Μπορεί οι περισσότεροι να θεωρούν σαν πιο περίβλεπτο τουρνουά το Γουίμπλεντον, αλλά οι πραγματικοί λάτρεις του αθλήματος που εξιτάρονται από τα παιχνίδια του μυαλού και δεν ντρέπονται καθόλου να εκδηλώσουν τα συναισθήματα τους, ακόμη και να ουρλιάξουν κατά τη διάρκεια ενός μακρόσυρτου ράλι, ψηφίζουν δαγκωτό Ρολάν Γκαρός.
Η κύρια διαφορά του χωμάτινου τερέν από το ταρτάν και το χορτάρι, είναι ότι λόγω μεγαλύτερου συντελεστή τριβής ολίσθησης της μπάλας, απορροφούν την ορμή της μπάλας και την επιβραδύνουν, ενώ παράλληλα αυξάνεται το πλάτος της αναπήδησης της. Αυτός ο επιπλέον χρόνος αντίδρασης λόγω της επιβράδυνσης και η μεγαλύτερη αναπήδηση, ευνοούν τους παραδοσιακούς παίκτες βασικής γραμμής που στηρίζονται περισσότερο στην τεχνική και την αντοχή, παρά στη δύναμη του σερβίς τους.
Στο χώμα οι πόντοι κρατάνε περισσότερο και είναι πιο απαιτητικοί, με συνέπεια ένα ματς στο Ρολάν Γκαρός, το οποίο μπορεί να κριθεί στα πέντε σετ, θα απαιτήσει τρομαχτικά αποθέματα ενέργειας (σωματικής και πνευματικής) και υπομονής. Στο Ρολάν Γκαρός δεν μπορείς να επιβάλεις το παιχνίδι σου – αν δεν προσαρμοστείς στις ιδιαίτερες συνθήκες, από τα τερτίπια του τερέν και την μη ύπαρξη “Hawk eye”, έως τον εξαιρετικά άστατο καιρό, την συνεννόηση στα Γαλλικά και τη Γαλλική κουζίνα, δεν έχεις καμία τύχη.
Γιατί αν γενικότερα στο τένις δεν έχει μια φορά σημασία ο τέλειος πόντος, αλλά η ικανότητα να διατηρείς σε κάθε πόντο τα ίδια στάνταρ απόδοσης, παραμένοντας συναισθηματικά ανεπηρέαστος από την κρισιμότητα του, ο συνδυασμός δηλαδή του ταλέντου και της υψηλής τεχνικής με την εγκαρτέρηση και τη συναισθηματική σταθερότητα, το Ρολάν Γκαρός, είναι ακριβώς το τουρνουά συνέπεια σε κάθε πόντο καθίσταται ικανή και αναγκαία συνθήκη επιβίωσης.
Οι μεγάλοι σέρβερ (που συνήθως έχουν μεγάλο δέμας και το πόδια τους δεν γλιστρούν αβίαστα στο χώμα) χάνουν μεγάλο μέρος της δυναμικής τους και η λίστα με τα ιερά τέρατα του αθλήματος που δεν κατάφεραν ποτέ να κερδίσουν στο Παρίσι είναι εντυπωσιακή: Πιτ Σάμπρας, Τζον Μάκενρο, Τζίμι Κόνορς, Στέφαν Εντμπεργκ, Μπόρις Μπέκερ, Άντι Μάρεϊ, Βένους Γουίλιαμς, Μαρτίνα Χίγκινς, Κιμ Κλάϊστερς, Λίντσεϊ Ντάβενπορτ κτλ
Αυτό που έχει πετύχει ο Ναδάλ με 12 νίκες στα τελευταία 15 τουρνουά είναι πραγματικά τρομαχτικό και αποτυπώνεται στις αποδόσεις των Outright στοιχημάτων. Πριν δύο χρόνια, ένας δημοσιογράφος ρώτησε τον Αντρε Αγκάσι πως θα αντιδρούσε εάν κληρωνόταν εναντίον του Ναδάλ στο Ρολάν Γκαρός και ο Αγκάσι δεν δίστασε στιγμή να απαντήσει: «θα έπαιρνα κατ’ ευθείαν τηλέφωνο την Air France για να βγάλω το εισιτήριο μου της επιστροφής».
Ο Ναδάλ όμως είναι πλέον 34 χρονών με όψιμους τραυματισμούς και ενδεχομένως πιο ευάλωτος στις ιδιάζουσες συνθήκες που εκπορεύονται από την πανδημία, τον περιορισμένο αριθμό αγώνων, την απουσία του από το US Open και τα για πολλούς αθλητές, ανοίκεια έως εκνευριστικά πρωτόκολλα ασφαλείας.
