Δύο οργανισμοί που φέρουν την αγνότητα ενός λευκού χαρτιού μπροστά στην πρόκληση του στέμματος. Ο βετεράνος σούπερ σταρ που ανέβηκε τον προσωπικό του ανήφορο για να φτάσει στη στιγμή αυτή και ο νεότερος, διεκδικητής του θρόνου στη λίγκα. Οι αναμετρήσεις των Σανς με τους Μπακς δεν είναι σίγουρα οι τελικοί που είχατε συνηθίσει μέχρι τώρα…
Στην κοιλάδα του Φοίνιξ οι μνήμες γυρνούν σχεδόν 30 χρόνια πίσω. Ήταν τότε που ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ σάρωνε τα πάντα στο διάβα του (MVP της κανονικής περιόδου το 1993) και οι Σανς έκαναν δικό τους το Νο1 ρεκόρ της regular season (62-20). Ο Κέβιν Τζόνσον με τον Νταν Μάερλι είχαν δημιουργήσει ένα καταπληκτικό backcourt, ο νεαρός Ρίτσαρντ Ντούμας έφερνε αθλητικότητα και αρκετό ταλέντο στο «3» και οι Μαρκ Ουέστ-Όλιβερ Μίλερ δυναμισμό στη θέση του σέντερ. Οι βετεράνοι Ντάνι Έιντζ-Τομ Τσέιμπερς κάλυπταν το κενό του τραυματία Σέντρικ Σεμπάλος και η ομάδα της Αριζόνα έφτανε στους τελικούς του ΝΒΑ για να συναντήσει με πλεονέκτημα έδρας τους Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν. Η τεχνογνωσία νίκης σε αυτό το επίπεδο έπαιξε μεγάλο ρόλο (οι Ταύροι πήραν κεφάλι από νωρίς παίρνοντας και τα δύο ματς στο Φοίνιξ) όπως φυσικά και η παρουσία του καλύτερου παίχτη του πλανήτη, Μάικλ Τζόρνταν, ο οποίος είχε δημιουργήσει εσωτερικά κίνητρα με αφορμή το MVP του Μπάρκλεϊ, σαρώνοντας την άμυνα των Σανς.
Το θρυλικό τρίποντο του Τζον Πάξον στο τέλος του έκτου ματς και ενώ οι «Ήλιοι» επιχειρούσαν να ανατρέψουν πλήρως το σκηνικό των τελικών, πήρε όλο το οξυγόνο από τα πνευμόνια τους. Το Φοίνιξ είναι μια από τις έντεκα ομάδες της λίγκας που δεν έχουν κερδίσει ποτέ τον τίτλο του πρωταθλητή του ΝΒΑ. Μαζί με τους Μπακς, αποτελούν δύο από τις πέντε ομάδες του πρωταθλήματος οι οποίες δεν έχουν γευτεί αυτή τη χαρά τα πενήντα τελευταία χρόνια. Ο μοναδικός τίτλος των «Ελαφιών» ήρθε το 1971, στα χρόνια του μεγάλου Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ. Δύο οργανισμοί που η αγνότητα τους αγγίζει την αντίστοιχη ενός λευκού χαρτιού…
Ήρθε η ώρα της λύτρωσης για τον Κρις Πολ;
«Δεκαέξι τέτοια χρόνια. Τραυματισμοί, ήττες, άσχημες ήττες. Όμως τώρα θα το απολαύσω» (Πολ μετά τους τελικούς της Δύσης).
Ο Κρις Πολ είναι αναμφίβολα ένας από τους σπουδαιότερους point guards στην ιστορία του αθλήματος. Υπήρξε ένας από τους πιο ολοκληρωμένους παίχτες στο σύγχρονο ΝΒΑ και η επιτομή του ηγέτη και «στρατηγού» στο παρκέ. Ήταν η νεότερη version του θρυλικού Αϊζάια Τόμας στο μπάσκετ του σήμερα. Ήταν –εκτός των άλλων- και άτυχος. Ποιος ξεχνάει την υπεράνθρωπη προσπάθεια του στα playoffs του 2018 απέναντι στους Ουόριορς των Κάρι-Ντουράντ-Τόμπσον, όταν οι Ρόκετς πήραν κεφάλι με 2-3 αλλά έχασαν τον Πολ από τραυματισμό και μαζί τη σειρά με 4-3;
Για τον Πολ ήρθε η ώρα των απαντήσεων. Είναι μια μοναδική ευκαιρία να πάρει επιτέλους ένα δαχτυλίδι για το οποίο κόπιασε πολύ. Το θέλει όσο τίποτα άλλο. Και το αξίζει. Η εκπληκτική του παράσταση (41 πόντοι-0 λάθη) στο έκτο ματς με τους Κλίπερς έχει στρώσει ήδη το χαλί για τη μεγάλη είσοδο στους τελικούς, όπου τον περιμένει ένας από τους αποτελεσματικότερους αμυντικούς της λίγκας, ο Τζρου Χόλιντεϊ. Ίσως αυτό να είναι «το ματσάρισμα της σειράς».
Εδώ και ουκ ολίγα χρόνια, υπάρχει μια πεποίθηση μεταξύ των ανθρώπων που εργάζονται στο ΝΒΑ (αθλητές, προπονητές, διοικητικοί). Δύο είναι οι παίχτες στη λίγκα που μπορούν να αλλάξουν πλήρως τις τύχες ενός οργανισμού (οποιοσδήποτε και εάν είναι αυτός) απλά με τη μετακίνηση τους εκεί. Ο ένας είναι ο ΛεΜπρόν Τζέιμς. Ο άλλος είναι ο Κρις Πολ. Η φετινή πορεία των Σανς πιστοποιεί αυτή την αίσθηση. Ένα ταλαντούχο και σε άνοδο σύνολο που όμως πέρυσι δεν βρέθηκε καν στα playoffs, έφτασε στο Νο2 του ΝΒΑ και τώρα στους τελικούς όπου θα διεκδικήσει τον τίτλο. Nuff said.
