Ήταν καλοκαίρι του 1999 όταν ένα φαινομενικά αδιάφορο φιλικό έλαβε χώρα στην Ισπανία. Η εταιρεία αθλητικών ειδών που έντυνε την Μπαρτσελόνα και την Μπόκα Τζούνιορς αποφάσισε να διοργανώσει ένα φιλικό που το ονόμασε “κύπελλο των πρωταθλητών”. Οι Καταλανοί και οι Αργεντίνοι είχαν κατακτήσει τα πρωταθλήματα στις χώρες τους και ήταν μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους. Οι ομάδες της Λατινικής Αμερικής ήταν πολύ πιο ισχυρές τότε, καθώς δεν φυλλορροούσαν όπως τώρα που χάνουν τους παίκτες τους από τα 16, ενώ τα οικονομικά μεγέθη στην Ευρώπη δεν είχαν ξεφύγει.
Έτσι λοιπόν, στις 11 Αυγούστου του 1999 οι δυο πρωταθλητές έπαιξαν στο Αλικάντε, έναν αρκετά θερινό ισπανικό προορισμό. Οι δυο σπουδαίοι προπονητές τους, Λουίς φαν Χάαλ και Κάρλος Μπιάνκι, δεν φάνηκε να θεωρούν το διακύβευμα ιδιαίτερα σημαντικό και κράτησαν αρκετούς βασικούς παίκτες στον πάγκο. Η Μπόκα είχε ξεκινήσει μόλις τρεις μέρες πριν τις υποχρεώσεις της για την Απερτούρα με έναν θρίαμβο επί της Ιντεπεντιέντε, ενώ το κλίμα δεν ήταν και τόσο καλό καθώς ο πρόεδρος Μαουρίσιο Μάκρι (και σημερινός πρόεδρος της χώρας) στην προσπάθειά του να κάνει περικοπές, ζήτησε μειώσεις στα συμβόλαια των παικτών μέχρι και 40%.
Το ματς είχε αρκετές ιδιαιτερότητες καθώς στις δυο ενδεκάδες είχαμε 4 δίδυμα αδέρφια. Τους Ρόναλντ και Φρανκ ντε Μπουρ για τους Ισπανούς και τους Γκουστάβο και Γκιγιέρμο Μπάρος Σκελότο για τους Αργεντίνους (ο δεύτερος είναι προπονητής της Μπόκα σήμερα), στατιστικό που δύσκολα συναντά κανείς. Το ακόμα πιο ενδιαφέρον ήταν ότι ο φαν Γκάαλ βρισκόταν μεν στον πάγκο, αλλά σαν παρατηρητής, καθώς τις οδηγίες έδινε ο βοηθός του Ζοσέ Μουρίνιο στο πιθανότατα πρώτο παιχνίδι που κοουτσάρισε την Μπάρτσα (το ίδιο έγινε και στο Κόπα Καταλούνια μερικούς μήνες αργότερα). Πέρα από αυτά όμως, το παιχνίδι θα το είχαμε ξεχάσει εύκολα και δεν θα το θυμόμασταν καλοκαιριάτικα, αν ο αρκετά βαρετός και ράθυμος ρυθμός του δεν άλλαζε πολύ σύντομα. Στα πρώτα λεπτά, ατραξιόν ήταν ο Γουίνστον Μπογκάρντε που το είχε πάρει στο χαβαλέ και έκανε σόλο κατεβάζοντας την μπάλα, κάνοντας προσποιήσεις και ντρίμπλες, δοκίμαζε μαγικές πάσες και το κοινό του Αλικάντε είχε αρχίσει τα “όλε, όλε”.
