Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές σε ένα όχι και τόσο σπουδαίο τουρνουά

Μπορεί οι Ολυμπιακοί Αγώνες να συγκαταλέγονται στις κορυφαίες αθλητικές διοργανώσεις του πλανήτη, το ποδοσφαιρικό τους τουρνουά όμως παραμένει σταθερά στην κορυφή της λίστας με τα πιο αδιάφορα του αθλήματος, πιθανόν για πολλούς κάτω και από το Κονφεντερέισον Καπ. Ακόμα και έτσι όμως η λίστα με τους σπουδαίους παίκτες που κάποια στιγμή στην καριέρα τους (κατά κύριο λόγο στα νιάτα τους, όταν ακόμα έψαχναν τρόπους να ξεχωρίσουν) επέλεξαν να χαραμίσουν κάποιες εβδομάδες του καλοκαιριού για να αγωνιστούν σ’αυτό, είναι πάρα πολύ μεγάλη, σε βαθμό που οι περισσότεροι δεν φαντάζονται. Σε αυτή, στην οποία προστέθηκε φέτος και ο γερόλυκος Ντάνι Άλβες, συναντάμε μεταξύ πολλών πασίγνωστων παικτών και μερικά τεράστια ονόματα του παιχνιδιού. Παρακάτω αναλύουμε λίγο περισσότερο τη συμμετοχή έξι εξ αυτών:

1. Ρονάλντο

Ατλάντα 1996. Το ‘Φαινόμενο’ είναι 20 χρονών και προέρχεται από δυο τρομερές σεζόν στην Ολλανδία, όπου και έχει σκοράρει 54 φορές σε 57 αγώνες. Δυο μόλις μέρες μετά την ανακοίνωση της μεταγραφής του στη Μπαρτσελόνα βρίσκεται στις ΗΠΑ για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Παρά την όλο και αυξανόμενη φήμη του, στην εθνική παραμένει ένας ανερχόμενος πιτσιρικάς και καθώς στην ίδια ομάδα βρίσκεται ένας ακόμα Ρονάλντο, ο δυο χρόνια μεγαλύτερος και γνωστός μας από το πετυχημένο πέρασμα του αργότερα από τον Άρη, Ρονάλντο Γκιάρο, το ‘Φαινόμενο’ θα αγωνιστεί σε όλο το τουρνουά με το όνομα Ροναλντίνιο στη φανέλα για να μην υπάρξει μπέρδεμα.

Ο “Ροναλντίνιο” τέρμα κάτω δεξιά, ο “Ρονάλντο” τέρμα πάνω αριστερά

Στο ρόστερ της σελεσάο εκτός από τους δυο Ρονάλντο υπάρχουν ακόμα πολλά γνωστά ονόματα: Ο Ριβάλντο, ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Μπεμπέτο, ο Ντίντα, ο Ζουνίνιο Παουλίστα και οι επίσης γνώριμοι μας Ζε Ελίας και Φλάβιο Κονσεισάο. Παρά την αδιαμφισβήτητη ποιότητα της και τα 5 γκολ του ασταμάτητου τότε Ρονάλντο (δεύτερος σκόρερ του τουρνουά πίσω από τον Ερνάν Κρέσπο), η Βραζιλία δεν θα καταφέρει να φτάσει στον τελικό αφού θα την αποκλείσει μετά από ένα καταπληκτικό παιχνίδι στα ημιτελικά μια άλλη σπουδαία φουρνιά παικτών, αυτή της Νιγηρίας, του Οκότσα, του Γουέστ, του Ολίσε, του Αμοκάτσι και του Ορούμα, που αρκετά χρόνια μετά κρέμασε τα παπούτσια του στην Καβάλα. Το τελικό 4-3 γράφτηκε στο 94ο λεπτό με ‘Χρυσό Γκολ’ και σκόρερ τον Νουάνκο Κανού.

2. Ραούλ

Στο τουρνουά της Ατλάντα, ένα από τα καλύτερα στην ιστορία του θεσμού, δεν κατέβασαν μόνο οι Βραζιλιάνοι και οι Νιγηριανοί ταλαντούχους παίκτες. Στην Αργεντινή υπήρχαν ο Ζανέτι, ο Σιμεόνε, ο Αγιάλα, ο Ορτέγκα, ο Κρέσπο και ο Αλμέιδα, η Γαλλία είχε τους Μακελελέ, Πιρές και Βιλτόρ, η Ιταλία τους Μπουφόν, Παλιούκα, Νέστα, Καναβάρο και Ντελβέκιο, το Μεξικό τον Χόρχε Κάμπος και τον ανυπέρβλητο Κουαουτέμοκ Μπλάνκο, η Αυστραλία τον Βίντουκα και η Γκάνα τον Κουφούρ και τον ‘δικό μας’, Εμπενίζερ Χάγκαν. Στην Ισπανία (που είχε στο κέντρο της και τον Όσκαρ Γκαρθία, ναι, τον μετέπειτα προπονητή του Ολυμπιακού) αυτός που ξεχώριζε ήταν ο 19χρονος Ραούλ. Ο νεαρός στράικερ δεν είχε κάνει ακόμα το ντεμπούτο του με την εθνική αλλά μετρούσε ήδη δυο γεμάτες χρονιές στην επίθεση της Ρεάλ, γι’αυτό και δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να στείλει την Ισπανία στα προημιτελικά με δυο γκολ απέναντι στην Αυστραλία στο τελευταίο κρίσιμο ματς των ομίλων. Εκεί όμως οι Ισπανοί υποτάχθηκαν εύκολα στις ορέξεις των Αργεντινών και γύρισαν πρόωρα σπίτι τους με ένα βαρύ 4-0 στην πλάτη.