Mε τον Γιάννη ή χωρίς, για τον τίτλο
Η εικόνα των Μπακς στα δύο τελευταία ματς των τελικών της Ανατολικής περιφέρειας σε συνδυασμό με την έκβαση των παιχνιδιών αυτών, έγραψε μια από τις ιστορικότερες σελίδες στο βιβλίο του οργανισμού. Ένα γκρουπ ανθρώπων πλήρως συνειδητοποιημένο, συσπειρωμένο και με γνώση της προσωπικής υποχρέωσης του καθενός να δώσει το 150% που μπορεί στην υπηρεσία του συνόλου.
Τα «Ελάφια» τελείωσαν τη δουλειά κατακτώντας τον τίτλο στην Ανατολή και πλέον ταξιδεύουν στην Αριζόνα για τον πρώτο τελικό του ΝΒΑ. Μοιάζει με όνειρο. Είναι όμως η αλήθεια και ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Το έβδομο ματς (και ολόκληρη η σειρά) με τους Νετς βοήθησε την ομάδα του Μιλγουόκι να μεγαλώσει πνευματικά και αυτό φάνηκε και στους ανατολικούς τελικούς.
Ο τραυματισμός του Γιάννη ήταν σοκαριστικός. Τα νέα που ακολούθησαν ήταν άκρως ανακουφιστικά όμως. Η θέληση του να παίξει στους τελικούς είναι τεράστια. Έχει μοχθήσει για αυτή τη στιγμή. Από την ομάδα του Μιλγουόκι αφήνεται να εννοηθεί ότι υπάρχουν πιθανότητες να δούμε κάποια στιγμή τον Γιάννη στο παρκέ, μέσα στους τελικούς. Είναι κάτι που θα αξιολογείται ημέρα με την ημέρα.
Το πρόβλημα του σούπερ-σταρ των Μπακς υπογραμμίζει και πάλι την ανάγκη για overachieving από τους συμπαίχτες του. Ο Κρις Μίντλεντον θα κληθεί να βγει μπροστά, σηκώνοντας το μεγάλο παραγωγικό βάρος. Ο Χόλιντεϊ και ο φορμαρισμένος Λόπεζ οφείλουν να τον υποστηρίξουν. Οι Σανς με τη σειρά τους ποντάρουν πολλά στον Ντέβιν Μπούκερ. Πρόκειται για έναν εκπληκτικό παίχτη, μια πραγματικά ξεχωριστή περίπτωση. Έναν αθλητή που μαγνητίζει το κοινό με την απόδοση του στην πρώτη του συμμετοχή σε playoffs και δεν αποκλείεται να κάνει δικό του το MVP αυτών των τελικών. Η μάχη των «κακών παιδιών», Κράουντερ-Τάκερ και το στίγμα τους στα μετόπισθεν θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον όπως φυσικά και το ματσάρισμα των –ευρισκόμενων σε εξαιρετική κατάσταση- «πύργων» των δύο ομάδων, Άιτον και Λόπεζ.
Τα ματς των Σανς με τους Μπακς στην κανονική περίοδο είναι ενδεικτικά του τι μπορεί να παράγει αυτό το ματσάρισμα. Το Φοίνιξ μέτρησε ισάριθμες νίκες, κερδίζοντας στον πόντο (128-127 και 125-124) τις δύο αναμετρήσεις. Ο Γιάννης έκανε ένα εκπληκτικό παιχνίδι στον αγώνα της ενδεκάτης Φεβρουαρίου όταν μέτρησε 47 πόντους (15/23 σουτ, 17/21 ελεύθερες βολές), 11 ριμπάουντ και 5 τελικές πάσες. Και τα δύο ματς έκριναν βολές του Μπούκερ για το Φοίνιξ.
Άρωμα φρεσκάδας λοιπόν στους τελικούς του ΝΒΑ με τη συμμετοχή δύο ομάδων όπως το Φοίνιξ και το Μιλγουόκι. Δύο καταπληκτικές ιστορίες αναζητούν ένα ευτυχισμένο τέλος. Οι Σανς είναι μια ομάδα που παράγει πιο ωραίο στο μάτι μπάσκετ, με το δίδυμο Πολ-Μπούκερ να είναι σε θέση να διαλύσει οποιαδήποτε άμυνα. Το Μιλγουόκι είναι πιο σκληροτράχηλο σύνολο, πιο δυνατό στις μάχες ψηλά, φέρνοντας στο τραπέζι τα ιδανικά της ανατολικής ακτής. Το status του Γιάννη (συμμετοχή και με τι απόδοση ή απουσία) θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση των τελικών όπως και η μάχη του εξαιρετικού Μόντι Ουίλιαμς με τον Μπουντεχόλζερ. Η ουσία είναι ότι σύντομα θα έχουμε έναν φρέσκο πρωταθλητή στο ΝΒΑ και ένα ιδανικό τέλος (έστω και εάν αυτό δεν αποκλείει τη συνέχεια) σε μια από τις δύο αυτές καταπληκτικές ιστορίες (Κρις Πολ-Γιάννης/Μπακς). Ας το απολαύσουμε…