Ήταν καλοκαιράκι. Οι περισσότεροι έκαναν τα μπάνια τους, απολάμβαναν τις διακοπές τους και χαλάρωναν. Όχι όμως ο Πάουλο Ντιμπάλα. Η σεζόν 2018-19 ήταν απογοητευτική. Δεν ήταν πλέον ένα ταλέντο. Ήταν 25 χρονών και αντί να κατακτήσει τον κόσμο, έκανε τη χειρότερη χρονιά του. Σκόραρε μόλις 5 γκολ στο πρωτάθλημα (ισοφαρίζοντας τη χειρότερη επίδοσή του από το 2014 όταν έπαιζε με την Παλέρμο στη Β’ εθνική στα 21 του), ενώ είχε, επί της ουσίας, μόλις σπαταλήσει δίχως νόημα το καλοκαίρι του χωρίς ξεκούραση, αφού για μια ακόμα φορά δεν βρήκε θέση στην εθνική Αργεντινής. Έπαιξε ελάχιστα στο Κόπα Αμέρικα, ήταν φανερό ότι ο Σκαλόνι δεν τον πίστευε ιδιαίτερα, ακόμα και σε μια εθνική με λίγο ταλέντο. Ο Ντιμπάλα επέστρεψε από το Κόπα Αμέρικα απογοητευμένος, καθώς στη χώρα του δεν μπορούσε να πάρει τη θέση που πίστευε ότι του άξιζε, αλλά κυρίως επειδή σε ένα μέρος που τον αγαπούσαν, ήθελαν να τον ξεφορτωθούν.
Ακούστηκε σαν ανέκδοτο στην αρχή, σαν μια από τις δεκάδες ανούσιες φήμες που διαβάζεις το καλοκαίρι στις αθλητικές εφημερίδες, λίγο πριν σε σκεπάσουν σαν σεντονάκι πάνω στην ξαπλώστρα όσο κοιμάσαι. Το Μάντσεστερ βέβαια δεν έχει παραλίες, αλλά οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ δεν πίστευαν στα αυτιά τους και τα μάτια τους. Η τράμπα του Ντιμπάλα με τον Λουκάκου, που στο Ολντ Τράφορντ είχε γίνει ανέκδοτο για την κακή πρώτη επαφή του και τα κιλά του, δεν φαινόταν να ήταν μια ακόμα φήμη. Ήταν κάτι αληθινό. Ο κόσμος στο Τορίνο, την υπόλοιπη Ιταλία και όπου αλλού υπάρχουν οπαδοί της Γιουβέντους ήταν σοκαρισμένος.
Ο Αργεντινός είχε κάνει πράγματι μια κακή χρονιά. Υπήρχαν όμως δύο μεγάλα “αλλά” στο να αποφασίσεις να τον πουλήσεις. Το πρώτο ήταν η επίδραση της έλευσης του Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Μάσιμο Αλέγκρι ήταν προφανές ότι δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί το υπάρχον ρόστερ του, ο Ντιμπάλα ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ σε άλλες θέσεις, καθώς η ομάδα έπρεπε να λειτουργεί για έναν. Δεν έπαιζε κοντά στην περιοχή, δεν ήταν πλέον αυτός το αστέρι, περιοριζόταν παίζοντας στα πλάγια χωρίς ελευθερία. Το δεύτερο “αλλά” ήταν το ίδιο το παρελθόν του Ντιμπάλα στη Γιουβέντους. Μόλις πριν ένα χρόνο τελείωνε το πρωτάθλημα έχοντας φτάσει τα 22 γκολ, μπροστά από το σέντερ φορ της ομάδας Ιγκουαΐν. Ήταν ένας παίκτης που έκανε τη διαφορά, ένα παιδί που το κοινό στο Στάδιο Γιουβέντους λάτρευε και αποθέωνε με την κάθε ευκαιρία. Σε μια Γιούβε που ειδικά μετά το τέλος του Πίρλο είχε χάσει την ποδοσφαιρική ομορφιά της, ο Ντιμπάλα, το “κόσμημα”, το “πολύτιμο πετράδι” όπως σημαίνει το παρατσούκλι του “La Joya”, έδινε μαγεία. Με την γκρίνια του κόσμου για την τακτική του Αλέγκρι και ένα σωρό χαφ, όπως οι Κεντίρα, Στουράρο, Ματουιντί που δεν θωπεύουν την μπάλα, ο Ντιμπάλα ήταν το κολλύριο για τα πονεμένα μάτια των οπαδών. Παρά τα δυο μεγάλα “αλλά”, η απόφαση είχε ληφθεί.
