Ένα τουρνουά με ξεχωριστή αίγλη και μια αύρα που μαγνητίζει ακόμα και τους μεγαλύτερους και –σε περιπτώσεις- πιο «μπλαζέ» αθλητές του πλανήτη. Ίσως όχι το πιο ανταγωνιστικό σε διεθνές επίπεδο. Αλλά σίγουρα το πιο ελκυστικό για τους συμμετέχοντες. Το Stoiximan Blog βάζει στην αφετηρία τις 12 ομάδες μπάσκετ των Ολυμπιακών αγώνων.
Σίγουρα δεν έχει το επίπεδο ανταγωνισμού που διακρίνουμε στο γεμάτο παραδοσιακές δυνάμεις Ευρωμπάσκετ (αναμφίβολα το πιο δυνατό διεθνές τουρνουά παγκοσμίως) ή στο Μουντομπάσκετ, όμως μιλάμε για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Ποιος ξεχνάει την ομάδα-όνειρο του 1992 με τους σταρ του ΝΒΑ να βγάζουν αύρα «Μπιτλς» σκορπίζοντας στη Βαρκελώνη έναν άνευ προηγουμένου ενθουσιασμό στην ιστορία των σπορ; Πόσες μεγάλες μορφές του παγκοσμίου μπάσκετ θεώρησαν χρέος και παράλληλα τεράστια τιμή τη συμμετοχή σε αυτό ειδικά του τουρνουά… Η εποχή του ψυχρού πολέμου, οι μεγάλες ομάδες των Σοβιετικών και των Γιουγκοσλάβων, ο τελικός του Μονάχου 50 σχεδόν χρόνια πριν.
Σίγουρα το τουρνουά χρειάζεται αλλαγές σε δομικό επίπεδο. Αυτό φάνηκε και φέτος στα προολυμπιακά ξεκάθαρα. Οι δώδεκα ομάδες είναι λίγες. Και το αστείο με τους «καλύτερους τρίτους» πρέπει να τελειώσει. Ελπίζουμε σε βελτίωση λοιπόν σύντομα.
Πάμε να τραβήξουμε μια «φωτογραφία της στιγμής», κατατάσσοντας στην αφετηρία τους 12 μονομάχους της διοργάνωσης.
Νο12: Ίραν
Τεράστια επιτυχία για τους Ιρανούς που κρατούν ψηλά τη σημαία της Ασίας (σε ένα τουρνουά που γίνεται στην Ιαπωνία) από τη στιγμή που η Κίνα δεν κατάφερε να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο. Ο γνωστός στους περισσότερους Χαμέντ Χαντάντι (2.18-C-36) είναι ο ηγέτης των Περσών οι οποίοι θα βασιστούν εκτός αυτού και στο περιφερειακό σουτ. Ο σέντερ του Ιράν έρχεται από μια ακόμα γεμάτη χρονιά στην Κίνα όπου τα έκανε όλα για λογαριασμό των Blue Whales (17.3 πόντοι-13.5 ριμπάουντ-6.2 τελικές πάσες). Θα είναι η κολώνα της ομάδας στο τουρνουά, ο κυρίως σκόρερ και δημιουργός της σε ένα «γήπεδο» (αυτό των διοργανώσεων της FIBA) όπου οι σέντερ όπως αυτός μετρούν διπλά.
Νο11: Iαπωνία
Ο Rui Hachimura θα είναι ο σημαιοφόρος (κυριολεκτικά) της Ιαπωνικής αποστολής στους αγώνες και αυτό αποτελεί μεγάλη τιμή για τον ίδιο και το άθλημα στη χώρα. Ο σταρ των Oυίζαρντς θα αποτελέσει το βαρύ πυροβολικό μιας μάλλον μέτριας ομάδας η οποία δύσκολα μπορεί να έχει βλέψεις στο τουρνουά. Ο Watanabe θα είναι επίσης εκεί για τους Ιάπωνες οι οποίοι βρίσκονται σε γκρουπ-φωτιά, μαζί με την Αργεντινή, τη Σλοβενία και την Ισπανία.
