Όταν η ένταση στο ντέρμπι της «αιώνιας πόλης» χτυπάει κόκκινο και οι οπαδοί της Ρόμα θέλουν να πικάρουν στον μέγιστο βαθμό τους τιφόζι της Λάτσιο στο απέναντι πέταλο του Ολίμπικο, ξεκινούν ένα τραγούδι που η κεντρική του ιδέα είναι περίπου «μοιάζετε σαν Ναπολιτάνοι τσιγγάνοι», καθώς για τους οπαδούς της Λάτσιο δεν υπάρχει τίποτα πιο προσβλητικό από το να τους συνδέσεις με οτιδήποτε παραπέμπει στον ιταλικό νότο.
Οι ίδιοι οι οπαδοί της Λάτσιο εξάλλου, όταν αντιμετωπίζουν την Νάπολι επιστρατεύουν πληθώρα ρατσιστικών συνθημάτων, με το πιο ήπιο που ακούγεται να είναι του στιλ «Ω Βεζούβιε, Βεζούβιε, ξέρνα τη λάβα σου να τους εξαϋλώσεις». Με το πιο οξύμωρο βέβαια, να είναι ότι αν ο Βεζούβιος τους είχε κάποτε ακούσει, δεν θα είχαν γνωρίσει ποτέ τον καλύτερο παίκτη και «σημαία» της δικής τους ομάδας…
Ο Τσίρο Ιμόμπιλε, γεννήθηκε πριν 31 χρόνια στο Torre Annunziata, μια κωμόπολη στους πρόποδες του Βεζούβιου που έχει “εξαϋλωθεί” ήδη δύο φορές από τη λάβα του ηφαιστείου. Αλλά στις μέρες μας είναι πιο γνωστή από τα επιτόπου γυρίσματα για τη σειρά και την ταινία «Γόμορρα» που παρουσιάζει ιστορίες στις επαρχίες της Νάπολης με φόντο τη δράση της μαφιόζικης οργάνωσης Καμόρα. Το θέμα βέβαια είναι ότι ο πυρήνας της δράσης, τα πραγματικά δηλαδή γεγονότα που πραγματεύεται η ταινία, εκτυλίχθηκαν στην ίδια την Torre Annunziata.
Το να γεννιέσαι και να ζεις με το πρότυπο ή με τον τρόμο της Καμόρα κάθε μέρα, έχοντας υπογράψει τη μοίρα σου με τη μιζέρια, τη παρανομία και το καθημερινό έγκλημα είναι μια πραγματικότητα που οι κλασικές ταινίες με το μαφιόζο στη λιμουζίνα ούτε κατά διάνοια μπόρεσαν να πλησιάσουν. Η εν λόγω ταινία όμως το έκανε με το παραπάνω και δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι ο συγγραφέας του βιβλίου, στο οποίο βασίστηκε ζει με αστυνομική προστασία.
«Δεν το αρνούμαι ότι μεγάλωσα σε μια γειτονιά πολύ δύσκολη που δεν υπήρχε τίποτα πιο φυσιολογικό από το να γλιστρήσεις σε περίεργες καταστάσεις και να βρεθείς μπλεγμένος άσχημα και για πάντα. Εντούτοις δεν είναι όλα μαύρα εκεί κάτω. Όταν ανοίγεις το παράθυρο, από τη μία αντικρύζεις με δέος το μεγαλείο του Βεζούβιου και από την άλλη πλευρά, το μάτι χάνεται στον μαγικό κόλπο της Νάπολης. Όποτε επιστρέφω, με κατακλύζουν οι αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας.
Η οικογένεια μου με βοήθησε υπέρμετρα, ενώ είχα την τύχη να διαλέξω και σωστούς φίλους που μείναμε μακριά από την παραβατικότητα και έτσι κατάφερα να συγκεντρωθώ 100% στο όνειρο μου να γίνω ποδοσφαιριστής, χωρίς φυσικά να ξεχάσω ποτέ τις καταβολές μου. Δεν ήμουν καθόλου καλός μαθητής και όταν απέτυχα στις εξετάσεις, οι γονείς μου με έστειλαν να δουλέψω στον ξάδερφο μου που είχε ένα εργοστάσιο που παρασκεύαζε χυμούς και σνακ για τα σουπερμάρκετ. Ακόμη και εάν δεν τα είχα καταφέρει να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, θα έκανα οποιαδήποτε δουλειά για να μπορώ παράλληλα να παίζω, έστω και σε ερασιτεχνικό επίπεδο, στις μικρές κατηγορίες».
Η Γιουβέντους ανακάλυψε τον Τσίρο Ιμόμπιλε στις ακαδημίες της Σορέντο και όσο ακόμα έπαιζε στην U19 έσπασε το ρεκόρ σκοραρίσματος του Ρέντζο Καπελάρο που κρατούσε 50 χρόνια. Η «Μεγάλη Κυρία» όμως δεν είχε χώρο στην πρώτη ομάδα για την ανάδειξη ντόπιων ταλέντων και έτσι ο Τσίρο ξεκίνησε ένα μεγάλο οδοιπορικό περιπλάνησης σαν δανεικός, μέχρι να πάρει μεταγραφή μετά από πέντε χρόνια στην Τορίνο και να κάνει την πρώτη του μεγάλη χρονιά στην Serie A με 22 γκολ.
