Όλοι οι πιτσιρικάδες όταν παίζουν μπάλα στις ομάδες, ονειρεύονται ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρουν, θα παίξουν είτε στην αγαπημένη τους ομάδα, είτε σε έναν μεγάλο σύλλογο. Ίσως ακόμα ακόμα και σε μια διάσημη ομάδα του εξωτερικού. Χιλιάδες παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο το ονειρεύονται, ελάχιστα το καταφέρνουν. Σε κάποιες όμως περιπτώσεις το όνειρο που
Αν για τους φίλους του πολιτισμού η επίσκεψη σε ένα μουσείο, σε μια θεατρική παράσταση, σε μια πινακοθήκη είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα ενός ταξιδιού, τότε για τους ποδοσφαιρόφιλους συχνά μια επίσκεψη σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο αποτελεί ό,τι πιο κοντινό. Οι «ναοί του ποδοσφαίρου» όπως τα Μπερναμπέου, Γουέμπλεϊ, Καμπ Νου, Μπομπονέρα, Μαρακανά, Άνφιλντ, Ολντ Τράφορντ
Το βράδυ της Κυριακής το γαλλικό ποδόσφαιρο έζησε μια ακόμα μαύρη στιγμή φέτος, όταν στο ντέρμπι Λιόν-Μαρσέιγ ένας οπαδός πέτυχε τον Παγιέτ στο κεφάλι με ένα μπουκάλι και ανάγκασε τον διαιτητή να διακόψει το παιχνίδι μόλις στο τέταρτο λεπτό. Τις επόμενες ώρες η είδηση έκανε το γύρο της Ευρώπης, γιατί μπορεί στην Ελλάδα να έχουμε
Αν υπάρχει μια χρονιά πλήρους ιταλικής κυριαρχίας στο Τσάμπιονς Λιγκ αυτή ήταν πιθανότατα το 2002-03. Το Καμπιονάτο εξακολουθούσε να μαζεύει μερικούς από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου, τα γήπεδα γέμιζαν σε μεγάλο βαθμό, ενώ στους πάγκους βρίσκονται ορισμένα ονόματα που καθόριζαν τις εξελίξεις. Για να έχουμε ένα δείγμα γραφής, η 4η της βαθμολογίας Λάτσιο είχε
O Σιμόνε Ιντσάγκι, μπορεί σαν ποδοσφαιριστής να έμεινε στη σκιά του μεγαλύτερο αδερφού του Φίλιππο, αλλά οι πορείες τους σαν προπονητές, φαίνεται να ακολουθούν αντίρροπες κατευθύνσεις. Ίσως πάλι, αυτός και να είναι ο λόγος που σφυρηλατήθηκε αυτό το τρομερό δέσιμο με την Λάτσιο, στην οποία παρέμεινε σαν παίκτης και προπονητής συνολικά 22 (!) χρόνια (11+11)