Tη σεζόν 1993-94 και με το σοκ της αποχώρησης του Τζόρνταν να έχει καταφέρει ένα πολύ ισχυρό, πολυεπίπεδο χτύπημα στη πόλη του Σικάγο και τους Μπουλς, ο Σκότι Πίπεν παίρνει την ομάδα από το χέρι και δείχνει στη μπασκετική κοινότητα ότι ο καλύτερος παίχτης της λίγκας πιθανόν κατοικεί ακόμα στη “Πόλη των ανέμων”…
“Ποτέ δεν είχα σκέψεις σχετικά με τη κατάκτηση ενός βραβείου MVP. Απλά δεν σκεφτόμουν εμένα να προσπαθώ να κάνω πράγματα σαν μεμονωμένη οντότητα. Αυτός δεν είναι ο τρόπος που παίζω το παιχνίδι, δεν είναι η ράτσα μου.. Ποτέ δε σκέφτηκα να τερματίσω πρώτος σκόρερ στη λίγκα. Το έβλεπα ως εγωιστικό στόχο και παρότι ομολογώ ότι και εγώ είχα προσωπικούς στόχους αυτοί είχαν να κάνουν με το να μπω στη καλύτερη αμυντική πεντάδα ή να κερδίσω το βραβείο του αμυντικού της σεζόν. Φυσικά ήθελα να είμαι ένας από τους καλύτερους παίχτες του ΝΒΑ αλλά ήθελα να φτάσω εκεί ξεδιπλώνοντας με απόλυτη φυσικότητα το στυλ του παιχνιδιού μου, όπως το ξέρω εγώ, αποφεύγοντας να πιέζομαι στο αναδείξω συγκεκριμένες πτυχές..” θα πει το καλοκαίρι του 1994 ο Σκότι Πίπεν.
Έναν χρόνο πριν είχε, εν μια νυκτί, αναλάβει να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος στη καριέρα του όταν ο Μάικλ Τζόρνταν ανακοίνωνε την αποχώρηση του. Οι Μπουλς ήξεραν ότι δε μπορούσαν να τον αντικαταστήσουν. Στη πραγματικότητα δεν είχε ιδιαίτερη σημασία ποιος θα βρισκόταν στο παρκέ, καλύπτοντας τη θέση του SG αντί του Μάικλ. Το Σικάγο είχε διατηρήσει ορισμένες σημαντικές μονάδες από την ομάδα των τίτλων όμως είχε και αρκετά νέα πρόσωπα.
“Ποντάραμε στο σύστημα. Αυτό βοήθησε τα νέα παιδιά να εγκλιματιστούν γρήγορα στην επίθεση και τη φιλοσοφία μας. Φυσικά βασιστήκαμε πολύ και στη δυνατή μας άμυνα” εξηγεί ο Φιλ Τζάκσον.
Ξεκινώντας τη σεζόν, ο Πίπεν έχασε τα 10 από τα 12 πρώτα ματς των Μπουλς. Το Σικάγο είχε πέσει στο 5-7 όταν ο Ινδιάνος επέστρεψε στις 30 Νοέμβρη. Εκείνο το βράδυ το Νο33 έδωσε το σύνθημα. Σκόραρε 29 πόντους, μάζεψε 11 ριμπάουντ και μοίρασε 6 ασσίστ στη νίκη των “Ταύρων” επί των Σανς. Οι Μπουλς κέρδισαν τα 30 από τα υπόλοιπα 35 ματς μέχρι το All Star Game..
Eκείνο μάλιστα το ολ σταρ-παιχνίδι στη Μινεάπολις θα έμενε βαθιά χαραγμένο στη μνήμη του Πίπεν. Ο ηγέτης των Μπουλς συνάντησε στην ομάδα της Ανατολής τους συμπαίχτες του BJ Armstrong-Horace Grant και φορώντας τα χαρακτηριστικά “κόκκινα παπούτσια” κλέβει τη παράσταση στο παρκέ κατακτώντας το βραβείο του MVP σε μια βραδιά που είχε 29 πόντους και 11 ριμπάουντ.
Τη στιγμή που οι Μπουλς έφταναν τις 55 νίκες στη σεζόν, “γράφοντας” 24 νίκες και 17 ήττες εκτός έδρας, μένοντας στα υψηλά στρώματα της Ανατολικής περιφέρειας ο Πίπεν τελείωνε την πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του μπαίνοντας στη καλύτερη πεντάδα της λίγκας και στη κορυφαία αμυντικά πεντάδα. Τερμάτισε μάλιστα 8ος σε σκοράρισμα στο πρωτάθλημα (22,0), 23ος σε ριμπάουντ (8.7), 19ος σε τελικές πάσες (5.6) και δεύτερος σε κλεψίματα (2.9) ενώ στη ψηφοφορία για το βραβείο του ΜVP τον πέρασαν μόνο ο Χακίμ Ολάζουγιον και ο Ντέηβιντ Ρόμπινσον. Ήταν μια ονειρική χρονιά..
