Μετά τις παραδοσιακές μάχες της Παρτίζαν με τις ελληνικές ομάδες στη νεότερη εποχή, ο Ερυθρός Αστέρας κατέχοντας τη θέση του βασικού εκπροσώπου της σχολής του.. Δούναβη, χτίζει τη δική του ιστορία. Αυτή τη φορά μάλιστα, κατεβαίνει στην Αθήνα για ένα μεγάλο rivalry, αντιμετωπίζοντας σε ένα πολύ σημαντικό ματς τον Παναθηναϊκό.

Αφήνω τους προλόγους στο λαό της Stoiximan και μπαίνω κατευθείαν στο ζουμί και σε αυτά που πραγματικά χρειάζεται να διαβάσετε για να ένα παιχνίδι το οποίο είναι πολύ πιο σπουδαίο από ότι αρχικά μπορεί να νομίζουν κάποιοι. Στον Ερυθρό Αστέρα ετοιμάζονται για πόλεμο. Βλέπουν το ματς του ΟΑΚΑ ως μια πολύ καλή ευκαιρία να επιστρέψει (και μάλιστα πολύ δυναμικά) η ομάδα στο δρόμο των επιτυχιών και της πρόκρισης με μια νίκη στην έδρα ενός βασικού ανταγωνιστή στο γκρούπ. Οι Σέρβοι βρίσκονται στο 0-2 μετά τις μετωπικές τους με τους μεγάλους της Τουρκίας όμως αυτό δε τους πτοεί. Ξέρετε, ενίσχυσαν την ομάδα τους ενόψει TOP-16 και θα κυνηγήσουν τις πιθανότητες τους μέχρι τέλους. Γνωρίζουν όμως ότι θα χρειαστούν και μια τουλάχιστον επιτυχία εκτός έδρας και λίγο από την αστρόσκονη των παιχνιδιών του Βελιγραδίου για να τη πετύχουν..

Τυγχάνει να έχω παρακολουθήσει όλα σχεδόν τα ματς της ομάδας του Ράντονιτς φέτος σε Ευρωλίγκα και Αδριατική. Διανύει μια περίοδο κατά την οποία προσπαθεί να απορροφήσει νέα αποχτήματα στο παιχνίδιν της και να σταθεροποιήσει στα όρια του δυνατού την απόδοση των νέων παιδιών που έχει ανεβάσει στο rotation. Έχω πολύ καλή γνώμη για τον τρόπο που τρέχουν το πρόγραμμα τους οι κόκκινοι του Βελιγραδίου, έχοντας αποβάλλει λογικές νεοπλουτισμού από τις οποίες κινδύνεψαν προ διετίας. Έχουν εστιάσει και καταφέρει να δημιουργήσουν έναν πολύ καλό κορμό νέων Σέρβων παιχτών, ανεβάζοντας σταδιακά παιδιά σε επίπεδο λεπτών και ρόλων. Το πρόσφατο παράδειγμα των Guduric-Rebic στο backcourt (ανταποκρίθηκαν άψογα σε συνθήκες τοπ-ανταγωνισμού) είναι χαρακτηριστικό. Κρίμα για τον Μίτροβιτς..

Απέναντι στον Παναθηναϊκό..

-Ο Ερυθρός Αστέρας είναι αρκετά επικίνδυνος σε επίπεδο μομέντουμ. Άγγιξε το διπλό στη Πόλη απέναντι στην Αναντολού (ουσιαστικά αυτοκτόνησε όμως συνειδητοποίησε ότι έχει τις δυνατότητες για να ανταγωνιστεί), έφαγε ηχηρό χαστούκι στο Βελιγράδι από τη Φενέρ (σε παιχνίδι για το οποίο υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες), ηττήθηκε εντός για την Αδριατική από τους Κροάτες της Τσεντεβίτα (79-80) και ανέκαμψε τη Δευτέρα με νίκη στη Λουμπλιάνα. Ο εγωισμός τους είναι πειραγμένος και θα έρθουν για να παίξουν ένα ματς-πόλεμο, όπου ένα θετικό αποτέλεσμα μπορεί να τουμπάρει όλη τη κατάσταση. Ο Παναθηναϊκός είναι πιο έμπειρη και σαφώς πιο παιγμένη ομάδα σε τέτοιο επίπεδο και πρέπει να διαχειριστεί την ορμή και το πάθος που ενδεχομένως θα επιδείξει ο αντίπαλος.