Δυστυχώς δεν βρέθηκε φωτογραφία από εκείνο το ματς, αλλά και από αυτή καταλαβαίνετε πάνω κάτω
Εκτός από τους αρκετούς Αργεντίνους στις εξέδρες, αυτό δεν άρεσε και σε ορισμένους παίκτες της Μπόκα. Ένας από αυτούς ήταν κι ο φορ της Αντόνιο “Τσίπι” Μπαρίχο που έμοιαζε περισσότερο με μέλος συμμορίας και λιγότερο με διάσημο ποδοσφαιριστή. Ο Μπαρίχο δεν είχε συμπαθήσει ιδιαίτερα τον Ολλανδό, καθώς ο Μπογκάρντε εμφανίστηκε στο γήπεδο σαν σούπερ σταρ του χιπ χοπ. Ο Τσίπι (όνομα και πράμα όπως θα δούμε) αποφάσισε να πάρει την εκδίκησή του. “Ήταν μέσα στο χρυσάφι, έλαμπε. Στο λαιμό του πρέπει να είχε κρεμασμένες καμιά τριανταριά αλυσίδες. Σε κάποια φάση μου κάνουν μια σέντρα, πηδάω για κεφαλιά και μπαίνω με δύναμη στη διεκδίκηση. Πηγαίνω το χέρι μου στο λαιμό του και τραβάω την αλυσίδα, τη βγάζω και πέφτει κάτω. Άστραφτε στο κέντρο του γηπέδου. Δεν πήρε χαμπάρι. Την πήρα στα χέρια μου και την πήγα στον πάγκο μας. Φορούσε τόσες αλυσίδες που δεν το κατάλαβε“, δήλωσε ο Αργεντίνος φορ αρκετά χρόνια αργότερα. Ο Μπαρίχο όμως, εκτός από πορτοφολάς, ήταν και καλός παίκτης και ουσιαστικά έβαλε φωτιά στο ματς. Στο 17′ πήρε την μπάλα έξω από την περιοχή και εν στάσει, έπιασε ένα καταπληκτικό τεχνικό σουτ που κρέμασε τον Αρνάου. Η μπάλα χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι, στο κάθετο δοκάρι και τελικά στο έδαφος. Προς έκπληξη όλων, ο επόπτης έδειξε γκολ παρ’ ότι η μπάλα δεν είχε περάσει τη γραμμή και η Μπόκα πήρε άδικα το προβάδισμα. Οι έξαλλες διαμαρτυρίες του Φιλίπ Κοκού δεν είχαν αποτέλεσμα.
Στην μπάλα αρκεί πολλές φορές ένα γεγονός για να δυναμιτίσει ένα ματς, ακόμα κι αν είναι αδιάφορο. Ακόμα και στην αλάνα με τους φίλους. Το γκολ του Μπαρίχο ήταν αυτό που ξύπνησε τους παίκτες. Η Μπάρτσα άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο και να πιέζει, η Μπόκα να παίζει πιο δυνατά και σκληρά και οι ομάδες να ξεχνούν ότι τους περιμένουν κανονικές υποχρεώσεις (ο φαν Χάαλ ήθελε να ξεκουράσει παίκτες για το Σούπερ Καπ με τη Βαλένθια, ενώ η Μπόκα μετά από ένα ακόμα μεγάλο ταξίδι θα έπαιζε ένα ακόμα ντέρμπι για τη 2η αγωνιστική). Η μπάλα είναι μπάλα όμως κι όταν μιλάμε για πρωταθλήτριες ομάδες, καμιά φορά το γόητρο παίζει σημαντικό ρόλο. Οι Καταλανοί πίεσαν, έκαναν κάποιες φάσεις, αλλά ο Όσκαρ Κόρντομπα έκανε μια μεγάλη απόκρουση σε σουτ του Κοκού. Απόρροια του παιχνιδιού που είχε γίνει σκληρό, ήταν κι ο τραυματισμός του Σιμάο Σαμπρόσα στο τέλος του ημιχρόνου. Ο Μουρίνιο/φαν Χάαλ πέρασε μέσα τον Λουίς Φίγκο.
Στο 57′ η Μπόκα σημείωσε ένα ακόμα γκολ μετά από φάουλ του Λα Πάλια. Το 0-2 ήταν αρκετά βαρύ για να μην αντιδράσουν οι Καταλανοί. Αμέσως έκαναν τρεις αλλαγές και πέρασαν μέσα τους Ζέντεν, Κλάιφερτ και Λιτμάνεν. Δεν υπήρχε πλέον “έλα μωρέ φιλικό είναι, ποιος νοιάζεται”. Σχεδόν δύο λεπτά αργότερα, Φίγκο-Κλάιφερτ και Ζέντεν έκρυψαν την μπάλα και η Μπάρτσα μείωσε σε 1-2. Ήταν η σειρά του Μπιάνκι να δείξει ότι το ματς είχε αποκτήσει ενδιαφέρον. Απάντησε κι αυτός με τριπλή αλλαγή, βάζοντας μέσα και τον 21χρονο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε. Οι ομάδες ήταν πλέον σχεδόν πλήρεις. Τα επόμενα λεπτά ήταν γεμάτα με θέαμα που θα ικανοποιούσε το κοινό του Αλικάντε πολύ περισσότερο από τις ντρίμπλες του Μπογκάρντε. Ο Ρικέλμε άγγιζε την μπάλα με τρόπο μαγικό, τη θώπευε κι αυτή τον υπάκουε. Στην Αργεντινή τον ήξεραν, αλλά τότε στα… άγουρα χρόνια του Ίντερνετ δεν ήταν πολλοί οι Ευρωπαίοι που τον είχαν δει. Εκείνο το βράδυ τον έμαθαν.
