Έχουν περάσει σχεδόν οκτώ χρόνια από τότε που μέσα από αυτόν τον χώρο μιλήσαμε για τα δυο αδέρφια Ιντζάγκι. Για την καριέρα τους ως προπονητές. Εκείνη την περίοδο, ο Πίπο ήταν ας πούμε “αποτυχημένος” και ο μικρότερος Σιμόνε “ανερχόμενος”. Σχεδόν οκτώ χρόνια από τότε, η οικογένεια Ιντζάγκι ζει σπουδαίες στιγμές. Δυο αγαπημένα και ανταγωνιστικά αδέρφια,
Βρισκόμαστε στη Ρώμη κάπου προς τα τέλη της δεκαετίας του 80′. Η Λάτσιο αντιμετωπίζει την Λοντιτζιάνι στον τελικό ενός παιδικού τουρνουά. Κανένας τους δεν το ξέρει εκείνη τη στιγμή αλλά οι λιγοστοί τυχεροί φίλαθλοι που πήγαν να δουν τα παιδιά τους να παίζουν μπάλα βλέπουν τα πρώτα ποδοσφαιρικά βήματα δυο παικτών που τα επόμενα χρόνια
Στα 90s το Καμπιονάτο ήταν το όνειρο των περισσότερων ποδοσφαιριστών στον κόσμο. Τη σεζόν 1995-96 η Μίλαν είχε μπροστά τον νικητή της Χρυσής Μπάλας, Γουεά, και τον Μπάτζιο, η Γιουβέντους τον Βιάλι, τον Ντελ Πιέρο και τον Ραβανέλι, η Φιορεντίνα τον Μπατιστούτα και τον Μπαιάνο, η Σαμπντόρια τον Μαντσίνι και τον Κιέζα, η Ρόμα τον
O Σιμόνε Ιντσάγκι, μπορεί σαν ποδοσφαιριστής να έμεινε στη σκιά του μεγαλύτερο αδερφού του Φίλιππο, αλλά οι πορείες τους σαν προπονητές, φαίνεται να ακολουθούν αντίρροπες κατευθύνσεις. Ίσως πάλι, αυτός και να είναι ο λόγος που σφυρηλατήθηκε αυτό το τρομερό δέσιμο με την Λάτσιο, στην οποία παρέμεινε σαν παίκτης και προπονητής συνολικά 22 (!) χρόνια (11+11)
Τη φάση την ξέρουμε καλά όλοι. Σίγουρα κάποια στιγμή έχει περάσει και από τη δική σου οθόνη. Το πιθανότερο μάλιστα είναι πως την έχεις πετύχει τόσες φορές που μπορείς να την περιγράψεις με χαρακτηριστική ακρίβεια ανά πάσα στιγμή. Σε κάποιο Λάτσιο-Ρόμα ο Νέντβεντ προσπαθεί να μαρκάρει τον Καφού κάπου στη δεξιά πλευρά του γηπέδου. Ο