-Ο Ράντονιτς ακόμα προσπαθεί να βρει τη πολυπόθητη “ισορροπία”. Λανσάρει το δικό του Up tempo Basketball που μπορεί δημιουργήσει μια νοητή γραμμή σύνδεσης μεταξύ αγωνιστικού χώρου και κερκίδας, μετατρέποντας τη Pionir σε κολαστήριο για τον αντίπαλο. Παρ’όλα αυτά οι Σέρβοι απέχουν από το λεγόμενο balance basketball. Η ομαδική τους άμυνα είναι αδύναμη και συνολικά είναι επιρρεπείς στο λάθος και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ναυαρχίδα στη τακτική της ελληνικής ομάδας θα είναι να πιέσει πολύ τη μπάλα, οδηγώντας τους να παίξουν με προσωπική ενέργεια.

-Με τον Μίσιτς δίπλα στον Γιόβιτς, οι Σέρβοι ενεργοποιούν μια νέα πτυχή στο παιχνίδι τους, που είναι το playmaking και η εξαιρετική εκτέλεση Pick & Roll καταστάσεων, είτε αυτά στήνονται πλευρικά είτε στον άξονα. Με τους δυο Σέρβους PG ο Ράντονιτς μπορεί να μεγιστοποιεί τη παραγωγή των Ζίρμπες-Μίλερ. Οι δύο τελευταίοι (βασικό δίδυμο ψηλών της ομάδας) είναι αυτοί που εκτιμώ ότι θα βάλουν τα περισσότερα προβλήματα στην ελληνική ομάδα. Πρέπει να πέσει το βάρος στην αντιμετώπιση τους, ειδικά του Ζίρμπες μιας και στον Μίλερ μπορεί να πάει ο Γκιστ.
-Ο Παναθηναϊκός θα επιδιώξει να πάρει τα ριμπάουντς και να κλείσει το γήπεδο. Σετ καταστάσεις και αξιοποίηση στην επίθεση του Αμερικανικού διδύμου, Γκιστ (ειδικά αυτός) και Φελντέιν, οι οποίοι πιστεύω ότι μπορούν να πληγώσουν τον αντίπαλο στο συγκεκριμένο ματς. Ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς θα επιδιώξει να κρατήσει χαμηλά στο σκορ τους συμπατριώτες του οι οποίοι δε διακρίνονται για την ιδιαίτερη efficient επίθεση τους αν και με τις προσθήκες πλέον είναι σαφώς καλύτεροι. Περιμένουν τον Κίνσεη ο οποίος ακόμα προσπαθεί να βρει τα σουτ που του αναλογούν στην επίθεση του Ερυθρού Αστέρα.

Μετά τον τραυματισμό του Παππά (2 εβδομάδες εκτός), στον Παναθηναϊκό επιστρέφει το “φάντασμα” του Short Rotation στη γραμμή των γκαρντς μιας και πάλι θα φορτωθούν με χοντρά λεπτά οι Καλάθης-Διαμαντίδης-Φελντέιν (τα 8-10 λεπτά του Παππά λειτουργούσαν αποσυμφορητικά). Νομίζω ότι είναι ώρα ο κόουτς να φρεσκάρει λίγο τα κιτάπια του. Γιάνκοβιτς στο “2” σε βοηθητικό ρόλο (η παρουσία του Ντάνγκουμπιτς εκεί από τον Ράντονιτς είναι ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό ώστε να ακολουθήσει με τον Βλάντο), Χαραλαμπόπουλος πιο ενεργός (σε επίπεδο λεπτών) στο “3” και συνέχεια στη σταδιακή ένταξη του Παπαγιάννη στο βασικό rotation των πρασίνων. Το TOP-16 έχει πολύ δρόμο και ο Παναθηναϊκός χρειάζεται επειγόντως μια ένεση φρεσκάδας για να μείνει όρθιος..