Κάπως έτσι ο Ματς Βιλάντερ (σπεσιαλίστας στο χώμα και νικητής σε τρία Ρολάν Γκαρός κατά τη δεκαετία του ’80), θεωρεί σαν πρώτα φαβορί τους Τζόκοβιτς και Τιμ, με κυρίως σκεπτικό ότι το φετινό τουρνουά με τις πιο «υγρές» συνθήκες (καθώς θα πατήσει Οκτώβριο), ευνοεί τους σπεσιαλίστες της σκληρής επιφάνειας, όπως ο Τζόκοβιτς και ο Τιμ, ενώ για τον Σέρβο εκτιμάει ότι θα είναι διπλά παθιασμένος για τον τίτλο για να «σβήσει» από τη συλλογική μνήμη το ατυχές περιστατικό με την επόπτη γραμμών και τον αποκλεισμό του από το US Open.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ
Οι άστατες καιρικές συνθήκες του Φθινοπώρου, η αυξημένη υγρασία, το διαφορετικό φως και δύση του ηλίου, η απουσία του πλήθους, αγώνες υπό το φως των προβολέων, τα πρωτόκολλα Covid, ακόμη και τα μπαλάκια! – Όλα θα είναι διαφορετικά στο φετινό Ρολάν Γκαρός…
🡺 Το Ρολάν Γκαρός είναι έτσι κι αλλιώς το λιγότερο αγαπημένο «Γκραν Σλαμ» για μια πλειάδα παικτών, καθώς σε επίπεδο υποδομών, χώρων και ανέσεων υστερεί σημαντικά, ενώ η απουσία σταδίου με κυλιόμενη οροφή, το καθιστά πιο ευάλωτο στον καιρό – πόσο μάλλον φέτος που τα «ξεβολευτικά» πρωτόκολλα ασφαλείας του Covid-19, τα καθημερινά στρεσογόνα τετ και η αυξημένη πιθανότητα αναποδιών λόγω εποχής (βροχές κτλ) κάνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα…
☯ Δεν έφθαναν όλα τα άλλα, αλλά σε αυτό το τουρνουά θα έχουμε και αλλαγή στα μπαλάκια, αντί για τα παραδοσιακά “Babolat”, θα χρησιμοποιηθούν “Wilson” κάτι που οι ειδικοί λένε ότι μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο – για παράδειγμα ο ίδιος ο Ντομινίκ Τιμ δήλωσε ότι οι νέες μπάλες είναι πιο αργές και δεν ευνοούν παιχνίδι σαν το δικό του και του Ναδάλ. Εντούτοις τα στατιστικά δεδομένα, δεν φαίνεται να επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό (ή μήπως πρέπει να πούμε την αίσθηση;) του Τιμ, καθώς οι βασικοί δείκτες, όπως το ποσοστό κερδισμένων πόντων στο πρώτο σερβίς, το ποσοστό «κρατημάτων» του σερβίς και ο μέσος όρος «άσσων» ανά game, όχι μόνο παραμένουν σχεδόν αμετάβλητοι ανεξαρτήτως της μάρκας από τα μπαλάκια, αλλά είναι και οριακά ανεβασμένοι στα «χωμάτινα» τουρνουά που χρησιμοποιήθηκαν μπάλες “Wilson”!
💧💧 Το μετεωρολογικό δελτίο δεν είναι τόσο ενθαρρυντικό καθώς ειδικά για την πρώτη εβδομάδα του τουρνουά, η πιθανότητα βροχών σε καθημερινή βάση δεν είναι καθόλου αμελητέα. Εάν σε αυτόν τον παράγοντα συνυπολογίσουμε ότι η δύση του ηλίου αυτή την εποχή είναι περίπου στις 19:30 (αντί για τις δέκα παρά υπό κανονικές συνθήκες), το πιθανότερο είναι ότι αφενός το πρόγραμμα θα γίνει άνω-κάτω και αφετέρου ένας πρωτόγνωρα μεγάλος αριθμός αγώνων, θα διεξαχθούν νύχτα, σε χαμηλές θερμοκρασίες και υπό το φως των προβολέων – “Too much” που λένε και στο χωριό μου, ειδικά για τους άπειρους αθλητές, αλλά και όσους δεν έχουν ατσάλινα νεύρα.
⌧ Ενώ οι αρχικές προβλέψεις των διοργανωτών μιλούσαν για την παρουσία θεατών στο 40% της κανονικής χωρητικότητας του τουρνουά (11.500 θεατές), στη συνέχεια ανακοίνωσε ότι θα δέχεται μέχρι 5.000 θεατές την ημέρα για να φτάσουμε προχθές να καταλήξει οριστικά στην παρουσία μόλις 1.000 θεατών την ημέρα. Με άλλα λόγια, οι συνθήκες τελικά θα παραπέμπουν περισσότερο σε τουρνουά που διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών σε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα αταξίας και φόβου, παρά στην πολυαναμενόμενη γιορτή.