3. Κριστιάνο Ρονάλντο

Αθήνα 2004. Την ώρα που ο Καραγκούνης, ο Κατσουράνης και τα άλλα παιδιά πίνουν ακόμα στα μπαρ της Αθήνας για να γιορτάσουν τον άθλο του Euro, ο 19χρονος Κριστιάνο Ρονάλντο θα βάλει απτόητος ξανά τα ποδοσφαιρικά του ψάχνοντας αυτή τη φορά την επιτυχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες της (κοίτα σύμπτωση) Αθήνας. Η Πορτογαλία κατεβαίνει στο τουρνουά έχοντας στην επίθεση τον Κριστιάνο και τους γνωστούς μας Ούγκο Αλμέιδα (στο πολύ πιο αδύνατο του) και Ρικάρντο Κόστα (που έπαιξε για 1,5 χρόνο στον ΠΑΟΚ) αλλά δεν καταφέρνει να πάει μακριά, μένοντας τελευταία σε έναν όμιλο που είχε το Ιράκ, την Κόστα Ρίκα και το Μαρόκο. Ο πολυπόθητος τίτλος με την εθνική θα έρθει τελικά για τον Πορτογάλο σούπερ σταρ αρκετά χρόνια μετά, αφού προηγουμένως θα σηκώσει σχεδόν ό,τι σηκώνεται στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Πριν επιστρέψει εκείνο το καλοκαίρι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, θα προλάβει να σκοράρει ένα γκολ στον αγώνα με το Μαρόκο, που διεξήχθη στο Ηράκλειο, σε ένα τουρνουά που η εθνική μας έμεινε κι αυτή στον πάτο της βαθμολογίας αλλά ξεχώρισε τουλάχιστον στον τομέα της καλτίλας, με την παρουσία στην αποστολή αρκετών μορφών του ελληνικού ποδοσφαίρου (πχ. Κώστας Νεμπεγλέρας, Φανούρης Γουνδουλάκης) και με το αυτογκόλ του Λουκά Βύντρα στον αγώνα με τη Ν. Κορέα.

4. Λιονέλ Μέσσι

Πεκίνο, 2008. Η κάτοχος του χρυσού μεταλλίου στο τουρνουά της Αθήνας, Αργεντινή, κατεβάζει ξανά μια δυνατή ομάδα με στόχο να διπλασιάσει τις επιτυχίες της. Στο ρόστερ της συναντάει κανείς τον Ρικέλμε, τον Μαστσεράνο, τον Αγκουέρο, τον Ντι Μαρία, τον Μπανένγκα και τον μετέπειτα παίκτη της ΑΕΚ, Ντιέγκο Μπουονανότε. Ο 21χρονος Μέσσι κάνει εξαιρετικό τουρνουά, σκοράρει, μοιράζει ασίστ και ντριπλάρει με απίστευτη ταχύτητα όποιον βρει μπροστά του.

(Παρένθεση: Λίγα χρόνια πριν και προτού ο Μέσσι κάνει το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα, ο Κλαούντιο Βίβας, βοηθός του Μαρσέλο Μπιέλσα για αρκετά χρόνια, δείχνει στον προπονητή της Αργεντινής μια κασέτα με μερικά στιγμιότυπα του ταλαντούχου, έφηβου ακόμα, Λιονέλ. Ο Μπιέλσα παρακολουθεί για μερικά δευτερόλεπτα και μετά γυρνάει προς τον βοηθό του και, σχεδόν ενοχλημένος, του λέει “τι είναι αυτό; Βάλτο στην κανονική ταχύτητα” για να πάρει την σοκαριστική απάντηση του Βίβας “κι όμως Μαρσέλο, στην κανονική ταχύτητα είναι”.)

Η Αργεντινή φτάνει χωρίς πολλές δυσκολίες στον τελικό, αφού προηγουμένως έχει αποκλείσει στον ημιτελικό τη Βραζιλία του Ροναλντίνιο με ένα βαρύ 3-0. Εκεί ο Μέσσι θα βγάλει τον Ντι Μαρία μόνο του απέναντι στον τερματοφύλακα της Νιγηρίας κι αυτός με μια ωραία, γλυκιά λόμπα θα πετύχει το μοναδικό γκολ του τελικού, μια κατάσταση που πιθανόν να σας θυμίζει κάτι από το πολύ πρόσφατο παρελθόν.

