Η ομάδα που σε μια φανταστική συνάντηση της ιστορικής ελίτ του αθλήματος θα μπορούσε να στριμώξει στα σχοινιά τους Μπουλς του ’96 ή τους Γουόριορς των Κάρι-Ντουράντ. Το 1986 η Βοστόνη και η παγκόσμια μπασκετική κοινότητα έζησε το φαινόμενο των Σέλτικς..

Λάρι Μπερντ, Κέβιν Μακχέιλ, Ρόμπερτ Πάρις, Ντένις Τζόνσον, Ντάνι Έιντζ, Μπιλ Ουόλτον, Σκοτ Γουέντμαν. Αυτός ήταν ο σκληρός πυρήνας μιας ομάδας που παρουσίασε 32 χρόνια πριν την έννοια του ολοκληρωτικού μπάσκετ. Ενός συνόλου που μπορούσε να κρύψει τη μπάλα στην επίθεση διαφημίζοντας τον όρο “συνεργασία”. Μιας αρμάδας η οποία μπορούσε να αμυνθεί αποτελεσματικά απέναντι σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε στο παρκέ εμφανίζοντας έναν πληθωρικό χαρακτήρα που θα ζήλευαν και οι σημερινές ομάδες των τρομερών αθλητικών προσόντων.

Μια  ομάδα που σε μια φανταστική συνάντηση της ιστορικής ελίτ του αθλήματος θα μπορούσε να στριμώξει στα σχοινιά τους Μπουλς του ’96 ή τους Γουόριορς των Κάρι-Ντουράντ..

Εκείνη η ομάδα των Σέλτικς δεν ήταν απλά μια ακόμα σπουδαία ομάδα. Κοιτώντας πίσω στον χρόνο πλέον σήμερα, 32 χρόνια μετά, γίνεται άμεσα κατανοητό ότι μιλάμε για ένα μοναδικό σύνολο και μια από τις 4-5 καλύτερες ομάδες στην ιστορία του ΝΒΑ. Η Βοστόνη ξεκίνησε και τελείωσε εκείνη τη σεζόν με το πόδι κολλημένο στο γκάζι, κατακτώντας τον τίτλο αφού πρώτα έφτασε τις 67 νίκες στη κανονική περίοδο.

Eκτός αυτού οι Σέλτικς του 1985-86:

-Τελείωσαν τη κανονική περίοδο με το εκπληκτικό 40-1 στα παιχνίδια του Μπόστον Γκάρντεν
-Ήταν η κορυφαία ομάδα της λίγκας στο ριμπάουντ
-Ήταν η κορυφαία ομάδα της λίγκας στο ποσοστό ευστοχίας από το τρίποντο
-Ήταν η άμυνα που κράτησε το ποσοστό των σουτ του αντιπάλου στο χαμηλότερο επίπεδο από οποιαδήποτε άλλη
-Ήταν Νο2 σε τελικές πάσες ανά παιχνίδι
-Ήταν Νο2 στο ποσοστό των σουτ εντός πεδιάς
-«Έγραψαν» ένα εκπληκτικό 19-2 στη κανονική περίοδο απέναντι σε ομάδες οι οποίες τελείωσαν με 49 ή περισσότερες νίκες.

Οι Σέλτικς της περιόδου εκείνης παρουσίασε ίσως το πιο ισορροπημένο παιχνίδι που είδαμε στα παρκέ του ΝΒΑ μέχρι σήμερα. Κυριάρχησαν στη λίγκα με την άμυνα τους και την υπεροχή τους στο κομμάτι του ριμπάουντ ενώ παρουσίασαν μια εξαιρετικά δουλεμένη επίθεση συνεργασίας η οποία δε δίσταζε ακόμα και στις πιο κριτικές στιγμές να κάνει επίδειξη αλτρουισμού και αυτοματισμών. Σούταραν με 50.8% εντός πεδιάς, με 35.1% από το τρίποντο και 79.4% από τη γραμμή των προσωπικών. Στα playoffs δε, οι «Κέλτες» ήταν ισοπεδωτικοί απαγορεύοντας σε οποιονδήποτε να αμφισβητήσει την υπεροχή τους.

Ενδεικτικά:

-Έφτασαν στον τίτλο μετρώντας 15 νίκες σε 18 αναμετρήσεις στα playoffs
-Πέτυχαν το απόλυτο στην έδρα τους (10-0)
-«Έγραψαν» διαφορά πόντων 10.3
-Πέτυχαν 11 νίκες με διψήφια διαφορά πόντων
-Μέτρησαν 28.4 τελικές πάσες ανά παιχνίδι
-Είχαν 50.7% εντός παιδιάς
-39.1% στο τρίποντο
-Μέτρησαν +20.3 στη διαφορά πόντων στα ματς που τους έδιναν την ευκαιρία να «κλείσουν» μια σειρά.

