Το 2006 ο Αντόνιο Κόντε ήταν 37 ετών, είχε περάσει το μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στο «παίζω» και «προπονώ», δηλαδή αυτό του «είμαι βοηθός προπονητή», και ένιωθε έτοιμος για να αναλάβει μια ομάδα ως πρώτος προπονητής. Τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς ανακοινώθηκε από την Αρέτσο που έπαιζε στη Σέριε B. Η πρώτη φορά δεν ήταν και τυχερή. Στα τέλη Οκτωβρίου και μετά από αρκετά άσχημα αποτελέσματα η διοίκηση του έδειξε την πόρτα της εξόδου και τον αντικατέστησε με τον Μαουρίτσιο Σάρι. Η ομάδα όχι μόνο δεν βελτιώθηκε αλλά κατρακύλησε κι άλλο στη βαθμολογία κι έτσι τον Μάρτιο πάρθηκε η απόφαση να απολυθεί και ο Σάρι. Λίγο αργότερα η διοίκηση επανέφερε τον Κόντε, σε μια κίνηση που συναντάς τόσο συχνά μόνο στην Ιταλία και την Ελλάδα. Περιέργως (ή και όχι) ούτε αυτή η αλλαγή απέδωσε καρπούς κι έτσι το τέλος της σεζόν βρήκε την Αρέτσο να υποβιβάζεται στην 3η κατηγορία.

Αυτό ήταν το ξεκίνημα του Κόντε στους πάγκους. Ακολούθησε ένα επιτυχημένο πέρασμα από τη Μπάρι, την οποία ανέβασε στη Σέριε Α, και ένα αποτυχημένο από την Αταλάντα, όπου τσακώθηκε με τον κόσμο και αποχώρησε πρόωρα. Λίγους μήνες μετά, τέτοιες μέρες του Μάϊου του 2010, δέχτηκε την πρόταση της  Σιένα και χωρίς να το γνωρίζει τότε ξεκινούσε ένα μεγάλο κύκλο συλλογικών επιτυχιών που φτάνει μέχρι και τις μέρες μας, δεκαπέντε χρόνια αργότερα.

Υπάρχουν προπονητές που μένουν για μεγάλο διάστημα σε ένα σύλλογο και αφήνουν έργο που μνημονεύεται για χρόνια, υπάρχουν και προπονητές που συνήθως δεν βγάζουν τη σεζόν όπου κι αν πάνε. Ο Αντόνιο Κόντε μπορεί να μην έχει αλλάξει την ιστορία κάποιου συλλόγου ή να μην έχει αφήσει κάποια τρομερή παρακαταθήκη με τη δουλειά του κάπου ή να μην έχει καταφέρει τίποτα αξιόλογο τόσα χρόνια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (ένα από τα πιο ισχυρά επιχειρήματα των επικριτών του) αλλά μπορεί να καυχιέται ότι μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε όπου κι αν πήγε να αλλάξει την εικόνα μιας ομάδας και να την οδηγήσει σε εγχώριες επιτυχίες πιο γρήγορα κι απ’όσο θα περιμέναν οι αισιόδοξοι φίλαθλοι της. Με κάποιο τρόπο η πρώτη του χρονιά σε κάθε δουλειά καταλήγει με κάποια επιτυχία. Ας τις δούμε αναλυτικά.

Η αρχή έγινε τότε με τη Σιένα που είχε μόλις υποβιβαστεί στη Σέριε Β. Ο Κόντε άλλαξε γρήγορα την ψυχολογία του συλλόγου, που είχε πέσει μετά από εφτά χρόνια στα μεγάλα σαλόνια, έκανε την πρώτη του ήττα στα τέλη Οκτωβρίου και καπάρωσε στο φινάλε τη 2η θέση που οδηγεί απ’ευθείας στην άνοδο, χωρίς να χρειαστούν πλέι οφ. Αυτό το πέτυχε βασιζόμενος σε μεγάλο βαθμό στην επίθεση του, που αναδείχθηκε η καλύτερη στο πρωτάθλημα.

