Πριν λίγο καιρό γράφαμε για τον πρόεδρο της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αργεντινής Τσίκι Τάπια, το πώς έφτασε να γίνει ο πανίσχυρος άνθρωπος στο ποδόσφαιρο της χώρας και ένα πρωτάθλημα παρωδία με έναν τόνο ομάδες και ελάχιστους υποβιβασμούς. Κι όμως, το φετινό πρωτάθλημα φτάνει στο τέλος του με έναν συναρπαστικό τρόπο που αφήνει την αγωνία μέχρι
Ίσως αρκετοί δεν το γνωρίζουν, αλλά στην Αργεντινή, μια χώρα με παράδοση σε πολλά αθλήματα, υπάρχει σημαντικό ενδιαφέρον για λιγότερο δημοφιλή σπορ. Ένα από αυτά είναι το χόκεϊ επί χόρτου. Τα λιοντάρια και οι λιονταρίνες (έτσι είναι τα παρατσούκλια των εθνικών ομάδων της χώρας) έχουν αρκετές επιτυχίες. Για την ανδρική ομάδα η μεγαλύτερη ήταν το
Στην ερώτηση «μπορεί ένα πρωτάθλημα να μη λέει να βελτιωθεί με τίποτα και να βάζει συνεχώς αυτογκόλ;», η απάντηση είναι «Αργεντινή». Κάποιος κακεντρεχής θα έλεγε ότι όλα γίνονται για να έχει περιεχόμενο το Σομπρέρο και η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές χαμογελάμε σαρδόνια με αυτά που συμβαίνουν. Ήταν το μακρινό (ή και κοντινό) 2014 όταν
Σύμφωνα με έναν ορισμό, πρόληψη είναι η παράλογη πεποίθηση ότι μια συγκεκριμένη συμπεριφορά συνδυάζεται με το αποτέλεσμα ενός γεγονότος. Όσοι είμαστε λιγουλάκι προληπτικοί και αλλάζουμε θέσεις όταν παίζει η ομάδα μας ή δεν μιλάμε σε κάποιον επιβεβαιωμένο γρουσούζη τη μέρα ενός μεγάλου αγώνα, γνωρίζουμε ότι η λέξη “παράλογη” είναι λανθασμένη. Ας είναι. Εμείς ξέρουμε καλύτερα.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η Αργεντινή δεν είναι ποδοσφαιρικά η πιο συμπαθής χώρα στις υπόλοιπες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Οι γείτονες είχαν ησυχάσει με τα τόσα χρόνια ανομβρίας και τώρα τους βλέπουν να σαρώνουν τους τίτλους, να πανηγυρίζουν προκλητικά, να κάνουν καζούρα στους υπόλοιπους. Να είναι οι ενοχλητικοί γείτονες. Με λίγα λόγια, σχεδόν όλοι