Αν θα έπρεπε να βρούμε έναν ποδοσφαιριστή παράδειγμα για την εργατικότητα και τη μεθοδικότητα, έναν άνθρωπο που δεν το έβαλε κάτω και πίστεψε στον εαυτό του, τότε μπορούμε να ταξιδέψουμε μέχρι την Καταλωνία. Όχι όμως στην πρωτεύουσά της, αλλά περίπου 100 χιλιόμετρα βορειοανατολικά, στη Ζιρόνα (ή όπως αλλιώς επιλέγει ο καθένας να την προφέρει). Εκεί που τα τελευταία δύο χρόνια βγάζει το ψωμί του ένας Ουρουγουανός, ο Κρίστιαν Στουάνι. Ο επιθετικός που βρίσκεται εδώ και μια δεκαετία στην Ευρώπη, αλλά οι περισσότεροι τον έμαθαν στα 31 του χρόνια.
Ο Στουάνι γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη Τάλα, στα νότια της Ουρουγουάης, σε μια οικογένεια που δεν ήταν φτωχή και μπορούσε να του προσφέρει μια κανονική παιδική ζωή. Μια παιδική ζωή γεμάτη ποδόσφαιρο φυσικά, με τον πιτσιρικά Κρίστιαν να κλωτσάει την μπάλα στον τοίχο του σπιτιού. Μέχρι την ημέρα που ο ιδιαίτερος ζήλος που επέδειξε έφερε την μπάλα να σπάει το παραθυράκι της κουζίνας και την μαμά του να του απαγορεύει το ποδόσφαιρο στο σπίτι. Κάπως έτσι, κι αφού πίεσε τους γονείς του, ξεκίνησε να παίζει μπάλα σε ομάδα και συγκεκριμένα στον τοπικό σύλλογο “Ατένας”, δηλαδή Αθήνα. Στα 13 του δοκιμάστηκε στην Ντανούμπιο, σκόραρε τρία γκολ και από τότε έγινε παίκτης της. Η Ντανούμπιο είχε πολύ καλούς παίκτες εκείνη την περίοδο. Μεταξύ τους και τον Έντισον Καβάνι. Ο Στουάνι δεν βρήκε πολλές ευκαιρίες, πήγε δανεικός σε ομάδα Β’ εθνικής, την Μπέλα Βίστα, δηλαδή Καλλιθέα, και τα πήγε περίφημα. Η Ντανούμπιο τον πήρε πίσω και με 19 γκολ σε 16 παιχνίδια βγήκε 1ος σκόρερ στην Ουρουγουάη. Οι οπαδοί του δίνουν το όνομα “Ελ Ματαδόρ ντε Τάλα”, αλλά δεν προλαβαίνουν να τον χαρούν.
Αυτή η καλή… μισή σεζόν αρκούσε. Ο Κρίστιαν πέρασε τον ωκεανό και ήρθε στην Ευρώπη το 2008 για τη Ρετζίνα. Από τότε δεν γύρισε ποτέ πίσω. Τα πράγματα όμως στην Ιταλία δεν ήταν καλά. Ο Στουάνι δεν έπαιξε καλά, πήρε λίγες ευκαιρίες, δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί εύκολα και σε δύο σεζόν σκόραρε μόλις μία φορά κι αυτή με πέναλτι. Ήταν προφανές ότι δεν μπορούσε να μείνει άλλο εκεί. Οι Ιταλοί δεν τον πίστευαν και τον έδωσαν δανεικό στην Αλμπαθέτε και στη Σεγούντα ο Ουρουγουανός βγήκε 2ος σκόρερ του πρωταθλήματος, παρ’ ότι η Αλμπαθέτε έδινε μάχη για τη σωτηρία. Αυτή η σεζόν ήταν και το διαβατήριο για τον Κρίστιαν για κάτι καλύτερο.
