Το Μουντιάλ είναι πλέον μια γλυκιά ανάμνηση, η προετοιμασία των ομάδων ολοκληρώθηκε, το καλοκαίρι γενικότερα έχει μπει στην τελική του ευθεία και το, κατά πολλούς, καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου επιστρέφει στα αγγλικά γήπεδα και στις οθόνες μας. Με αφορμή την πρώτη αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ που διεξάγεται αυτό το σαββατοκύριακο τεστάρουμε τις γνώσεις μας πάνω
Αγγλία, δεκαετία του ’50. Η χώρα έχει βγει νικήτρια απ’ τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά παραμένει φτωχή και προβληματική. Οι νέες γενιές που μεγαλώνουν εκείνη την δύσκολη περίοδο, είναι οι πρώτες που δεν έχουν αυτή την αίσθηση ανωτερότητας και καθωσπρεπισμού που χαρακτήριζε την παλιά Βρετανία, κάτι που καθρεφτίζεται φυσικά και εντός του γηπέδου, γι’ αυτούς
“Αυτή είναι μια φανταστική ευκαιρία για μένα. Σκεφτείτε πως -σχεδόν- υπέγραψα και με τα δύο χέρια. Ανυπομονώ να φορέσω τη φανέλα της ομάδας σε επίσημο παιχνίδι και θέλω να ευχαριστήσω τον Σερ Άλεξ για την εμπιστοσύνη που έδειξε προς το πρόσωπό μου. Υπόσχομαι να τον ξεπληρώσω με καλές εμφανίσεις και πολλά γκολ. Βρισκόμουν σε συζητήσεις
Σε κάθε παιχνίδι το σκηνικό ήταν πάνω-κάτω το ίδιο. Οι δυο ομάδες έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο για να κάνουν προθέρμανση. Κάποια στιγμή, κάποιο από τα παιδάκια της μιας ομάδας χαζεύοντας την άλλη πλευρά του γηπέδου θα παρατηρούσε κάτι ασυνήθιστο στους παίκτες των αντιπάλων. Ένα από αυτά ξεχώριζε από όλα τα υπόλοιπα. Μπορεί τα κιλά του να
Ήταν την άνοιξη του 2003 όταν ο έφηβος Χουάν Μάτα γυρνούσε σπίτι με τον πατέρα του μετά από ένα παιχνίδι παίδων της Ρεάλ Οβιέδο, στην οποία αγωνιζόταν τότε. Σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες φορές όμως, εκείνη τη μέρα ο πατέρας του Χουάν ακολούθησε διαφορετική διαδρομή κι έτσι αντί για το σπίτι βρέθηκαν σε ένα