Νο10: Γερμανία
H Γερμανία έχει σημαντικές απουσίες (Τάις, Σρέντερ, Ζίπσερ) παιχτών με προσωπικότητα και ηγετικό προφίλ. Έδειξε ένα πολύ μαχητικό πρόσωπο στην Κροατία, αφήνοντας πίσω ομάδες όπως οι οικοδεσπότες και η Βραζιλία. Ο Ροντλ είναι μεθοδικός και θα στηριχτεί στους παίχτες που έχει (Lo, Voightmann, Barthel, Giffey). O Mo Wagner θα προσπαθήσει να βγει μπροστά, δίνοντας την πολυπόθητη ώθηση στο επιθετικό κομμάτι για τους Γερμανούς. Δύσκολη αποστολή. Η Γερμανία με αυτή τη σύνθεση μοιάζει ευάλωτη.
Νο9: Νιγηρία
Oι Νιγηριανοί έζησαν το όνειρο τους, πετυχαίνοντας μια πολύ μεγάλη νίκη απέναντι στις ΗΠΑ στο Βέγκας. Μεγάλη στιγμή και για τον κόουτς Μπράουν ο οποίος κέρδισε τα αστέρια της χώρας του, έστω και σε ένα φιλικό παιχνίδι. Η Νιγηρία έχει ταλέντο και αθλητικότητα με μερικούς εξαιρετικούς παίχτες. Vincent, Okogie, Okpala, Achiuwa. Είναι σίγουρα fun to watch. Ερωτηματικό αποτελεί το εάν θα καταφέρει να κλείσει σωστά, παιχνίδια που θα κριθούν στις λεπτομέρειες. Οι αντίπαλοι της στον όμιλο είναι ομάδες με σημαντική εμπειρία (Αυστραλία, Ιταλία, Γερμανία).
Νο8: Τσεχία
Οι σκληροτράχηλοι Τσέχοι έκαναν το θαύμα τους (οκ, δεν ήταν και πολύ «θαύμα» μεταξύ μας) βγαίνοντας «ζωντανοί» από το τουρνουά της Βικτώρια στον Καναδά. Ομάδα με υψηλό επίπεδο συνοχής και ικανότητα να κερδίζει ματς διαφορετικής φύσεως, έχει την ευτυχία να διαθέτει έναν κορμό και μερικές προσωπικότητες που διανύουν το πιο ώριμο πνευματικά σημείο της καριέρας τους. Οι Τσέχοι έχουν σημαδέψει το παιχνίδι με τη Γαλλία, γνωρίζοντας ότι μπορούν με τα γνωστά τους όπλα (πειθαρχία στην εκτέλεση του πλάνου, δυναμισμός σε κάθε προσωπική μονομαχία) να πάρουν αποτέλεσμα απέναντι σε έναν αντίπαλο με μεγαλύτερο ποιοτικό βάθος.
Νο7: Iταλία
Η Ιταλία μας άφησε με ανοιχτό το στόμα στο Βελιγράδι, κερδίζοντας πανάξια ένα τουρνουά στο οποίο επέδειξε τακτική αρτιότητα, δεξιότητες, συνεργασία αλλά κυρίως μεγάλα ψυχικά αποθέματα. Οι Ιταλοί ήταν πιο «ομάδα» από τους Σέρβους και δίκαια πήραν την πρόκριση. Έρχονται λοιπόν στην Ιαπωνία με το μομέντουμ υπέρ τους και αυτό μπορεί να αποτελέσει πολύ σημαντικό όπλο σε αυτά τα τουρνουά της μιας ανάσας, εάν καταφέρουν να μπουν στη διοργάνωση δυνατά. Ο Νίκο Μάνιον απέδειξε ότι οι συζητήσεις γύρω από το όνομα του και η ταμπέλα του επόμενου ηγέτης της εθνικής ομάδας, αν μη τι άλλο έχουν βάση.
