Άνοιξη, NBA Playoffs, Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν, Σπάικ Λι και ένας «κοκκαλιάρης» γκαρντ που κρίνει το παιχνίδι. Στην πρεμιέρα του στην postseason, ο Trae Young μας ταξίδεψε ασυναίσθητα πίσω στα 90s.
Είναι το Μadison Square Garden το καλύτερο μέρος στον πλανήτη για να κερδίζεις; Μάλλον ναι. Και εάν αυτό ίσχυε παλαιότερα μόνο για τους παίχτες των Νικς που γεύονταν την ευδαιμονία της νίκης στο λεγόμενο «κέντρο του κόσμου» και την έκρηξη συναισθημάτων και επευφημιών από το «πιο απαιτητικό κοινό της λίγκας», εδώ και αρκετά χρόνια μάλλον συγκεντρώνει τις ψήφου πολλών αντιπάλων οι οποίοι λατρεύουν να σκορπούν τη σιγή στο ιστορικό αυτό γήπεδο.
Ο Ρέτζι Μίλερ υπήρξε ένας από αυτούς. Η κόντρα του με τον Σπάικ Λι, το ατελείωτο trash talking και τα σπουδαία αγωνιστικά του επιτεύγματα σε αυτό ακριβώς το γήπεδο, απέναντι στην κραταιά τότε ομάδα των Νικς, απογείωσαν τη δημοτικότητα και τον θρύλο του. Ήταν μια από τις συναρπαστικότερες ιστορίες των 90s. O «βρυκόλακας» της Ιντιανάπολις που διψούσε για αίμα ενσάρκωσε ιδανικά το ρόλο του villain. Τη δημιουργία ενός τέτοιου ζητούσε άλλωστε το κοινό του Γκάρντεν που ενδόμυχα είχε λυπηθεί από την αποχώρηση του Μάικλ Τζόρνταν, του ανθρώπου που κατά τον Ράιλι «έμπαινε στο παρκέ για να ξεριζώσει τις καρδιές των αντιπάλων».
H εικόνα της skinny φιγούρας του Καλιφορνέζου γκαρντ με το μεγάλο στόμα και το θεϊκό τίναγμα του καρπού να καταστρέφει τους γεμάτους «μούσκουλα» παίχτες του Ράιλι παίρνοντας μορφή τιμωρού εκ ουρανών στα τελευταία δευτερόλεπτα των κλειστών ματς, στοίχειωσε το Γκάρντεν. Και όμως, αυτό επίσης αποτελεί μέρος του θρύλου και της γοητείας αυτού του γηπέδου.Glory days…
Tα ξημερώματα της Δευτέρας είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια γερή δόση νοσταλγίας, να βιώσουμε ίσως ένα déjà vu. Οι εξαιρετικοί φετινοί Νικς του Τομ Θίμποντο, ένα σύνολο που έφερε στη ζωή το bad boy-παρελθόν αυτής της ομάδας, έμπαιναν στα playoffs πραγματοποιώντας τη μεγάλη επιστροφή για τον οργανισμό. Σε ένα Γκάρντεν που έβραζε από ενθουσιασμό, μια skinny φιγούρα έμελε και πάλι να καθορίσει την τύχη της βραδιάς. Ο Trae Young πήρε το χρίσμα του εν δυνάμει καινούργιου villain στο ξεκίνημα της αναμέτρησης, όταν το κοινό των Νικς επέλεξε να τον αποδοκιμάσει. Είναι ένα κρυφό «προνόμιο» αυτό, μια συγκολλημένη ευλογία και «τιμή». Έχεις επιλεγεί για να είσαι ο εχθρός και αυτό σημαίνει ότι τηρείς τα κριτήρια ενός πολύ απαιτητικού κοινού.
Όταν το ματς μπήκε στη ρουλέτα του τέταρτου δωδεκαλέπτου, με τους Νικς να κρατούν εαυτόν οριακά στη θέση του οδηγού, ο 23χρονος Τεξανός γκαρντ συνέχισε μια παράδοση ετών, ξυπνώντας μετά από χρόνια τα φαντάσματα που κατοικούν στο συγκεκριμένο κτίριο. Ο Γιανγκ ήταν εντυπωσιακός, μοιράζοντας μπάλες και εκτελώντας με ακρίβεια όταν η μπάλα έκαιγε. Η μια του πάσα (skip με το ένα χέρι) με την οποία βρίσκει τον Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς στη γωνία για το πρώτο εκ των δύο καθοριστικών τριπόντων του Σέρβου, είναι απλά καταπληκτική και απεικονίζει αυτό το είδος «αόρατης υπερδύναμης» που συνοδεύει τους «εχθρούς» του Γκάρντεν.
Στην τελευταία κατοχή και με τον σκορ ισόπαλο, ο γκαρντ της Ατλάντα άκουσε τη συμβουλή του βετεράνου συμπαίχτη του, Λου Ουίλιαμς.
«Μην πασάρεις τη μπάλα».
Μπήκε στην καρδιά της καλύτερης φετινής Ανατολικής άμυνας και με ένα floater «τελείωσε» τον αντίπαλο. Γύρισε στις κερκίδες, έβαλε το δάχτυλο στα χείλη του και είπε στο Γκάρντεν να σωπάσει. Ήταν μια στιγμή που μας γύρισε ασυναίσθητα στο παρελθόν.
Ένα καινούργιο rivalry, ίσως μόλις ξεκινάει…