zenit-pao-stoiximan-blog

Ζενίτ – Παναθηναϊκός: Λευκή νύχτα

Ο Παναθηναϊκός θέλει να ζήσει στην Αγία Πετρούπολη μια νύχτα χωρίς σκοτάδι ψάχνοντας το δικό του, μυστηριακό λυκόφως που θα του δείξει τον δρόμο για τη συνέχεια.

Η λευκές νύχτες αποτελούν σήμα κατατεθέν της μυσταγωγικής Αγίας Πετρούπολης. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που εμφανίζεται το καλοκαίρι όταν ο ήλιος δύει μεν αλλά βρίσκεται ελάχιστα  κάτω από τον ορίζοντα, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη φωτός στον ουρανό. Μια τέτοια δική του βραδιά χωρίς σκοτάδι ψάχνει ο Παναθηναϊκός απέναντι στη Ζενίτ, σε μια αναμέτρηση που έχει αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερο βάρος μετά την εντός έδρας απώλεια από το Μιλάνο την περασμένη αγωνιστική.

Όπως είπαμε την προηγούμενη εβδομάδα, η Ζενίτ  μπορεί να μην είναι η ομάδα που έχει υψηλές φιλοδοξίες στη φετινή διοργάνωση όμως είναι άκρως επικίνδυνη για οποιονδήποτε αντίπαλο, οπουδήποτε. Ο Ολυμπιακός το βίωσε πριν μερικές ημέρες στο Φάληρο χάνοντας ένα ματς στο οποίο οι Ρώσοι ήταν εμφανώς καλύτεροι και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Η Ζενίτ ακόμα προσπαθεί να ισορροπήσει στη διαδρομή ανάμεσα στο υψηλό επίπεδο του απαιτητικού παιχνιδιού της Ευρωλίγκας και την επιστροφή στη VTB σε εβδομαδιαία βάση. Ακόμα –όπως πολλές ομάδες ανά την Ευρώπη- προσπαθεί να διαχειριστεί την αλλαγή αυτή πνευματικά. Προχθές, ερχόμενη από το μεγάλο διπλό στο ΣΕΦ, ηττήθηκε στην Εσθονία από την Kalev σε μια αναμέτρηση όπου η περιφερειακή της άμυνα δεν δούλεψε καθόλου ενώ την ίδια στιγμή οι Ρώσοι ήταν πολύ άστοχοι από την περίμετρο (6/28 τρίποντα).

Σήμερα, η ομάδα του Πλάθα θα θελήσει να φορέσει τα καλά της. Η συνθήκη μοιάζει ευνοϊκή. Έχει ζεστάνει τον κόσμο της με το διπλό στον Πειραιά, έφαγε το κατάλληλο χαστούκι πραγματικότητας στην Εσθονία και επιστρέφει στην πανέμορφη Αγία Πετρούπολη για ένα μεγάλο ματς. Η βραδιά λοιπόν μόνο εύκολη δεν θα είναι για τον Παναθηναϊκό.

Στην ανάλυση των αναμετρήσεων  της προηγούμενης εβδομάδας στο Hoopfellas, σταθήκαμε σε δύο συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού της Ζενίτ.

-Την άμυνα της. Οι Ρώσοι επιτρέπουν μόλις 42.8% ποσοστό ευστοχίας στα σουτ των αντιπάλων, νούμερο που αποτελεί την τέταρτη καλύτερη επίδοση στη διοργάνωση. Έχουν γκαρντ τα οποία μπορούν να πιέσουν τη μπάλα (ο Ρένφροε είναι σε αρκετά καλή κατάσταση), «πλάγιους» που μπορούν να αμυνθούν και στις δύο γραμμές άμυνας και μεγάλα κορμιά που τους δίνουν οντότητα στην καρδιά της ρακέτας. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να είναι πολύ συγκεντρωμένος αναφορικά με το πρόσωπο που κάθε φορά επιλέγει στη ρωσική άμυνα για να επιτεθεί και σίγουρα, να μπορέσει να είναι σχετικά εύστοχος στα περιφερειακά σουτ που θα βρει (γιατί θα βρει τέτοια).

-Τις συνεργασίες της στον τρόπο που αναπτύσσεται για να σκοράρει. Ο Πλάθα έχει αρκετές πηγές δημιουργίας στην επίθεση του και μάλιστα σε διαφορετικές γραμμές. Εκτός των πόιντ γκαρντ της ομάδας, ο Αγιόν (σε καλή κατάσταση) είναι ένας από τους κορυφαίες σέντερ στην Ευρώπη σε όρους playmaking ενώ ο Χόλινς από τις θέσεις των πλαγίων είναι αρκετά αποτελεσματικός στο κομμάτι της απόφασης «τρέχοντας» ως χειριστής ball screen-καταστάσεις. Αυτομάτως γίνεται κατανοητό ότι οι πράσινοι πρέπει να παίξουν σωστή, ενεργητική άμυνα μακριά από τη μπάλα (η δραστηριότητα του Πονίτκα κατά μήκος της τελικής γραμμής είναι πολύ σημαντική) ώστε να κατευθύνουν τον αντίπαλο σε επίθεση προσωπικής φάσης. 

Το «τριφύλλι» χρειάζεται επιτέλους ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι ώστε να φτάσει στο πρώτο του διπλό. Οφείλει να πιάσει υψηλά standards απόδοσης σε άμυνα και επίθεση για να επιβληθεί. Σαφέστατα δεν υπάρχει η πολυτέλεια του να δώσει στον αντίπαλο δεύτερες ευκαιρίες με επιθετικό ριμπάουντ ή να γράψει πάλι μεγάλο αριθμό λαθών. Ο Καλάθης και η δραστηριότητα του σε ball screen-δράσεις θα είναι και πάλι το βασικό όπλο της ελληνικής επίθεσης το οποίο βέβαια θα πρέπει να υποστηριχθεί καταλλήλως. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αυτή τη στιγμή περισσότερο transition παιχνίδι στο επιθετικό κομμάτι ώστε να μεγιστοποιήσει τις ευκαιρίες για περιφερειακά σουτ του Φριντέτ και ένας εναντίον ενός παιχνίδι του Τόμας στο χαμηλό ποστ. Αυτό το πλαίσιο δημιουργεί ένα καλύτερο περιβάλλον ώστε να απορροφηθούν παραγωγικά τα καλά τρεξίματα του Ουάιλι και η ικανότητα του Παπαπέτρου να περάσει προς τα μέσα και να τελειώσει φάσεις κοντά στο καλάθι. Παράλληλα θα γεννήσει προβληματισμό στα μεγάλα κορμιά του Πλάθα.

Δεν είναι κλισέ η επανάληψη  του συγκεκριμένου αγωνιστικού στόχου όπως καταλαβαίνετε. Αυτός ο Παναθηναϊκός, κατασκευαστικά δεν έχει άλλη επιλογή (δεδομένου του ότι στο σετ παιχνίδι ο τρόπος με τον οποίον επιτίθεται είναι συγκεκριμένος χωρίς ιδιαίτερη πίστη στις δράσεις μακριά από τη μπάλα). Οφείλει να διασφαλίσει το ριμπάουντ και να τρέξει. Το να παίξεις κατοχή με κατοχή ένα τέτοιο εκτός έδρας ματς από την αρχή, απλά εμπεριέχει μεγάλο κίνδυνο.