Ακολούθησε η μεταγραφή και μια καλή σεζόν στην Μπορούσια Ντόρτμουντ και ένα μάλλον αποτυχημένο πέρασμα από τη Σεβίλλη, για να επιστρέψει το 2016 στην πατρίδα, με την μεταγραφή του στη Λάτσιο και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ο Τσίρο Ιμόμπιλε με τη φανέλα της Λάτσιο κυριολεκτικά απογειώθηκε, σκοράροντας ήδη 146 γκολ σε μόλις πέντε σεζόν, με αποκορύφωμα την περσινή χρονιά της πανδημίας που αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ σε όλη την Ευρώπη με 36 γκολ, ισοφαρίζοντας παράλληλα το ρεκόρ των Γκονσάλο Ιγουαϊν και Τζίνο Ροσέτι των περισσοτέρων γκολ στο καμπιονάτο όλων των εποχών.
Το καλοκαίρι ο Ιμόμπιλε πολιορκήθηκε από αρκετούς συλλόγους που ήθελαν να αποσπάσουν την υπογραφή του στην πιο ώριμη ποδοσφαιρική ηλικία, από την κραταιά Γιουβέντους (που ουσιαστικά δεν του είχε δώσει ποτέ την ευκαιρία στην πρώτη ομάδα), μέχρι την αγαπημένη ομάδα των παιδικών του χρόνων, τότε που από το παράθυρο του έβλεπε τον κόλπο της Νάπολι και ονειρευόταν το Σάο Πάολο. Ο ίδιος όμως, ήθελε να δείξει τον σεβασμό και την αγάπη του για τη Λάτσιο, την ομάδα που του ξανάδωσε πίσω την καριέρα του και αποφάσισε να απορρίψει κάθε πρόταση και να παραμείνει κάτοικος Ρώμης μέχρι τα ποδοσφαιρικά του γεράματα.
Η αλήθεια είναι ότι ο Τσίρο ήθελε πάντα να γυρίσει σπίτι και να φορέσει την φανέλα τη Νάπολι και ειδικά μετά το πέρασμα του στη Ντόρτμουντ είχε φτάσει μια ανάσα από τη μεταγραφή, αλλά οι Βεστφαλοί προτίμησαν να τον δώσουν δανεικό στη Σεβίλλη. Αντίστοιχα το περασμένο καλοκαίρι, παρότι οι φήμες οργίασαν και ο τεχνικός διευθυντής της Νάπολι, Κριστιάνο Γκιουντόλι είναι δηλωμένος θαυμαστής του, τα 50 εκατομμύρια (ακατέβατα) που ζήτησε ο πρόεδρος της Λάτσιο, φάνηκαν πολλά στους “Παρτονοπέι” (για έναν παίκτη 30 χρονών) και η δουλειά χάλασε.
Αυτό βέβαια το πλήρωσε ήδη η Νάπολι στο ματς του πρώτου γύρου όπου ο Ιμόμπιλε άνοιξε το σκορ, συνεχίζοντας μια εκπληκτική παράδοση που τον θέλει να σκοράρει ανελλιπώς και στις πέντε από τις έξι πιο πρόσφατες αναμετρήσεις Νάπολι-Λάτσιο που η Λάτσιο κατάφερε να βρει δίχτυα. Φαίνεται πως κάθε φορά που αντικρύζει ξανά τον Βεζούβιο και πατάει το χορτάρι του Σάο Πάολο, ο Τσίρο Ιμόμπιλε θυμάται τα παιδικά του όνειρα και μετασχηματίζει τη συγκινησιακή φόρτιση σε γκολ.
Νάπολι και Λάτσιο είναι οι δύο μεγάλες απογοητεύσεις του φετινού Καμπιονάτο, καθώς αμφότερες ξεκίνησαν τη σεζόν με μεγάλες φιλοδοξίες, αλλά σήμερα βρίσκονται εκτός ακόμη και των θέσεων που οδηγούν στο Τσάμπιονς Λιγκ και για τον ηττημένος της αποψινής τους αναμέτρησης, τα περιθώρια να φτάσει τον στόχο της πρώτης τετράδας, θα έχουν στενέψει απελπιστικά.
Με τον Σιμόνε Ιντσάγκι να απουσιάσει από τον πάγκο της Λάτσιο για δεύτερη εβδομάδα, καθώς παραμένει ακόμη κλινήρης χτυπημένος από τον κορονοϊό, το ηγετικό εκτόπισμα του Τσίρο Ιμόμπιλε στο τερέν αποκτά ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα. Κάποιες φυσικά, κάποιες ενοχλήσεις που αισθάνεται στον προσαγωγό, δεν θα μπορούσε να σταθούν ικανές για να αποτρέψουν το ταξίδι του αρχηγού στη γενέτειρα του, πόσο μάλλον το να συνεχίσει την παράδοση του σκοραρίσματος σε μια τόσο κρίσιμη αναμέτρηση…
Maestro