Αμέτρητα στοιχήματα & ειδικές επιλογές στη Stoiximan για το ολυμπιακό τουρνουά μπάσκετ!
Νο6: Αργεντινή
Μια ομάδα που έχει κατακτήσει πανάξια αυτό για το οποίο οι πάντες δουλεύουν και επιδιώκουν. Την «κουλτούρα νίκης». Η διάδοχη γενιά των Τζινόμπιλι, Νοτσιόνι, Ομπέρτο, Σάντσεθ, Πριγκιόνι συνεχίζει την παράδοση με θεματοφύλακα τον αξεπέραστο Λούις Σκόλα. Το γκρουπ του Ερνάντεθ κατεβαίνει σύσσωμο στην Ιαπωνία, με μια βαθιά περιφερειακή γραμμή που δαγκώνει (Καμπάτσο-Βιλντόζα-Λαπροβίτολα) και τους Ντεκ-Μπρουσίνο δίπλα στον μεγάλο αρχηγό. Η Αργεντινή έχει αντικειμενικά δύσκολο έργο στον όμιλο, όμως ξέρει να παίζει τέτοια ματς όπως καμία άλλη ομάδα (οκ και η Ισπανία) και έχει βάσιμες πιθανότητες πρόκρισης.
Νο5: Γαλλία
Κάτι μας χαλάει στη φετινή Γαλλία η οποία και πάλι παραθέτει ένα αξιοζήλευτο ρόστερ με πολύ μεγάλο ποιοτικό βάθος. Ίσως η έλλειψη φρεσκάδας στην περιφερειακή γραμμή σε συνδυασμό με την αίσθηση ότι θα δούμε «άσπρες σαν πανιά γαλλικές φάτσες» στα δύσκολα όπου δεν φημίζονται για τα μεγάλα ψυχικά τους αποθέματα. Ο Κολέ πάντως έχει τεράστιο οπλοστάσιο και καλό θα είναι να βρει ρόλο στους Καμπαρό-Γιαμπουσέλε-Ντιλικίνα ώστε να φρεσκάρει λίγο το οικοδόμημα.
No4:Ισπανία
Εντάξει, ας είμαστε ρεαλιστές. Ποιος μπορεί να ποντάρει κατά των Ισπανών σε ένα διεθνές τουρνουά μπάσκετ; Κανείς. Nobody. Η μόνη που έχει κατακτήσει το δικαίωμα αυτό είναι η κυρά-Βούλα (η μάνα μου) η οποία με τη σοφία της Generation ’68 (ΑΕΚτζου γαρ) με αποστόμωσε σε μια ψιλή κουβεντούλα σχετικά με τον πιθανό νικητή του προημιτελικού μεταξύ Ισπανίας-Σλοβενίας στο Ευρωμπάσκετ του 2017: «Σλοβενία φυσικά. Ποιος θα μαρκάρει ρε από την Ισπανία; Ο Ναβάρο; Αυτός δεν μπορεί να αρπάξει το κρουασάν από τα χέρια του μικρού» (έπαιζε τότε πολύ η σχετική διαφήμιση).