Το επίτευγμα αυτό αποτέλεσε το εισιτήριο του για τα πάνω ράφια της προπονητικής. Η Γιουβέντους, στην οποία είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του ως παίκτης, του ανέθεσε το δύσκολο έργο να την επαναφέρει στις επιτυχίες. Μιλάμε για μια Γιούβε που μετά την επιστροφή της από την περιπέτεια της Σέριε Β δεν είχε καταφέρει ακόμη να πατήσει κορυφή. Τα δε προηγούμενα χρόνια είχε τερματίσει δυο σερί φορές στην 7η θέση! Μέσα σε λίγους μήνες ο Κόντε και το αγαπημένο του 3-5-2 άλλαξαν άρδην το κλίμα. Αν και έβγαλε όλη τη χρονιά χωρίς ούτε έναν αξιόπιστο επιθετικό, η Γιουβέντους κατέκτησε το πρωτάθλημα αήττητη, έχοντας τη δεύτερη καλύτερη επίθεση. Η μοναδική της ήττα ήρθε στον τελικό του κυπέλλου από τη Νάπολι, μια ήττα που της χάλασε ένα μαγικό νταμπλ μετά από αρκετά προβληματικά χρόνια. Όλα αυτά έγιναν στην πρώτη του φορά ως προπονητής στη Σέριε Α! Στα επόμενα δυο χρόνια κέρδισε άλλα δυο πρωταθλήματα και όταν αποχώρησε το 2014 άφησε την ομάδα στην κορυφή της Ιταλίας.

Μετά από ένα διάλειμμα δυο ετών, στο οποίο ανέλαβε την εθνική Ιταλίας και την έφτασε στα προημιτελικά του Euro (όπου και αποκλείστηκε από τους Γερμανούς στα πέναλτι), επέστρεψε στο συλλογικό ποδόσφαιρο αναλαμβάνοντας την Τσέλσι. Για άλλη μια φορά δεν χρειάστηκε χρόνο προσαρμογής, παρ’ότι δεν είχε δουλέψει, ούτε παίξει, ποτέ στο παρελθόν εκτός Ιταλίας. Όπως και η Γιουβέντους, η Τσέλσι προερχόταν από μια τραγική σεζόν στην οποία είχε διώξει τον Μουρίνιο τον Δεκέμβριο γιατί είχε την ομάδα στη 16η θέση. Ο Γκους Χίντινκ που τον αντικατέστησε για το υπόλοιπο της σεζόν κατάφερε απλώς να την ανεβάσει ως τη 10η θέση.

Μια από τις πιο αξέχαστες στιγμές του στην Αγγλία

Με τον Ιταλό στον πάγκο τη νέα σεζόν η ομάδα κέρδισε το πρωτάθλημα με το καλημέρα και με χαρακτηριστική άνεση, σπάζοντας μάλιστα και κάποια ρεκόρ, όπως αυτά των συνεχόμενων νικών (13) και των συνολικών νικών (30). Στη δεύτερη και τελευταία σεζόν του έμεινε μακριά από τον τίτλο αλλά κατάφερε να προσθέσει στο παλμαρέ του το κύπελλο Αγγλίας, που μέχρι και σήμερα είναι ο τελευταίος εγχώριος τίτλος της Τσέλσι.

Ένα χρόνο μετά την επιστροφή του από το Λονδίνο, ανέλαβε την Ίντερ που κι αυτή προερχόταν από μαζεμένες κακές χρονιές. Τα προηγούμενα οχτώ χρόνια δεν είχε καταφέρει να τερματίσει πάνω από την 4η θέση ενώ σε κάποιες περιπτώσεις έμεινε ακόμα και 8η και 9η! Για άλλη μια φορά ο Κόντε βρήκε γρήγορα τον τρόπο να πάρει από τους παίκτες του το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους και παρ’ότι δεν κατάφερε να κερδίσει κι εκεί το πρωτάθλημα με την πρώτη, ολοκλήρωσε τη σεζόν στη 2η θέση.