Τα επόμενα δύο χρόνια τα πέρασε ξανά δανεικός σε Λεβάντε και Σανταντέρ. Χωρίς να μαγεύει, αλλά σκοράροντας αρκετά γκολ σε επίπεδο Πριμέρα, ο Στουάνι έφτιαξε ένα όνομα στην Ισπανία, αυτό του παίκτη μικρομεσαίων ομάδων, και τελικά η Εσπανιόλ πήρε τα δικαιώματά του. Ο Στουάνι έμεινε τρεις σεζόν στη Βαρκελώνη, παίζοντας όπου χρειαζόταν και προσφέροντας αρκετά. Χωρίς και πάλι να βάζει φωτιά στα δίχτυα, αλλά κερδίζοντας με την προσπάθειά του το ψωμί του τίμιου επιθετικού. Όπως και συλλογικά, έτσι και σε εθνικό επίπεδο, ο Στουάνι δεν είχε πετύχει τίποτα σπουδαίο. Δεν ήταν καν στις κλήσεις του Όσκαρ Ταμπάρες. Ίσως όχι κι άδικα θα πει κανείς, αφού μπροστά είχε κατά σειρά Φορλάν, Σουάρες και φυσικά τον Καβάνι. Το ντεμπούτο του το έκανε μόλις στα 26 του κι αυτό γιατί στην Εσπανιόλ είχε αρχίσει να παίζει υπό τις οδηγίες του Αγκίρε ως εξτρέμ. Μπήκε έτσι και στην Ουρουγουάη σε μια διαφορετική θέση, χάρη και στην απουσία του Αμπρέου. Αυτό δεν τον πείραξε, ήθελε απλά να εκπληρώσει το όνειρό του. Και το έκανε, φτάνοντας μέχρι και σε Μουντιάλ.
Ήταν η επιβράβευση για την ταπεινότητα και την προσπάθειά μου, να περιμένω σιωπηλά την ευκαιρία μου. Μου δόθηκε ξανά απόψε και είμαι ευτυχισμένος για τη νίκη και το γκολ που έβαλα και ήταν μία μοναδική εμπειρία.
– Κρίστιαν Στουάνι, λίγο μετά το 1ο του γκολ με τη φανέλα της Ουρουγουάης το 2013 επί της Κολομβίας για τα προκριματικά
Το 2014 είναι σημαδιακή χρονιά. Ο Στουάνι παίζει με την Ουρουγουάη στα γήπεδα της Βραζιλίας, σκοράρει 12 γκολ στο πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν και φεύγει για την Αγγλία και την Μίντλεσμπρο. Στην Τσάμπιονσιπ τα πάει αρκετά καλά, σκοράρει 11 φορές και κερδίζει την άνοδο. Η σεζόν της Πρέμιερ Λιγκ όμως είναι πολύ άσχημη. Ο Καράνκα απολύεται, ο Στουάνι χάνει σταδιακά τη θέση του και γίνεται περιττός στην ομάδα, ενώ κι οι Άγγλοι οπαδοί δεν δείχνουν υπομονή και πίστη. Ο Γκάρι Μονκ του βάζει πωλητήριο το επόμενο καλοκαίρι. Το όνειρο της Αγγλίας τελειώνει άδοξα, αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται. Στην Ισπανία όμως εξακολουθεί να θεωρείται μία συμπαθητική λύση. Μπέτις και Σεβίλλη ενδιαφέρονται, αλλά τελικά δεν ρισκάρουν να πάρουν τον 31 ετών ποδοσφαιριστή. Η νεοφώτιστη Ζιρόνα δίνει ένα μικρό ποσό και τον κάνει δικό της.
