασε το ματς. Ήταν μια τρομερή έκπληξη, αλλά η μόνη του ομίλου. Η Μπρόντμπι πανηγύρισε την ιστορική νίκη, αλλά από εκεί και πέρα έκανε 5 ήττες σερί και τερμάτισε τελευταία. Αντίθετα, η μόνη ομάδα που έχασε βαθμό από την Μπρόντμπι, ήταν και αυτή που τερμάτισε πρώτη. Αλλά ας δούμε πώς έγινε αυτό.
Την ίδια ώρα που η Μπάγερν δοκιμαζόταν στην Κοπεγχάγη, η Γιουνάιτεντ υποδεχόταν την Μπαρτσελόνα στο Ολντ Τράφορντ. Οι γηπεδούχοι κατέβηκαν με όλα τα αστέρια της εποχής. Από τον Σμάιχελ και τον Μπέκαμ, μέχρι τον Ρόι Κιν και τον Σκόουλς. Από την άλλη πλευρά, οι Καταλανοί ζούσαν την ολλανδική τους εποχή, με τον φαν Χάαλ να κατεβάζει τέσσερις συμπατριώτες του (Χεσπ, Ράιζινγκερ, Ζέντεν και Κοκού), ενώ απόντες ήταν άλλοι τρεις (τα αδέρφια ντε Μπουρ και ντε Μπερ και ο Κλάιφερτ). Ήταν μια εποχή που η Μπάρτσα προσπαθούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στη φιλοσοφία του φαν Χάαλ και στα θέλω των Βραζιλιανών. Οι κόντρες ήταν πολλές και οδήγησαν στο να θεωρείται ο Ολλανδός προπονητής αντιπαθής σε πολλούς Λατινοαμερικάνους, όπως είδαμε και στο πρόσφατο Μουντιάλ. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ζιοβάνι σε πρόσφατη συνέντευξη αποκάλεσε τον φαν Χάαλ “Χίτλερ για όλους τους Βραζιλιάνους“, λέγοντας ότι είχε μαλώσει και με τον ίδιο και με τον Ριβάλντο και με τον Σόνι Άντερσον και τους συμπεριφερόταν άσχημα. Και σαν να μην αρκούσε ο όρος “Χίτλερ”, για να γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρο σε όσους πιθανώς πουν “έλα μωρέ, τον συμπαθούσε στην πραγματικότητα”, ο Ζιοβάνι πρόσθεσε ότι ο Ολλανδός κόουτς είναι «τρελός, άρρωστος και άσχετος με την μπάλα». Ανάλογες κόντρες με τον φαν Χάαλ θα έχουν και παίκτες όπως ο Ρικέλμε και ο ντι Μαρία.
Τεράστιοι παίκτες, μοναδική ατμόσφαιρα, φοβερή περιγραφή, έξι γκολ
Η Γιουνάιτεντ μπαίνει πολύ δυνατά στο ματς με τον Μπέκαμ σε δαιμονιώδη κατάσταση. Έχει δοκάρι στο 10′ με τον Σόλσκιερ και χρειάζονται μόλις 16′ λεπτά για να βρει ο αέρινος Μπέκαμ λίγο χώρο, να σεντράρει στην άλλη πλευρά και εκεί ο Γκιγκς να ανοίξει το σκορ. Οι γηπεδούχοι δεν έκοψαν ρυθμό και λίγα λεπτά αργότερα ο Μπέκαμ βγάζει, με το αριστερό παρακαλώ, μία ακόμα σέντρα, ο Ντουάιτ Γιορκ δοκιμάζει ένα ψαλιδάκι, αλλά ο Χεσπ στερεί κάτι που θα ήταν από τα ομορφότερα γκολ στην ιστορία του θεσμού. Αυτό δεν ενοχλεί καθόλου τον πραγματιστή Πολ Σκόουλς που παίρνει το ριμπάουντ και κάνει το 2-0. Το Θέατρο των Ονείρων είναι στο πόδι και το ματς έχει οσμή θριάμβου. Το παιχνίδι θα μπορούσε να είχε καθαρίσει από το 1ο ημίχρονο, αλλά ο Σόλσκιερ χάνει τη μία μετά την άλλη ευκαιρία. Το 45λεπτο κλείνει με 2-0 και την Μπαρτσελόνα να έχει απειλήσει μία φορά με τον Σόνι Άντερσόν και να έχει σκοράρει μία ακόμα φορά με τον ίδιο παίκτη από θέση οφσάιντ (ή τουλάχιστον έτσι υπέδειξε ο επόπτης).
