Άρης εναντίον Ολυμπιακού.. Ένα από τα μεγαλύτερα bra de fer στον χώρο του ελληνικού μπάσκετ. Πιπεράτο, σκληρό, ποιοτικό, ανταγωνιστικό. Μια μονομαχία με μεγάλο υπόβαθρο το οποίο μεν ξεκινησε κυρίως από τα late ’70s, αλλά κορυφώθηκε με την αποχώρηση του Γιάννη Ιωαννίδη από τον Άρη και την επιλογή του να πάρει τη τεχνογνωσία του νικητή και να κατηφορίσει στο
ΠΑΟΚ εναντίον Απόλλων Πατρών σε αυστηρά ασπρόμαυρο φόντο για τη τέταρτη αγωνιστική της Stoiximan gr. Basket League. Και έχω να θυμηθώ πάρα πολλά.. ΠΑΟΚ και Απόλλωνας ήταν για χρόνια κάτι σαν “αδελφοποιημένα” σωματεία με αιτία έναν παίχτη που κόστισε ένα γήπεδο, αλλά ουσιαστικά ποτέ δε κατάφερε να κάνει απόσβεση τα χρήματα αυτά με τα όσα προσέφερε. Αναφέρομαι
Ο Παναθηναϊκός πηγαίνει στη Μόσχα για να αντιμετωπίσει τη πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ ενώ παράλληλα προσπαθεί να διαχειριστεί τη πρώτη πολύ σοβαρή κρίση νωρίς στην αγωνιστική περίοδο.. Οκ, δε θα σας πω αυτή τη φορά ότι η ελληνική ομάδα ως άλλος Leo στο “Revenant” θα παλέψει απέναντι στην αρκούδα και στο τέλος θα τη σκοτώσει γιατί
Δεν υπάρχει καλύτερη εφαρμογή του ρητού του Γάλλου Paul Lefevre Geraldy την τοποθέτηση της στον πρόλογο μιας συζήτησης για την ιστορία των ντέρμπι μεταξύ Άρη και ΠΑΟΚ.. Μιλάμε άλλωστε για ΤΟ ντέρμπι. Το παιχνίδι πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η ανασυγκρότηση της ελληνικής λίγκας, εκείνα τα σπουδαία χρόνια της αφύπνισης του αθλήματος. Η Θεσσαλονίκη΄στα 80s -Early
Ο Παναθηναϊκός μπαίνει στη πρεμιέρα της νέας εποχής της Ευρωλίγκας αντιμετωπίζοντας τη Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Σοβαρότητα, απόλυτη συγκέντρωση, πάθος και δίψα για μπάσκετ η συνταγή της επιτυχία και ο μοναδικός δρόμος που πρέπει να περπατήσει σήμερα η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη.