Μετά το υπερθέαμα του Βελιγραδίου, η Εθνική μας ομάδα επιστρέφει στην Αθήνα όπου θα δώσει μια πολύ σημαντική μάχη πριν ταξιδέψει στην Ιταλία για το Ευρωμπάσκετ. Στον αγώνα με το σκληροτράχηλο Βέλγιο, η νίκη είναι απλά μονόδρομος.
Η αναμέτρηση της Επίσημης αγαπημένης με τους Σέρβους στο Βελιγράδι ήταν όντως ένα «παγκόσμιο υπερθέαμα» όπως τη χαρακτηρίσαμε στον τίτλο του αντίστοιχου preview. Ένα παιχνίδι που κανείς δεν ήθελε να τελειώσει και είχε τεράστια απήχηση σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Ένα γεμάτο γήπεδο, παλμός στις εξέδρες και περίσσιο πάθος σε αθλητικά πλαίσια, δύο μεγάλα brands στο παρκέ, η αίγλη της ελίτ του ΝΒΑ, δύο σύνολα με ποιότητα που τα έδωσαν όλα για την νίκη.
Οι Σέρβοι ήταν καλύτεροι στις λεπτομέρειες και κέρδισαν δίκαια στο τέλος. Έπαιζαν με την πλάτη στον τοίχο άλλωστε. Ο τραυματισμός του Μίτσιτς (είχε κάνει σπουδαίο ξεκίνημα) σκόρπισε κατήφεια, αμφιβολία και φόβο στη Stark Arena όμως σε εκείνο το σημείο η «μαγεία του Σάβου» και η αστρόσκονη που συνοδεύουν διαχρονικά τους πλάβι ακούμπησαν τα χέρια του Όγκνιεν Γιάραμαζ, ο οποίος βγήκε μπροστά και εν τέλει έκανε τη διαφορά.
Φυσικά η μονομαχία Γιάννη-Γιόκιτς ήταν το κλου της βραδιάς, καθηλώνοντας τους πάντες. Οι δύο πιο πρόσφατοι MVP του ΝΒΑ κατέθεσαν ότι είχαν στο παρκέ, κάνοντας επίδειξη των δυνατοτήτων τους σε μια καταπληκτική μάχη. Η Εθνική μας ομάδα ήταν συνολικά καλή και άκρως ανταγωνιστική σε μια βραδιά όπου οι δύο «άσσοι» μας, Καλάθης και Σλούκας, υστέρησαν. Ο Γιάννης ήταν εντυπωσιακός και πάλι ενώ ο Θανάσης άλλαξε την «υφή» του παιχνιδιού μας , δίνοντας ένα πιο τραχύ προφίλ στα μετόπισθεν απέναντι σε έναν physical αντίπαλο. Τα θέματα συνεργασιών που αντιμετωπίζουμε στην άμυνα ήταν πάλι εκεί. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά κατά πόσο μπορούμε να βελτιωθούμε σε αυτό το κομμάτι μέχρι την έναρξη του Ευρωμπάσκετ.
Πλέον προέχει το παιχνίδι με το πολύ αξιόμαχο Βέλγιο. Η Εθνική μας βρίσκεται στο 3-2, όπως η ομάδα του Dario Gjergja που επιβλήθηκε της Μεγάλης Βρετανίας την Πέμπτη με 72-57. Το εμπόδιο για το σύνολο του Δημήτρη Ιτούδη μπορεί να είναι μεγαλύτερο από ότι ίσως νομίζει το ευρύ κοινό.
Οι Βέλγοι έχουν δημιουργήσει μια πραγματική ομάδα η οποία παρουσιάζει ένα άκρως ανταγωνιστικό πρόσωπο γιατί δουλεύει «μαζί» σε κάθε έκφανση του παιχνιδιού της, αποδίδοντας πολύ παραπάνω από το άθροισμα του ατομικού ταλέντου που διαθέτει. Είναι αρκετά καλοί στο αμυντικό κομμάτι και μέσα από την απόδοση τους σε αυτό προσπαθούν να ελέγξουν τον ρυθμό των παιχνιδιών. Μην ξεχνάμε ότι κέρδισαν μέσα στη Νις πριν λίγο καιρό μια σερβική ομάδα που διέθετε παίχτες όπως ο Γιάραμαζ, ο Αβράμοβιτς,ο Μαριάνοβιτς και ο Νεμάνια Μπιέλιτσα.
