Αγάπη μόνο!

O Σιμόνε Ιντσάγκι, μπορεί σαν ποδοσφαιριστής να έμεινε στη σκιά του μεγαλύτερο αδερφού του Φίλιππο, αλλά οι πορείες τους σαν προπονητές, φαίνεται να ακολουθούν αντίρροπες κατευθύνσεις. Ίσως πάλι, αυτός και να είναι ο λόγος που σφυρηλατήθηκε αυτό το τρομερό δέσιμο με την Λάτσιο, στην οποία παρέμεινε σαν παίκτης και προπονητής συνολικά 22 (!) χρόνια (11+11) – τη στιγμή που ο αδερφός του γινόταν το κόκκινο πανί των οπαδών της Γιουβέντους πηγαίνοντας στη Μίλαν.

“Ήμουν μόλις 23 ετών όταν ήρθα από τον Βορρά στη Ρώμη, γεμάτος όνειρα και φιλοδοξίες, χωρίς όμως να μπορώ να φανταστώ ότι η Λάτσιο θα γινόταν το σπίτι μου και η οικογένεια μου. Μαζί σας ανδρώθηκα και ωρίμασα, περνώντας κοντά σας 22 υπέροχα χρόνια. Η απόφαση μου να αποδεχθώ την πρόταση της Ίντερ, ήταν η πιο δύσκολη της ζωής μου. Δεν έχω βρει καν τη δύναμη να πάω να μαζέψω τα πράγματά μου από το Formello.

Όταν γίνει η κλήρωση του πρωταθλήματος, το πρώτο πράγμα, που θα κοιτάξω είναι η ημερομηνία της επιστροφής μου στο Ολίμπικο. Και σας το λέω από τώρα: Θα σταθώ μπροστά σας, στην Curva Nord για να σας χαιρετήσω όπως πάντα. Χωρίς καθόλου να με νοιάζει αν θα υπάρξουν σφυρίγματα και αποδοκιμασίες ή χειροκρότημα,  θα αποδεχθώ οτιδήποτε”.

Και το ημερολόγιο έγραψε Σάββατο 16 Οκτωβρίου, με την Ίντερ, παρότι 4 βαθμούς πίσω από την Νάπολι στην βαθμολογία, να παραμένει πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του Καμπιονάτο και να ταξιδεύει στο Ολίμπικο της Ρώμης για να αντιμετωπίσει την Λάτσιο. Μια Λάτσιο που δεν έχει ξεκινήσει το ίδιο καλά, αλλά η νίκη της με 3-2 στο ντέρμπι με την Ρόμα και κυρίως η εν γένει πολιτεία του Μαουρίτσιο Σάρι, τον έχει εδραιώσει πολύ γρήγορα στην συνείδηση των τιφόζι της Curva Nord.

Γιατί ο Μαουρίτσιο Σάρι έχει πάρει κυριολεκτικά το κρεββάτι του στο Φορμέλο, το προπονητικό κέντρο της Λάτσιο, καθώς από τότε που ανέλαβε, δεν έχει βγει ούτε για καφέ, αγνοώντας ακόμη και τις προσκλήσεις για φαγητό που του κανονίζει το προπονητικό του τιμ – θαρρείς και συναγωνίζεται σε μοναξιά και προσήλωση στον στόχο, την “Ολυμπία”, τον εκπαιδευμένο αετό του κλαμπ, που σχίζει αγέρωχα τον αέρα του Ολίμπικο πριν από κάθε αγώνα, σαν να θέλει να στείλει μήνυμα στον εκάστοτε αντίπαλο για το τι τον περιμένει.
Η δε νίκη στο ντέρμπι επί της Ρόμα του Μουρίνιο, ήταν η πρώτη του δικαίωση σε ένα δύσκολο ξεκίνημα της σεζόν και το γεγονός ότι έσπευσε να πανηγυρίσει με την “Ολυμπία”, τον εμβληματικό αετό του συλλόγου δεν ήταν καθόλου τυχαίο: – “Μα ο χώρος που κοιμάται, βρίσκεται ακριβώς πίσω από την κάμαρα μου στο Φορμέλο, και πολλές φορές, η σιγαλιά της νύχτας διαρρηγνύεται από το τραγούδισμα της… Έτσι μου φάνηκε απολύτως φυσικό, να γιορτάσουμε την πρώτη μου μεγάλη νίκη παρέα.”

Δεν είμαι ψυχολόγος, ούτε φυσικά ορνιθολόγος, αλλά ψυχανεμίζομαι ότι το βράδυ του Σαββάτου, τόσο η “Ολυμπία”, όσο και οι οπαδοί της Λάτσιο, θα διακατέχονται από τέτοια αμφιθυμία που δεν θα ξέρουν σε ποιο πόδι να πατήσουν. Γιατί μπορεί ο πρόεδρος Λοτίτο να πνέει μένεα κατά του Ιντσάγκι και να τον αποκαλεί “προδότη”, αλλά οι διαρροές από τις τάξεις των Ultras της Λάτσιο, κάνουν λόγο για μια πραγματικά ξεχωριστή, έως και αποθεωτική, υποδοχή στον πρώην προπονητή της ομάδας τους πριν την έναρξη του Λάτσιο – Ίντερ. Ελπίζοντας φυσικά ότι στο τέλος του 90λεπτου, τα συναισθήματα θα σπλιτάρουν και θα πανηγυρίσουν αγκαλιά με τον νυν…

“Λάτσιο σημαίνει μόνο αγάπη για μένα. Δεν θα μπορούσα ποτέ να εκπληρώσω το όνειρο να οδηγήσω σαν προπονητής την αγαπημένη μου ομάδα, αν δεν απολάμβανα της αμέριστης εμπιστοσύνης του προέδρου Λοτίτο και του αθλητικό διευθυντή Τάρε. Εύχομαι το καλύτερο στον Μαουρίτσιο Σάρι, έναν σπουδαίο προπονητή που είμαι σίγουρος πως θα στεριώσει, καθώς θα βρει ένα εξαιρετικό γκρουπ. Δεν θα ξεχάσω επίσης ποτέ τους αφανείς ήρωες, πίσω απ’ τις κουίντες του Φορμέlο, που με συνόδευσαν τόσα χρόνια σε αυτό το μονοπάτι. Δεν θα λησμονήσω ποτέ τα δάκρυά τους, θα έχετε πάντα μια θέση στην καρδιά μου. Ήταν προνόμιο και τιμή να πορευτούμε παρέα και θα παραμείνω για πάντα ο  Σιμόνε σας”. 

Maestro