Ενδεικτικά, δείτε τα στατιστικά των καλύτερων SF στην ιστορία της λίγκας, στην ηλικία των 28 ετών..
Elgin Baylor (1962-63): 34.0 points, 14.3 rebounds, 4.8 assists in 42.1 minutes
Larry Bird (1984-85): 28.7 points, 10.5 rebounds, 6.6 assists, 1.6 steals in 39.5 minutes
Julius Erving (1978-79): 23.1 points, 7.2 rebounds, 4.6 assists, 1.7 steals in 35.9 minutes
John Havlicek (1968-69): 21.6 points, 7.0 rebounds, 5.4 assists in 38.7 minutes
LeBron James (2012-13): 26.8 points, 8.0 rebounds, 7.3 assists, 1.7 steals in 37.9 minutes
Scottie Pippen (1993-94): 22.0 points, 8.7 rebounds, 5.6 assists, 2.9 steals in 38.3 minutes
Στα playoffs που ακολούθησαν οι Μπουλς ακούμπησαν το θαύμα.
Ενώ πέρασαν με συνοπτικές διαδικασίες (3-0) τους Καβς, βρήκαν στα ημιτελικά τους μεγάλους τους αντιπάλους, Νιού Γιόρκ Νικς οι οποίοι θα έκαναν τα πάντα για να πάρουν το αίμα τους πίσω (οι Μπουλς ήταν το αφεντικό στις σειρές των προηγουμένων ετών) τώρα που ο Τζόρνταν δεν βρισκόταν στο παρκέ. Οι Μπουλς είχαν πολύ ισχυρό χαρακτήρα και υψηλό επίπεδο συνοχής για να αποτελέσουν εύκολο αντίπαλο.
Οι δύο ομάδες προστατεύουν την έδρα τους και πάνε στο κομβικό πέμπτο ματς. Προηγουμένως στο τρίτο παιχνίδι, με τα πάντα να βρίσκονται στη κόψη του ξυραφιού 1.8 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, ο Πίπεν αρνείται να μπει στο παρκέ εξαιτίας της απόφασης του Τζάκσον να δώσει το τελευταίο σουτ στον Κούκοτς. Ο “Ζεν” καλεί δεύτερο τάιμ-άουτ και μετά από λίγο ο Κροάτης ευστοχεί από τη κορυφή της ρακέτας προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού στο Chicago Stadium.
Ο Πίπεν απολογείται σε συμπαίχτες και φιλάθλους για τη συμπεριφορά του και οι Μπουλς πηγαίνουν για το προβάδισμα στο Μεγάλο Μήλο. Στο τέλος του πέμπτου ματς και ενώ οι “Ταύροι” έχουν ξεσηκώσει μνήμες από τη περυσινή αντίστοιχη μάχη διατηρώντας σημαντικές πιθανότητες νίκης, ο Πίπεν χρεώνεται με ένα συζητήσιμο φάουλ επάνω στον Χιούμπερτ Ντέηβις το οποίο έμελλε να κρίνει τον νικητή. Το Σικάγο πήγε τη σειρά στα 7 ματς όμως λύγισε απέναντι στην ομάδα που αργότερα ακούμπησε τον τίτλο του πρωταθλητή στο ΝΒΑ.
“Δεν ήταν ακριβώς τόσο επιτυχημένη σεζόν όσο ονειρευόμασταν όμως ομολογώ λάτρεψα αυτή την ομάδα και τους συμπαίχτες μου. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που αναπτύχθηκε το παιχνίδι μου αλλά και ο ρόλος του ηγέτη που μου ανατέθηκε. Ήταν η πρώτη φορά που ήμουν ξεκάθαρα ο σταρ της ομάδας, κατάσταση που δεν είχα βιώσει στο παρελθόν λόγω της παρουσίας του Μάικλ..”
Ήταν η σεζόν που ο Πίπεν έδειξε πραγματικά ποιος είναι. Ίσως αποκάλυψε με την απόδοση του το μυστικό της πρόσφατης δυναστείας των Μπουλς. Για πολλούς, μετά τη σεζόν 1993-94, εκείνη η ομάδα του πρώτου three-peat διέθετε όχι μόνο τον καλύτερο αλλά και τον δεύτερο καλύτερο παίχτη του ΝΒΑ.
“Εκείνη η ομάδα (του 1993-94), μέχρι σήμερα, είναι η αγαπημένη μου” θα πει πολλά χρόνια αργότερα το αφεντικό των Μπουλς, Jerry Reinsdorf…