Η Βοστόνη στον πρώτο γύρο αναμετρήθηκε με τους Μπουλς του Μάικλ Τζόρνταν. Το Σικάγο έφτασε στα playoffs με το ταπεινό 30-52 καθώς το Νο23 έπαιξε πολύ λίγο στη κανονική περίοδο λόγω τραυματισμού. Ο «Αιρ» κάνει δύο τρομερά ματς στο Γκάρντεν (49+63 πόντους) όμως οι Κέλτες σκουπίζουν τους Ταύρους στα τρία ματς. Ενώ οι μεταγενέστεροι λοιπόν ανατρέχουν στο ματς των 63 πόντων του Μάικλ εστιάζοντας αποκλειστικά στα μαγικά του θρυλικού παίχτη των Μπουλς, ελάχιστοι παρατηρούν ότι η Βοστόνη διαχειρίζεται τη δύσκολη αυτή κατάσταση παράγοντας συνεχόμενες υποδειγματικές επιθέσεις με ρομποτικούς αυτοματισμούς.

Στον δεύτερο γύρο oι Σέλτικς βρίσκουν μπροστά τους την Ατλάντα των 50 νικών στη κανονική περίοδο. Η σειρά τελειώνει στα 5 ματς με τη Βοστόνη να πιστοποιεί την ανωτερότητα της. Αυτό που όλοι θα θυμούνται από εκείνους τους ημιτελικούς είναι το “τέλειο τρίτο δωδεκάλεπτο” της ομάδας του K.C. Jones στην πέμπτη αναμέτρηση. Σε εκείνο το διάστημα οι γηπεδούχοι έτρεξαν ένα σερί 36-6 αποδίδοντας ολοκληρωτικό μπάσκετ. Μια ματιά στα πεπραγμένα του Λάρι Μπερντ μπορεί εύκολα να σας πείσει για την ασυναγώνιστη ομορφιά της απλότητας..

Οι Ανατολικοί τελικοί απέναντι στους Μπακς εξελίχθηκαν σε περίπατο. Οι Σέλτικς “σκούπισαν” τα ελάφια κερδίζοντας όλα τα ματς πλην ενός, με διψήφια διαφορά πόντων. Η ώρα των τελικών του ΝΒΑ είχε φτάσει. Και οι Χιούστον Ρόκετς αποτελούσαν το τελευταίο εμπόδιο πριν τον τίτλο του πρωταθλητή..

Οι Τεξανοί με τους δίδυμους πύργους, Χακίμ Ολάζουγιον και Ραλφ Σάμπσον, ήταν μια πραγματικά σπουδαία ομάδα. Είχαν τελειώσει τη κανονική περίοδο με 51 νίκες και όλοι περίμεναν να δουν κατά πόσο η δύναμη τους στο ζωγραφιστό θα ματσάρει το ποιοτικό βάθος των Κελτών. Η Βοστόνη πήρε τις δύο πρώτες αναμετρήσεις με συνολική διαφορά 34 πόντων. Έχασε τη τρίτη οριακά στο Χιούστον, πήρε τη χρυσή νίκη στο τέταρτο ματς πριν το ξέσπασμα των Ρόκετς στο πέμπτο (νίκησαν τους μετέπειτα πρωταθλητές με 15). Το χαλί είχε στρωθεί.. Στο έκτο και τελευταίο ματς των τελικών οι Σέλτικς κόβουν από το ξεκίνημα τον βήχα του αντιπάλου φτάνοντας εύκολα στη κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο Λάρι Μπερντ (MVP της σειράς) τελειώνει μια ονειρική post season με 25.9 πόντους, 9.3 ριμπάουντ και 8.2 ασσίστ, 51.7% στα σουτ εντός πεδιάς και 41.1% στο τρίποντο..

“You go get him”

 

Φιλτράροντας μετά από δεκαετίας το παιχνίδι εκείνης της θρυλικής ομάδας καταλήγουμε ότι η ικανότητα των Σέλτικς να συνεργαστούν και στις δύο πλευρές του παρκέ υπήρξε η βάση της επιτυχίας. Πολύ σημαντικό συστατικό, αναφορικά με τη παραγωγική δυνατότητα εκείνου του συνόλου, ήταν η συνύπαρξη δύο καταπληκτικών πασέρ στη καλύτερη ίσως γραμμή ψηλών που είδε ποτέ το άθλημα. Ο Μπιλ Ουόλτον (6ος παίχτης της χρονιάς) δίπλα στον Larry Legend. Αλτρουισμός, υψηλή αντίληψη, νοοτροπία νικητή.

Ο θρυλικός Ρεντ Άουερμπαχ θυμάται τη “μαγική στιγμή” το καλοκαίρι του 1985.

“Ήμουν στο γραφείο μου με τον Λάρι Μπερντ όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο ίδιος ο Μπιλ Ουόλτον ο οποίος αυτοπροτάθηκε σε εμάς. Οι Λέικερς μόλις τον είχαν απορρίψει φοβούμενοι τα προβλήματα τραυματισμών του. Του λέω να περιμένει ένα λεπτό και βάζω το χέρι μου στο ακουστικό. Λέω εν συντομία στον Λάρι τι συμβαίνει και τον ρωτάω τι να κάνουμε. Αυτός χαμογελάει και χωρίς τη παραμικρή σκέψη μου λέει πήγαινε και υπόγραψε τον τώρα..”. Ήταν η κίνηση-κλειδί για αυτό που επακολούθησε. Η ομάδα-τρόμος των παρκέ του ΝΒΑ μόλις είχε δημιουργηθεί..