Ό,τι δεν κατάφερε στο 1ο ημίχρονο ο Άντερσον, το καταφέρνει στο 47′, μετά από μία διπλή κόντρα, κάνοντας το 2-1. Έχουμε ξανά ματς. Στο 59′ ο Σταμ θα κάνει ένα φτηνό πέναλτι στον Ριβάλντο. Την εκτέλεση θα αναλάβει ο δεύτερος “δικός μας”, ο “μάγος Ζιο” για τους φίλους του Ολυμπιακού (στον πάγκο βρίσκεται και ο τρίτος Ντράγκαν Τσίριτς που την επόμενη σεζόν θα ταξιδέψει κι αυτός στην Ελλάδα). Ο Ζιοβάνι θα το εκτελέσει εύστοχα και έτσι χωρίς πολλά πολλά, χωρίς εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, αλλά με τον κυνισμό του φαν Χάαλ, το μας θα πάει στο 2-2. Οι συγκινήσεις όμως στον συγκεκριμένο αγώνα δεν έχουν τελειώσει. Ο πιθανότατα κορυφαίος παίκτης της Γιουνάιτεντ, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, θα εκτελέσει ένα πανέμορφο φάουλ και θα γράψει το 3-2.
Τα χαμόγελα δεν θα κρατήσουν πολύ. Επτά λεπτά αργότερα η Μπάρτσα χάνει μία απίστευτη ευκαιρία. Ο Σόνι Άντερσον πιάνει κεφαλιά στο δοκάρι, γίνεται μια φάση διαρκείας και ο Φίγκο είναι αυτός που τελικά σκοράρει για το 3-3. Ο διαιτητής όμως ακυρώνει το γκολ, καθώς δεν αφήνει πλεονέκτημα. Σφυρίζει πέναλτι στο χέρι του Νίκι Μπατ στο σουτ του Άντερσον και δείχνει και κόκκινη στον παίκτη της Γιουνάιτεντ. Αυτή τη φορά είναι ο Λουίς Ενρίκε που θα το εκτελέσει για να γράψει το 3-3. Λίγα λεπτά πιο πριν μας συστήνεται ένας άνθρωπος που θα μας απασχολήσει για πολύ καιρό ακόμα. Ο Τσάβι Ερνάντες μπαίνει ως αλλαγή και κάνει το ντεμπούτο του στον θεσμό. Το σκορ δεν θα αλλάξει και το κοινό θα φύγει απογοητευμένο, καθώς οι Καταλανοί επέστρεψαν δύο φορές.
Λίγες ημέρες αργότερα, η Γιουνάιτεντ θα χάσει με 3-0 από την Άρσεναλ με γκολ των Άνταμς, Ανελκά και Λιούνμπεργκ. Η γκρίνια μετά από αυτά τα δύο αποτελέσματα είναι μεγάλη. Η Γιουνάιτεντ είναι μόλις 10η στο πρωτάθλημα. Κανείς δεν ξέρει ότι αυτή η ήττα θα είναι η μία από τις μόλις πέντε εκείνης της σεζόν σε τέσσερις διοργανώσεις. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την επιστροφή που θα κάνει στο πρωτάθλημα, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι θα γίνει στη συνέχεια στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και τη συλλογή κυπέλλων εκείνης της σεζόν.
Στις δύο επόμενες αγωνιστικές Μπάρτσα και Γιουνάιτεντ κερδίζουν την Μπρόντμπι, οι Γερμανοί έρχονται 2-2 με τη Γιουνάιτεντ ισοφαρίζοντας στο 89′ (πού να ξέρουν), ενώ κερδίζουν και την Μπάρτσα με 1-0. Τα περίεργα του ομίλου θα συνεχιστούν στην 4η αγωνιστική. Οι Γερμανοί θα πάνε για πρώτη φορά στη σεζόν στο Καμπ Νου. Κατά διαβολική σύμπτωση διαιτητής θα είναι ο Κολίνα. Κατά διαβολική σύμπτωση το ματς θα κριθεί στο τέλος. Όπως στον τελικό λίγους μήνες αργότερα. Η Μπάρτσα προηγείται με πέναλτι του Ζιοβάνι, η Μπάγερν ισοφαρίζει και κερδίζει με γκολ στο 89′. Το σκηνικό, όπως γνωρίζουμε, δεν θα επαναληφθεί στον τελικό.
