Κανείς δεν ξέρει γιατί η παρέα από τα προάστεια του Μπουένος Άϊρες που ίδρυσε την Ντεφένσα Χουστίτσια, της έδωσε αυτό το παράξενο όνομα, όλοι όμως γνωρίζουν ότι οι καλτ κιτρινοπράσινες εμφανίσεις της, οφείλονται στα χρώματα της εταιρείας μεταφορών του πρώτου προέδρου της, τα λεωφορεία του οποίου εξυπηρετούσαν την γραμμή 148 που συνέδεε το Φλορέντσιο Βαρέλα (το προάστειο που λέγαμε) με το κέντρο της πόλης.
Πράσινο και κίτρινο λοιπόν ήταν τα χρώματα των λεωφορείων “El Halcon” (γεράκι) που φυσικά μετέφεραν και τους οπαδούς της Ντεφένσα ι Χουσίτσια στα εκτός έδρας παιχνίδια τους, με εύλογη συνέπεια να τους συνοδεύει έκτοτε το παρατσούκλι “τα γεράκια του Βαρέλα” (“Los Halcones de Varela”). Πόσο μάλλον όταν πολλοί παίκτες της ομάδας όταν κρέμαγαν τα παπούτσια τους, έβρισκαν μια θέση οδηγού στην εταιρία του προέδρου.
Ήταν το καλοκαίρι του 1980 όταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα, λίγες μόλις εβδομάδες αφότου είχε οδηγήσει την Εθνική Νέων της Αργεντινής στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, φόρεσε την τιμημένη κιτρινοπράσινη φανέλα για να παίξει σε ένα πολύ δημοφιλές συνοικιακό τουρνουά εκείνων των καιρών. Όμως η ομάδα στην οποία συμμετείχε, δεν ήταν ακριβώς η Ντεφένσα, αλλά η μεικτή οδηγών λεωφορείων της γραμμής 148 που συμμετείχε στο τουρνουά. Όταν οι αντίπαλοι είδαν τον Ντιέγκο να φοράει την φανέλα των «γερακιών» διαμαρτυρήθηκαν έντονα, αλλά στο τέλος κατέληξαν όλοι αντάμα να κάνουν μπάρμπεκιου και να πίνουν μπίρες.
Οι βετεράνοι οπαδοί των «γερακιών» όμως, θυμούνται με συγκίνηση και μια άλλη ιστορία τον Αύγουστο του 1992 (που σημειωτέον στο Νότιο Ημισφαίριο είναι καταχείμωνο) όταν η Ντεφένσα ι Χουστίτσια – την φανέλα της οποίας τότε φορούσε ο Λάλο Μαραντόνα (αδερφός του Ντιέγκο) – αντιμετώπιζε εκτός έδρας την Κολόν Σάντα Φε στα πλαίσια της 4ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος Β΄Εθνικής, αλλά ο αγώνας αναβλήθηκε μόλις την τελευταία στιγμή λόγω μιας τρομερής καταιγίδας που είχε μετατρέψει τον αγωνιστικό χώρο σε λίμνη.
«Τα γεράκια του Βαρέλα» ήταν ήδη μέσα στις εξέδρες και η είδηση της αναβολής για την επόμενη μέρα τους άφησε κατακεραυνωμένους και βρεγμένους μέχρι το κόκκαλο, με τον από μηχανής Θεό να αποδεικνύεται ο Ντιέγκο που μόλις έμαθε από τον αδερφό του τα καθέκαστα, πήρε τηλέφωνο σε ξενοδοχείο της πόλης και κάλυψε ο ίδιος τα έξοδα για να διανυκτερεύσουν οι εκδρομείς οπαδοί της Ντεφένσα στην μακρινή Σάντα Φε.
Στα ισπανικά υπάρχει μια λαϊκή ρήση “La otra mitad de la Gloria” που μπορεί αυτολεξεί να μεταφράζεται «Το άλλο μισό της Δόξας», αλλά το πνεύμα της φράσης εμπεριέχει σκωπτικό τόνο και αναφέρεται στο «παρακατιανό» κομμάτι της Δόξας (όπως πχ λέμε τι Λοζάνη, τι Κοζάνη), το οποίο ταιριάζει γάντι στην ανέξοδη προσπάθεια «δεύτερων» ομάδων να κατακτήσουν το Κόπα Σουνταμερικάνα, αυτό το ημιφωτισμένο «Λιμπερταδόρες των φτωχών». Γιατί για πολλές μικρότερες χώρες και ομάδες με μικρότερο ειδικό βάρος, ισχύει και το άλλο ρητό που λέει ότι «το χρήμα πολλοί εμίσησαν, την δόξα όμως ουδείς – έστω και το άλλο της μισό…
Κάπως έτσι η γιορτή που στήθηκε χθες το βράδυ για την κατάκτηση του Κόπα Σουνταμερικάνα από την Ντεφένσα ι Χουστίτσια στις γειτονιές του Φλορέντσιο Βαρέλα, κράτησε μέχρι το πρωί και έδωσε στους κατοίκους της πόλης ένα λόγο να χαμογελάνε σε χαλεπούς καιρούς. Ένας τίτλος που τον άξιζε απόλυτα η Ντεφένσα, σύλλογος πρότυπο, με εξαιρετικά σοβαρή και συνεπή στο μακροπρόθεσμο πλάνο της διοίκηση, που επέλεξε για προπονητή και στήριξε μέχρις εσχάτων (καθώς στην αρχή τα αποτελέσματα δεν ήταν καλά, χώρια ότι ερχόταν με την ρετσινιά αποτυχημένης θητείας στην Μπάνφιλντ) τον Ερνάν Κρέσπο, ο οποίος ταίριαξε εντέλει άριστα στο προφίλ του κλαμπ και φιλοτέχνησε μια δυναμική ομάδα που εξασκεί διαρκή πίεση στον αντίπαλο και παρουσίασε και χθες πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας.
«Πριν το παιχνίδι κοίταξα στα μάτια τους παίκτες μου και τους είδα όλους να αδημονούν σαν λιοντάρι σε κλουβί και δεν χρειάστηκε να τους πω τίποτα από τον λόγο που είχα ετοιμάσει για να τους «φτιάξω» – έσκισα το χαρτί και κάθισα στον πάγκο πιο ήρεμος από ποτέ. Θα τους ευχαριστώ αιώνια για όσα έκαναν καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας μας και τον μοναδικό τρόπο που υπερκέρασαν κάθε δυσκολία».
«Ήταν από τα πιο όμορφα πράγματα που έχω βιώσει, μπορεί να έχω να δω τις κόρες μου σχεδόν ένα χρόνο, ξέρω ότι στη ζωή πρέπει να κάνεις θυσίες και είναι τιμή μου που δούλεψα με αυτούς τους παίκτες και δεν θα μπορούσα να τους εγκαταλείψω όπως και τις ιδέες μου, προτάσσοντας το προσωπικό μου συμφέρον. Σήμερα επιτέλους οι κόρες μου ήταν μαζί μας και είδαν το καλύτερο παιχνίδι στην ιστορία της Ντεφένσα ι Χουστίτσια». Ένα νέο μεγάλο αστέρι της προπονητικής έχει μόλις γεννηθεί και ήδη τα μεγαλύτερα κλαμπ της Γηραιάς Ηπείρου, ετοιμάζονται να του προσφέρουν γη και ύδωρ…
Maestro