Βρισκόμαστε πλέον σε ρυθμούς Euro, μια από αυτές τις μεγάλες διοργανώσεις κατά τις οποίες οι ποδοσφαιριστές καταπίνουν χιλιόμετρα κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο την ίδια ώρα που εμείς αραχτοί στον καναπέ με το a/c ανοιχτό, καταπίνουμε ό,τι υπάρχει στην κουζίνα, και όχι μόνο στη δική μας κουζίνα (εκτός από όταν μας τα χαλάει ο καιρός).

Για να τιμήσουμε αυτή την ιδιαίτερη συνθήκη, φτιάχνουμε σήμερα μια ομάδα επίλεκτων που θα κατέβαινε άνετα σε τουρνουά 5Χ5 με όνομα “Φαταούλες”, η οποία αποτελείται από μερικούς ευρωπαίους ποδοσφαιριστές, με παρουσίες ή και όχι σε Euro, που αποδεδειγμένα τιμούν το φαγητό τους όπως εμείς όταν τους χαζεύουμε από την τηλεόραση.

Σίγουρα πάντως αυτή η ομάδα θα μπορούσε να έχει χορηγό στη φανέλα το efood!

Νο1. Γουέιν Σο

Η μεγαλύτερη μορφή που πέρασε από το κύπελλο Αγγλίας τα τελευταία χρόνια, μια ακόμα επιβεβαίωση του διαχρονικού και παγκόσμιου κανόνα: Ο χοντρός κάθεται τέρμα. Έγινε διάσημος από την πορεία της Σάτον που έφτασε μέχρι τη φάση των ’16’ όπου και αντιμετώπισε την Άρσεναλ, με τον τεράστιο, από όλες τις απόψεις, Σο να ‘χτυπάει’ ατάραχος στον πάγκο μια κρεατόπιτα εν ώρα αγώνα. Η ηλικία του δεν βοηθάει αρκετά αλλά σε ένα τερματάκι 5Χ5 το μέγεθος παίζει ρόλο και από μόνο του προσφέρει μια αίσθηση ασφάλειας στην ομάδα και προσμονής στον τύπο με την καντίνα δίπλα στα γηπεδάκια.

Νο2 και προπονητής. Ερίκ Ραμπεσαντρατανά

Όσο κι αν ψάξαμε δεν μπορέσαμε να βρούμε κανέναν σύγχρονο γνωστό αμυντικό που να φημίζεται για τα κιλά του και τη ροπή του προς το βρώμικο φαγητό, γι’αυτό αναγκαστικά θα στηριχθούμε σε μια παλιά, γνώριμη και δοκιμασμένη λύση που με την εμπειρία και το ειδικό (και όχι μόνο) βάρος του μπορεί ακόμα και στα ποδοσφαιρικά γεράματα να αντιμετωπίσει και να απωθήσει τους αντίπαλους επιθετικούς σε ένα γηπεδάκι 5Χ5. Εκτός αυτού, η ομάδα χρειάζεται κι έναν προπονητή και ο Ερίκ ο Ραμπεσαντρατανά, που ανέλαβε πρόσφατα την εθνική της Μαδαγασκάρης, μπορεί να είναι αυτός ο παίκτης-προπονητής που από πίσω θα καθοδηγεί τους συμπαίκτες του με την ίδια άνεση και μαεστρία που καθοδηγούσε τα γκαρσόνια στα Βλάχικα της Βάρης.

Νο3. Γουέσλεϊ Σνάιντερ

Ένας παίκτης ορισμός του “πολλά κιλά μπάλα” που με το πέρασμα των χρόνων (και των ντελιβεράδων) έχασε την κατάληξη και μετατράπηκε σε “πολλά κιλά”. Ο Ολλανδός παικταράς αποφάσισε να απολαύσει τη ζωή του στο έπακρο μετά το κρέμασμα των ποδοσφαιρικών παπουτσιών του και αυτό αποτυπώνεται ανάγλυφα στο σώμα του. Πρόσφατα όμως επανήλθε στην επικαιρότητα όταν δήλωσε πως ξεκινάει πάλι προπονήσεις με απώτερο στόχο κάποια στιγμή σύντομα να επιστρέψει στα γήπεδα, όπως ο συμπατριώτης του Άριεν ‘Πετσί και Κόκαλο’ Ρόμπεν, οπότε έγινε αυτόματα μια τέλεια επιλογή για το κέντρο της μπαμπάτσικης ομάδας μας.

Νο4 και αρχηγός. Εντέν Αζαρ

Ένας από τους πιθανούς πρωταγωνιστές και της φετινής διοργάνωσης, τραυματισμών θέλοντος και τριγλυκεριδιών επιτρέποντος. Ο Βέλγος σταρ, που δηλώνει περήφανα σε κάθε ευκαιρία ότι στις διακοπές του τρώει τον αγλέορα γιατί αλλιώς δεν λέγονται διακοπές, αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια μεγάλο θέμα με τους τραυματισμούς και τις διακυμάνσεις των κιλών του. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι πάντως φρέσκο. Ο άνθρωπος που κάνει μπαμ ότι έχει ως αρχική σελίδα στον browser του το efood και ως δεύτερο νούμερο στο κινητό του, πίσω από αυτό της μαμάς που όλοι ξέρουμε πως αντικειμενικά κάνει τα καλύτερα φαγητά του κόσμου, το τηλέφωνο του αγαπημένου του φαστφουντάδικου, είχε εντοπιστεί μια δεκαετία πριν να χλαπακιάζει ένα χάμπουργκερ σε ένα μαγαζί, ελάχιστη ώρα αφού είχε βγει αλλαγή σε έναν αγώνα Βέλγιο-Τουρκία κι ενώ το ματς ακόμα δεν είχε ολοκληρωθεί! Θρύλος; Θρύλος. Όπως λέει και ο ίδιος: “Εκείνο το χάμπουργκερ με έκανε θρύλο της εθνικής ομάδας. Ήταν ανόητο αυτό που έκανα αλλά κάθε φορά που το θυμόμαστε γελάμε όλοι”.

Νο5. Αντεμπάγιο Ακινφένουα

Το ιδανικό θωρηκτό για την επίθεση μιας τέτοιας ομάδας. Ο παίκτης που, αν και στα περισσότερα αγγλικά γήπεδα ακούει το σύνθημα “είσαι απλά ένας χοντρός Έντι Μέρφι”, συνεχίζει να παστελώνει σε όποια κατηγορία κι αν αγωνίζεται. Τα διάφορα Euro φυσικά τα βλέπει από το σπίτι του, απολαμβάνοντας τα αγαπημένα του nandos, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχει κλείσει οριστικά και αμετάκλητα την πόρτα στην εθνική ομάδα. Όπως είχε δηλώσει άλλωστε πριν λίγα χρόνια: “Το δηλώνω δημόσια, είμαι διαθέσιμος για την εθνική, αρκεί να σερβίρουν κοτόπουλο πριν τους αγώνες. Αυτό μου αρκεί. Έχεις κοτόπουλο, με έχεις. Δεν έχεις κοτόπουλο, δεν με έχεις. Δεν είναι αλαζονικό, απλά αυτό χρειάζεται να τρώω. Είμαι πολύ αποτελεσματικός στα τελευταία 17 λεπτά του αγώνα”.

Ίσως αν είχε efood, να ήταν περισσότερο διαλλακτικός πάντως.