Αυτό που δεν πέτυχε με τη μια, το κατάφερε με τη δεύτερη, αφού την επόμενη σεζόν οι νερατζούρι κέρδισαν μαζί του, με άνεση κιόλας, το πρώτο τους πρωτάθλημα μετά από 11 χρόνια. Η αξιοσημείωτη λεπτομέρεια σε αυτό είναι ότι αυτός ο τίτλος σταμάτησε το τρομερό σερί των 9 πρωταθλημάτων που είχε η Γιουβέντους, ένα σερί που όπως είδαμε είχε ξεκινήσει με τα τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα που κέρδισε εκεί ο ίδιος.

Μετά την αποχώρηση του από το Μιλάνο δέχτηκε μια πρόταση από την Τότεναμ που αντικειμενικά ήταν η πιο δύσκολη από όλες τις πίστες που είχε βρεθεί ως τότε. Ο Κόντε δέχτηκε να αναλάβει τα ηνία μέσα στη σεζόν, παρ’ότι η ομάδα βρισκόταν τότε στην 9η θέση. Αφού ξεκίνησε με ένα σερί 9 αγώνων χωρίς ήττα σκαρφάλωσε σταδιακά στη βαθμολογία και στο τέλος κατάφερε να βγει στο Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που δεν είχε πετύχει τα προηγούμενα τρία χρόνια. Την επόμενη σεζόν οι σχέσεις του με τη διοίκηση έφτασαν στα άκρα και μετά από μερικές εριστικές δηλώσεις για το πώς λειτουργεί ο σύλλογος αποχώρησε πρόωρα, στα τέλη Μαρτίου. Εκείνες τις μέρες η ομάδα ήταν στην 4η θέση και διεκδικούσε ξανά την έξοδο της στο Τσάμπιονς Λιγκ. Χωρίς αυτόν στον πάγκο η Τότεναμ κατέρρευσε και ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα στην 8η θέση.

Στο τελευταίο επεισόδιο αυτής της πετυχημένης σειράς «Κόντε και πρώτη σεζόν: Μια σχέση γεμάτη επιτυχίες», ο άκρως εκδηλωτικός Ιταλός μετακόμισε στα νότια της χώρας για χάρη της Νάπολι. Η ομάδα είχε τερματίσει πέρσι στη 10η θέση και είχε αλλάξει τρεις προπονητές και οι ευτυχισμένες μέρες του πρωταθλήματος του 2023 έμοιαζαν σαν να ήταν πολλά χρόνια πριν. Οι ναπολιτάνοι χρειάζονταν κάποιον να τους κάνει ένα ηλεκτροσόκ για να επανέλθουν στα προπέρσινα επίπεδα. Και ποιος καλύτερος από αυτόν που δεν φαίνεται να έχει στο λεξιλόγιο του τη λέξη “υπομονή”;

Δυο αγωνιστικές πριν το φινάλε της Σέριε Α η Νάπολι είναι πρώτη στη βαθμολογία και παρ’ότι το χειμώνα έχασε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της (τον Κβαρατσχέλια) κρατάει αυτή τη στιγμή την τύχη του πρωταθλήματος στα χέρια της. Το αν θα καταφέρει να ολοκληρώσει τη σεζόν με την κούπα στα χέρια θα το μάθουμε σύντομα. Το σίγουρο είναι ότι για άλλη μια φορά ο Κόντε πέτυχε μέσα σε μερικούς μήνες να αλλάξει την εικόνα μιας ομάδας που τέτοια εποχή πέρσι ζούσε λαϊκά δικαστήρια, με τον κόσμο να αποδοκιμάζει τους παίκτες και να κράζει σε κάθε ευκαιρία τη διοίκηση