Οι Ισπανοί κατεβαίνουν σχεδόν πλήρεις. Ο Γκαρούμπα θα τους δώσει μια ένεση αθλητικότητας και έντασης στα μετόπισθεν, ο Ρούμπιο είναι πλέον ο ηγέτης δίπλα στους Γκασόλ που έχουν ρόλο «στάρετς» για τους υπόλοιπους, η παλιά φρουρά της Μαδρίτης θα είναι εκεί όχι για να κουβαλήσει το κάρο αλλά για να στάξει μερικά μεγάλα σουτ όταν ο αντίπαλος θα χάνει το βηματισμό του. Σούπερ όμιλος με Σλοβενία, Αργεντινή και τους οικοδεσπότες Ιάπωνες. Εάν βγουν από εκεί, ίσως συμβεί πάλι αυτό που σε κανέναν μας δεν πολυαρέσει τα τελευταία χρόνια…
Νο3: Σλοβενία
Δεν έχουμε να πούμε πολλά εδώ. Βασικά, θα ήθελα να σκεφτείτε λίγο το παρακάτω: Ποιος από εσάς αποκλείει τελείως το ενδεχόμενο το «Θείο Βρέφος» να πάρει παραμάζωμα Ευρωπαίους και NBAers, φτάνοντας με στυλ μέχρι τον τελικό και την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου; Ας συμφωνήσουμε ότι είναι προοπτική που δεν μπορούμε να αποκλείσουμε. Η προσθήκη του Μάικ Τόμπεϊ (συμπαίχτη του Πρέπελιτς στη Βαλένθια) έχει ενισχύσει αρκετά τους Σλοβένους στο ζωγραφιστό με τον Αμερικανό να αποτελεί ιδανικό αποδέκτη για τις λόμπες του Λούκα. Οι Σλοβένοι πέρασαν από το Κάουνας και θα μπουν στα μεγάλα ματς με τον αέρα του «έχω τον καλύτερο του τουρνουά στις τάξεις μου».
Νο2: ΗΠΑ
Αυτό που έμοιαζε ως «η επιτομή της FIBA Team» και «η ομάδα που θα κάνει τους πάντες να τρομάξουν στην Ιαπωνία», δεν φαίνεται να πηγαίνει πολύ καλά. Η TEAM USA προβλημάτισε στο Βέγκας, γνωρίζοντας δύο ήττες (Νιγηρία, Αυστραλία) και ένα σημαντικό πλήγμα για το γόητρο της. Την ίδια στιγμή, οι Μπιλ και Λοβ τέθηκαν εκτός ομάδας και ο Πόποβιτς αναγκάστηκε να γεμίσει τα κενά με καινούργια πρόσωπα. Σημαντικός παράγοντας η σωματική και ψυχολογική κατάσταση του Μπούκερ, ο οποίος είναι ένας παίχτης που μπορεί να σαρώσει στο στυλ παιχνιδιού των διεθνών τουρνουά. Κλειδί το να μπει γρήγορα ο Λίλαρντ στο νόημα, τρέχοντας την ομάδα από τη θέση «1». Οι ΗΠΑ έχουν ένα εξαιρετικό –σε ταλέντο και δεξιότητες- κορμό αθλητών όμως θα πρέπει να δουλέψουν πολύ, βελτιώνοντας τις συνεργασίες τους στα μετόπισθεν ώστε να μπορέσουν να πατήσουν στην κορυφή του βάθρου. Δεν θα είναι έκπληξη να το καταφέρουν. Επίσης δεν θα είναι (καθόλου όμως) έκπληξη να μην το καταφέρουν.
Νο1: Αυστραλία
Hello Boomers… Οι Αυστραλοί ελπίζουν ότι στην Ιαπωνία θα έρθει επιτέλους η δική τους σειρά για να φτάσουν σε έναν τελικό και να διεκδικήσουν το χρυσό μετάλλιο. Έχουν το υλικό και την πνευματική ωριμότητα πλέον για να κάνουν μια τέτοια πορεία σε ένα τέτοιο τουρνουά. Το στυλ παιχνιδιού τους είναι απολαυστικό, με την ταχύτητα, τις εναλλακτικές πηγές δημιουργίας, την κίνηση μακριά από τη μπάλα και το transition παιχνίδι. Η παλαιά φρουρά θα είναι εκεί. «Ντέλι», Μιλς, Ινγκλς, Μπεινς, Γκούλντινγκ συν τους Λάντειλ-Θάιμπολ (μπορεί να δώσει μεγάλη ώθηση στην περιφερειακή άμυνα). Τα «καγκουρό» νομίζω έχουν διαγνώσει το μέγεθος της ευκαιρίας που τους δίνεται σε αυτή τη διοργάνωση. Έχουν ό,τι χρειάζεται για να φτάσουν σε ένα μετάλλιο. Πρωτίστως, την απαιτούμενη «πείνα».