Σύμφωνα με έναν ορισμό, πρόληψη είναι η παράλογη πεποίθηση ότι μια συγκεκριμένη συμπεριφορά συνδυάζεται με το αποτέλεσμα ενός γεγονότος. Όσοι είμαστε λιγουλάκι προληπτικοί και αλλάζουμε θέσεις όταν παίζει η ομάδα μας ή δεν μιλάμε σε κάποιον επιβεβαιωμένο γρουσούζη τη μέρα ενός μεγάλου αγώνα, γνωρίζουμε ότι η λέξη “παράλογη” είναι λανθασμένη. Ας είναι. Εμείς ξέρουμε καλύτερα.
Να μαζευτούμε να ρίξουμε πεναλτάκια: το ματς των 12 λεπτών
– Πού πας Άντερσον Νασιμέντο; – Στο γήπεδο κύριε Ζούλιο. – Μα τι λες αγόρι μου; Στην ώρα του διαλείμματός σου; Πότε θα προλάβεις; – Άσ’το πάνω μου αφεντικό, δεν θα αργήσω. Ο παραπάνω διάλογος είναι προϊόν φαντασίας, αλλά θα μπορούσε να είναι και πραγματικότητα τον Οκτώβριο του 1988. Για να τα πάρουμε όμως με
Ο άνθρωπος των κρίσιμων στιγμών
Στα τέλη Απριλίου του 2012 μια περίεργη είδηση κυκλοφόρησε στα περισσότερα ενημερωτικά σάιτ του κόσμου. Ένας τεχνικός ενός σταθμού ραντάρ έκανε την καθιερωμένη βόλτα του σε μια απόμερη παραλία στην Αλάσκα όταν είδε το κύμα να ξεβράζει μια μπάλα ποδοσφαίρου. Διαβάζοντας κανείς το υπόλοιπο του ρεπορτάζ μάθαινε πως η μπάλα αυτή είχε φτάσει εκεί από την
Μια ομάδα διαφορετική
Οι ποδοσφαιρικές ιστορίες της Λατινικής Αμερικής είναι συχνά ένα μείγμα πραγματικότητας, υπερβολής και φαντασίας. Σαν να βγαίνουν από τις σελίδες κάποιου βιβλίου του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, διηγήσεις που αν μιλούσαν για ομάδες της Ευρώπης δεν θα τις πιστεύαμε ποτέ. Στην περίπτωση της Αμερικής όμως ποτέ δεν μπορείς με σιγουριά να πεις ότι κάτι δεν έγινε.