Ο Πάουλο πλήρωνε μια κακή χρονιά και εκτός από την αγωνιστική αιτία της έλευσης του Κριστιάνο, πλήρωνε και την οικονομική πραγματικότητα. Τα χρήματα που δαπανήθηκαν για τον Πορτογάλο σούπερ σταρ έβαζαν τη Γιουβέντους σε δύσκολη θέση όσον αφορά στα οικονομικά της. Το FFP, ως μπαμπούλας, υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού και κάποιοι παίκτες έπρεπε να φύγουν. Με τον Μπέπε Μαρότα και τις έξυπνες αγοραπωλησίες του να βρίσκονται πλέον στο Μιλάνο και την Ίντερ, ήταν ο Φάμπιο Παράτιτσι που αποφάσισε ότι η Γιούβε έπρεπε να σπρώξει τον Ντιμπάλα. Κυριολεκτικά όμως. Ο Παράτιτσι με τη συμπεριφορά του ήταν σαν να έδιωχνε με το ζόρι τον Ντιμπάλα. Τα πράγματα όμως δεν κατέληξαν όπως τα περίμενε ο Ιταλός “Chief Football Officer”. Ο Αργεντινός δεν έδειξε καμία διάθεση να μετακινηθεί στο Ολντ Τράφορντ, έκανε όσο μπορούσε πιο δύσκολη τη μεταγραφή. Ζητούσε εξωφρενικά ποσά και φαινόταν ότι δεν τον γοήτευε η προοπτική να παίξει εκεί. Πολύς κόσμος στο Μάντσεστερ άρχισε να θυμάται την περίπτωση του ντι Μαρία, που μετακόμισε χωρίς να έχει ιδιαίτερη διάθεση και δεν κατάφερε να παίξει καλά στην Αγγλία.
Από την πρώτη του φανέλα στην Ινστιτούτο της Κόρδοβα, μέχρι τις φανέλες από το φίλο του Πολ Πογκμπά και τους συμπαίκτες του Κριστιάνο και Λιονέλ, η συλλογή του Ντιμπάλα διαθέτει πάνω από 350 φανέλες.
Κάπως έτσι το πρώτο μέρος του καλοκαιρινού μελοδράματος φάνηκε να τελειώνει αρνητικά για τον Παράτιτσι, τη Γιουβέντους και τη Γιουνάιτεντ, αλλά θετικά για την πλειοψηφία του κόσμου της Γιούβε που δεν ήθελε να χάσει τον Ντιμπάλα, ειδικά μάλιστα για αντάλλαγμα του Λουκάκου. Όπως όμως σε κάθε καλή λατινοαμερικάνικη τελενοβέλα (σαπουνόπερα που λέμε κι εμείς εδώ) που πιθανώς να έβλεπε μικρός στην Κόρδοβα ο Πάουλο, το μαρτύριο του πρωταγωνιστή δεν είχε τέλος. Ξαφνικά εμφανίστηκε κι η Τότεναμ στο παιχνίδι. Μια ομάδα με σαφώς καλύτερη εικόνα, έναν προπονητή Αργεντινό και μεγαλύτερες προοπτικές. Το σκωτσέζικο