https://www.youtube.com/watch?v=2foE1hBM9dQ

5. Ροναλντίνιο

Πεκίνο, 2008. Ο Ροναλντίνιο είναι 28 χρονών και έχει κατακτήσει τα πάντα σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο. Τα πάντα; Όχι ακριβώς. Του λείπει ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, καθώς στην πρώτη του προσπάθεια, το 2000, είχε αποκλειστεί στα προημιτελικά από το Καμερούν του Σαμουέλ Ετό. Γι’αυτό ζητάει από τον Ντούνγκα να τον συμπεριλάβει στην ολυμπιακή ομάδα της Βραζιλίας, μια κάπως περίεργη επιλογή αν αναλογιστούμε ότι ένα χρόνο πριν είχε αρνηθεί να παίξει στο Κόπα Αμέρικα γιατί ήθελε να ξεκουραστεί. Η απόφαση του προκαλεί αντιδράσεις στη Μπαρτσελόνα, που προέρχεται από κάκιστη σεζόν (κατά την οποία ο Ρόνι ήταν αδιάφορος, σχεδόν σε προκλητικό βαθμό, στο μεγαλύτερο μέρος της) και γι’αυτό πρέπει να παίξει προκριματικό αυγουστιάτικα για να προκριθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ! Τελικά λίγες μέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων ο Βραζιλιάνος θα πάρει μεταγραφή στη Μίλαν και αυτό θα του επιτρέψει να δώσει το παρών στο Πεκίνο σαν αρχηγός της σελεσάο. Δίπλα του θα έχει τον Πάτο, τον Τιάγκο Σίλβα, τον Μαρσέλο, τον Άντερσον και τον μετέπειτα γνωστό μας, Ραφίνια. Η Βραζιλία θα κάνει περίπατο στον όμιλο με 3/3 νίκες και 9-0 γκολ με τον Ροναλντίνιο να σκοράρει δυο φορές απέναντι στη Ν. Ζηλανδία αλλά αυτή θα είναι και η μοναδική αναλαμπή του στη διοργάνωση. Οι Βραζιλιάνοι θα μείνουν εκτός τελικού, χάνοντας όπως είδαμε πριν, με 3-0 από την Αργεντινή, αλλά τουλάχιστον θα εξασφαλίσουν το χάλκινο μετάλλιο κερδίζοντας στον μικρό τελικό με 3-0 το Βέλγιο του Κέβιν Μιραλάς.

6. Ρομάριο

Σεούλ, 1988. O 22χρονος Ρομάριο έχει ήδη στο βιογραφικό του 80 γκολ με τη φανέλα της Βάσκο αλλά εκτός Βραζιλίας παραμένει παντελώς άγνωστος. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του δίνουν την ευκαιρία να φανεί σε ένα νέο κοινό και, όπως ακριβώς συνέβαινε και με τις ευκαιρίες που του δινόταν μέσα στην περιοχή, αυτός δεν είναι διατεθειμένος να τη χάσει. Με παρτενέρ στην επίθεση τον Μπεμπέτο (σε ένα ωραίο τρέιλερ για το τι θα ακολουθούσε έξι χρόνια μετά στις ΗΠΑ), ο Ρομάριο οδηγεί τη Βραζιλία ως τον τελικό σκοράροντας στη διαδρομή έξι φορές σε πέντε ματς. Εκεί θα πετύχει το 7ο γκολ του στη διοργάνωση και θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ αλλά αυτή τη φορά αυτό δεν είναι αρκετό. Οι Σοβιετικοί, που προέρχονται από τον χαμένο τελικό του Euro, θα γυρίσουν το παιχνίδι και θα πάρουν το χρυσό χάρη σε ένα γκολ στην παράταση του Γιούρι Σάβιτσεφ, που δυο χρόνια αργότερα θα μετακομίσει στην Ελλάδα για χάρη του Ολυμπιακού.

Η απογοήτευση του Ρομάριο δεν θα κρατήσει πολύ, αφού λίγες εβδομάδες μετά τον χαμένο τελικό η Αϊντχόφεν θα του ανοίξει τις πόρτες για την Ευρώπη, αφού προηγουμένως θα σταθεί αρκετά τυχερή. Οι άνθρωποι της έψαχναν απεγνωσμένα για έναν επιθετικό που να έχει εύκολο γκολ. Ο βασικός τους στόχος ήταν ο Βέλγος Μαρκ Ντεγρέις της Μπριζ. Οι Βέλγοι όμως δεν ήταν διατεθειμένοι να διαπραγματευτούν εκείνες τις ημέρες γιατί ήταν απασχολημένοι προσπαθώντας να κλείσουν έναν στόχο έκπληξη από τη Λ. Αμερική που μόλις είχαν εντοπίσει. Οι Ολλανδοί υποψιάστηκαν ότι κάτι καλό κρυβόταν από πίσω και τελικά ανακάλυψαν, χάρη στον 13χρονο γιο του τεχνικού διευθυντή που παρακολουθούσε φανατικά το ποδοσφαιρικό τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων της Σεούλ, πως ένας νεαρός Βραζιλιάνος ξεχώριζε σ’αυτό. Το όνομα του; Ρομάριο ντε Σόουζα Φαρία.