⮊ Όπως έχουμε ξαναπεί, αυτή ακριβώς η καινοφανής συνθήκη της απουσίας του μπιζαρίσματος του πλήθους, είναι εξαιρετικά πιθανό να καταστήσει τα μεγάλα ράλι πόντων (και στο χώμα τα ράλι είναι ακόμη πιο μακρόσυρτα) εξουθενωτικά (πνευματικά), για παίκτες με εκρηκτικό ταπεραμέντο (όπως πχ ο Τσιτσιπάς) που εύλογα θα δυσκολευτεί στη διαχείριση της κατάστασης. Γιατί πως στην ευχή να προσαρμοστούν οι πιο ιδιοσυγκρασιακοί παίκτες και που να διοχετεύσουν το πλεόνασμα της ενέργειας τους και την αδήριτη ανάγκη να εκφραστούν χωρίς τα κανάλια από τις ιαχές (ή και τις αποδοκιμασίες) του κόσμου, κινδυνεύουν να «πνιγούν». Ακόμη και το σπάσιμο της ρακέτας, ξαφνικά στερείται τον νοηματικό του πυρήνα, χωρίς την προβοκατόρικη ως προς το «καθωσπρέπει» πλήθος διάσταση του….
🡺 Ο τρόπος με τον οποίο ήρθε ο πρόωρος αποκλεισμός του Στέφανου Τσιτσιπά από τον Τσόριτς στο Αμερικανικό Οπεν, μπορεί να ήταν πολύ σκληρός, αλλά συνάμα πολύτιμος για τον Στέφανο, ο οποίος διαθέτει απύθμενο ταλέντο να μεσουρανήσει για πολλά χρόνια στο παγκόσμιο στερέωμα, αλλά για να συμβεί αυτό θα πρέπει να δουλέψει αρκετά ακόμη το “mental” σκέλος και τη διαχείριση των συναισθημάτων του, με πρώτο από όλα το να μην υποτιμάει κανένα αντίπαλο πριν μετουσιώσει match-point σε νίκη.
Ο Στέφανος λοιπόν πέρασε με επιτυχία το τεστ ετοιμότητας με δυνατές εμφανίσεις στο τουρνουά του Αμβούργου και καλείται να διαχειριστεί μια πολύ ενδιαφέρουσα κλήρωση στο Παρίσι με αξιόλογους αντιπάλους στους πρώτους γύρους (Μουνάρ, Κουέβας, Κραϊνοβιτς) και έναν από τους Ντιμιτρόφ-Σαποβάλοφ στους «16», πριν τη δυνητική κορύφωση στα προημιτελικά με Μεντβέντεφ και ημιτελικό με Τζόκοβιτς. Στην πραγματικότητα το να φτάσει τουλάχιστον μέχρι τον ημιτελικό θα πρέπει να είναι ο minimum στόχος για τον Στέφανο, δεδομένου του «χωρίς ταβάνι» potential του, ακριβώς γιατί τα συνδυάζει όλα: είναι φυσικό ταλέντο με απαράμιλλη τεχνική και πλαστικότητα που θυμίζει Φέντερερ στις κινήσεις και τα πατήματα του (εδώ ασφαλώς, δεν είναι άμοιρο το Ρωσικό γονίδιο των πρωταθλητών μαμάς/παππού) και παράλληλα έχει νοοτροπία νικητή και λυσσαλέο «ναδαλικό» πείσμα, μαζί με ένα εκρηκτικό μεσογειακό ταπεραμέντο και θεατρικότητα που έχουν από πολύ νωρίς πλαστεί πάνω στις αρχές της ακαδημίας του Μουράτογλου.
🗹 Η Μαρία Σάκκαρη επέλεξε να μην αγωνιστεί σε κανένα αγώνα μετά την εξαιρετική της εμφάνιση στο Αμερικανικό Όπεν και να αποσυρθεί ακόμη και από το αγαπημένο της τουρνουά της Ρώμης για να επικεντρωθεί στην προετοιμασία της για το Ρολάν Γκαρός. Η κλήρωση της δεν είναι ακριβώς εύκολη, καθώς στο γυναικείο ταμπλό οι διαφορές δυναμικότητας δεν είναι μεγάλες, οπότε σε όλους τους γύρους καλείται να αντιμετωπίσει αθλήτριες με potential και εμπειρία (κατά σειρά Τομλιάνοβιτς, Ραχίμοβα, Γκοφ, Μπέρτενς, Χάλεπ) που δύσκολα θα επηρεαστούν αρνητικά από τις ιδιάζουσες συνθήκες.
Εντούτοις, η Μαρία είναι μια αθλήτρια με πολύ υψηλό πνευματικό υπόβαθρο και άψογη φυσική κατάσταση που επίσης δεν αναμένεται να επηρεαστεί αρνητικά από τις όποιες αντιξοότητες, καθώς πρόκειται για μια εξαιρετικά συνεπή και σταθερή τενίστρια που δουλεύει υπέρμετρα σκληρά και καταφέρνει να τιθασεύει τα συναισθήματα της με αξιοθαύμαστη αποτελεσματικότητα, όντας σχεδόν πάντα συνεπής, πετυχαίνοντας καλές πορείες, στα μεγάλα τουρνουά.
Maestro