Ο κόουτς Gjergja βασίζεται στο ομαδικό πνεύμα, την καλή κυκλοφορία της μπάλας αλλά και στο γεγονός ότι όλοι οι παίχτες του γνωρίζουν καλά τον ρόλο τους στο παιχνίδι. Το «βαρύ σασί» του Βελγίου εντοπίζεται στην τριάδα Bako-Obasonah-Lecomte. Ο ποιοτικός σέντερ της Βίρτους Μπολόνια (έκανε εξαιρετική σεζόν στην ACB με την Μανρέσα) συνεργάζεται άψογα με το δίδυμο των περιφερειακών οι οποίοι τρέχουν το παιχνίδι της ομάδας. Ο Lecomte (σκόραρε το νικητήριο lay up στη Νις) έχει θητεύσει σε δύο εξαιρετικά προγράμματα του NCAA (Miami, Baylor) ενώ αγωνίστηκε και για δύο σεζόν στην ACB με την Μούρθια. Είναι καλός σκόρερ και παίζει με άγνοια κινδύνου. Η λογική λέει ότι θα του ασκήσουμε πίεση από την αρχή στοχεύοντας στο ότι δεν είναι σπουδαίος decision-maker. Ο Obasonah τρέχει πολλές καταστάσεις με τη μπάλα στα χέρια και μαζί με τον Bako είναι οι πιο ικανοί 1ον1 παίχτες του Gjergja. Το Βέλγιο έχει μεγάλη υπομονή στο παιχνίδι του και ψάχνει το ελεύθερο σουτ και συνολικά την καλή συνθήκη για να επιτεθεί.
Σίγουρα η ομάδα μας δεν έχει τίποτα να φοβηθεί, αρκεί να εμφανιστεί απολύτως συγκεντρωμένη. Οι Βέλγοι δεν έχουν την ποιότητα για να ακολουθήσουν ψηλά στο σκορ εφόσον μπορέσουμε να παράγουμε κοντά στα συνήθη standards μας. Επίσης θα δυσκολευτούν να μας αναχαιτίσουν στο ανοιχτό γήπεδο. Θα αντιμετωπίσουμε μια «φυσική» άμυνα και μια επίθεση με αρκετές ball screen-καταστάσεις (με μπόλικο short roll) όμως η φύση των δημιουργών τους είναι τέτοια που μας επιτρέπει να ποντάρουμε στο λάθος του αντιπάλου και στους πόντους του ανοιχτού γηπέδου. Το Βέλγιο επίσης αναμένεται να δυσκολευτεί αρκετά (καμία έκπληξη) ώστε να κρατήσει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο μακριά από το καλάθι. Ο σούπερ σταρ των Μπακς δεν έχει αντίπαλο στα κυβικά του για αυτό και οφείλουμε να τον υποστηρίξουμε από το ξεκίνημα με μια στοιχειώδη συνέπεια στην περιφερειακή εκτέλεση.
Εν κατακλείδι, το παιχνίδι είναι πολύ σημαντικό για την ομάδα μας η οποία δεν έχει το παραμικρό περιθώριο απώλειας, καθώς μια τέτοια θα αλλάξει το status μας στο γκρουπ. Εάν καταφέρουμε να ανοίξουμε το τέμπο μεθοδικά (και όχι «βίαια»), μέσα από την άμυνα μας, θα βρούμε καταστάσεις ανοιχτού γηπέδου ανεβάζοντας την παραγωγικότητα μας σε ένα επίπεδο όπου ο αντίπαλος δύσκολα θα ακολουθήσει. Πρωτίστως, οφείλουμε να «αδειάσουμε» συναισθηματικά από την αναμέτρηση του Βελιγραδίου και να αγκαλιάσουμε την νέα πρόκληση που προκύπτει από το ματς με το Βέλγιο. Σε αυτό το σημείο, θα παίξει σημαντικό ρόλο ο προπονητής μας. Η «φωνή» των αποδυτηρίων. Και σίγουρα, είναι ευτυχής συγκυρία ότι στη θέση αυτή βρίσκεται πλέον ο Δημήτρης Ιτούδης.