Η μεταγραφή του στη Ζιρόνα δεν μπαίνει με μεγάλα πρωτοσέλιδα σε εξώφυλλα. Η ομάδα είναι φαβορί για υποβιβασμό κι ο ποδοσφαιριστής επιστρέφει στην Ισπανία χωρίς να τον περιμένει πλήθος κόσμου σε κάποιο αεροδρόμιο. Η σεζόν όμως είναι μαγική και για τους δύο. Οι Καταλανοί τερματίζουν στην 11η θέση με 51 βαθμούς, χωρίς να κινδυνεύσουν και μόλις 7 βαθμούς μακριά από την τελευταία ευρωπαϊκή θέση. Ο δε Στουάνι σκοράρει 21 φορές στο πρωτάθλημα και εκτός από την Αγία Τριάδα (Μέσι-Ρονάλντο-Σουάρες), ο μόνος που τον ξεπερνά είναι ο Ιάγο Άσπας. Μάλιστα βάζει 2 γκολ στο Μπερναμπέου, αλλά επισκιάζεται από το τελικό 6-3 και τα τέσσερα γκολ του Κριστιάνο. Στο ίδιο ματς δίνει όπως πάντα πολλές μάχες και μπλέκει σε έναν καβγά με τον Ντάνι Καρβαχάλ μετά από τραβήγματα στην περιοχή. Οι κάμερες πιάνουν τον Λούκας Βάθκεθ (που ήταν συμπαίκτης με τον Στουάνι μία σεζόν στην Εσπανιόλ) να λέει στον Καρβαχάλ την επική ατάκα: “Είναι καλός επιθετικός, απλά… είναι Ουρουγουανός“. Μέσα σε λίγες λέξεις όλη η αλήθεια για το μαχητή Κρίστιαν.
«Νομίζω ότι τα πιο σημαντικά πράγματα είναι η δουλειά, η αυτοθυσία, η ταπεινότητα κι η θέληση να θέλεις να βελτιωθείς κάθε μέρα.»
Σκοράρει περίπου το 40% των γκολ της ομάδας του πέρσι και με τα φετινά του γκολ ανεβάζει κι άλλο το ποσοστό του. Είναι με διαφορά ο πιο σημαντικός παίκτης στην επίθεση, με τρομερά ποσοστά στα πέναλτι και ιδιαίτερη ικανότητα στον αέρα. Από ένας “επιθετικός μικρομεσαίων ομάδων” , κερδίζει το σεβασμό όλων. Ένα χρόνο μεγαλύτερος φέτος, δεν δείχνει να πτοείται. Έχοντας υπογράψει νέο συμβόλαιο μέχρι το 2020, σκοράρει ακατάπαυστα και στο Καμπ Νου με δύο δικά του γκολ η Ζιρόνα παίρνει ισοπαλία. Όπως γράφει και η El Pais σε ένα μικρό αφιέρωμα στον παίκτη μετά τα δυο του γκολ με την Μπαρσελόνα, ο Στουάνι δεν άκουσε τη συμβουλή της μαμάς του. Συνεχίζει να στοχεύει τα παραθυράκια. Οι οπαδοί της ομάδας τραγουδούν: “Ούτε Σουάρες, ούτε Καβάνι. Κρίστιαν Σουάνι”.
Ο ίδιος το γνωρίζει ότι δεν είναι στο ίδιο επίπεδο. Το ήξερε σε όλη του την καριέρα. Αυτό δεν τον εμπόδισε να δουλεύει παντού με την ίδια μεθοδικότητα. Τόσο στις προπονήσεις, όσο και στο χορτάρι. Το μόνο που ζητούσε πάντα ήταν οι ευκαιρίες. Δεν τις είχε στην Ιταλία. Τις είχε αντίθετα στην Ισπανία. Τις είχε και στην εθνική Ουρουγουάης, έστω και σε μεγαλύτερη ηλικία και πάντα κάνει ότι μπορεί στο χρόνο που παίρνει. Η επιτομή του garra charrúa, του μόχθου και της προσπάθειας μέχρι το τέλος. Η ομάδα του ταξιδεύει στο Σαν Σεμπαστιάν για να αντιμετωπίσει τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, σε μια ακόμα από τις μάχες για παραμονή στην κατηγορία. Ο Ουρουγουανός έχει επισκεφτεί το γήπεδο με πέντε διαφορετικές ομάδες, αλλά ποτέ δεν έχει σκοράρει. Δεν είναι κάτι που θα τον πτοήσει όμως. Αυτός όπως πάντα θα κοιτάξει να έχει τελειώσει το 90λεπτο έχοντας ιδρώσει τη φανέλα, αυτό για το οποίο ξεχωρίζει ίσως ακόμα περισσότερο και από τα γκολ του.