Φθινόπωρο 1996. Στο Άνφιλντ οι ρεζέρβες της Λίβερπουλ υποδέχονται τις αντίστοιχες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Παρ’ότι το γήπεδο είναι σχεδόν άδειο από κόσμο και στον αγωνιστικό χώρο υπάρχουν κατά κύριο λόγο πιτσιρίκια, που τα ονόματα τους δεν τα γνωρίζουν αρκετοί οπαδοί των δυο ομάδων, ένα παιχνίδι Λίβερπουλ-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν είναι ποτέ μια απλή υπόθεση. Ακόμα και
“Πριν παίξω το πρώτο μου παιχνίδι απέναντι στη Λίβερπουλ ο Σερ Άλεξ μ’έπιασε και μου είπε: ‘Κοίτα, πίστεψε με, δεν έχεις παίξει ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο, οπότε φρόντισε να είσαι πανέτοιμος και να έχεις καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει αυτό το ματς’. Αυτό ήταν μια καλή πρόγευση αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν λέξεις για να σε
Τον πρώτο του μήνα στην Αγγλία και το Μάνστεστερ, ο Σταμ έμενε ακόμα στο σπίτι του Ζόρντι Κρόιφ μέχρι να βρει το δικό του σπίτι και παρ’ ότι ήξερε αγγλικά δεν καταλάβαινε την mancunian προφορά. Ιδανική περίπτωση για να πεις “δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στην Αγγλία”. Ο Κρόιφ όμως θυμάται: “Σε μια από τις πρώτες
Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι έδειχνε υπερβολικά αγχωμένος στον πάγκο της Σίτι, καθώς έβλεπε την ομάδα του να βρίσκεται πίσω στο σκορ με 0-1, αν και έπαιζε πολύ καλύτερα απ’ την Τσέλσι. Τα χρονικά περιθώρια στένευαν επικίνδυνα, και η διαφορά, απ’ την πρώτη Γιουνάιτεντ, ήταν τώρα στους 4 βαθμούς. Με 9 αγωνιστικές να απομένουν για τη λήξη,
Ήταν Ιούλιος του 1996 όταν στο Όλντ Τράφορντ εμφανίστηκε ένας αδύνατος πιτσιρικάς, με ξανθά μαλλιά και πρόσωπο τόσο παιδικό που σου έδινε την εντύπωση ότι ο κάτοχος του βρίσκεται ακόμα στην εφηβεία. Όταν τον αντίκρισε ο υπεύθυνος ξενάγησης του γηπέδου, υπέθεσε ότι ο μικρός θέλει να κάνει το κλασικό τουρ για να θαυμάσει το ‘Θέατρο