Η Νις, η ομάδα της γαλλικής Νίκαιας, έχει για μασκότ έναν ζωντανό αετό που πετάει στον συνήθως ανέφελο ουρανό λίγο πριν το σφύριγμα της σέντρας κάθε ματς. Ο ύμνος της, «Νίσα λα Μπέλα», είναι γραμμένος στην τοπική διάλεκτο που μοιάζει με τα καταλανικά και τα πιεμοντέζικα. Είναι φανερό ότι είμαστε στη Μεσόγειο, κι ότι η
Στην Ιταλία που η άμυνα είναι επιστήμη, έχουμε δει κατά καιρούς ιστορικά δίδυμα όπως το Μαλντίνι-Νέστα ή το Τζεντίλε-Σιρέα. Η σύγχρονη ποδοσφαιρική πραγματικότητα έχει τη δική της τριάδα με Κιελίνι-Μπονούτσι-Μπαρτζάλι, συνώνυμη του 3-5-2, μία σταθερά στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Κι αν ο πρώτος, με την μύτη του μποξέρ και το ματωμένο, μπανταρισμένο κεφάλι, έχει αποθεωθεί ουκ
Οι Σκωτσέζοι ποδοσφαιριστές είναι -και ήταν ανέκαθεν- το ακριβώς αντίθετο από το Σκωτσέζικο ουίσκι. Μη εξαγώγιμο προϊόν. Μπορώ να θυμηθώ (στα γρήγορα) τον επιθετικό της Αμπερντίν και της Τότεναμ, Στηβ Άρτσιμπαλντ που αγωνίστηκε με μεγάλη επιτυχία στη Μπαρτσελόνα στα 80s. Τον Τζόε Τζόρνταν και το πέρασμά του από τη Μίλαν, επίσης την ίδια δεκαετία, τον
Βράδυ Τρίτης 28 Μαΐου 2002. Η παμπ ‘The Fox and Grapes’ στο Γουιμπλεντον, στο νοτιοδυτικό Λονδίνο, είναι μισογεμάτη κυρίως από θαμώνες. Σε μια γωνιά μια μεγάλη παρέα σκυθρωπών ανθρώπων ξεχωρίζει. Η επιλογή του μαγαζιού δεν είναι τυχαία. Η παμπ είναι τόσο παλιά που τη χρησιμοποιούσαν για να αλλάζουν ρούχα οι πρώτοι παίκτες της Γουίμπλεντον το μακρινό
Βρισκόμαστε κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 90′, κάποιο μεσημέρι Κυριακής στο γήπεδο Χαριλάου. Ο Άρης αντιμετωπίζει κάποια από τις ομάδες της επαρχίας, σε ένα από εκείνα τα κλασσικά ελληνικά παιχνίδια που η δράση είναι λίγο λιγότερη από παιχνίδι σκάκι δυο ηλικιωμένων σε κάποια βιβλιοθήκη. Σε κάποια ανύποπτη φάση στο δεύτερο ημίχρονο οι φιλοξενούμενοι κερδίζουν