Στο 66′ μπήκε κι ο Παλέρμο, το παιχνίδι είχε πάρει πλέον φωτιά. Ο Σέρνα μάλωνε με το Φίγκο, ο Ρικέλμε με τον Γκάμπρι, ο Αρουαμπαρένα έκανε τσαλιμάκια στο Φίγκο. Κυρίως όμως όλοι θαύμαζαν τον αγέλαστο 21χρονο, ενώ οι παίκτες της Μπάρτσα προσπαθούσαν να τον σταματήσουν με οποιονδήποτε τρόπο. Ο Ρικέλμε παραλίγο να σκοράρει ο ίδιος με ένα φάουλ, αλλά ήταν λίγο αργότερα όταν άφησε το σημάδι του. Πήρε την μπάλα έξω από την περιοχή της Μπόκα, ανάμεσα σε 2-3 αντιπάλους, την έδωσε όμορφα, απελευθερώθηκε κι η Μπόκα βγήκε στην αντεπίθεση. Ο ίδιος έκανε ένα σπριντ, πήρε την μπάλα καλυπτόμενος και μπήκε από τα δεξιά στη μεγάλη περιοχή. Ο Αρνάου έκανε έξοδο και του έκλεισε κάπως το οπτικό πεδίο. Ο Ρικέλμε σταματά και κρατάει την μπάλα. Οι περισσότεροι σκέφτονται ότι ίσως έχει το τρακ ενός νεαρού και κόλλησε. Η αλήθεια είναι όμως ότι από το μυαλό του περνούν δεκάδες σκέψεις και πιθανές λύσεις, όλες γεμάτες ποδοσφαιρική μαγεία. Την ίδια στιγμή ο Παλέρμο κάνει την κίνηση. Ο Ρικέλμε παίρνει την απόφασή του και σαν παίκτης σνούκερ αγγίζει με το εξωτερικό την μπάλα, της δίνει τα κατάλληλα φάλτσα και ο Παλέρμο τελειώνει τη φάση. Είναι το 1-3. Το γκολ του Φίγκο αργότερα θα γράψει απλά το τελικό 2-3 σε ένα ματς που από βαρεμάρα στον καύσωνα, έγινε κάτι σαν κανονικός τελικός.
Ένα χρόνο αργότερα στο Διηπειρωτικό απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης ο Ρικέλμε βλέπει ξανά την κίνηση του Παλέρμο και του κάνει μια μακρινή μπαλιά ακριβείας, αυτός δεν καταλαβαίνει από το μαρκάρισμα του Γέρεμι και σκοράρει. Η Μπόκα κερδίζει τους Μαδριλένους. Πλέον μαθαίνουν κι οι τελευταίοι Ισπανοί τι εστί Ρικέλμε. Το καλοκαίρι του 2002 μετακομίζει στην Ισπανία και τη Βαρκελώνη. Οι άνθρωποι της Μπάρτσα που τον πρωτοείδαν σε εκείνο το ματς, ξέρουν ότι αγοράζουν έναν κάτοχο Λιμπερταδόρες και Διηπειρωτικού. Περιμένουν πολλά από αυτόν, αλλά τελικά η πορεία του στους μπλαουγκράνα δεν είναι καλή. Αναγκάζεται να μετακομίσει αργότερα στη Βιγιαρεάλ για να δείξει ότι τελικά μπορεί να παίξει καλά και στην Ευρώπη. Κατά σύμπτωση, Μπαρτσελόνα και Μπόκα θα παίξουν 19 χρόνια μετά, απόψε στο κύπελλο Ζοάν Γκαμπέρ ενώ είναι και πάλι πρωταθλήτριες στη χώρα τους, ενώ η Μπόκα έπαιξε όπως και τότε, ήδη μία αγωνιστική στο πρωτάθλημα Αργεντινής. Μια δοκιμή πριν η Μπάρτσα προσπαθήσει να κατακτήσει και φέτος το πρωτάθλημα στην Ισπανία, ενώ η Μπόκα θέλει να επαναλάβει τον θρίαμβό της σε ένα πρωτάθλημα-γίγας με 26 ομάδες. Το ταλέντο πλέον δεν παραμένει το ίδιο στην Μπόκα, οι παίκτες αποχαιρετούν γρήγορα κι η διαφορά δυναμικότητας έχει μεγαλώσει. Στις εξέδρες δύσκολα θα απολαύσουν κάποιον νέο Χουάν Ρομάν.