ντους για τον κόσμο της Γιούβε ήρθε με τον Λίβι να προσφέρει να δώσει λύση στον Παράτιτσι και τους οπαδούς της Τότεναμ να ονειρεύονται ότι τα περίπου 70 εκατομμύρια Ευρώ θα φέρουν τον παίκτη στο νέο γήπεδο της ομάδας. Όλοι οι δημοσιογράφοι μιλούσαν για συμφωνία των δύο συλλόγων και περίμεναν απλώς τις ανακοινώσεις. Ξανά όμως, κι ενώ όλα έμοιαζαν τελειωμένα, η μεταγραφή χάλασε για αδιευκρίνιστους οικονομικούς λόγους, με τη δικαστική διαμάχη με την παλιά εταιρεία μάνατζερ του Ντιμπάλα να εμφανίζεται ως η βασική αιτία. Το σίριαλ τελείωσε με ένα τρίτο μέρος, καθώς ο νέος προορισμός του Παράτιτσι για τον παίκτη του ήταν το Παρίσι και η ΠΣΖ σε μια τράμπα που θα έφερνε τον Ικάρντι στο Τορίνο. Ούτε όμως αυτό έγινε στο τέλος κι ο Ντιμπάλα έμεινε στο Τορίνο. Το πόσο κοντά έφτασε να φύγει, γίνεται αντιληπτό από το γεγονός ότι είχε ήδη τραβήξει σε βίντεο ένα συγκινητικό αποχαιρετιστήριο μήνυμα για τον κόσμο της Γιούβε. Το βίντεο δεν χρειάστηκε να κυκλοφορήσει τελικά. Ο Ντιμπάλα έμεινε στη Γιούβε κι οι αρκετοί θαυμαστές του χάρηκαν, λες και ήταν μια νέα μεταγραφή.
Ο Σάρι, που προς τιμήν του έμεινε αρκετά ουδέτερος σε όλη αυτή τη διαδικασία, είχε πλέον στην ομάδα του έναν σπουδαίο παίκτη μετά από μία κακή σεζόν και κυρίως με μια ψυχολογία περίεργη, να νιώθει ανεπιθύμητος. Ένας δύσκολος γρίφος για ένα νέο προπονητή. Ο Ντιμπάλα όμως ήταν αποφασισμένος να αποδείξει σε όλους ότι είχε θέση στη Γιουβέντους. Κι ο Σάρι είχε το μυαλό να αρχίσει να τον χρησιμοποιεί και να τον χρησιμοποιεί σωστά. Ο κόουτς άλλωστε είχε και έναν δεύτερο ανεπιθύμητο για το σύλλογο, τον Γκονζάλο Ιγκουαΐν. Ο “Πιπίτα” θα έκανε χαρούμενους τους ανθρώπους της Γιούβε αν πήγαινε κάπου αλλού, αλλά αποφάσισε να μείνει και να παλέψει. Ο Ιταλός κόουτς που είχε βγάλει τον καλύτερο εαυτό του Αργεντινού στη Νάπολι, μάλλον δεν χαλάστηκε ιδιαίτερα. Ήταν κι αυτή η αποφασιστικότητα του Ιγκουαΐν που έκανε τον Ντιμπάλα να κάνει τα πάντα για να μη φύγει.