Το σόου του Ριβάλντο δεν είναι αρκετό
Φτάνουμε στην 5η αγωνιστική. H βαθμολογία είναι Γιουνάιτεντ 8, Μπάγερν 7 και Μπαρτσελόνα 4. Η Μπαρτσελόνα πρακτικά θέλει μόνο νίκη και ταυτόχρονα την τελευταία αγωνιστική να μην κερδίσει η Γιουνάιτεντ την Μπάγερν και αυτή να κερδίσει την Μπρόντμπι. Κάτι όχι τόσο ακατόρθωτο. Περίπου 68.000 κόσμος μαζεύεται στο Καμπ Νου, λιγότερος από όσος απέναντι στην Μπάγερν. Οι γηπεδούχοι έχουν ξανά απουσίες και κάπως έτσι ξεκινά βασικός ο 18χρονος Τσάβι. H Γιουνάιτεντ μόλις έχει χάσει με 3-1 στο Σέφιλντ, αλλά με ένα σερί νικών έχει φτάσει πλέον 2η στο πρωτάθλημα.
Οι κάμερες δείχνουν ακόμα τον ανέτοιμο να βοηθήσει Πεπ Γκουαρδιόλα, δεν έχει περάσει καλά καλά ένα λεπτό από τη σέντρα όταν ο Σόνι Άντερσον ανοίγει το σκορ. Ιδανικό ξεκίνημα. Η μάχη των σκόρερ όμως συνεχίζεται. Στο 4ο γκολ του Άντερσον στον θεσμό, θα απαντήσει ο Γιορκ με το δικό του 4ο. 1-1 στο 25′. Η Γιουνάιτεντ δείχνει καλύτερη και με τον Κόουλ παίρνει προβάδισμα 1-2 στο 63′. Όπως στο 1ο παιχνίδι ο Μπέκαμ κουβαλάει τη Γιουνάιτεντ, έτσι κι ο Ριβάλντο στο 2ο δείχνει αποφασισμένος να τα δώσει όλα. Είναι η σειρά του να σκοράρει με φάουλ. Ο Σμάιχελ μπερδεύεται από τα φάλτσα και βλέπει την μπάλα να καταλήγει βασανιστικά στην εστία του. Η Γιουνάιτεντ όμως δεν πτοείται. Απειλεί συνεχώς και τελικά καταφέρνει να κάνει το 2-3 με μία ακόμα σέντρα Μπέκαμ και ένα ακόμα γκολ του Γιορκ. Η κάμερα πάει στον Ριβάλντο κατευθείαν λες και ξέρει ότι αυτός είναι η μόνη ελπίδα. Και πράγματι, λίγα χρόνια πριν εκείνο το γκολ με τη Βαλένθια, θα κάνει κάτι παρόμοιο. Σέντρα, κοντρόλ με το στήθος, ψαλιδάκι και 3-3. Μένουν περίπου 20 λεπτά με τις καθυστερήσεις για το θαύμα. Η Μπάγερν έχει καθαρίσει το ματς με την Μπρόντμπι και πλέον το Χ δεν δίνει ούτε μαθηματικές ελπίδες στους γηπεδούχους. Το θαύμα παραλίγο να έρθει. Το σουτ-κεραυνός του Ριβάλντο θα τραντάξει το οριζόντιο δοκάρι. Λίγο πιο μετά θα δώσει πάρε-βάλε στον Ζιοβάνι, αλλά αυτός δεν θα ευστοχήσει. Ο Ριβάλντο μοιάζει απελπιστικά μόνος.
Ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη. Και τα δύο παιχνίδια μεταξύ τους στο 3-3, αλλά ο σερ Άλεξ είναι αυτός που θα χαμογελάσει. Οι δύο ήττες των Καταλανών από τους Γερμανούς θα κάνουν τη διαφορά στο τέλος. Μπάγερν και Γιουνάιτεντ θα προκριθούν και θα φτάσουν σε εκείνον τον αξέχαστο τελικό. Θα είναι το 5ο παιχνίδι εκείνη τη σεζόν για την Μπάγερν που θα κριθεί με γκολ στα τελευταία λεπτά. Μπρόντμπι, Μπαρτσελόνα, Διναμό Κιέβου και δύο φορές με τη Γιουνάιτεντ. Στο πρώτο και στο τελευταίο θα χάσει. Μπάρτσα και Γιουνάιτεντ βρέθηκαν αρκετές φορές από τότε, όπως είπαμε και σε δύο τελικούς, και φέτος θα βρεθούν ξανά σε μία άλλη διοργάνωση. Αλλά είναι πραγματικά δύσκολο να ξεπεραστούν αυτά τα παιχνίδια του 1998.