Αυτό το μαγικό τσιμπηματάκι, θύμισε ένα αντίστοιχο γκολ του ντελ Πιέρο πριν αρκετά χρόνια
Περίπου έξι μήνες μετά, ο Ντιμπάλα φόρεσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο ματς κυπέλλου με την Ουντινέζε που έδωσε την πρόκριση για τα προημιτελικά απέναντι στη Ρόμα κι είναι πολύ πιθανό να υπογράψει νέο συμβόλαιο με τη Γιουβέντους μέχρι το 2025. Από ανεπιθύμητος, έγινε αλλαγή του Ιγκουαΐν αρχικά, στη συνέχεια βασικός και πλέον εδώ και καιρό έχει πάρει από το χεράκι τη Γιουβέντους και την οδηγεί στη μία νίκη μετά την άλλη. Ναι, μπορεί ο Κριστιάνο να είναι εξαιρετικός μέσα στο 2020 και να σκοράρει ακατάπαυστα, έχοντας φτάσει τα 16 γκολ στο πρωτάθλημα, αλλά όσοι βλέπουν τα παιχνίδια της Γιουβέντους καταλαβαίνουν ότι τη δεδομένη στιγμή ο πιο σημαντικός της παίκτης είναι ο Πάουλο. Με μεγάλη ελευθερία στο 4-3-2-1, αλλά ακόμα και στο 4-3-3 κινείται σε όλους τους χώρους. Παίρνει πολύ την μπάλα, συμμετέχει ενεργά χωρίς να περιμένει, δημιουργεί και σκοράρει. Έχοντας προσωπικά αδυναμία σε αυτόν τον ποδοσφαιριστή εδώ και χρόνια, από τότε που τον είδα πρώτη φορά να παίζει με κατάμαυρα παπούτσια και κατεβασμένες κάλτσες σαν να είχε βγει από άλλη εποχή, είναι μια πραγματική απόλαυση να τον βλέπεις να ντριμπλάρει τον έναν μετά τον άλλον τους αντιπάλους, να χαϊδεύει την μπάλα με το εσωτερικό του ποδιού του, να αλλάζει κατεύθυνση μοναδικά, να μοιράζει ένα σωρό ασίστ στον Κριστιάνο ή να κερδίζει πέναλτι που εκτελεί ο Πορτογάλος και με το 10 στην πλάτη να κάνει μαγικά πράγματα:
“Θέλω να παίζω με την μπάλα, χάνομαι χωρίς αυτή. Θέλω να την αγγίζω, θέλω να συμμετέχω“, δήλωσε πριν λίγο καιρό και είναι μια απάντηση για το τι έφταιξε πέρσι και κυρίως τι φταίει με το πώς τον κακομεταχειρίζονται στην εθνική Αργεντινής. Ο Ντιμπάλα έχει σκοράρει ήδη 11 φορές στις 25 συνολικά συμμετοχές του σε όλες τις διοργανώσεις (εκ των οποίων 7 ήταν ως αλλαγή), ξεπερνώντας ήδη τα περσινά συνολικά του γκολ, ενώ οι ασίστ του είναι 10. Αν αναλογιστούμε τα πέναλτι και τα φάουλ που εκτελεί ο Κριστιάνο μπορεί κανείς να καταλάβει πόσα παραπάνω γκολ θα είχε. Τα δυο του γκολ έφεραν την ανατροπή με τη Λοκομοτίβ και το δικό του γκολ έδωσε τη νίκη επί της Ατλέτικο Μαδρίτης, ενώ ήδη έχει σκοράρει απέναντι σε Μίλαν και Ίντερ. Αλλά το ενδιαφέρον δεν είναι μόνο τα γκολ. Ο Ντιμπάλα φαίνεται να το διασκεδάζει να δημιουργεί, να μην έχει το άγχος του σκοραρίσματος. Αυτό που θέλει όμως είναι να παίζει, να αποτελεί παράγοντα στο παιχνίδι της Γιουβέντους. Έχει γίνει καθοριστικός και δεν είναι λίγες οι φορές που ενοχλείται όταν ο Σάρι τον βγάζει αλλαγή γιατί δεν θέλει να χάσει λεπτό από την απόλαυση του παιχνιδιού. Ο “Παουλίνιο” θα μπορούσε να είναι σήμερα στο Ολντ Τράφορντ σε μια ομάδα που είναι φάντασμα του παλιού της εαυτού και να δέχεται τρομερή κριτική από τους Άγγλους γιατί δεν μπορεί να κάνει μαγικά δίπλα στον Λίνγκαρντ. Θα μπορούσε να βρίσκεται στη φετινή Τότεναμ που απογοητεύει και δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Τότε πιθανότατα θα γράφαμε για το πόσο κακή επιλογή έκανε ή ότι τον έχει πάρει ο κατήφορος. Η επιμονή του όμως να μείνει στη Γιουβέντους τον οδηγεί μέσα σε μισό χρόνο να έχει φτάσει ξανά σε επίπεδα προ του 2018, τότε που ήταν ένας από τους σπουδαιότερους και πιο ποδοσφαιρικά ελκυστικούς παίκτες στον κόσμο.